+26 əjdaha
28. hər havalar soyumağa başlayanda "niyə belə bir şey yaşamışam axı" fikrini mənə sorğuladan xatirələrimdən biri yadıma düşür ki onu da goruma aparmaq istəmirəm.yeniyetməliyimin lap yuxarı çağlarında rus flörtüm (işvəkarım) var idi. tamamilə mənim əksim olan bu şəxs əsəbləri aşırı sakit, işıqfor boyda oğlan idi. fikrimcə atmosferin yuxarı qatında aşırı miqdarda oksigen qəbul etdiyi üçün bu qədər hüzurlu aurası vardı. təkcə aurası yox, yeriməyi də hiperaktiv mən üçün işgəncə səbəbi idi. danışaraq yolun axırına qədər gedib çıxdıqda bir də baxırdım ki bu hələ 2 tin geridədi. arxamca səslənə də bilmir, çünki səsi də olduqca asta çıxır. yenidən geriyə qayıdıb onunla birlikdə təkrar tini keçdiyimiz üçün eyni yolu 2 dəfə çox qət etmiş sayılırdım. əl-ələ tutuşmaq mərhələsinə keçid etdikdən sonra isə onu arxamca sürüməyə başladım. yeyin yeriməyə öyrəşmədiyi üçün təngnəfəslikdən düz əməlli söhbət də edə bilmirdi.
buna görə danışan tərəf mən olurdum, cavab verən tərəf də mən olurdum, üstəlik münasibətin isti çağları qış aylarına təsadüf etdiyindən buz kimi havanı da elə mən udurdum.
bir yandan yaxşı ki danışmırdı. ana quzusu olduğundan hər növ mikrob əleyhinə anası tərəfindən bol sarımsaqlı qidalar yedirilirdi və düşünürdü ki saqqız çeynəmək bu möhtəşəm qoxunu əngəlləməyə kifayətdir. üstəlik mümkün sevgi dolu birləşmələrin də qarşısını bu qoxu vasitəsilə alınacağını düşünürdü əziz valideyni.
nəysə ki, 14 fevral tarixinə bağlanan gecə imtahana hazırlaşmış, maksimum 1 saat yuxu yatmışdım. metro girişində market bonus kartını aparata basacaq dərəcədə həyatdan qopmuş vəziyyətdə bircə istəyim o idi ki dərsdən çıxdıqdan sonra evə gedib özümü yatağa tullayım.
mesaj aldım ki bəs " dərsdən sonra görüşək -* " hə, indi bu mesaj sevgililər gününə xas olmayan sadəcə rutin bir görüş də ola bilər, yaxud xəbərsiz olduğum sürprizin dəvəti də ola bilər. flört müddətincə ilk əlamətdar gün idi ki təqvimdə onu qeyd eləmək müstəhəb sayıla bilərdi. "yox" desəm, qarşıdan gələn ad günümdə "yox" eşitməyimə səbəb ola biləcəyindən "görək başımıza nə gəlir" düşünüb razılaşdım. soyuqdan donan barmaqlarım qırılıb düşəydi "yaxşı" yazan yerdə.
dərsdən çıxanda ağzını şərflə möhkəm bağlamış işıq dirəyimi görüb üstünə doğru qaçdım. bir qram məndə sevgi yarada bilməmiş bu insanda heç olmaya mən az da olsa emosiya yarada bilərəm düşüncəsi ilə bitkin enerjimlə tullanıb düşür, gülə-danışa yolda sürünənlə sürüyən yerişimizə keçid elədik. nizami oldu beş mərtəbə, beş mərtəbə oldu mum mərkəzi, mum mərkəzi oldu fəvvarələr meydanı, meydandan keçid elədik bulvara, bulvardan üzü bayıla doğru dərviş kimi buz kimi havada yeriyirik. enerji ehtiyatımın sıfıra vurduğunu dizlərimin əsməyindən hiss elədim. ürəklənib soruşdum :
- biz hara gedirik belə eheheh
- bayıla ?
- niyə ?
- dostum ordadı, bizi gözləyir
bir dəqiqəlik beyin hüceyrələrim dikəlib məni vadar etdi ki soruşum
- hansı dost?
- tanımırsan. yaxşı uşaqdı.
sevgililər günündə 3-cü şəxsin rolu nədən ibarət ola bilər? ağlıma məntiqə və əxlaqa sığan heç bir fikir gəlmirdi. suallar beynimi deşsə də soruşa bilmirdim, çünki bir ehtimal sürpriz ola bilərdi və korlaya bilərdim.
qarlı dağlar aşaraq, çox ellər dolaşaraq axırda bayılın içəri məhlələrinin işıq lampaları xərəb və zəifləmiş olan yerlərinə gəlib çatdıq. ayaqlarımın ağrısından inildəyəcək həddə gəlib çatmışdım, özümü əyləndirməkdən də yorğun düşmüşdüm, tipik balıq bürcü olaraq ruh halım artıq 180 dərəcə dəyişmişdi ki, təyinat nöqtəsinə çatdıq.
dostları ilə toplaşdıqları dərnək kimi xudmani ofisləri barəsində danışmışdı mənə. həmin ofisə gəldik, lakin küçədəki şaxta ofisə nisbətdə daha dözüləbilən idi. otaqlardan rütubət iyi gəlirdi, pəncərə boşluqlarından keçən küləyin vıyıltısı adamın başına düşürdü. küncdə kökdən düşmüş sınıq piano, bir az aralıda lövhə, lövhədə bunların qəribə dini inanclarına aid yazılar, qəddan və kitablar olan masa, üst-üstə qoyulmuş stullar, bir sözlə məni sevgililər günündə hansısa poxdan ayinə qurban versələr sonra da parketin altına basdırsalar izimin tozumun tapılmayacağı bir yer idi. ən dəhşətli məqam ayaq ağrım və yorğunluğum olsa da, cavab tapmadığım əsas məsələ ortalıqda görsənməyən "yaxşı uşağ"ın bu ayində vəzifəsi nə olacağı idi.
toka taxılan tefalın doğma səsi ilə işıq gələn tərəfə getdim, baxdım ki işıqfor oğlan çay dəmləməyə çalışır, şərfi də açıb ağzından. sevgililər gününün şərəfinə sarımsaq yeməməyi bacarmışdı. zəif işığın altında oğlana baxıram, dərin düşüncələrə qərq oluram. bu cür yaraşıqlı oğlan necə olur ki heç bir növdə hissiyat ötürmür insana. divarla söhbət eləyirəmmiş kimi, insanın sevinməyi ilə kədərlənməyi, heyrətlənməyi ilə əsəbləşməyi heç bir ştrixlə bir-birindən seçilmirdi. həmin o zəif işığın altında başa düşmüşdüm ki mən ən çox bir həftə daha dözə biləcəm bu ünsiyyətə.
birdən qapıdan güclü səs gəlməyə başladı, mən öz fikirlərimdən qopdum. işıqfor oğlan mənim yorğun baxışlarımdan sonra təzə ürəklənmişdi ki məni öpsün, qapının içəridən kilitli olmağı elə şərait yaratdı ki adam qapını qırır, qəribə səslər gəlir qapıdan, o da məni öpməkdən daha yaxşı bir hadisə baş vermiş kimi qapıya tərəf qaçdı.
beş dəqiqə əvvəl artıq beynimdə bitirdiyim hissiyatsız flörtün bu gün həyatımı da bitirib-bitirməyəcəyi marağımda idi.
qapıya tərəf keçməyə taqətim olmadığı üçün olduğum yerdə ayaq üstündə dayanmışdım. içəri boyca işıqfordan daha balaca, gözləri işıldayan, çevik, səs-küylü, içəri girib məni görən kimi papağını çıxarıb dağınıq saçını əli ilə düzəldib bir nöqtədə sabit dayana bilməyən həmin o yaxşı oğlan daxil oldu. cümlələri o qədər tez tələffüz edirdi ki, cümlənin sonuna çatmamış digər cümləyə keçib ardından gülümsəyirdi. hamıya sataşacaq, ardından döyəcək sonra yenə oturub söhbət edəcək enerjisi var idi. bu elə hey işıqforu danlayırdı ki "sənə dedim axı ay qoyun, məhləyə çatmamış xəbər elə düşüm çayı dəmləyim, kinonu açım, blya, sən necə qoyunsan, ala, sən həqiqətən qoy.." (qapaz atdı sonra joker gülüşü)
bu hiperaktiv yaxşı oğlan 2 dəqiqə içində 3 nəfərlik sinema salonu yaratdı. şkafları eşələyir, tapır çıxardır, düzür qoşur və məni sanki min ildi tanıyırmış kimi sataşır, söhbət açır.
bir müddət sonra artıq yorğunluğumu unutmuşdum, aşırı dərəcədə əylənirdim və demək olar 10 cümlədən ən kiçik və qırıq olanını flörtə, geri qalanını dostuna yönəldirdim.
3 ədəd yanaşı stulun ortasında işıqfor, solunda mən, sağında yaxşı oğlan oturmuşdu. üzümüz divara, proyektordan düşən işığı izləyərək oturmuşuq. film başlayır amma biz səs-küylü müzakirəmizi davam etdiririk, işıqfor isə sakitcə şirniyyatları beş-beş aşırdırdı.
sevgililər günündə izləyəcəyimiz film romantik komediya yaxud dramatik bir sevgi hekayəsi olar deyə düşündüm. studianın reklamları və ilk kadrlar keçən anlarda işıqfor əlimi tutdu. " deyəsən günün ardı xilas oldu " deyə düşündüm.
birdən atışma səsindən irkilib nə baş verir deyə filmə fokuslandım. sən demə yaxşı oğlan öz zövqünə görə birinci dünya müharibəsindən bəhs edən qanlı, atışmalı, ölüm dirimli kinonu vurub qoltuğuna gəlib. hər atışmada irəli əyilir, " yeah kinni, bəyənirsən? bax indi bu əsgər itəcək, suka blya, ondan sonra qırğın olacaq, bax " qanlı filmlərə baxa bilmədiyim yaşlarımdı, səs sonuna qədər açıq, hər qışqırıq, gülləbaran sanki bu rütubətli otaqda baş verir, sağımda əyləşən flörtüm çayı xortuldadır, onun sağında əyləşən dostu manyakcasına əylənir, pəncərələrdən külək keçdikcə güllə səsinə qarışır, otaqdaki yeganə işıq divara yansıyan filmin işığı, nəhayət ayaq ağrım yenidən canlandı. saata baxdım, vaxt təyin elədim, maksimum 15 dəqiqə içində burdan çıxmalıyam. dostu ilə kimyamız tutsa da, olacaq iş deyildi.
anksiyetemin kəllə çarxa çıxdığı vaxtda filmə pauza verdilər, dostu rişxəndlə dedi ki siqaret ehtiyacı üçün gedir, amma biz gənclərə sevgi dolu zaman keçirə bilməyimiz üçün tənha mühit yaradır. anidən ayağa qalxdım :
- mən də gəlirəm
- ala, siqaret çəkən qız tapmısan aaxaxax (işıqfora daha bir qapaz)
- havaya çıxıram elə-belə ehhehe
- utanma ay qız, mən yad adam deyiləm
- ehehhehe
nə hikmətdirsə işıqfor bizlə gəlmədi. o qədər ana quzusu idi ki soyuqlamaqdan qorxdu.
məhəllədə ins-cins yox idi, titrəyə-titrəyə dayanmışıq, dedim :
- sənə güvənə bilərəm?
- ayıb söhbətdi
- mən evə getməliyəm, necə edək ki ayıb olmasın işıqfora?
- ala, sevgililər günündə evə tələsməzsəndə, blya, panyatkasız qız çıxdın, ləzzət eləmədi axaxxa
- yoxe mənim dərsl...
- panyatkasızsan, yox
- saat icazə verilə...
- özüm ölüm yox, oturaceysan
- allah haqqı getməliyəm
- yaxşı
anidən razılaşmağından şübhə elədim, çünki mimikalarından professional istifadə edirdi, aldadırdı, sataşırdı, heç ayırmaq olmurdu ki həqiqi üzü hansıdı.
içəri keçdik :
- qoyun dur ayağa gedirik.
- niyə?
- necə yəni niyə ala? doğuram axaxax tpoy, qız da qız, qız evə getməlidi.
- kinni bəs film qurtarmayıb axı...
- ala dur cəhənnəm ol, belədi ki ofisi bağlıyıram. dur bas bayıra axaxaxax
işıqforun kefi qaçmışdı, mən onsuzda gərgin halda, evə çatacağım o möhtəşəm anı gözləyirdim. məhəlləmizin marketinin yanına çatsam belə xoşbəxt olardım.
ofisdən çıxdıq, hava mənə olduğundan daha soyuq, küçələr daha qaranlıq gəlirdi. burnuma rütubət iyi dolmuşdu, özümü ürəyimdə söyürdüm.
anidən şaxtanın verdiyi oyanma ilə soruşdum :
- mənimlə gəlirsiz evə kimi?
- (yaxşı oğlan) bəs necə, yox, qoyaceyik səni çöldə, brat bu gicdiye
- nə ilə qayıdırıq?
- ( yaxşı oğlan) gəmiynən. brat sənöl lalə zor qız idi
- piyada getməyəkdə məndə kartda gediş var
- (işıqfor) piyada getsək birlikdə zaman keçirmiş olarıq
içini sikim piyada bayıldan nizamiyə yerisəm, səhər ayağımı gipsə qoymalı olacam, dərsə də gedə bilməyəcəm düşünüb, oradaca şüvən saldım :
- siz allahın rahat bəndəsisiz, yatacaqsız sabah, mənim dərsim var. enerjim qalmayıb, sizi bilmirəm, mən avtobus görsəm minib gedəcəm.
- (yaxşı oğlan) allah zad diyir brat
- (işıqfor) yaxşı, sənə necə rahatdırsa
səbrlə tısbağa yerişlərini sürətləndirməyə çalışıb hər qarşımıza çıxan dayanacaqda "bundan sonrakində mütləq minərsən" deyib digər dayanacağa qədər yenidən sürünürdüm. baxdım ki bunlar məni avtobusla göndərən deyillər, ayağım da şişib, ilk rast gəldiyim skamyada oturdum. sağımda biri, solumda biri oturdu. özümü iki flörtü olan, avara pasyak kimi hiss edirdim. amma baxdım ki gülməyimi saxlaya bilmirəm. sinir sistemimi də ordaca itirib ağlayana kimi gülməyə başladım.
- (yaxşı oğlan) brat sənöl diyirəm lalə zor qız idi axaxxax
evə piyada qayıtdım, səhər dərsə getmədim. 1 həftə sonra ad günümdə ayrıldım.
)