əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
xancan kərimov
-
dünənin ən bəyənilənləri
-
gecəyə bir mahnı paylaş
-
sözaltı sözlük
-
azərbaycan futbolu
-
milan kundera
-
ədəbiyyat üzrə nobel mükafatı
-
maşın şou
-
depressiyaya salan kitablar
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+15 əjdaha
5. --spoiler--
insanlar edalete aşiq idiler.edalet ,olduğu sanılıb da olmayan en böyük ehtiraslardan biri olmuş olmalıydı. insanlar edalet aludeçisiydiler. onları bundan daha çox xoşbext eden heç bir düşünce yox idi.en kiçik edalet xülyası bele onları meyxoş edir,başlarının gicellenmesine bes edirdi.onlar küçede qadınını vehşicesine döyen kişini beş metr sonra tesadüfen vuran maşını edalet adlandırırdılar ve gözleri edalet yaşlarıyla dolurdu. qışqırıqlarla sevinclerini bölüşürdüler.edalet oradaydı,gelmişdi ve o kişini cezalandırmışdı.
--spoiler--
+21 əjdaha
7. --spoiler--
“ataların günahlarını uşaqları çəkər” deyə təkrarladı öz-özünə. incildən’miydi ya şekspir’dən, xatırlamırdı. çox gözəl deyilmişdi. ancaq ilkin başa düşülən mənasıyla yox, uşaqlara ötürülən karmavari bir günahlar sistemi olaraq yox. atanın hansıssa pis hərəkətinin nəticəsini uşaq çəkmirdi. burdakı günah onun üçün doğum idi. ata və ananın bu müqəddəs günahının ağrısını yaşamaqla çəkən uşaqlar olurdu. ya da bəlkə də valideyn olmaq, günah yumaq demək idi, etmiş ol-duğun günahı yuyurdun ömür boyu uşağı böyüdüb qayğısına qalaraq.
isa, deyə düşündü, tanrının günahlarını çəkmiş ol-malıydı demək ki. poetik səsləndi bu fikir ona, ki eləydi də. isa, insanların günahlarını çəkməmişdi əslində incildə deyildiyi kimi, o öz atasının günahlarını çəkmişdi. əzab çəkmişdi çünki yoxdan var edilmişdi. varoluşu idi əzablarının əsas səbəbkarı və varoluşunun səbəbkarı da atasıydı. tanrı.
--spoiler--
+17 əjdaha
32. Normalda bir müddətdir hesabımı da dondurmuşdum və sözlüyədə yalnız arada ana səhifəyə baxmaq üçün girirdim. indi həmin baxışlarda belə bir entryi görəndə fikrimi yayındırdı və cavab vermək üçün girmək istədim.
#355146 ilk abzasla indiki reallıqda bəzi münasibətlər üçün hardasa razılaşmaq olar ama evliliyi öz azadlığını məhdudlaşdırmaq olaraq görən biri mənə gülməli gəlir. insanın azadlığını daha çox məhdudlaşdıran bir çox ekoloji amil var başda insanın öz beyni daxil. iki bir biri ilə yaşamaq istəyən cütlük yaşayabilərlər ama ayrı seks həyatları ola bilər. "wtf gayz"
dostum burda ümid edirəm otaq yoldaşından və ya abşdaki roommate sistemindən falan bəhs edir olmalısan çünki digər vəziyyətdə çox fantastik görünür. "Ya da ümumiyyətlə ayrı yaşayarlar" bayaqki cümləni haradasa gülməlidə olsa həzm ettim ama ümumiyyətlə ayrı yaşayıb və ya ayrı seks həyatlarına sahib olan biri niyə cütlük halına gəlir? Yəni niyə cütlük olursunuz mans içində seksdə yoxdusa ortaq həyatı paylaşmaqda yoxdursa niyə belə bir münasibətə ehtiyac duyursan? Deyəbilərsən insan sosial məxluqdu başqa birinə ehtiyac duyur falan ama yenədə normal deyil çünki elə fikirləşən biri bu qədər çoxpartnyorlu bir istəyi olmaz. seks edib yataqda birbirinlə nəsə paylaşmayacağın insanla necə münasibəttə olabilərsən duyğusal olaraq? Münasibət və ya sevgi-eşq deyilən şeyin onsuz P-60 faizi cinsəl çəkimdən ibarətti. ondan sonra qarşılıqlı istək-hörmət-sadiqlik kimi şeylər gəlir. 50 il sonra bunun normallaşacağını demisən bu onsuzda artıq bəzi insanlar üçün normal sayılır ama hamı tərəfində normal qarşılanması indiki dünyamızda mümkün deyil çünki məntiqli bir tərəfi də yoxdu.
Çoxpartnyorlu olmağa normal baxmağın məni qıcıqlandırmır ama çoxpartnyorlu biri olaraq bir tərəfdən kimləsə "cütlük" olmağ istəyin sadəcə gülməli gəldi. Əgər beləsənsə daha kimləsə cütlük olmağa niyə ehtiyac duyasan onda hangover kafası deyib hərgün biriylə yat qutarsın bitsində). əgər kitabda onsuzda hərgün biriylə yatıb kayfullalıq etməkdən bəhs edilirsə yanlış anlamış olabilərəm səhifənin əvvəlini görmədiyim üçün normaldı o halda üzrlü sayılsın.
+13 əjdaha
26. romanın pdf linki 
![]()
![]()
+10 əjdaha
4. yenə də sözaltı. burada təkcə yazarlar yox, gün gələcək, vətənə millətə xeyirli neçə komputerçi qaqaşlar, mühəndislər, həkimlər, müəllimlər böyüəyəcək. gəlin həmrəy olaq. bizə qalan elə özümüz olacaq
edit: sözaltı dünyaya günəş kimi doğacaq, bir sözlə.
+9 əjdaha
36.
bir rus saytında səsli formasının satıldığını gördüm, yadıma düşdü bura da atım dedim. bir gün oyandım ki rasim qaraca audio kitab formasını göndərmişdi sağolsunlar. mən qulaq asa bilmədim çox sətirlər tanışdır deyə ama səsləndirən peşəkar birinə oxşayır..
əsərə qarşı qarışıq nifrət və sevgi hisslərim var, uzun müddət görməməzlikdən gəlsəm də üstündə əməyim olduğu üçün və bəhs etdiyi xarakterin müəyyən bir dövrünü əks etdirdiyi üçün məncə onu bağışlamaq olar.
bir də 1000 kitapda var imiş profil .
bu da goodreads
![]()
![]()
+13 əjdaha
34. --spoiler--
Bu, insanın varoluşundan bu yana içindəki ən böyük savaşı idi. Başları bir-biriylə savaşan nəhəng ikibaşlı əjdaha kimi. Həyatın yumor anlayışı idi bu, sevinclə gözyaşının bir-birinə qarışdığı an kimi, sevincdən ağlamaq kimi. Hər insanın içində sahib olduğu ən az iki mənliyi və biri-birləri ilə ömrü boyu höcət halında olmaları kimi. Sanki bütün şanlı tanrılar orkestra kimi bir yerə yığılıb ən böyük sənət əsərlərini yaratmışdılar və bununla fəxr edirdilər. Belə kompleks bir paradoks yaratmaq nə də olsa asan bir iş deyildi.
+14 əjdaha
10. üstündən bir il ötən əsər. müsahibəsini bitirməyə həvəsim olmadısa da içindən bir iki cümləni paylaşmaq istəyirəm, qalsın burda word faylında qalmaqdansa:
yarımçıq müsahibə:
1.romanı yazmaq ideyası necə yarandı? ümumən yazaraq özünü ifadə etmək sizin üçün nədir?
2.romanın bədii süjeti içərisində fəlsəfi ümumiləşdirmələr ağırlıq təşkil edir. qəhrəman və ya müəllifin özü həqiqət axtarışındadır, varlıq və yoxluq məsələsi çox radikal şəkildə ələ alınır və sorğulanır. sizin bioqrafiyanızdan xaricdə fəlsəfə üzrə təhsil aldığınız məlum olur. bir müəllif olaraq fəlsəfi düşüncələrdə əsaslandığınız müəlliflər kimlərdir.
-fəlsəfə təhsili almamışam. almış olmaq istəyərdim, eynilə psixologiya və sosiologiyanı da istəyərdim. yarımçıq tibb və siyasət elmləri təhsilim var üç dörd fərqli universitetdən. fəlsəfə, psixologiya kimi sahələrlə müstəqil məşğul olmuşam, onlar da yarımçıqdır demək olar. çox kitab oxumamış biri kimi sayıram özümü. ama yenə də fəlsəfi düşüncələrindən təsirləndiklərim arasında nietzsche, alan watts, nikbinliyi mənə güc verən ralph waldo emerson, aldous huxley kimi filosofları saymaq olar. sartre oxumamış olsam da kitabdakı bəzi hissələri yazarkən -radikal azadlıq, seçim- onun da daha əvvəl bənzər şeyləri demiş olduğunu gördüm araşdırarkən. kierkegaardın sevdiyim fikirləri var. jordan b petersonu öz fəlsəfə və psixologiya müəllimim sayıram. postmodern fəlsəfəyə şübhəylə yanaşıram. sokrat üçün darıxıram.
3.yazmış olduğunuz romanı müasir azərbaycan gəncinin manifesti saymaq olarmı? yeni nəsil bir çıxılmazlıq içərisindədir, bu çıxılmazlığı törədən əsas səbəblərdən biri ənənəvi şablonlardan qurtula bilməməkdir. "varlıq və yoxluq arasında" romanının qəhrəmanı çıxış yolunu intiharda görür. bunları necə izah edərdiniz?
-o qəhrəman tək deyil. əsərdə qəhrəmanın əsas problemləri nostalgia, ekzistensial ağrı və iqtisadi problemlərdir. nostalgiyanı çıxsaq əgər (çünki əsərdəki nostalgiya daha çox köçəri həyat tərzinin nəticəsidir) azərbaycanda kimi ölkələrdə bu tip vəsvəsə yaşayan gənclər çoxluq təşkil edir. problemləri ortaqdır: iqtisadi narahatlıq və natamamlıq. hamı iqtisadi olaraq öz ayaqları üstündə ayaqda dura biləcək qədər zəki ya da optimum xarakterə malik deyil. üstünə birdə dövlətin iqtisadi vəziyyəti pis olanda gənclik əlbətdəki motivasiyasını itirir.
azərbaycan gənci bədbəxt və yazıqdır çünki azərbaycanda doğulub. bunu qəbullanmaq və onu aşmaq lazımdır yoxsa həmişə əzab çəkəcəksən. coğrafi determinizmin qurbanıyıq. azərbaycandakı iqtisadi vəziyyət səbəbilə məcbur qalıb xaricə getmiş bütün azərbaycanlılar üçünsə romanı bir növ manifest saymaq olar bəli. getməmiş olanlar üçün də saymaq olar çünki onar da getmek istəyirlər. birilərinin indiki davam edici zamandakı işgəncəsi o birilərinin gələcək qeyri-müəyyən zamandakı xəyalıdır. ölkəndə vəziyyət pisdir, dəyişəcəyin heçnə yoxdur, çıxıb başqa ölkələrə gedirsən, sürünürsən. getdiyin yeni ölkədən çıxa bilmirsən çünki illeqalsan ya sənədin yoxdur. içində hər gün böyüyən bir irin yaranır. sonra ölmək istəyirsən. ancaq uzun çırpınışlardan sonra anlayırsan ki həyat ölmək üçün həddindən artıq şirindir. ya da genlərin səni aldadır. instinktin qalib gəlir. ona görə də əsərdə təkrarlanan bir fikir var: ölmək istəyən mənəm, yaşamaq istəyən genlərim.
insan nə ilə savaşır savaşsın, ən çətin olan öz təbiətin ilə savaşmaqdır. ölməmək üçün proqramlanmış bioloji varlıqdan başqa heç bir şey deyil insan mənə görə. və sonda sən durub deyirsən ki mən özümü öldürəcəm, bütün bədənin də sənə savaş açır. di savaş görüm onlarla necə savaşacaqsan. zira ən güclü iki instiktdən biri ölməmək, biri də seksual instinktdir.
bir çox gənc həyatında bu mərhələni yaşayır və yaşayacaq. 25-30 arası yaşların bu mərhələ üçün təsadüfi olduğunu sanmıram. bu mərhələnin insanı daha da gücləndirdiyinə inanıram. nietzsche`nin buyurduğu kimi: “bizi öldürməyən bizi gücləndirir”. ölmədiyin hər gün daha da güclənirsən.
bundan başqa, əsərdə qəhrəmanın özünün də dediyi kimi yozlaşmış olması, çarəni narkotik və seksdə görməsi, varlığını hiss etmək istəməməsi ya da varlığının bir qramına belə dözə bilməməsi indiki bir çox gəncin problemi olduğu üçün romanı bir növ azərbaycan gəncinin manifesti saymaq olar.
4.romanın bir yerində əsərin qəhrəmanı keçmiş xatirələrdən qurtulmaq istəyir. keçmişlə onu bağlayan bütün fotoşəkilləri toplayıb yandırır. köhnə fotolardan biri alovun içindən sıçrayıb kənara düşür, sanki xatirələr yoxa çıxmaq istəmir, yaşamaq uğrunda mübarizə aparır. sizcə xatirələrdən qurtulmaq lazımdırmı və nə üçün?
-pis xatirələrdən qurtulmaq lazımdır fikrinə az adam etiraz edərdi. beyin onsuz da zərərli xatirələri unutmaq ya dəyişdirməyə uyğun olaraq formalaşıb. bəzilərində bu funksionallıq işləmir və bədbəxtlik buludları üstünə çökür. ancaq əsərdə qəhraman həm də yaxşı xatirələrindən qurtulmağa çalışır. çünki artıq onlara toxuna bilmir, xatirələrindən kilometrlərcə uzaqdadır. nostalgiya təkamüli olaraq insanların yaxşı hiss etməsi səbəbilə formalaşıb deyir psixoloji araşdırmalar. pis günlərdə güc vermək üçün. ancaq hər şeydə olduğu kimi nostalgiyanın artığı da sizə zərər verə bilər. ölmüş atanın xatirəsi yaxşı xatirədir. ancaq onun xatirələrini hər gün göz qabağında tutmaq bəziləri üçün zərərli ola bilər. insan yaxşı xatirələrini də unutmağa başlayanda, ona güc verəcək nə qalır başqa?
məsələn “isti yay günü dəniz sahili gülüşlərlə a’nın arxasınca qaçdığı o gün” bir xatirəydi. ancaq qəhrəman o xatirəni unutmaq istəyir. çünki o dəniz və a artıq çox uzaq bir xəyaldan ibarətdirlər.
5.yazıçılıq nədir və bir yazıçının missiyası nə olmalıdır sizə görə? ədəbiyyatda kumiriniz kimlərdir?
-yazıçılıq xidmət sektoru deyil məsələn. yazar yazır, oxuyucusu oxuyur. cəmiyyətin yazardan elə yox belə yazmalısan deyə bir tələbi ola bilməz. bu ikili əlaqədə qərarverici orqan yazardır çünki, cəmiyyət yox. ona görə də yazıçının missiyası özü nə istəyirsə o da olacaq. kənar fikirlərdən və tənqidlərdən təsirlənərək özünü budaya-budaya gedən yazar axırda bonzai ağacına çevrilərək özü yox bir başqası olmuş olacaq. yazmaqdan və sevdiyi ya heç tanımadığı insanların əsəri oxumasından zövq almaq xaricində yazar öz ideologiyası nədirsə onu da missiya kimi qəbul edib elə hərəkət edəcək. konservativ yazar öz ideologiyasını, liberal yazar öz ideologiyasını əsərində ana fikir kimi tutacaq. şübhədə olan yazar da dialektik bir monoloq quracaq özüylə.
ədəbiyyatda əsas kumirimi tapmamış kimi hiss edirəm. kifayət qədər çox əsər oxumamışam bunun üçün. amerikada huxley’vari distopiya səbəbilə daha da az oxuyuram. plus, daha çox qeyri-bədii kitablar oxumağa çalışıram informatik ağırlıqları səbəbilə. ədəbiyyat qədər informasiyanın da aludəçisiyəm zira. ancaq oxuduqlarım arasında (həmçinin yarımçıq oxuduqlarım) borgesin [həmçinin markes’in] sehirli realizmini sevirəm. kamyu`ya olan münasibətimdən əmin deyiləm, kunderayla problemlərim var. chuck palahniuk’un informatik, satirik və yumorlu yazı tərzini, kafkanın sujetdəki soyuqqanlılığını, virginia woolf’un şairanəliyini, edgar allan poe’nin zəki təsvirlərini və aldous huxleyin zəkasını sevirəm. bütün bu yazarların sevdiyim xüsusiyyətlərini özündə birləşdirən bir yazar ya kitab tapmağı çox istəyərdim, yəqin ki bunun təsiriylə olacaq ki, onların sevdiyim tərəflərini özündə birləşdirən bir kitab ortaya qoymağa çalışmışam. nə qədər yaxşı alınıb əmin deyiləm.
onsuz da hər yazar, özündən əvvəl yaşamış yazarların imitasiyaları toplusudur. nə qədər az oxuyursa o qədər orginaldır, nə qədər çox oxuyursa o qədər intertekstualdır.
6. amerikadan baxanda azərbaycan necə görünür?
+10 əjdaha
13. oxuyucu mesajları,
"təsadüfən "varlıq və yoxluq arasında" kitabınız qarşıma çıxdı. bir neçə kitab təklif olundu ama həmin an depressiyada olduğuma görə seçimim təbiiki sizin kitabınız oldu. bir sözlə möhtəşəm kitabdır. çox suallarım vardı ki o kitab sayəsində cavablandı. sizə minnətdaram. əməyinizə sağlıq.
mən kitabınızı keçən il iyun ayında oxudum. dostum sərxan da çox bəyəndi ona hədiyyə etdim o da oxudu. başqa dostlarıma da məsləhət görürəm (depressiv tiplərə təbiiki-*) düzü kitabı oxuyanda sizin başqa cür insan olduğunuzu düşündüm) düzü indi də tam tanımıram. düşündüyüm xancan yalnız və sosial şəbəkələrdə olmayan biri kimi formalaşdırmışdım beynimdə) sizi burda görəndə çox sevindim. fikirlərimi yazmaq istəyirdim , çünki həqiqətəndə oxuyarkən wow deyə biləcəyim 2-3 kitabdan biri oldu. ardı gəlsə çox çox sevinərəm və sevərək oxuyacam mütləq şəkildə) depressiya təbiiki məndə də davam edir. o bitməyəcək deyə düşünürəm heç bir zaman. yazdıqlarınız yaşamısız çox gümanki. orda olan çox şey toxundu mənə. məsələn: harda deyiləmsə orda xoşbəxt olacaqmışam kimi gəlir hər zaman mənə. çox mövzulara toxunmusuz və həqiqətən də depressiyada olan bir insana lazım olacaq hərşey vardı kitabda.
kitabdan hər şey dəqiqliklə qalmıyıb yadımda. ümumi çiyələklər yadımdadır) insan qərarsızlığını ifadə edən. ən sevdiyim hissə idi
mən bədbəxtəm çünki çiyələklər qırmızıdır, onlar mavi olsa əgər bəlkə xoşbəxt olaram, amma əmin deyiləm. bu cümlə o qədər yaxındırki ruhuma. həyatda nə baş verir versin xoşbəxt hiss edə bilmirəm. əvvəl məkanlarda günah axtarırdım. düşünürdüm bəlkə filan yerdə olsam filan insanlarla olsam xoşbəxt olaram ama görürdümki heç bir fərq olmur.çünki ruhumda var bu kədər, özümlə olan mübarizə.
3cü kursda oxuyanda hər zaman mən intiharı düşünürdüm evtanaziyadan həmin vaxtlar xəbərim yox idi) ona görə intiharı düşünürdüm) hər zaman hündür binadan atırdım özümü. kitabı oxuyanda oğlanın sonda öləcəyini də düşünürdüm ama depressiyada olan biri kimi intiharı düşünsəm də ona cəsarət edə bilmirdim. kitabı oxuyanda da həm öləcəyini həm ölməyəcəyini düşünürdüm)
kitabınız haqqında deyiləsi çox cümlələr var sonsuz sayda. ama əsas təsir edən hissələri bölüşdüm sizlə. kitablarınızın davamını gözləyən insanlar var unutmayın!"
+9 əjdaha
12. varlıq və yoxluq arasında Romanının pdf formatı bu adressdən endirilə bilər
https://xancano.files.wordpress.com/2018/06/xancan-kc999rimov-varlc4b1q-vc999-yoxluq-arasc4b1nda.pdf
+8 əjdaha
27. googlda təsadüfi axtarış edərkən kitabın pdf formatı içindən nəticə ilə qarşılaşdığım əsər. çox belə şirin. gələcəkdə google xatirələrimizi də indeksləməyə başlayacaq.
*həmçinin, görünür çoxpartnyorluluq sözünü məndən başqa işlədən qaynaq olmayıb çox da.
![]()
+6 əjdaha
1. xancan kərimov-un 2017-ci ildə nəşr edilmiş romanı.
romanın pdf linki
daha ətraflı goodreads linki
roman mağazalarda satışdadır, rasim qaraca ilə əlaqəyə keçərək də əldə etmək olar.
![]()
+8 əjdaha
9. "Son onilliklərdə bütün dünyada ən populyar anlayışlardan olan “qloballaşma”nın ədəbiyyatımıza gətirilməsini Xancan Kərimovun “Varlıqla yoxluq arasında” romanının ən müsbət məziyyətlərindən biri saymaq olar: əsərin şərti adı Mavi olan qəhrəmanı hardansa Avropaya, ordan da Amerikaya gəlib çıxıb, həmin “hardansa”nınsa Asiya (Şərq) olduğuna edilən dolayı işarələr də artıq dünyanın kiçilərək, az qala, ovuca, yaxud cibə yerləşdirilə biləcəyinin bədii əksidir.
Əsər müəllifin qloballaşmanın tərəqqi, yoxsa tənəzzül olduğu dilemmasına münasibətinə həsr olunub: bütün əsər boyu könüllü intihara – evtanaziyaya doğru gedib, sonda geri qayıtması onun tərəddüdünü göstərir.
Romanda yazılanların mahiyyətcə başqaları tərəfindən bəlkə yüzlərlə, minlərlə dəfə yazılmış olduğunu ehtimal etmək olar, amma müəllifin əsərdə yazdığı kimi, hər bir kəs fikirləşdiklərini yazıya ala bilər və yazmalıdır!
Hər cür müqayisə qüsurlu olsa da, varlıqla yoxluq arasında gicələn Mavini “olum, ya ölüm” deyən Hamletlə müqayısə etsək, birinin psixologiyaya, digərinin fəlsəfəyə üstünlük verdiyini deyə bilərik. Ümumiyyətlə, bizcə, son əsrlərdə, xüsusən onilliklərdə bəşəriyyətin fəlsəfədən-əqldən psixologiyaya-hissə sarı yerdəyişmə etdiyinin şahidiyik. Yenə də, bizcə, yaxın keçmişə qədər qovuşuq olmuş həyat və ölüm arasında indi böyük bir uçurum var və insanlara ən böyük əzabı da o verir...Həmin uçurumdan çıxa bilmək Maviyə müyəssər olsa da, çoxları bunu bacarmır...
Müəllif barəsində heç nə bilməsək də, onun portretimi cızmağa cəhd edirik: Azərbaycanda orta (və ola bilsin, ali), Türkiyədə ali təhsil alıb, Qərbdə yaşayıb, yaxud yaşayır.
Əsər avtobioqrafik (Bəndənizdə melanxolik olduğundan, ruhən müəllifə çox yaxındır), monolojidir, bir qədər süni şəkildə dialoqlar formasında verilib, ateist və materialist olan müəllifin (cənnətin anaların ayaqları altında deyil, ayaqları arasında olması fikri ona aiddirsə, bu ifadəni də müəllifin aktivinə yazmaq olar) psixoloji tipi melanxolikdir. Bu səbəbdən psixologiya, tibb və fəlsəfə elmləri ilə, peşəkar, yaxud həvəskar səviyyədə, daha dərindən məşğul olub.
Romandakı bir neçə ətraflı cinsi yaxınlıq təsvirləri də ədəbiyyatımız üçün orijinal sayıla bilər."
http://literaz.com/news/go/527/mehemmed-salur-varliq-ve-yoxluq-barede-bir-nece-kelme#
+5 əjdaha
29. oxucu mesajları, somewhere in spain
![]()
+4 əjdaha
37. evdəki tək yemək olan makaronu iri qazanda bişirib üç gün dalbadal qızdırıb yeyə yeyə axırına çıxanda, ştuçnu siqaret istəyəcəyini bilib səni görəndə yolunu dəyişən dostunun dəyişdiyi yoldan qabağına çıxanda, cibində qalan son qəpiy quruşla semiçka alıb səhərə qədər ekonomiya eliyə eliyə çöplədəndə, səhər yeməyini buraxmaq üçün günorta duranda, hələ günortadan sabah nə tapıb yeyəcəyini fikirləşəndə, allahın sənə açdığı qapıların dəstəyi əlində qalanda, həyatı sorğulamağa başladığın anlarda içindən çıxa bilmədiyin vəziyyət.. bu ziddiyyətdən baş açmırsan ki, necə ola bilir, həm varsan, həm də yoxsan. ya da ikisinin arasında qalmısan
+5 əjdaha
17. mən bir sikim anlamadım, amma çox dirənən olsa audioversiyasını göndərə biləcəyim kitabdır.
(bax: zira)
+3 əjdaha
25. bugün yazıb bitirib yayımlamağımın üstündən üç il keçən roman.
express don't impress məntiqi ilə terapiya əvəzi yazdığım üçün sonra təbliğatına da zaman ayırmamışdım, hətta müsahibə təkliflərini də geri çevirmişdim, mənim üçün bir növ azərbaycanla closure idi sanki.
arada yazmaq üçün babat darıxıram yenə, ama yəqin ki ancaq yaşlanıb garcianın yaşına çatsam yazaram. ya da bəlkə də yox.
sujet yaratmaq babat hissdir, xarakterlər və məkanlar. üstündən illər keçdikdən sonra insana elə gəlirki hadisələrin bəziləri baş verib həqiqətən də. Michael c. hall demiş, sanki dexter doğrudanda mövcud olub keçmişində, arada yaddaşın yanıldır özünü.
bir fikrim də var idi ki, romanın davamını ikinci hissə kimi türk dilində, sonra üçüncü hissə ingilis dilində yaza bilərəm deyə nə vaxtsa. babat fikir idi ama elə ideya olaraq qalacaq yəqin.
https://www.goodreads.com/book/show/35295462-varl-q-v-yoxluq-aras-nda
+3 əjdaha
14. audiokitab layihəsində ramil zeynalov tərəfindən səsləndirimiş kitabdır. diləyənlər audiokitab tətbiqetməsini apple store və ya playstore'dan yükləyə bilər
+2 əjdaha
3. Rasim qaracaya görə son illərin azərbaycanca yazılmış ən yaxşı romanlarından biriymiş. Maraqlıdı.
Link
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10155330525038416
+2 əjdaha
33. #355415
adətən əsər oxuyarkən yazarı tanımaq başqa təsir yaradır, ona görə də mən romanı bitirdikdən sonra tanış kiməsə oxu ya fikir bildir deməmişdim, aldığım rəylərin çoxu da tanımadığım insanlar idi və əsərə başqa bir dünya kimi yanaşmışdılar, mənim ya yazarın fikirləri kimi yox.
hər nə qədər əsərdəki xarakter mavi kimliyini itirmiş fikirləri qarışıq gənc olsa da, çoxpartnyorluluq barədə fikrləri o qədər də qeyri-adi səslənmir, sadəcə gənc və təcrübəsiz olduğu üçün "mən belə istəyirəm" əvəzinə "inanlar belə yaşamalıdır!!" deyir.
əlavə olaraq, heç vaxt bir insan ilə emosional birlikdəlik yaşayıb ama ayrı yaşayaraq başqaları ilə sadəcə dünyəvi zövqlər üçün birlikdə olmamış olmaq bunun mümkün olmadığı mənasına gəlmir. ki bunlardan ikinci kitabda bəhs ediləcək.
+2 əjdaha
35. Bilmirəm nə qədər əlaqəsi olar,amma yazıram.
Min dərdi-fikirdən biz olduğ elə bil xamuş,
Bu dərdi çəkənlər həp rindaneyi-fər'amuş.
Kimlər su bulandırdı,aldı necə bir hal su?
Damənddə duranlarçün,mey oldu seçim bihuş.
Dünya nə ləz(-z)ətdir ki,hər ləhzə nə feyz aldığ?
Qaçmağ yolu çox sadə,insan nə üçün qorxmuş?
Heç kəslə fikir bölmə,sanki qapalı mücrü,
Bir ah ilə toz uçsa,zənn etdin onu çoxmuş.
Cavid,sən özün kimsən,kimlərçün ağıl verdin?
Sən də yaşa,uyğunlaş,olsun sənə də bir quş.
+7 əjdaha
31. Alıntı:
Ölüm əslində insanın doğrudan da ən böyük düşmanıydı. Ona görə yox ki o insanın həyatını bitirirdi, əksinə bu yaxşı tərəfi idi, ona görə ən böyük düşmanı idi ki, çətin idi. Çox çətin idi, həyatını bitirməklə həyatda qalmaq arasındakı bir əngəl idi. Varlıq və yoxluq arasındakı keçid. Sanki iki şəhəri bir-birindən ayıran olduqca enli və içi timsahlarla dolu bir çay idi ölüm..
+4 əjdaha
8. məncə varlıqla yoxluq arasında həyata misal m. şəhriyarın şəxsi və ədəbi taleyi ola bilər.bir insanın ki,cavanlığını ,məhəbbətini,təhsilini, bəxtəvərliyini əlindən alsan, məhv olar ,yaşarkən ölər, diri-diri
torpağa girər....
+2 əjdaha
16. Fikirlər maraqlı olsa da neqativ zərrəciklərlə yüklənmiş kitab.
(baxma: varyoxluq arasında)
+3 əjdaha
19. bir yazar arkadaşa atdığım mesajı burada atım dedim, kitab barədə çox bi məlumat yoxdu deyə buurda:
"hocam başlığa indi yazdığım kimi o vaxt baya dipdeydim. kitabı tek yazma sebebim sağ qalmaq idi. birde heç bir oxuyucum yox idi deye sadece özümüçün yazırdım. uzunçuluq da ona görədi. kütlə çox da düşünülmüyüb.
nəşrdən sonra bi dostum dedi ki sən gərək 100 səhifə yazardın marketinq üçün, kim tanımadığı bir adamın ilk kitabını 400 sehife oxuyacaq. dedim məqsəd o deyildi yoxsa düz deysen.
neqativ yüklü olması normaldı ama çünki o situasiyada olan insanın həyatını təsvir edir. o qəhrəman kimi nə qədər adam var. sadəcə reallığı göstərmək istəyirdim o da negativdi.
birdə ki mən sadəcə yazıb beynimi sakitləşdirmək istəyirdim oxuyucu kütlənin nazıyla oynamaq yox. kitabı zadən nəşr edəndən sora rasim qaraca çox dedi mühasibə falan reklam falan etməliyik kitabı gözdən kənarda qalmasın yaxşı kitabdı. dedim mənim çox da marağım yoxdu vaxtım da yoxdu. yazdım bitdi. mühasibə də mənə suallar göndərmişdi yazdım göndərdim ama sonra dedim yayınlamasınlar. nem weird shit blet.
yazmaq lezet eliyir, itib gedirsen hekayənin içində. qayıdanda bir də görürsən yeni obraz ya məkann falan var. gedib qaranlıq kitabxanalarda falan yazırdım. çoxu evsiz qaynıyırdı. nəsəç yazmaq ləzət eləsə də bitirənnən sora birdə yazmamağı düşünürdüm çünki tək qalmağı çox da sevən adam deyiləm. daha çox ekstravert ama introvert tərəfim də var.
ama sonra yaxşı fikir gəldi ağlıma ki, kitabı uzada bilərəm serialar formasında illər sonra.
deməli ikinci kitabı atıram 5 ya 10 il sonra yazıram. plus türkçə. çünki başlayanda çox götür qoy eləmişdim hansı dildə yazım. türkçə daha yazılarımı daha çox bəyənirdim deyə. ona görə zatən bbu kitabı yazanda lüğətlə yazırdım bildiyin
Sonra üçüncü kitabı da yazırsan ingiliscə 15 il sonra falan. mırt olar elə. sadəcə plandı ama. yenə nə vaxtsa boşluğa düşsəm falan.
Jordan petersonu tanımağına sevindim bu arada. əjdaha. mənim ətrafımda onu tanıyan çox yoxdu deyə oturub o haqda söhbət edəmmiriy. kitabda ondan referanslar var sona qədər oxumusansa görmüsən yəqin. plus hə adam fikirlərimə təsir edib ama onu kitabın sonlarına doğru tanıdım iki il əvvəl. o olmasa da mənimçün onun başqa versiyası olan ralph waldo emersondan da referanslar var ama. ikisi də pozitif fəlsəfənnin tərəfindədilər. tanrının. ya da buddistlərin dili ilə sağ əl yolu.
yeni kitab yazsam petersonun təsiri hiss olunardı yəqin. ona görə zatən kitabı bitirib musiqi öyrənməyi planlayırdım deyə, başlayan kimi ilk üç trek'də petersonun səsindən istifadə etmişdim. göt günündə olsa da treklər zatən test məqsədliydilər birnöv falan.
elə yəni. sorry uzun oldu. kitab barədə söz açılan kimi burda çox dost tanışla danışa bilməmişəm deyə sinəm açılır amk. radio yayım düşünürdüm də bəlkə sözlüyün növbəti 7 8 illiyi üçün falan onda bəlkə danışacam yenə. köhnə əjdaha yazarlardan biri də hətta yazdı ki radionu edək falan. görəy.
bu mesajı bu arada kitabın başlığına kopy paste edəcəm. orda kitab barədə heçnə yazmamışam deyə. dursun bi kənarda."
+2 əjdaha
30.
![]()
+1 əjdaha
11. ernst hemingway-in eyni adlı romanından ilhamlanıb ilhamlanmadığını bilmirəm.
+1 əjdaha
23. lara'nin xatiresine
https://medium.com/@timidus/lost-protagonist-e55e51d064a
+1 əjdaha
6. --spoiler--
ataların günahlarını uşaqları çeker deye tekrarladı öz-özüne.incildemi idi ya şekspirden,xatırlamırdı.çox gözel deyilmişdi. ancaq ilkin başa düşülen menasıyla yox,uşaqlara ötürülen karmavari bir günahlar sistemi olaraq yox. atanın hansısa pis hereketinin neticesini uşaq çekmirdi.burdakı günah onun üçün doğum idi.ata ve ananın bu müqeddes günahının ağrısını yaşamaqla çeken uşaqlar olurdu.ya da belke de valideyin olmaq olmaq,günah yumaq demek idi,etmiş olduğun günahı yuyurdun ömür boyu uşağı böyüdüb qayğısına qalaraq.
isa, deye düşündü mavi ,tanrının günahlarını çekmiş olmalıydı demek ki.poetik seslendi bu fikir ona,ki eleydi de. isa, insanların günahlarını çekmemişdi eslinde incilde deyildiyi kimi ,o öz atasının günahlarını çekmişdi.ezab çekmişdi.çünki yoxdan var edilmişdi.varoluşu idi ezablarının esas sebebkarı ve varoluşunun sebebkarı da atası idi.tanrı
--spoiler--
+2 əjdaha
28.
![]()
+2 əjdaha
2. açıqlama bölümündən:
"yazar bu əsərində insanın varlıq və yoxluq arasındakı tərəddüdünün dərinliyinə enərək ortaya çıxan vəsvəsənin fəlsəfi və psixoloji prinsiplərini incələyir."
yazarın ən sevdiyim kitabı oldu bu
+2 əjdaha
22. hər nə qədər fikir axsaqlıqları olsa da kitabda, uzaqlarda kimlərinsə hələ də oxuyub işə yarar nələrsə tapdığını görmək sevindirir:
"obşi romandan azı bir 10-15 dənə ayrıca esse çıxartmaq olar genlərin təkamüli rolu haqda, valideynlik haqda, nə bilim ala intihar, qadın, yeniyetməlik haqqında... arada elə cümlələr rastıma çıxdı ki, bunu ayıq başnan yazmaq, sadəcə mümkün deyil. ağlıma bir fikir gəldi hə oturum partapart bir aya yazım qurtarım, yox, elə bir şey deyil, diqqətlə oxuyanda uzun zamanın məhsulu olduğunu görmək olur"
https://www.goodreads.com/review/show/2146924779
+1 əjdaha
21. "Heç bir ana öz balalarını sağ qoyub ölməyəcəyi kimi, heç bir insan da öz ümidlərini sağ qoyub ölmür"
Burayla tanışlığımdan bir müddət sonra yazarının entrilərindən təsirlənərək oxuduğum kitab. Mənə son zamanlarda nəşr olunan müasir fəlsəfi kitablardan daha maraqlı və yaxın olanı.. əslində, hekayələrindəki personajların bir çox xüsusiyyətləri vasitəsi ilə özümdə olan situasiyaları doğru adlandıra bildim. Ziraa, özümə belə özümü ifadə edə bilməyəcək qədər maraqsız yanaşıram hər şeyə. o ki qaldı kitabın neqativ zərrəciklərlə yüklənmiş olmasına, elə kitabda qeyd olunduğu kimi beyin sadəcə bizə ətrafımızdakı bütün neqativlikləri bəzəyərək təqdim edir (pardon, yazar tam da belə qeyd etməmişdi, mən qeyd etdiyi fikir üzərindən öz nacizaneyi fikirlərimi çatdırmağa çalışıram ), hətta buna alışdırır, sevdirir, heç olmasa bir neçə saatlıq o biqeyrət beyinin təsirindən çıxıb reallıqla üzləşmək lazımdır.
+1 əjdaha
39. dursun burda.
dursun burda nədi ala türk ilçə bələdiyə başqanına oxşayır.
![]()
hamısını göstər
