+20 əjdaha
7. Çətindir. Neçə ildir əlaqəm olmasa da bir dövrdə ən yaxın dostlarımdan olan birinin vəfat etdiyini öyrəndim keçən həftə. Sonuncu dəfə 2021-də bir ünsiyyətimiz olmuşdu. Hər insan kimi həm yaxşı tərəfləri həm də mənfi tərəfləri var idi və mənfi tərəfləri mənə artıq ağır gəldiyi üçün qopmuşduq vaxtında amma xətrini çox istəyirdim üstündən illər keçsə də. Qəribə bir hiss idi öldüyünü öyrənmək. Sanki içimdən bir parçanı itirmiş kimi oldum. Əlaqəm olmasa da bilirdim ki, hardasa yaşayır amma belə bir xəbəri heç gözləmirdim. indi hələ ki, həzm etməyə çalışıram amma qəbullanmaq asan bir proses deyil. Bir neçə tanışın onunla olan şəkillərin paylaşdığım görəndə heyfisləndim ki, neçə il dostluğumuz olsa da cəmi 1 dəfə şəkil çəkmişdik və o şəkili də telefonu format olanda getmişdi. indi yalnız kafelərdə saatlarca oturub, danışdığımız söhbətlər və bir yerdə etdiyimiz gijliklər yadıma düşür. Belə olmamalı idi deyirsən amma kimin sonunun necə olacağına da təəssüf ki, özümüz qərar verə bilmərik.itirmək
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözlük yazarlarının qorxuları - sözaltı günlük - sözaltı etiraf - qalın romanlar oxuyaraq həyatı itirmək - pul itirmək - evlənənə qədər qadınla olmayan oğlan - itirmək qorxusu - intihar səbəbləri - ata
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+5 əjdaha
4. ən pis forması sənə yaxın olan birini itirməkdir.yara kimi olur. əvvəl heç nə hiss etmirsən, ağrı filan olmur. başsağlığına gələn, yas yeri düzəltməyə kömək edən insanlarla dolu olur ətrafın. itkinin şokundan çıxandan sonra "yara" ağrı verməyə başlayır. sanki kimsə kibriti yandırıb ürəyinin altında saxlayaraq tələsmədən onu yandırır. o cür göynəyir için. itirdiyin insan yada düşdükcə, yara zoqquldayır. onunla etdiklərin, daha edə bilməyəcəklərin yada düşdükcə, istər-istəməz ürək dözmür, onu sıxıb-parçalayan kədərdən qurtulmaq üçün göz yaşları köməyə gəlir, hönkür-hönkür ağlamamaq üçün özünü güclə saxlayırsan. sonra isə... yaranın üstü necə qartmaq bağlayırsa, necə ancaq əl vuranda ağrıyırsa, itki də unudulur, itirilən yada düşdükcə, təzə-təzə keçirdiyin göynəməni hiss edirsən, ürəyindən sənə tanış olan gizilti keçir.
+2 əjdaha
6. 3cü dekadın başlarında iken bele, indiden artıq ömrüm boyu 'sahib olacağıma' emin olduğum özümemexsus xüsusi bacarıqlarımdan biridi. her yerde, her zaman, her şeraitde bunu peşekarlıqla bir göz qırpımında hiss eletdirmeden ele yaşayıram ki, herden bu qavramı götünün açarını itirməklə qarışdırıram.uşaqlıqdan paltarlarım, oyuncaqlarım, şekillerim, böyüdükce defterlerim, kitablarım, kiçik deyerli eşyalarım, sonralar texnoloji aletlerim, her cür şexsiyyet vesiqem, pasportum ve bir çox kiçik eşyalarım. eynek ve qol saatı kimi eşyalarla heyat yolumu çoxdan ayırmışam onsuz. xülase, itirmek menim işimdi. bunu öyrenmişem artıq ve alın yazımdan qaçmağa heç bir vechle cehd elemirem artıq.
keçen günlerin birinde bir ekstrim nümune daha yaşadım. telefonumu itirdim, amma nece. tebii ki, bu ilk deyikdi telefonla bağlı. üst paltarımı deyişmek isteyerken, telefonum kilsenin qravitasiyadan güc alan azacıq yana meyilli nezir qutusu hissesine yuvarlanmışdı. budur, daha da ince telefon erseye getirmek üçün elinden geleni esirgemeyen şirketlerin başıma açdığı hengame. 1 gün sonra qutunun açılmasını gözleyib, telefonumu elde eledim tezeden. tebii ki, çox heyecanlanmadım, bütün paltar, pul, pul/sened qabını itiren biri bu anda en çox ne qeder soyuqqanlı ola bilerse o qederini sergiledim.
düzü bunlar keçib gedir, böyüdükce, iller keçdikce daha çox insanları, xüsusile bezi deyerli insanları itirmekden qorxuram. hem de çox. her adamla son defe danışırmış kimi münasibet qurmağa alışırsan yavaş-yavaş, xatireleri saxlamağa, onun yoxluğunda nece davranacağını, heyatını ona göre yeniden yola salacağını düşünürsen. ağır gelir. gerek fikirleşmeyesen?
onun evezine, yerini doldurmasa da, her dostluq quracağın, sene özel olacaq yeni insanlar daha gözel olmazmı? bu barede düşünmekden zerer gelmez. ya gerek düşünmeyesen?
+2 əjdaha
5. yaxın adamı itirmək... daha doğrusu həmişə görməyə, sevməyə bəlkə də hərdən əsəbiləşməyə adət etdiyin həmin adam indi yoxdu... bədənini də öz əllərinlə torpağın altına qoydun.həmin ərəfələrdə ətrafın hesabına yaran çox göynəməsə də, tək qalan kimi hiss edirsen ki, yox, bu camaat dağılışandan sonra gələcək əsl yanğı... gecə oyananda, səhər duran kimi ilk yada düşən bu kədər olur... adamın ağzına acı su gəlir sanki...
itirmək çətindir, öncədən hazırlaşmaq gərəkdi.
hər an yaxınlarınızı və xüsusilə də özünüzü, bədəninizi itirməyə hazır olun. indi uzaq kimi görünsə də, bu sözləri oxuyanda qanınızı qaralsa da, bu fikri dağıtmaq üçün müxtəlif yollara əl atsanız da, o gün mütləq gələcək.
maddi bədən ilə vidalaşıb, bu dünyada əldə edilmiş qəbullar, yaşayış - bilgi bazası ilə, şüur məkanında (?) əbədiyyən var olacayıq. ya yanma, kədər, peşmançılıq ilə, ya da rahatlıq, sevgi ilə.
eynən kabus və ya xoş yuxu kimi...
+1 əjdaha
3. ən yaxşı halda nəyinsə yox olmasıdır, əşyadır, tapılar, olmaz yenisi alınar, amma əgər itirdiyin şey gözünün qabağında və ya öz içindədirsə, cem yılmaz demiş, işte şimdi sıçdınız.(bax: götünün açarını itirmək)
(baxma: həyatını itirmək)
hamısını göstər