nailə mirməmmədli
![]()
ölümü ilə azərbaycan incəsənətinə, musiqinə ağır itgi yaşatmış, hələ bir müddət sonra yoxluğu daha çox hiss olunacaq mərhum bəstəkar.
ölkədə həqiqətən sırf bəstəkar kimi fəaliyyət göstərən neçə nəfəri tanıyırsız? mənim hal-hazırda sağ olanlardan tanıdığım bir firəngiz əlizadədi, bir aygün səmədzadə. başqa varsa da, mən bilmirəm. düzün deyək, hansı biri nailə xanıma çatır? ya çata bilər? heç biri. iş orasındadır ki, görkəmli sənətkarlarımızı itiririk, ancaq yerinə heç kim gəlmir. valideynlərimizin uşaqlıq illərində dinlədiyi sənətkarlar şövkət ələkbərova idi, rəşid behbudov idi, rübabə muradova idi, müslüm maqomayev idi. bizdə ağlıma ancaq röya gəlir, aygün kazımova gəlir, faiq ağayev, tünzalə ağayeva, lalə məmmədova, zülfiyyə xanbabayeva. bəs indiki uşaqlar? təsəvvür edəndə dəli oluram axı. indikilər özlərini "barbie" edib, verilişdə bir canlı mahnı oxumağa götü çatmayacaq qədər səsi olmayan məşhur müğənnilərlə böyüyür. 3 nəsil arasında fərqi hiss etdiz? sadəcə üzücüdür. demirəm ləyaqlı müğənnilər yoxdur, xeyr, var. çoxluğun, ağlı heç nə kəsmədən uşaqların qulaq asıb bəyəndiyi, zövqlərə uyan musiqiçilərdən danışıram.
niyə sözü müğənnilərə çevirdiyimə gəlincə, yaxşı bəstəkar olmasa oxuyan nə qədər bacarıqlı olur olsun, oxuduğu mahnı heç olduğu müddətdə özü elə də qiymətə minməz. aygün dedim, qulağımıza qazınan əfsanə mahnılarının bir çoxu eldar mansurov bəstəsidi, röya dedim, demək olar bütün hit mahnılarının bəstəkarı idi nailə mirməmmədli. o birilər haqqında çox şey deyə bilmirəm yenə də. nəysə ki, bu ikinci nəsildəkilər yaxşıdırsa, yenə köhnələrin hesabına. indiki ara mahnıları bilirsiz kim "bəstələyir"? bilməsəz yaxşıdı, adamıb ürəyi bulanır, vallah.
amma bir şey də var ki, çoxluq nə tələb edir onu yazırlar. bəs yazanlar birinci yazdıqlarını çoxluğa göstərməsə bu çoxluq dediyimiz hardan biləcəkdi istədiyini? bu da ayrı mövzudur, deyəsən, amma və lakin sonu hər cürə yenə gəlib musiqiçilərdə dayanır, zənnimcə.
yenə və yenidən, nailə xanımın ölümünə, müasir azərbaycan musiqisinə yanıb tökülürəm. əlbət ki dahi sənətkarların özləri kimi əsərləri də ölmür, mütləq kimlərsə ifa edir, hə. amma kaş bu vaxtsız ölüm bu qədər tez tapmayaydı onu. kaş daha çox bəstələyərdi, kaş belə boşluğa, belə həsrətə düçar etməyəydi sevənlərini.
yaxşı ki eldar mansurov, akif islamzadə və başqa ağlıma gəlməyən karifeylər sağdı. fəal olmasalar belə, varlıqları insana ümidlə baxmağa güc verir.
və sonda, ümid edirəm, çox çəkməz, nailə xanımın yetişdirdiyi tələbələri ən az onun qədər unikal olmağı bacarıb azərbaycan musiqisini son nəfəsindən tutub ayağa qaldıra bilər..
nur içində yatsın.
)