sözaltı |
ədəbiyyat |
musiqi (1) |
kino |
təhsil |
idman |
sağlamlıq |
texnologiya |
siyasət |
proqramlama |
elm |
tarix |
incəsənət |
anket |
xəbər |
fəlsəfə |
din |
oyun |
mədəniyyət |
sosial |
etimologiya |
bot |
iqtisadiyyat |
coğrafiya |
bioqrafiya |
dil |
son yeddi gündə ən çox bəyənilən entrylər:
Müqəddəs falan olmayan insan. Çox şişirdilir sadəcə.
Dərsə gəlib bələd olmadığı dindən və təriqətlərdən, anlayışı belə olmadığı siyasətdən danışan, qızın ancaq müəllim olmasının lazım olduğunu az qala plakatlara yazıb, etiraz aksiyası keçirtməyə hazır olan, atasının pulu çoxdur deyə yaltaqlıq eləyən, hörməti ancaq onu görəndə ayağa durmaqla bir tutan, təhsildən başqa hər şeyi verən müəllimlərə necə müqəddəs demək olar axı?
/> Eric Satie- Gnossienne: no. 1 (gitar cover)
"çünki həvəsim var" deyirəm hər zaman. və işə götürürlər
bu həqiqəti mən ölənə qədər hər müəllimlər günündə paylaşacam. deməli, 2011 - ci ilin oktyabr ayının 5-də direktor bütün müəllimləri yığdı ki, sabah icra bizi rayona çağırıb. (müəllim işlədiyim zamanlar) ağlıma ilk gələn fikr o oldu ki, müəllimlər günü ilə əlaqədardır. təzə kostyum geyinib, qalstuk bağladım. kənd dayanacağına gedib direktorun maşınını gözlədim. bir neçə müəllim ilə gəldi və mən də maşına əyləşdim. müəllimlərin hamısı köhnə geyimdə idi və maşının yük yerində iki - üç labatka (bel) var idi. təəccüblənməyə vaxt qalmadı ki, direktor soruşdu ; məgər sənə deməyiblər ki iməclikdi, köhnə paltar geyinmək lazımdı? yox - dedim... əsəbdən əllərim titrəyirdi. rayona çatanda yol boyu düzülmüş müəllimlərin əllərində bel yer şumladığını gördüm. kimi ot yolurdu, kimi də yol qırağında olan pampersləri təmizləyirdi. bir az tərəddüd etdim, sonra bizim müəllimlərin də qollarını çırmayıb var güclə işə girişdiyini gördüm. məndən yaşca böyük müəllimlərin (hamsı mənim müəllim olub) işlədiyini görəndə əlimə bel alıb onlara kömək etməyə başladım. amma 10 dəqiqə sonra sanki bütün dünyanın əsəbi üstümə töküldü. lapatkanı var gücümlə uzağa atıb qışqırmağa başladım. məni güclə sakitləşdirdilər. səbəbini soruşanda dedim ki, bu gün müəllimlər günüdü, heç olmasa bu gün olmasın bu şeylər. yarım saat sonra iməclik ləğv olundu. məlum oldu ki, 5 oktyabrın müəllimlər günü olduğundan xəbərsizmiş rayon başçısı (((( və mənim müəllimlik istəyim, ümidlərim könülsüz şumlanmış iməclik torpaqlarında dəfn olundu...
(c) bahadur qobustan seyidov
bu möhtəşəm sözlərin müəllifi: "mən ermənilərə ona görə nifrət etmirəm ki, onlar bizim düşmənimizdir. mən onlara ona görə nifrət edirəm ki, bizi bu boyda haqsızlığın, ədalətsizliyin ortasına atıblar."
cəmiyyətin gözündə gay görünən adamdır. üzünə deyilməsə arxasından deyilir həmişə. işlək bir cəmiyyətdə evlənməyən fərdlər çürük alma hesab edilir.
bu sifarişi verən: mcmurphy
60-cı illərdə qərbi avropa və amerika rokunun təsiri nəticəsində inkişaf etməyə başlayan və həmçinin bard musiqisinin təsi etdiyi rusdilli rok musiqi. ilk yarananda vahid ideya, mədəni cərəyan kimi olsa da, hal-hazırda rus roku, demək olar ki, bütün mümkün rok janrlarını ehtiva etdiyinə görə daha geniş anlayışa çevrilib. Çox geniş məlumat olduğundan hələlik yaranması barədə yazacam. Umbaylanmasa, bəlkə davam edərəm.
ilk yaranan müstəqil qruplar Moskva və Leninqradda (indiki Sankt-peterburq) *bitlomaniya* dövründə yarandığına görə caz, tvist, rok-n-roll tərzində və məşhur xarici mahnıların kaver versiyalarını ifa edirdilər. ilk qruplara ingilisdilli "Slavyane" (səsyazması qalmayıb), ilk dəfə rusca rok mahnı ifa etmiş rus roku əfsanəsi "Sokol", qərb üçün belə qeyri-adi səs effektlərindən istifadə edən "Skifi"(skiflər), "Skomoroxi" aid edilir. Həmçinin 60-ların sonu, 70-lərin əvvəlində yaranmış bəzi qruplar (" Mashina vremeni", "Udachnoe priobretenie", "Akvarium") 70-lərin ulduzu idi və hələ də fəaliyyət göstərir.
Təəssüf ki, 60-larda yaranan müstəqil qrupların bir neçə problemi var idi:
1. Səsyazma studiyalarının azlığına görə həmin dövrlərdən səsyazmalar çox azdır.
2. Sovet dövründə işsiz adam olmadığına görə təhsil alan müstəqil qrup üzvləri daha sonra ya öz ixtisasları ilə işləməli idilər, ya da rəsmi vokal-instrumental ansambla daxil olmalı idilər. Ona görə də qruplar ya bu səbəbdən, ya da üzvlərin xaricə köçməsi səbəbindən çox tez dağılırdı.
3. Senzura səbəbindən onlar çox dar fəaliyyət göstərə bilirdilər.
Buna baxmayaraq inkişaf davam edirdi. 66 və 69-cu illərdəki ilk rok festivallar, 1968-72-ci illərdəki Yerevan festivalları, 1972-ci ildə "Nu, poqodi!" Animasiyasındakı itlərin rok qrupuna mahnı ("U popa bila sobaka") yazan "Olovyannie soldatiki", ilk maqnitoalbomlar, samizdat "bit-exo" jurnalı və sairə bu inkişafın göstəriciləri sayıla bilər.
Müstəqil qruplardan əlavə rəsmi vokal-instrumental ansambllar da zamana uyğun olaraq roka bənzər musiqi, kaver musiqilər ifa edirdilər. Sadəcə onların yaradıcılığı daima xudsovet tərəfindən yoxlanıb təsdiqlənirdi. Bu gedişatla razı olmayan müstəqil qruplar özfəaliyyət yolunu seçirdilər və bununla rəsmi val (plastinka) buraxmaq şanslarını itirirdilər. Lakin əgər hansısa universitetə və ya fakültəyə bağlı idilərsə, hələ də səhnədə çıxış edərək konsert verə bilirdilər.
70-ci illərin moskvada ən çox rok konsert verilən məkanı Moskva energetika institunun "Energetik" mədəniyyət evi idi. Hətta bir konsertdə dinləyicilər çuqun darvazanı aşırmışdı və asayişi bərpa etmək üçün atlı polislər hadisə yerinə gəlmişdi. Konsertlərin çox olduğu bu dövrdə studiya səsyazmalarından çox konsert səsyazmaları ev şəraitində (bir maqnitofondan digərinə yazılaraq) yayılırdı.
Ümumilikdə isə 1960-cı illərdə daha yumşaq, melodik, akustik, 1970-ci illərdə isə proqressiv-rok, hard-rok kimi elektro tərzlər üstünlük təşkil edirdi. Ona görə də 60-lardan ilhamlanaraq 70-lərdə yaranan qrupların ifası daha fərqli idi. 80-lərdə isə artıq mövzuya pank və "new wave" janrları daxil olmağa başlamışdı ki, bu da köhnə və yeni nəsil arasında mübahisələrə səbəb olurdu. 80-lər isə başqa inkişaf fazasıdır.
son günlərdə adı pedofiliyaya qarışmış marka.
təbii axmaq amerikalılar pedofiliyadan daha çox satanist təsvirlərə ilişib qaldı. dünyanı masonlar idarə edir zad.
mənə görə isə, söhbət tamamilə shock value yaratmaq üçün atılan addım idi. ("brat gəl pedofiliyak təsvirlər yaradaq, çox edgy olmaz səncə də?" təxmini belə dialoqlar keçib yəqin kreativ direktorlar arasında) amma bu qədərini təsəvvür etməmişdilər. cancel olunmur amma. 2 həftədir heç bir məşhur durub ağzını açmadı.
"Bədbəxtliyi sevdirən filosof" olaraq tanınan ruminiyalı filosof. Mövcudluq ağrısını hər sətri ilə dilə gətirən, nihilistliyini olduğu kimi kitablarına yansıdan, pessimist fikirləriylə insanı həm düşündürən, həm narahat edən şəxsiyyətdir.
Adətən insanı içdən-içə gəmirən fikirləri olduğu kimi yazdığı üçün Kitablarını təhlil etmək, üzərinə düşünmək, həzm etmək yorsa da, kitabındakı fikirləri altını xətləyə-xətləyə, notlara qeyd edə-edə oxunası biridir. Olsun ki, mənim həyata qarşı olan optimist mövqeyimə bu qədər tərs düşdüyü üçün ovsunlayıb məni, bilmirəm.-*
Filosof a short story of decay, All Gall Is Divided, history and utopia, The Fall into Time, The New Gods kimi kitabların müəllifidir.
"Fikirlərin bir-birinin yerinə keçə bildiyini qəbul etməməkdə israr edildiyi zaman qan axar" Deyə bir aforizm görmüşdüm şəxsi tərəfindən səsləndirilmiş, ondan sonra kitablarını oxuma qərarına gəlmişdim. Normal insanın heçlikdən başqa bir şeyə tutunmamalı olduğunu söylədiyi Çürümənin kitabını 1949-cu ildə yazıb, kitabda fanatizm, peyğəmbər, tanrı içində yox olmaq, qayğı, ölüm mövzularına toxunur. Aforizm məharətini ən aydın formada göstərdiyi kitabdır deyə düşünürəm.
*
Haqqında Paylaşmaq istədiyim iki video var:
Birincisi, A century of writers sənədli Serialının emil cioran haqqında olan bölümü. fransızcadan türk dilinə ümid gurbanov tərcümə edib.
(youtube: 
)
)Burada bioqrafiyası: Doğumu, uşaqlığı, təhsili yetkinliyi, görüşləri öz əksini tapıb.
ikincisi isə, 1973-cü ildəki nihilizm, dostlar, intihar,
fyodor mixayloviç dostoyevski, johann sebastian bach sevgisi haqqında danışdığı müsahibəsi.
(youtube: )
)Xaraktercə qəliz biri olubmuş kimi gəldi mənə izləyəndə, bundan əlavə, özünə heç bir qəlibi, sifəti yaraşdırmır, məsələn, nə nihilist, nə inanclı, nə inancsız, nə üsyankar olaraq görür özünü. intihar barədə belə bir mühakimə yürüdüb müsahibədə: "yaşamağa davam etməyimə səbəb olan şey hər zaman intihar kimi bir Seçimimin olduğunu bilməyim olub, həyatımdakı bütün çətin anların belə bir seçimimin olduğunu nəzərə alaraq öhdəsindən gəlmişəm, intihar fikrinə sığınmaq şərti ilə hər şeyə Qarşı qoya biləcəyimizə inanıram".
Cioran antinatalist olub, ömrü boyunca da evlənməmişdir: "Dünyaya gətirmək istəmədiyim uşaqlar kaş mənə nə qədər borclu olduqlarını bilsəydilər".
Ən maraqlısı isə, bu qədər pessimistliyinə, yaşamağa olan nifrətinə baxmayaraq, intiharı bəzən lazımsız, bəzən cibdə görməsi sayəsində alzheimer olub, 84 yaşında ölməsidir. intihar edən insanlar barədə all gall is divided kitabında həmişə düşünüb də, sətirlərə tökə bilmədiyim bir cümləsi var idi:
"Only optimists commit suicide, optimists who no longer succeed at being optimists. The others, having no reason to live, why would they have any to die?"
Oxumağa dəyər biridir rəhmətlik.
əlaqəli video 1
əlaqəli video 2
Ən qısa müddətdə dostluq əlaqələrini kəsilməli olan şəxsdir, heç bir insan əvəzolunmaz deyil hələkidə səninlə səmimiyyəti olmayan bir dostdursa.
Başqasının səhvlərinə görə bədəl ödəmək və bunun ömürlük yaratdığı acı nəticələri dəyişdirə bilməməyin verdiyi hiss ən poxdandı
toyuq dönəri alıb yeyərkən yolda keçən maşınlara baxmaq.
kabuslar görmək və oyandıqda evdə tək olduğunuzu başa düşmək. Yuxun gəlir, dəhşət çox yorğunsan, ancaq yenidən yuxuya gedib eyni şeyləri görməkdən qorxursan…
həddindən artıq qınanılası cəhəti olsa belə, nifrət edilib, yandırılacaq qədər "lut qövmü" olmadıqlarını düşündüyüm millətdir. burada söhbət bizim ölkəmizdə yaşayanlardan gedir.
azərbaycandakı ən böyük problemlərdən biri millətin özünü saldığı(ya da salındığı) və içindən çıxmağa çalışmadığı(çalışmamaması öz günahı olduğu üçün, elə özləri özlərini salıblar demək olar) "başıqapazlılıq" vəziyyətidir. hər millətdə rast gəlinmir belə bezpantov özəlliklərə, amma bu qınanılası qədər, bir qədər də daha geniş müzakirə olunası mövhumdur. burda mənim nəzərdə tutduğum "ala bizim millət yatıre ancaq, başlarını aşağı salıblar ancaq öz işinə baxsınlar başqa da bir pox deyillər" və s. kimi sözlərdir.
məsələ burasındadır ki, hansısa bir diktatura qarşısında ayağa qalxmış toplumlarda məsələn ölkədə 10 milyon əhali varsa, bunun 4 milyonu hökümətə qarşı bir şeylər edib, ölkəni dəyişdirməyə nail olur. bəs geridə qalan 6 milyon nə edir? 40 faiz insan öz canını, bir şeylərini ortaya qoyaraq savaşır, geri qalan 60 faizə isə heç maraqlı belə deyil, həmçinin ölkədə bir şeylərin dəyişməsinin onlara dəxli belə yoxdur. məsələn kənddə meyvə yığıb satan bir adama iqtidarın qoyduğu (atıram) "bundan sonra heç kim ölkə başçısını tənqid edə bilməz" qərarı nə dərəcədə təsir edəcək? heç qədər. çünki bu ona maraqlı deyil. hətta onun belə bir tənqid haqqının olması, olmaması onun həyatında heç nəyi dəyişdirmir.
azərbaycanda isə mən düşünürəm ki, vəziyyət bir az fərqlidir. yuxarıda dediyim 6 milyonluq "heç bir şeyin onlara dəxli olmadığı kəsim" bizim ölkədə 10 milyon əhalinin 9 milyonunu əhatə edir. geri qalan 1 milyon isə hökümət və yaptroll dəstəsidir. qalan 9 milyon apolitik insanın nə vecinədir, bununla bərabər iqtidara nəsə olub olmaması onların işinə heç bir təsir etmir. çünki ölkənin böyük bir hissəsi kəndli, rayonlu al-verçi, fermerlərdir. qalan hissəsi isə qarışıq və ordu, polis kimi iqtidarın sütunları. lap bu da etsin 1 milyon.
əldə qaldı 8 milyon. bax dediyim odur ki, digər ölkədə apolitik əhali ölkənin 60 faizi idisə, burada ölkənin 80 faizidir. bunun da həlli cəmiyyətin tənqidi, nə bilim tədbirlər zırt-pırt deyil. hər nəysə belə ki, o haqda artıq çox şey deyə bilmərəm, lakin bir şeylər etmək lazımdır. sadəcə edə bilmirik, çünki etmək istəyən yoxdur, etməyə səbəb yoxdur. sənin, mənim kimi düşünənlərin sayı yuxarıdakı 80 faizin içindən ayırsaq heç bəlkə də yarım milyonun yanından belə keçməz. ona görə, yaşamaq üçün ən bərbad ölkələrdən biri olmasının yanında, ağlı olan buradan çıxıb gedərdi(əgər həqiqətən insan kimi yaşamaq istəyirsə, onsuz da ortalama üstü maaşla o 8 milyonun içində çox rahat şəkildə yaşamaq olar bu ölkədə). nə bilim ala, bu gün də buna bir siqaret yandıraq
(bax: abi alıcan eline lapatkayı, gürcistanın altından karadenize kadar tünel kazıp gitcen ordan da gemiyle akdenize ulaşırsan yaşadın)
Bir çoxu əsla xoşbəxt ola bilməyəcək tiplər dən ibarətdir.
bu statistikaya görə mən ya azərbaycanlı deyiləm, ya da oğlan deyiləm.
birincidən onsuz da şübhəli idim, amma ikinci bir az ağır oldu...
Bu həyatımın ən böyük etirafı olacaq bundan tam əminəm. Çox adam ilə din söhbəti eləyəndə ilk ateist olmağımız barəsində danışırıq zad*. Həmişə də dini və allahı sorğulama səbəbim "ateistləri anlamağa çalışmağım" idi deyirəm. Bu ikinci səbəb kimi keçərlidir amma əsl səbəb bu deyildi sözlük. Əsl səbəb şaxta babanın real olmadığını öyrənməyim idi. Nənəm bir yay günü məni yanına çağırıb "suzuki, şaxta baba real deyil. Bütün qonşularla birləşib səni inandırmağa çalışırdıq bütün illərlə" dedi. Dünya başıma yıxıldı sanki aq. Necə yəni yazdığım o qədər məktublar, bütün ili oğraşlıq eləyib son dekabr ayında yaxşı uşaq olmalar, hər 31 dekabr'da evdəkilərin" şaxta baba hədiyyələrini çölə qoyub qaçır" cümləsini eşidib həyətə qaçmalar- hamısı bir heç üçün idi? Ondan sonra bütün həyatı sorğuladım aq. iş fəlsəfəyə bağlandı sonra. indi burda bütün idealogiyaları dəyişib evrim keçirmiş biri olaraq yazaram. Az linç yemədim amma buna dəydi aq. O deyil də qaranlıq keçmişim kimi yadımda qalıb o dövrlər ala. 13 yaşına qədər şaxta babaya inanmaq nədir? Bir tərəfdən də "mənim yerimdə kim olsa idi bu qədər yaxşı planlanmış yalana inanardı" deyirəm amma yox aq o utanc getmir. Utan yerə gir amq. Hələ bir o biri uşaqlar şaxta baba yoxdu deyəndə dava eləyirdim skm
Bu hissi normalda təkliyi şüurlu və ya şüursuz şəkildə seçən mən hiss etməzdim amma indi çox yalnız hiss edirəm. Təklik yox amma yalnızlıq insanı sıxır.
Bu mövzuda dastan yaza bilərəm.
Məncə biraz camaat ayılsa başqalarının elədiklərinə baxmadan öz düşüncələrinə görə yaşamaq istəsə evlənənlərin sayı çox azalar.
Ətrafdakıların təsirinə görə məncə müəyyən yaş dövründə insanlar məcburiyyətdən qarşılarına çıxan insanın düzgün seçim olabiləcəyini düşünüb evlənirki gec olmasın zad.
Mən belə düşünürəm hal hazırda, qız və oğlan bir birini tanıyıb evlənməsi ortalam 2-3 il ərzində olur, hansı ki, həmən müddət ərzində bir birlərinə qarşı normalda olduqlarından çox diqqətli və sevgi ilə yanaşırlar hərşey xoş gəlir çünki görməmişlik var biraz, qız ömründə xoş söz deyən oğlan görməyib, oğlanda həmçinin ona diqqət göstərən birini.
Bu adamlar tutalım hərşeyi düzgün elədilər tam özlərinə uygun birini tapdılar. Normalda nişan evlənmək, toy, ayrı evə çıxmaq və.s kimi şeylər onların həyatında ilk dəfə baş verən hadisələrə daxil olduğu üçün günləri maraqlı və xoş keçir.
Daha sonra görməmiş insan seks və biraz sonra uşaq ilə başı qarışır.
Təxminən evliliyin 2 ili belə keçir.
Daha sonra seksdən, uşaqdan və.s kimi hisslərdən doyduqdan sonra vəziyyət dəyişir artıq adi hal olmuş olur sevdiyin insan uje sənin üçün həmişəki adamdı yanında.
Qadının işləməsi, kişinin işləməsi, iş yerlərində digər insanlarla olan münasibətləri və.s biraz narazıçılıq olur ər arvad arasında. Daha sonra radxodlara görədə həyat çətinləşir valideynlər qohumlar.
Qadın görür filan padruqası babat əri var gündə gəzməyə gedirlər artıq maraqlar başqa şeyə yaranır. Sevib evləndiyi adam pulu azdırsa lap qadın üçün həyat maraqsızlaşır o tərəfdəndə uşaqlar ağlamaq bezdirmək qadın bezir, kişi isə pampers pulu axtarır və.s
Biraz qarışıq yazdım amma qısacası mən deyəni tutduz.
Evlilik yalandan başqalarının yanında xoşbəxt kimi görünmək olabilər amma pul olmasa xoşbəxtçilik çətin olsun. Uşağın istədiyi oyuncağı ala bilmirsən uşaq deyir blət məni niyə doğdunuz belə əziyyətlə böyüyəcəyəmsə.
Ən xoşbəxt ailə kişinin normal pulu qadının da normal ağlı işi olsa əla (acindan ölüb amma Iphone istəyən yox)
ispan dizayner Cristobal Balenciaga tərəfindən 1919cu ildə yaradılmış geyim markasıdır. Əsasən geyimlər,əl çantaları və aksesuarlar istehsal edirlər və bir çox ölkələrdə filialları mövcuddur. sifarişi verən: Sirius
intihar haqqında olan bu mahnı əslində “chop suey-cide” adı ilə çıxmalı idi. ancaq yayım şirkəti mahnını bu adla yayımlamağa razılıq vermədiyi üçün “chop suey” olaraq dəyişdirildi. ritmi çox xoşuma gəlir. bəzən yavaşlayır, sonra da anidən coşur.
i cry
when angels deserve to die.
1921 argentinada dünyaya gəlib, bəşəriyyətə libertangonu bəxş etmiş tanqonun ətəğası.
(youtube: )
)Düşünürəm ki, bu işə çox uyğunam sizin axtardığınız mənəm və məni seçsəniz peşman olmayacağınızı görəcəksiz.
oturub ərinin ona nə vaxt xəyanət edəcəyini gözləmək/görmək istəməyən qadındır.
#kişilərkapatılsın