kişilər bir olmur atam balası
qorxağı var, igidi var,
amma hər kişinin öləndən sonra
qəbri üstdə ağlamağa
bir qara paltarlı gözəl bir qadına ümidi var
sən öləndə kim olacaq gözlərini bağlayan?
qardaşmı olacaq, yadmı olacaq?
bu dunyada bəlkə sənə ən çox ağlayan,
ən çox ağlatdığın qadın olacaq?!
göz yaşları yuduqca baş daşını
qəbrində qurcalanıb,deyəcəksən: ilahi
illər boyu ağlatdığım bu qadın
görən necə saxlayıbdır bu qədər göz yaşını?!
bircə kərə nə saçını oxşamışam,
nə gözünü silmişəm.
gözlərimə batır indi saçlarının hər dəni,
illər boyu bu qadına mən axı dərd vermişəm
indi görən niyə çəkir dərdimi?
bu qadın baş daşımı öpüb sığallamaqdansa,
yumruğuyla döysə-döysə yaxşıdı.
qəbrimin üstündə ağlamaqdansa,
məni söysə yaxşıdı.
yeri-yeri,qara paltarlı qadın,
kiri-kiri,qara paltarlı qadın.
bu qəbir də min qəbirdən biridir.
baş daşımı bəsdir basdın bağrına,
bütün mənə ağlayanlar kiridi,
sən də kiri, qəbrim damır, ağlama...
26. səngərdə dayananda hər döyüş növbəsinə çıxanda bu böyük şairin "sonuncu siqaretin nəğməsi" şeirini oxuyurdum, şeirin sonuncu bəndi belədir:
açılar səhəri hər səhər kimi
ən qatı papiros çəkənlərin də
yenə ilk siqaret, ilk əsgər kimi
ölər barmağımın səngərlərində
1. şair, yazıçı, esseist, kino-dramaturq, tərcüməçi, 1981-ci ildən azərbaycan yazıçılar birliyinin üzvüdür.
ramiz rövşənin ssenariləri əsasında çoxlu sayda bədii və sənədli film çəkilib. şeir və hekayələri tərcümə edilərək bir sıra keçmiş ssri respublikalarında, eləcə də abşda, almaniyada, böyük britaniyada, fransada, polşada, bolqarıstanda, türkiyədə ve iranda çap olunub.
12. səni sevmək çətindir,
vətən
nə gündəsən ki,
təpədən dırnağacan ...
günah içindəsən ki.
bilirsən səni sevmək
bu saat nəyə bənzər?
zorlanmış bir qızı
sevməyə bənzər.
o sevgidən için-için
gizlicə yanar adam.
amma açıb deməyə
qorxar, utanar adam.
bu nə haldır düşmüsən,
bu necə gündür, vətən?
adam səni sevməyə indi
utanır, vətən.
üstündə neft ləkəsi
kim yuyacag bu ləkəni,
milyonçular ölkəsi,
dilənçilər vətəni.
neftlə getdi bərəkətin,
bərəkət qaçdı səndən.
neftlə getdi bəkarətin,
borular keçdi səndən.
qarış-qarış qazılsan da
sevin hələki sağsan,
hələ neftin qurtaranda
ağ günə çıxacaqsan
25. bir səhər yuxudan durub
özünü uşaq görəsən.
görəsən hamı evdədi,
ölənləri sağ görəsən.
…qorxasan qaçıb gedələr, -
tez qapını bağlayasan.
geri dönüb içəridə
bir təzə qonaq görəsən.
görəsən ki, qapqaradı
o qonaq başdan ayağa.
ondan başqa hamısının
üst-başını ağ görəsən.
pəncərədən içəriyə
dola, dola gün işığı.
içəridə boş-boşuna
yanan bir çıraq görəsən.
söndürəsən o çırağı -
hamı birdən yoxa çıxa....
otaqda bir qara qələm,
bir də ağ vərəq görəsən..
10. '' durub göy üzünə daş atan oğlan, göy üzü daş saxlamaz '', ''qəbrim damır, ağlama'', ''qara neftin bitəndə ağ günə çıxacaqsan'' misraları ilə ürəyimdə taxt qurmuş ecazkar şair.
27. müasir azərbaycan ədəbiyyatının inciləri sayılacaq əsərləri yaradan adam. məlum partiyaya üzv olmadığı üçün xalq şairi adını ala bilməyən amma, xalqın ürəyində əbədi yaşayacaq birisi. öz səmimi sözləri ilə hər şeirində bir ruh yaşadan insan. mənim də həqiqətən çox sevdiyim bir şair.
əsərləri bir çox yerlərdə məşhurdur. o şairlikdən əlavə ssenarist olaraq da mükəmməl işlərə imza atmışdır.
24. gəl, əl-ələ tutub gedək,
gedək biz olmayan yerə
hər dərdi unudub gedək,
dərdimiz olmayan yerə.
burda qoyaq özümüzü,
bu qırışan üzümüzü,
bu köhnələn sözümüzü,
gedək biz olmayan yerə.
bir kimsə tutmasın xəbər
gəl çıxıb gedək birtəhər.
bu ev, bu küçə, bu şəhər,
bu dəniz olmayan yerə.
atam oğlu az çapala,
sən deyən çətin tapılar,
bu ramizi kim aparar,
bu ramiz olmayan yerə?!
yağış yuyur, gün qurudur.
bu yerləri bu göyləri
yağış yuyur, gün qurudur.
bu dünyada çox şeyləri
yağış yuyur, gün qurudur.
gözümüzün yaşını da,
bağrımızın başını da
qəbrimizin daşını da
yağış yuyur, gün qurudur.
gələn nədi, gedən nədi?
bələk nədi, kəfən nədi?
bu dünya öz kefindədi
yağış yuyur, gün qurudur.
...ulduzların tozunu da,
lap günəşin özünü də,
lap yağışın özünü də
yağış yuyur, gün qurudur...
xəbər gələr daha ömrün qışından,
soyuyarsan-saçlarına qar düşər.
ancaq köhnə kitabların içindən
hərdən-hərdən köhnə məktublar düşər.
...
əyilərsən,götürersen gizlicə,
boylanarsan arvad uşaq görməsin.
çəkilərsən otağın bir küncünə,
gizli gilzi oxuyarsan hər sözü.
bu sevgi məktubudu ilahi,
indiyəcən ağrıyır hər sözü də.
yazan qızın nəydi adı,lahi?
yaddan çıxib sifəti də,üzü də.
oxuduqca lal sətirlər səslənər,
yavaş yavaş səsi düşər yadına
bir hərfdən -qaşı düşər yadına
bir hərfdən -gözü düşər yadına.
o gözlərdən yadigartək varaqda
göz yaşının ləkəsini görərsən.
birdən donu xışıldayar otaqda.
pəncərədə kölgəsini görərsən.
diksinərsən,boylanarsan qapıya
“o gölgəni arvad-uşaq gördümü?!”
tez məktubu atarsan külqabıya,
yandırarsan hər sözünü, sətrini.
sözlər yanar –kağızı da yandırar,
sözlər yanar –o qızı da yandırar.
sözlər qaçar o alovun içindən,
sən baxdıqca- basar səni soyuq tərş
sıra sıra qarışqalartək qaçıb gedər qara qara hərflər.
təkcə o qız qaça bilməz bu oddan,
bir quş olub uça bilməz bu oddan.
o qız yanar o alovun içində
göyə qalxar o alovun dilleri
alovun dillerine sarmaşıb
yanar yanar uzun uzun telləri
yanar bu vaxt saçlarını oxşyan
uzun uzun barmaqları, əlləri.
o qız yanar ərşə çıxar tüstüsü,
kağız yanar külqabıda küllənər.
qəfil birdən külqabının içindən
yere düşüb bir üzük diyirlənər.
lap özünü itirərsən-baxarsan
o üzüyü götürərsən baxarsan
bu üzüyü axı harda görmüsən?
bu üzüyü görməmisən bəlkə heç.
sən o qiza haçan üzük vermisən?
ona üzük verməmisən bəlkə heç.
arvadın da qəfil girər qapıdan,
-əlindəki nədi?-deyer.
- o üzüyü nə yaxşı ki tapmısan,
neçə vaxtdı itirmişdim gəzirdim.
sonar gələr səndən alar üzüyü:
-bunun rəngi niyə belə qaralıb?
barmağına güclə salar üzüyü:
-ele bil ki,bir balaca daralıb.
külqabıdan tüstü qalxar hələ də
o məktubun külü hələ də işarar
maddım maddlm durub baxar arvadın
o tüstüdən bir cüt gözü yaşarar.
heç olmas pəncərəni aç deyər-
burda necə oturmusan sən necə?!
bu nə yanıq qoxusudu,ilahi,
elə bil ki adam yanıb indicə.....
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
)