axtalama

insanın və ya digər canlıların - bioloji varlıqların cinsi orqanlarından məhrum olduğu proses; xədim etmə.
proses cərrahi, kimyəvi və başqa üsullarla aparılır. tarix boyu əsasən kişilərə tətbiq olunmuş bu proses toxumluqdan sintez olunan testosteron, androstendion, androsteron kimi əsas hormonların istehsalının, "kişilik" qabiliyyətinin azalmasına səbəb olur.

insanlarda axtalanma quldarlıq dövründə meydana çıxmışdır. quldarlar işçi qulları axtalayırdılar ki, işçilikdə performansları daha da artsın, daha dözümlü olsun və daha çox qazanc gətirsin. elə buna görə də həmin vaxtlarda quldarların nüfuzu onların axta qullarının sayı ilə ölçülürdü.
qullardan əlavə bu metoddan atı, qatırı, öküzü - təsərrüfatda istifadə edilən heyvanları da daha dözümlü və itaətkar etmək üçün istifadə edirdilər. axtalanmış erkək bioloji varlığın cinsi aktivliyi ölür və beləliklə bütün gücünü işinə sərf edirdi.
axtalama orta əsrlərdə cəza metodu kimi istifadə olunmağa başladı. bu cəza daha çox şərqdə geniş yayılmış və hökmdarların qəzəbinə tuş gələn adamlara tətbiq olunurmuş.

tarix boyu axtalanmış məhşurlar arasında thomas h. corbett də var. hansı ki, amerikanın 16-cı prezidenti abraham lincolnu öldürən john Wilkes Boothu öldürmüş union army əsgəri idi.

erich fromm

"sevmək sənəti" kitabında deyir ki,
"freyd məhəbbəti yalnız cinsi instinktin ifadəsi və ya sublimasiya sanmaqda yanılmışdır. o nəzərə almamışdır ki, cinsi meylin özü sevgi və birləşmə ehtiyacının təzahürlərindən biridir. lakin freydin səhvini hətta daha ciddi hesab etmək olar. özünün fizioloji-materialist ideyasına müvafiq olaraq, o, cinsi instinkti təbiətinə görə kimyəvi olan və enerji itkisi tələb edən iztirablı gərginlik nəticəsi kimi qiymətləndirirdi. cinsi meylin məqsədi həmin iztirablı gərginliyi ləğv etməkdir və bunun həyata keçirilməsi elə cinsi məmnunluq deməkdir. belə bir fikir, cinsi meylin də orqanizmə aclıq və susuzluq kimi təsir edəcəyi halda əsaslı sayılardı. bu nöqteyi-nəzərdən cinsi meyl, bir növ qaşınmaya, cinsi məmnunluq isə bu qaşınmanın aradan qaldırılmasına bənzəyir. əslində, məsələyə bu nöqteyi-nəzərdən yanaşsaq, cinsi məmnunluğun ideal vasitəsi kimi onanizmi götürmək olar. nə qədər paradoksal olsa da, freyd cinsi meylin psixo-bioloji dairəsini - kişi və qadın mənşələrinin ziddiyyətini, bu ziddiyyəti birləşmədə dəf etmək istəyini - bir kənara çəkir. bu qəribə səhvə, görünür, onun son dərəcədə patriarxal direktivi səbəb olmuşdur. bu direktiv freydi cinsi meylin yalnız kişiyə məxsus bir keyfiyyət olduğu və bununla da spesifik qadın meylinin nəzərə alınmaması fikrinə gətirib çıxarmışdır. o, bu fikri özünün " cins nəzəriyyəsi məsələsinə dair üç məqalə"sində ifadə etmişdir. burada, iki cinsin hansında baş verməsindən asılı olmayaraq, şəhvətin adəti üzrə kişi cinsinə aid olduğu fikri irəli sürülür. səmərələşdirilmiş formada həmin fikir freydin balaca oğlan uşağının qadını axtalanmış kişi kimi qəbul etməsi iddiasında təzahür edir. fikrin mahiyyəti isə kişi cinsiyyət üzvünün olmamasını kompensasiya edir. lakin qadın - axtalandırılmış kişi deyil və onun cinsi meyli təbiətcə kişi yox, spesifik qadın cinsinə aiddir."

(bax: axtalama)

qış fəslini sevmə səbəbləri

uşaq vaxtı qışı sevmə səbəblərimdən biri də 3 gözlü qırmızı peç idi. əlimə nə keçdi soxuşdururdum içinə, alovlanan kimi qırağa çəkib söndürürdüm. burula-burula uzanan nazik dəmirin nəyisə yandırması mənə çox maraqlı gəlirdi. elə bilirdim ancaq alov olan yerdə nəsə yana bilər..

hələ peçin dəmirlərinin üstündə plastilin əritməyi demirəm. iyi üçün sino gedirdim. özü də "plastilin əriyib içinə düşər, anam məni kəsər" qorxusuyla plastilinləri kabab kimi qələm içliyinə keçirirdim, arada dəmirə yapışdırıb "cızz" elətdirib bundan həzz alırdım.
sırf həmin "cızz" səsinə görə əlimi yaş eliyib suyu peçə çiləyirdim çox vaxt..

peçlə oynayanda mənə bacım yoldaşlıq edirdi və ağlımız kəsmirdi ki, onsuz evdə iy qalır, dəmirdə də plastilinin izi..

ayaqqabının içinə işəyib peçin üstündə qurutmadıqmı? qurutduq, hətta yandırdıq və ev qurumuş sidik iyinə büründüyü üçün eşşək kimi çırpıldıq. dəmirin açıq hissəsinə başqa dəmir dürtüşdürüb ilk "tokvurma"mızı yaşamadıqmı? yaşadıq. saç yananda qəşəng iy gəlir deyə bir-birimizin saçını yolub peçdə yandırmadıqmı? yandırdıq, nə qədər "dava"ya səbəb olacağını bilə-bilə həm də..

eh, bütün bunlar pəncərədən görünən qarın fonunda baş verirdisə tamam ayrı aləm idi. döyülə-döyülə baxdığım yağan mənim üçün böyük dəyərə malik idi. nə olursa olsun, gördüyüm bircə dənə qar dənəsi belə məni xoşbəxt etməyə qadir idi çünki.
kaş həmin ümidin çox-çox az bir qismi qalardı, kaş...

azərbaycanda karantin rejimi

gəlir yenə qara günlərim.
onsuz da psixologiyam yerlə sürünür, sərtləşməsi xəbəri indidən məni əzişdirib qoydu ora.
nəsə işin çıxır, 3 saat icazə alıb gedirsən çöldə işini görməyə, gözün qalır qotur saatda. əlin dolaşır ayağına. bilmirsən hansını çatdırasan, hansına qaçasan.
indi yenə iş yox, güc yox. qaxıl otur evdə, mariya. gör başına haranın daşını döyürsən. kitab oxumaq, filmə baxmaq, nəsə araşdırmaq da o deyil artıq. tək çarə bütün gün yatmaqdı. yeyib yatmaqdan porsuğa dönəcəm.
bu lənətə gəlmiş karantinə girəndə gül kimi ağlı başında adam idim, işdi-işayətdi qurtarsa və qurtardığını görmək qismət olsa ruhi xəstələr üçün dispanserdən qarşılayacam köhnə həyatı.
taxın da bu maskanı, sən canı. 2-3 dənə dılğır qayda deyirlər, yetirin də yerinə. sən taxma, mən taxmayım, o taxmasın, hə noldu? yolux xəstəliyə, yıxıl yerə, tirtap döşən, öl.
ölürsən cəhənnəmə öl, qara da gorun dibinə. camaatı niyə yoluxdurursan? niyə artıma, sərtləşdirməyə səbəb olursan? işindən niyə eliyirsən camaatı?
yolda maska taxmayan, bir-birinin ağzının içinə girən adam görəndə istəyirəm gedim bir lomba tüpürüm üzünə, sonra tutum başını çırpım divara ki, ay donuz, göydən düşmüsən? tax da zibili sınmış burnuna.
gecə-gecə cinə döndüm e yenə.

2783

bu sifarişi verən: neon
3 polkovnik, 23 polkovnik-leytenant, 49 mayor, 54 kapitan, 103 baş-leytenant, 147 leytenant, 5 kiçik-leytenant, 267 gizir, 696 MAHHXHQ - MAXE, 1241 əsgər
7 miçman və 145-i 2002 təvəllüdlü olmaqla ikinci qarabağ müharibəsində şəhid olmuş hərbi qulluqçuların sayı.

bir ədəddən daha artığı.
2783 qardaş, ata, dost, sevgili, həyat yoldaşı. 2783 can, 2783 həyat..

hər "2783" ədədini görəndə televizordan eşitdiyim bir şeir gəlir dilimə:
yenə hansı duanı oxudun, ana?
vurulduğum yerdə günəş çıxdı.
yenəmi ağlayırsan, ana?
cənnətimə yağış yağdı.
mən boşuna ölmədim,
bu günümüzçün elədim.
bilirəm ürəyində çoxlu sözün var,
bəlkə də, bəlkə də azacıq danlayacaqsan məni.
ağlama.
nə badə ağlayasan..
cənnətdə görüşənədək, ana.
vətən sağ olsun!..

qürurla, fəxrlə, hörmətlə anırıq...

2-ci qarabağ müharibəsinin şəhidləri

müdafiə nazirliyinin bu gün yaydığı məlumata görə şəhid olmuş 2783 nəfər hərbi qulluqçudan 2723 nəfəri dəfn edilmişdir.
dəfn edilmiş şəhidlərin adları, soyadları, ata adları, hərbi rütbələri və doğum tarixləri haqqında məlumat təqdim olunmuşdur. keçid üçün
bütün müharibə iştirakçıları* vətən xainləri istisna qarşısında baş əyirəm.

qəribə adlar

limuna.
nənəmin adıdı. indi bildiyimiz kinkaya* cıqqılı limona oxşayan meyvə olur e, o o vaxt "limu" deyirmişlər "limon" sözünü deformasiyaya salaraq. danışıram sizə 20-cı əsrin əvvəllərindən və uşaqlar evdə doğulurmuş həmin vaxtlar. nənəmin doğulduğu vaxt atası bağda limu yığırmış, əlində meşoklarda limu ilə evə girəndə qızı olduğunu görüb və adını limuna qoyub. gülməli və maraqlı hekayədi..

ad isə qəribə olduğu qədər mükəmməl addı. səslənməsi, samit və saitlərin bir-biri ilə bu cür ahəng içində olması məni tez-tez bu adı səsləndirməyimə səbəb olur.

indi yaşa dolduğumu görən anamdan tutmuş, toyda-yasda məni nənəmə oxşadıb onun nəvəsi olduğumu deyən adını bilmədiyim uzaq qohuma qədər hamı bu oxşarlığa heyrət içində baxır və hər dəfə də "kaş adımı limuna qoyardız" dedizdirir mənə...

john lennon

bu gün ölümündən 40 il keçmiş britaniyalı bəstəkar, ifaçı, yazıçı və əfsanə the beatlesın qurucusu.

dinsiz, ölkəsiz, cənnət və cəhənnəmsiz bir həyatın təsvir olunduğu mahnısı isə qəlbimə yol tapmışdır.

(youtube: )

ölülər

filmdən seçdiyim, kefli iskəndərin dilindən səslənən həmin əvəzsiz cümlələr:

"bilirəm ki, atam bu kitabı almaq üçün sənə 2 manat pul verib. amma mən sənin yerinə olsaydım, bu pulu verərdim dükandan* nəsə dükanı deyir sözləri ayırd elə bilmirəm 2 şüşə şərab alardım, birisini axşamdan səhərəcən sənin sağlığına vurardım, o birisini də mirzənin sağlığına səhərdən-axşamacan gillədərdim."

"bax, günəş doğub. əgər sən günəşi görməyəcəksənsə, o işığın nə faydası var? ağaclar çiçək açıb. əgər sən o çiçəkləri görməyəcəksənsə, o çiçəklərin nə faydası var?"

"nə mənsəbin sahibi olursan ol, təki sahibi-mənsəb ol."

"ata, səndən bir xahişim var. o şeyxə* bacısını evləndirəcəkləri şəxs de, əvvəl məni diriltsin, mən də ölüyəm axı."

"gəlin sizə bir sirr açım. elə ki başınızı qəbirdən çıxarıb durdunuz ayağa, təzədən qəbirə girmək istəyəcəksiniz."

"mənə sərxoş dediniz. məni məsxərəyə qoydunuz. mənə axmaq dediniz. mən heç zaman sizin səviyyənizdə ola bilmərəm. öz çirkin əməllərinizi allahın işi adlandırdınız. ən yaxın qohum-qardaşınızın dirilməsini istəmədiniz. paxırınızın açılmasından qorxdunuz. bu o deməkdir ki, onlar diridirlər, sizsə elə diriykən ölüsüz. siz ölüsüz! ölüsüz!

çəhrayı vergi

Qadınların müəyyən məhsul və xidmətlər üçün ödədiyi ekstra pul miqdarını ifadə edən fenomen. Qiymət və ya gender diskriminasiyası kimi də tanınır.

"Çəhrayı vergi" əsasən amerika birləşmiş ştatlarında və bir neçə avropa ölkəsində yaranmışdır. Daha feminem görünən məhsulların öz sinfinə aid digər məhsullara nisbətən daha bahalı olması deməkdir. Bunlara geyim, quru təmizləmə, şəxsi gigiyena məhsulları, qız uşaqları üçün oyuncaqlar və s. Daxildir.
Klassik nümunə - ülgüc. Kişi və qadınlar üçün olan bu iki növ məhsul arasında fərq yalnız və yalnız rəngdədir. "Kişilər" versiyası mavi, "qadınlar" versiyası çəhrayı, başqa heç nə. Xüsusi nəmləndirici zolaq yox, paslayanmayan titan yox.

"Çəhrayı vergi" haqqında aparılam araşdırmalar zamanı müəyyən edilmişdir ki, amerikada qadınlar bu kimi məhsullar üçün ildə təxminən 1351$ əlavə ödəniş edirlər.

Başqa bir araşdırmadan isə qadın və qız uşaqları üçün nəzərdə tutulmuş məhsulların, kişi və oğlanlar üçün nəzərdə tutulmuş məhsullardan təxminən 7% baha olduğu nəticəsi ortaya çıxmışdır.

"Vergi" haqqında "because it costs more to be a woman"* çünki qadın olmaq daha bahadır mottosu istifadə edilir.

link 1
link 2
link 3

xudayar yusifzadə

dastana dönmüş igid.

heç kimin səsi əliağa vahidin sözlərinə səninki kimi yaraşmadı. heç bir səs bizə o mahnını bu qədər sevdirmədi.
o mahnının adı "vətən yaxşıdır" deyil artıq. "xudayarın mahnısı"dır o. ikinci qarabağ müharibəsinin mahnısıdır.

illər keçəcək, yaşa dolacam, bəlkə qismət olsa qocalacam da, fərqi yoxdur, nəfəsim durana qədər, bu can bu bədəni tərk edənə qədər nə vaxt həmin mahnını eşitsəm, nə vaxt yadıma düşsə birinci sən gələcəksən ağlıma. "keçdi xəyalımdan öz mənim yurdum" dediyin kimi sən keçəcəksən xəyalımdan. gördüyüm hər uşağa, tanıdığım hər nəfərə sənin haqqında danışacam. üzündəki nurdan tutmuş, 2016-cı ildə əsgərlikdə olanda evinizin yanmasına və bununla evlilik arzunun ürəyində qalmasına qədər. geyindiyin formanın sənə nə qədər yaraşdığından tutmuş, səsindəki hüzura, hikmətə qədər.
ananın sənin üçün axıtdığı hər damla yaşa, yatdığın torpağa, ürəyində qalan hər arzuya, yazdığın dastana, çatdığın məqama fəda olsun bütün cahan.

sənin timsalında şəhid olan hər bir nəfərin ölümü belə mənim kimi milyonlarla heçliyin yaşadığı həyatdan qat-qat daha dəyərli, daha mənalıdır. ucaldığın məqamın mübarək, şəhadətin mübarək, şəhid adın mübarək!

evin böyük uşağı olmaq

məsuliyyəti baxçadan qayıdanda ona cicibebe almaqla başlayır. sonra məktəbə getməmişdən qabaq onu baxçaya qoymaqla davam edir. sonra da, hər cür dəcəlliyinə dözməkdir evin böyük uşağı olmaq. məktəbdə müəllimləri ilə maraqlanıb evdə oçot verməkdir. balaca bacının gecə üstü açıq qalsa, ürəyinin üşüməsidir. o ağlasa həyatına leysan yağması, dolu düşməsidir. birdən nəsə olar, nəsə səhv hərəkət edər, özünü incidər fikri ilə gözündən qırağa qoymamaqdır. özünü onun qoruyucu mələyi hiss etməkdir. yeri gələndə valideyn kimi danlamalı, yeri gələndə dost kimi söhbətləşib sirrini, dərdini bölüşməkdir. balacadır deyə-deyə hər səhvinə göz yummaq və onu doğru tərəfə yönəltməkdir. "mən sənin boyda olanda..." tipli cümlələrdə onu bezdirməkdir. onun problemini öz dərdin, sevincini xoşbəxtliyin bilməkdir. kefi olmayanda üzünü güldürməkçün hər cür meymunluğu etməkdir. o güləndə gülüşlə cavab verib dəqiqələrlə səbəbsiz yerə qımışmaqdır. hansı yaşa çatırıqsa çataq, xalçanın üstündəki çərçivələrə toxunmadan birlikdə oynamağa çalışmaqdır. böyük uşaq olmağın verdiyi hislərin badına gedib deyilmiş sözlə, edilmiş hərəkətlə bəzən xətrinə dəyib küsdürəndə, özündən küsməkdir və xətrini almaq üçün min cür yola əl atıb, dəridən qabıqdan çıxmaqdır. nazını çəkməkdir, sevə-sevə çəkmək həm də.

bir də, səninlə eyni paltarları bölüşdüyünü, "yaşın çatmır, böyüyəndə oxuyarsan" deyib oxumağa qoymadığın kitabı artıq oxuyub qurtardığını, bəzən bir fikrə ehtiyacın olanda onun yanına qaçdığını, hətta ondan məsləhət aldığını - onun böyüdüyünü görəndə üzülməkdir, darıxmaqdır..

xoş anlarla dolu olduğu qədər bir valideyn olmaq qədər məsuliyyətli və çətindir evin böyük uşağı olmaq.

yaxşı ki evin böyük uşağı deyiləm.

sözaltı günlük

gəlmişəm sənlə sevincimi bölməyə, əziz sözlük.
bu gün qardaşım cəbhədən evə qayıdıb. özü də sağ-salamatdı!

gördüyüm hər adamı öpüb qucaqlayasım, şirinlik paylayasım var. bu nə həsrət imiş mən çəkirmişəm və bu nə xoşbəxtlikdir mən yaşayıram, ilahi?!
səndən arzum budur ki, illər sonra yaşadığımız bu ağrı-acı, qürur dolu sevincimizə dəymə, bunu bizə çox görmə. və mümkünsə bizə bir də müharibə yaşatma. bizi keçdim, bizdən sonrakı nəsillər qəlblərində vətən, torpaq, ata, qardaş həsrəti ilə böyüməsin. yaşamasınlar bu hissi..
və əgər həqiqətən varsansa, bu dəqiqə içində olduğum, içində olduğumuz xoşbəxtliyin memarı olan 2877 şəhidin* 2783 hərbçi, 94 mülki şəxs yerini rahat et, torpağını nurla doldur, 5000-ə yaxın yaralının dünyasını ən rifahlı hala gətir. yaşayacağım nə xoşbəxtlik, nə sevinc varsa, hamısını al, onlara ver. itkin və əsir düşmüş əsgərlərin isə ailələrinə səbr ver, onları tez bir zamanda qovuşdur...

hə, günlük, müharibə bitibmiş, torpaqlarımız alınıbmış və mən bunu qardaşımın gəlişi sayəsində indi görürəm, eyforiyadan indi ayılıram sanki.
qələbəmiz mübarək!

azərbaycanda müəllim olmaq

məqsədiniz sadəcə təhsil vermək deyilsə, güclü psixologiya, əzmkarlıq ya da vecsizlik sizi ayaq üstə tutacaq şeylərdəndir.

yox, əgər, mənim kimi uşaqların yanında 3 yaşınıza dönürsünüzsə, birlikdə cizgi filminə baxırsınızsa, səhər idman etmək üçün yuxunuzdan kəsib səhərin 8-i uşaqlarla bulvara düşürsünüzsə, sırf məhlədə birinin konki almağa imkanı yoxdur deyə, uşaqlardan əskik qalmasın deyə özünüzə birini alıb "al hələlik sən sür, mən istəmirəm" deyirsinizsə, yeri gələndə yedirdib, yeri gələndə öz paltarınızı belə ütüləmədiyiniz halda uşağın paltarını çıxardıb ütüləyirsinizsə, bütün yalanlarını sizə deyəcək qədər dost olursunuzsa, kül sizin təpənizə. ağlınız olsun, sonra götlərinin qırağına da almayacaqlar sizi, valla. nə uşaqlar, nə də valideynlər.

yaxşı, indi fikirləşirəm ki, axı mən bütün bunların heç birini dəyər görmək üçün, özümü sevdirmək üçün, şəxsiyyət bazarında az tapılan qiymətli nəfis xüsusiyyətlərə malik olan birinə dönüşmək üçün etməmişəm axı. mən əsas şeyi - sevməyi bilirdim axı. özünü sevdirmək və bunun üçün qurmacıq şeylərə nə ehtiyac var? okay, bu mövzuya toxunmayacam hələlik, qoydum qırağa. bəs insaniyyət, birlik, bərabərlik öyrətmək istədiyin halda ağzına poxu təpmələri necə? bilirsiz hardan qaynaqlanır? bəli, valideyndən. özü insan olmamış "insan" yetişdirənlərdən, ən ali məqsədi və uğuru 2 oğlan doğub normal əyin-baş, yemək-içmək, kitab-dəftərlə təmin edərək, özü də bilmədən gələcəyin puritan nəslinə tövhə vermək olanlardan, uşağına yalnız və yalnız təhsil aşılayanlardan...

bütün günü fikrimdə 3 uşaqla yaşadığım, aparmağa məcbur olduğum söhbətlər dolanıb, fikirləşməkdən dəli olmuşam..

səhər 3-də oxuyan şagirdim telefonumun köhnəldiyini xəbər verəndən sonra tiktok çəkib-çəkmədiyimi soruşdu. atası çəkirmiş, maraqlı imiş. hələ bir qonşuluqda qız var imiş 17 yaşında o da tiktoker imiş. özü də tərbiyəsizdi, müəllimə. bilirsiz qısa şortik geyinir o yaşda, dırnaqlarını uzadır, oynuyub eliyir. həmd olsun, valideynin uşağa aşıladığı tərbiyə göstəricilərinə bax. anası evdə məcburi quran oxutdurur bu qıza. hansı qız ki, cizgi filmdə qaradərili personajı görən kimi üz-gözünü turşutdu, iyrəndiyini dedi, çox qara olduqları və qırmızı yekə dodaqları olduğu üçün mundar göründüklərini dedi. birinci sakit qarşıladım, uşaqdı, başa salmalıyam, öyrətməliyəm bərabərlik anlayışını heç olmasa ucundan-qulağından. mənə mənasızcasına, "yox, ay eşşək, dedim iyrəncdi vəssalam, nə çərənləyirsən boş-boşuna?" deyərmişcəsinə atdığı baxışdan sonra dilimi qoydum qarnıma. o gücüm və həddim yoxdu əməllicə yuyulmuş beynə nəsə çatdırmağa..

axşamçağı da dərsə başlamamışdan əvvəl dedim günü gəlmişkən bir az iqlim dəyişikliyi, ümumdünya tualet günü haqqında məlumatlandırım uşaqları. dünyada nə var-nə yox az-maz bilsinlər. tualet sözünə güldülər, yaxşı, bəs iqlim dəyişikliyinin törətdiyi xəstəliklər haqqında, ölən uşaqlar haqqında danışanda və nə cür yaşadıqlarını göstərəndə gülməkdən yerə yıxılmaları necə? yenə əlimdən heç nə gəlmədi mən yetimin.

3-cü hadisə 11 yaşlı oğlan uşağının paylaşdığım əsgərlərin videosuna reply ataraq "məndə də var bu video, müəllimə, ancaq oğlan köynəksizdi deyə paylaşmamışdım. utandım əvəzinizə" deməsidi. 2 saatdı təsirindən çıxa bilmirəm, içinə pox. o video idi ki, əsgərlərdən biri "a şəhid olanda bu videonu paylaşacaqlar e, mədəni olun" deyirdi digərlərinə.. o video ki, görəndə içimi sızlatmışdı, ürəyimi üzmüşdü şəhid olacaqlarını bu qədər normal deməkləri və bunun artıq bir missiyaya çevrilməsi..
mənə "utandım əvəzinizə" deməyini qoyuram bir qırağa, 17 yaşlı bacısını əmisioğluna nişanlandırmalarını fəxrlə, kişilənərək deməsi, qadının-qızın özünəfikir verməyini tərbiyəsizlik adlandırması necə?...

bax, bu yerdə məni ağlamaq tutur, içim sızıldayır. həm əsəbiləşir, həm də üzülürəm. alın, bu da sizə "bərabərlik" sözünü "hamı eyni cür olmalıdı" kimi başa düşən cəmiyyətin uşaqları!
deyəsən yavaş-yavaş uşaqlara qarşı baxışım dəyişir. onların da böyüyüb radikallıq saçacaqları düşüncəsi və ehtimalı məni soyudur hər şeydən. əlimdən heç nə gəlmir, mən təkəm, onlar çox. əlimdən heç nə gəlmir, çünki acizəm bu radikallığın qarşısında, hə.. aciz...

nəysə ki, ağılla savadın fərqini bilmədən uşağına tərbiyə edən valideynlərlə qarşı-qarşıya olur adam. əziyyətinin hədər getdiyini biləndə də hər şeydən əlini üzüb "elə bu cür də çürüyün, buna layiq və məhkumsuz" deyib yoluna davam edir, ya da etmir, orda da qırılıŕ bütün mənəvi bağları.
eh, görək bundan sonra başımıza nə gəlir..