kiçik xoşbəxtliklər

həyatıma rəng qatan, qıraqdan kiçik, mənim üçün böyük və dəyərli görünən təkanlar.
gülümün qönçələndiyi gördüyüm an xoşbəxtəm.
anamın evə təzə buraxdığı bala pişik yatdığım yerdə yanıma gəlib məni cırmaqcıqlarla oyadanda xoşbəxtəm. sən axı pişiksən, niyə evdə baş qatmalı o qədər dermə-deşik varkən heç vaxt görmədiyin yatmış adamın sinəsinsə uzanasan axı? möhtəşəm bir şeysən, pişik!
yolda gördüyüm uşağa baxıb gülümsəyəndə o da mənə gülümsəyirsə, xoşbəxtəm. gülə-gülə mənə yaxınlaşmaq istəyirsə, ekstra xoşbəxtəm.
skamyada oturanda ağacdan üstümə yarpaq düşürsə, xoşbəxtəm.
mağazada sevdiyim mahnını eşidəndə, xoşbəxtəm.
"ürəyim filan yeməyi istəyir, evə gedim mamaya deyim bişirsin" fikirləşə-fikirləşə evə gedərkən, anamın həmin yeməyi bişirdiyini görəndə xoşbəxtəm.
kimsə haqqımda kiçicik detalı saxlayıb nə vaxtsa mənə xatırladanda xoşbəxtəm.
bu kimi n dənə şey yaza bilərəm bura və hamısını bir yerə yığıb yazanda xoşbəxt adam olduğumu görmüş oldum. onsuz da xoşbəxtlik sadəcə bir an deyil ki? mənim həyatım dəyər verdiyim o anlarla doludu. "böyük xoşbəxtlik"ləri gözləmək, onları da yaşamaq istəmək çox normaldı, yaxşı. bəs gözümüzü yuxarı dikib ətrafımızdakıları görməmək necə?
həyatımda həmişə inanılmaz dərəcədə böyük problemlər olub, həmişə də olacaq. olmasa mənası qalmaz zatən. əsas məsələ dərdini də dibinə qədər çəkməkdi, adını kiçik qoyduğumuz xoşbəxtlikləri də dibinə qədər yaşamaqdı. bu cümləni həyatımda şüurlu şəkildə tətbiq etməyə başladığım andan etibarən üz tutduğum səmt dəyişdi və yaxşıya doğru dəyişdi. ümid edirəm ömrüm boyu indiki məni qoruyub saxlaya bilərəm.
bu həyatı bir dəfə yaşayırıq, bilmirik 1 saat sonra hələ də yaşamağa davam edəcəyik, ya yox. daha yaxşısını istəməklə və onun üçün çalışmaqla bərabər, sahib olduqlarımızı da nəzərdən çıxartmayıb anı yaşamağı bilməliyik, məncə. uğurlar.

yazarların fobiyaları

bu sifarişi verən: benedictus
bu gün nə az, nə çox düz 5 il sonra cəsarətimi toplayıb dənizə girdim, ancaq yenə üzmək bir yana, dizdən yuxarı suda dura bilmədim..
5 il əvvəl bibimqızı dənizdə mənə üzməyi öyrədirdi, bir az öyrəndim sonra yanımdan uzaqlaşdı. elə o uzaqlaşan kimi mən batmağa başladım. çağırmaq istəyəndə su boğazıma girdi, vəziyyət lap da çətinləşdi. bilmədim öskürüm boğazımdan su çıxsın, yoxsa çabalıyıb suyun üstündə qalım ölməmək üçün. iksini idarə edə bilmirdim, bunu bilməyim də ayrı ağırlıq salıb məni psixoloji olaraq boğurdu. boğazımdan su çıxsaydı, heç olmasa birtəhər 1 dəfə qışqırıb diqqət cəlb edə bilərdim. heç biri olmadı. dənizdə boğulub öləcəyimlə təzə-təzə barışmağa başlamışdım, son anda özünü yetişdirdi, sudan çıxdım. yoxsa əlli-ayaqlı gedirdim bildiyin. elə bu hadisədən sonra dənizə girə bilmədim, nə qədər çalışıram olmur. ayağım suya dəyən kimi 5 il əvvəl çabalamaqdan yorulub özümü suya tapşırmaq haqqında fikirləşməyim yadıma düşür, geri çəkilirəm.
əvvəl üzmək istəmirdim, ancaq indi çox istəyirəm və üstünə düşüb aşmalıyam bunu. məsləhəti, fikri olan varsa, yazsa çox şad olaram. həqiqətən ehtiyacım var..

gic gülmək

məndə gic gülmək bir az fərqlidi.
hər 5 gülməyimdən 3-ü elə gic olur. o qədər içdən və çox gülürəm ki, bir yerdə nəfəsim kəsilir, boğuluram bildiyin. və güləndə müqavimətimi saxlamaq üçün asqıya ehtiyacım olur. qapıdan tuta bilərəm, yanımdaki adamın dizlərinə başımı qoyub əlimlə sinəsinə çırpa bilərəm, harda olur-olsun yerə otura, hətta uzana bilərəm, nə bilim a stolun üstünə çıxdığım da olub belədi ki. bir də normal gülmək "ahahahah"dısa, mən "hıııııııııııaxaxaxaxaxqüqüqüqüqqüqüqyhyhyhyhyhyhahahühühüyhüyhü" gülüb aləmi qatıram bir-birinə. ya da toyuq kimi qaqqıldayıram. məni bu cür şiddətli ancaq bacım güldürə bilir və bu halımı da çox vaxt yaxınlar görür deyə rahatam. vay o günə çöldə-bayırda tuta hırım, allah uzaq eləsin.. heç kimə arzulamıram məni elə görməyi. qısası, hərfi mənada gic gülənlərdənəm.

borjomi

artıq çəkidən xilas etməsiylə tanıyıb araşdırdığım, məndə asılılıq yaratmış ikinci su.
diyetoloq mütəxəssislərə görə çəkisi çox olan insanların orqanizmində su az olduğundan və getdikcə də azaldığından, onlar daha çox su içməlidir. tərkibində karbon, hidrogen sulfid, hidrokarbonat ionları olan borjomi, yesentuki və sarıkız kimi süfrə sularına üstünlük verilməlidir. çünki su karbohidrat və lipid mübadiləsinə təsir göstərir, yəni şəkər və yağların bədəndən xaric olmasını rahatlaşdırır, normaya salır. həm də orqanizmdə adenozintrifosfat turşusunun yaranmasını gücləndirir. bu turşu nə üçün lazımdır sualına cavab olaraq, bizə lazım olan bu turşunun enerjisidi. çünki hüceyrələrimizdə baş verən bütün biokimyəvi reaksiyaların getməsi üçün bizə atf enerjisi lazımdır. məsəl üçün, əzələlərimizdəki atf ehtiyatı onun 20-30 dəfə yığılmasına kifayət edir. nə qədər çox atf olarsa, o qədər çox hərəkət edib, o qədər çox aktiv olub, artıq çəkilərdən o qədər qurtularıq.
bir də, borjomi və yesentukinin tərkibindəki hidrogen sulfid və natrium sulfat ionları suya qəribə dad verir və bəzən içilməz ola bilir. mənim ürəyimi bulandırır, məsələn. sarıkızda da bu şeylər var, ancaq bir üstün cəhəti də var ki, mangolu, tropik meyvəli, qarpızlı və s. növləri içəndə çətinlik yaratmır. 250 millisi yarım litrlik borjomi qiymətinə olsa da, başqa yolum yoxdu təəssüf..

qarışqa turşusu

bu sifarişi verən: benedictus
digər adı metan turşusu olan, təbiətdə ilk dəfə sarı meşə qarışqalarında rast gəlinmiş, formulu ch2o2 və ya hcooh şəklində yazılan üzvi turşu.
qarışqaların bədənində bu maddəni ifraz edən vəzilər var və onlar antibiotik təsirə malik bu maddəni öz bədəninə sürtərək, həm özlərini, həm də yuvalarını bakteriya və göbələklərin əmələ gəlməsindən qoruyurlar. hətta bəzi quşlar var ki, qarışqanın bu özəlliyindən xəbərdar olub müntəzəm olaraq qarışqa yuvasına gedir, qanadını açıq tutub qarışqaların onun bədənində gəzməsinə şərait yaradır. beləliklə, o da özünü bu turşudan istifadə edərək parazitlərdən qoruyur.
turşu özü normal şəraitdə rəngsiz, suda yaxşı həll olan mayedir. insan orqanizmində zəhərlənmə, dərisində yanıq ləkəsi yarada bilir.
qarışqaların bu turşusundan tibdə ağrıkəsici kimi də istifadə edilir. məsələn, may ayında qarışqanı butulkaya yığıb üzərinə araq, ya da spirt töküb isti yerdə 3-10 gün saxlayırlar. alınan spirtlə revmatizmdən ağrıyan nahiyələri ovuşdurub ağrını kəsirlər. bu cövhəri revmatik ağrılardan əlavə, zökəmli soyuqdəymə zamanı həm də səhər və axşam 0.5-1 çay qaşığı içirlər.
qarışqa spirti apteklərdə hazır şəkildə də satılır.

qaş almağın sirləri

anamın "qaş almaq haqqında yaz, oğlanlar səliqəli olsun" deməsindən sonra, burdan bir dostun da istəyi nəticəsində həvəslənib açdığım başlıq.
qaşın səliqəsi üzün səliqəsi deməkdi. artıq tük heç bir halda, heç bir nahiyədə arzuolunan deyil və bacardıqca bundan qurtulmaq lazımdı. ona görə, arzu edirəm bizdə də evlənməmiş qızların və oğlanların qaş alma tabusu tamamən yox olar. biz qızlar "qızsan, ya evli?", "qız uşağı qaşını almaz", oğlanlar da "buna bax arvad kimi qaşını alıb", "100 faiz gaydi", "yaxçı oğlan deyil" və başqa bla bla bla mənasız cümlələrini eşitməkdən yaxa qurtararıq. hə, meymun balası kimi gəzməliyik, amma əsas yaxçı qız/oğlan olmaqdı, haqlısız. öpürük! nəysə ki, bütün qəlbim və səmimiyyətimlə arzu edirəm bunu, bezmişəm çünki.
əvvəla, alında görünəcək dərəcədə tüklər varsa, qaş alanda ortaya qəribə bir görüntü çıxacaq. qaşınız səliqəli, qaşdan sonra tüklər. qaş alınmasa daha səliqəli görünər, nəinki üstü tüklü, amma səliqəli qaş. bunun üçün lazerə gedə bilərsiz məsələn. məncə 2, max 3 dəfə getmək bəs edər tüklərin seyrəkləşməsi və nazilməsi üçün.

dəri tipinizdən asılı olmayaraq ilk dəfə qaş alanda uşaq pudrası ilə qaşınızın altını üstünü sabitləməyi məsləhət görürəm. quru dərilərdə dərini yumşaldıb ağrını azaldacaq, yağlı dərilərdə də tükün dibini qurudub, götürülməsini rahatlaşdıracaq. almamışdan qabaq 1 dəqiqə masaj etməyinizdə də xeyir var.
bu arada, qaşı 3 üsulla ala bilərsiz. maqqaş, ip və lipuçka. lipuçka türkcə ağda, bizdə nə deyirlər bilmirəm, amma xüsusi kağızın üstünə çəkilmiş maddədən ibarətdi, hansı ki yapışdırırsan, çəkəndə tükləri də özüylə götürür. məncə oğlanlar, ələxsus da ilk dəfə qaş alan oğlanlar üçün maqqaş daha məqsədəuyğundu. vaxtı çox aparır, okay, amma daha güvənilir və az ağrılısı budu. baxın da özünüz.
qaş almağa qaşınızı daramaqla başlaya bilərsiz. 5 ildi qaşımı alıram, qaş darağını 2-3 gün əvvəl almışam, bu vaxta qədər köhnə diş şotkamla darıyırdım. darağa heç ehtiyac yoxdu yəni.
qaşınızı yuxarı darayıb altını, aşağı darayıb üstünü götürün. çalışın random yox, sırayla götürün ki, axırda gəlin qaşıyla gəzməyəsiz. başıma az gəlmədi deyil yəni.. əgər qaş kifayət qədər qalındırsa, alt-üstündə tük çox çoxdusa, qaşınızı, tükün olmasını istəmədiyiniz hissədən sərhədləndirə bilərsiz ağ göz karandaşıyla. karandaşdan qıraqda qalanları götürürsüz vəssalam. çox praktikdi, videolarda görmüşəm. ağ karandaş yoxdusa da, okay, təmkin və diqqətlə götürməyiniz bəsdi.
tək alt-üst götürməklə qaş səliqəyə düşmür təəssüf ki. əsasən qaşın başladığı yerdəki tüklər dəxlisiz formayla, dəxlisiz simmetriya ilə çıxır və onları qayçıyla götürmək lazımdı. qaşı yenə yuxarı darıyıb, sıranı pozanları sıraya salırsız bir növ. qaş almağın ən əyləncəli hissəsi, məncə burasıdı. əyləncə anlayışıma nə deyim..
bir də oğlanlarda çox fikir vermişəm, qaşın ancaq ortasını götürürlər, qaşın başladığı yerdəki tüklər biz-biz qalır və çox səliqəsiz görünür. ortasını götürürlər ki, çatmaqaşlıq itsin, okay, amma elə götürürlər, baxan kimi hiss olunur ki, bəs bu çatmaqaşlıqdan çıxıb. elə götürməkdənsə götürməməyi üstün tutur və həmin adamlara, gəl-gəl deyən tüklərə də azacıq qayçı vurmağını önərirəm. hər şey sizin daha yaraşıqlı görünməyiniz üçün, bəylər..
bu qədər, məncə başqa önəmli nəsə qalmadı. ümid edirəm bildiklərimi aydın şəkildə sizə çatdıra bildim və kiməsə xeyri dəyəcək. yazdıqlarım haqda anlaşılmazlıq və sual yaranarsa da, çox məmnuniyyətlə cavab verərəm. uğurlar.