əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
90-cı illərdə uşaq olmaq
-
sözaltı günlük
-
sözaltı etiraf
-
keçən ayın ən bəyənilənləri
-
insanın böyüdüyünü anladığı anlar
-
davamlı dava edən ailədə böyümək
-
atasız böyümək
-
narahatlıq verən şeylər
-
keçən ilin ən bəyənilən entryləri
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+24 əjdaha
9. Uşaq ikən tam olaraq nə vaxt gerçəkləşəcəyini bilməyib böyük bir maraqla arzulanan şey.
Adətən, tək başına xəstəxanaya getdiyində, əvvəllər dərin duyğularla yanaşdığın məsələlərə qarşı boş və mənasız hiss etdiyində, o güclü dostluqların çox asan pozulabiləcəyinin dəfələrlə şahidi olduğun bənzəri anlarda uşaq saflığının qalmadığını, böyüdüyünü, başqaları kimi rəngsizləşdiyini hiss etdirən məfhum.
Heç istəməsəm də yaş artdıqca o boz insanlara çevrilirəm. Laqeyd, yeknəsəq, eqoist, qaşqabaq.
Heç nəyi mənalı görmürəm. bir şeyləri mənalı edən bizik. Yerdən gül qırıb sevgilinə verdiyində o gülün dəyəri dünyalar qədər olur qarşı tərəf üçün. Digərləri üçün isə adi bir güldən ibarətdir. Məna qatan bizlərik. Dəyərli edən bizlərik. Mənim üçün isə heç nəyin dəyəri qalmır. Böyüdüyümə görədirmi, bilmirəm. Sıxılıram. Ürəyim darıxır mənasında yox. Edəcək maraqlı bir şey olsa kefim açılar deyə yox. 4 tərəfdən görmədiyim divarlar sıxır.
Belə xəyal etmirdim böyüməyi. Uşaq ikən "bunu heç vaxt etmərəm, böyüklər niyə belə edir?!" Dediyim şeylərin 80%-ni etmişəm, bəlkə də.
Yolda görüb kaş pulum olsa da kömək etsəm dediyin dilənçilərin indi çoxunun fırıldaq olduğunu bilib üzünə belə baxmadan ötüb keçmək, bir çox məsələdə qarşı çıxdığın valideynlərinə yeri gəldiyində haqq vermək, uzun-uzun danışdığın doğmalarınla indi 5 dəqiqə belə mesajlaşa bilməmək... bilmirəm, sözlük, bəlkə də, bu soyumaq, vecsizləşməkdir. Yenə o 2-3 il əvvəlki heçözüdəbilmirə qayıdıram.
Ancaq mən uşaq gözlərimə qayıtmaq istəyirəm. Bircə günlük 5 yaşıma. Səhər durum cizgi filmə baxım, günortadan axşama kimi bağçada tək başıma oyun oynayım, sonra anam üstümü bulaşdırmışam deyə hirslənib danlasın, 2 dənə ilişdirsin təpəmə. Hamama basıb çimizdirsin, girim yerimə sabah nə oyunları oynayacağımın xəyallarını quraraq yuxuya gedim.
Ps: Uşaqlığım çox gözəl keçib. 5 yaşımda ağacların başında ev qururdum özüm üçün. Yay aylarında Al qızmar günün altında yarpaqdan budaqdan çadır düzəldirdim. Evdən kartof alma oğurlayıb həyətdə bişirib yeyirdim. Torpağı qumu qazıb min cür hoqqadan çıxırdım. Mətbəxdə nə tapsam qarışdırıb dünyanın ən zəhərli qarışımın düzəldirdim. indi rayona evimizə qayıtsam edərəm? O istək, o həvəs yoxdur axı. Bir neçə dəfə yoxlasam da alınmayıb.
Uşaq ruhumu geri istəyirəm.
Artıq dayanım. Böyüməyim.
+4 əjdaha
1. uşaq olarkən əksəriyyətin arzuladığı*
mən arzulamırdım niyəsə
, bununla hər şeyi edə biləcəyini düşündüyü bir şeydir. elə birdən birə olmur, bu il baxırsan iki il əvvələ, görürsən ki, böyümüsən, iki il sonra baxacaqsan bu günə, görəcəksən böyümüsən, il ildən də daha uzağa baxacaqsan bunu düşünəndə. böyümək yaxşıdır, formalaşırsan, nəsə olursan, bir fərdə çevrilib hər hansı mövqeni tutursan, amma indi hər şeyə bir qulp qoyacam ya, bu böyüməyin ən pis cəhəti odur ki, il ildən keçdikcə gecikirsən elə bil. hər şeyi də çatdırıb edə bilmirsən axı, ən azından bütün insanları tanıya bilmirsən, insanlara gecikmək pisdir, zibilə qalmış hissdir. bu gün tanımalı olduğun adamı iki il sonra tanımış olacaqsan, bi düşünün, ya da indi tanıdığınız adamlardan birini, yaxşı adamları, sevilməli adamları, nə qədər gecikir adam. indi sözlüyün canı sağ olsun, 5 il sonra gəlib bu entryni oxumaq qismət olsa, deyəcəm çocuk lan bu*
glş
. yəni həm yaxşıdır, həm də pis.
(bax: insanın böyüdüyünü anladığı anlar)
(baxma: ardı gələn sayımızda)
+2 əjdaha
7. üzərində o dayanılmaz hissi, məsuliyyət hissini tam mənada hiss etdiyin andan etibarən başlayır. o məsuliyyət ki, dərs oxumaq, imtahan, nə bilim belə boş şeylər yox, həqiqi məsuliyyət. hansı ki, üzərinə düşəni etməsən, çox böyük bir problem yaşana bilər yaxud kiminsə həyatını məhv edə bilərsən.
böyümək çox ağır məsuliyyətləri daşımaqdır.. və bir gün istər istəməz qarşılaşacaqsan onunla.
+1 əjdaha
2. çox qəribə şeydi,aqa.uşaqlığımızın əsas arzusu böyümək olur.böyükmək deyəndə azad olmaqı ,istədiyini etməyi,güclü olmaqı,özümüzü əsl kişi hesab etməyi istəyirdik.çünki bu cəmiyyətdə uşaqlara çox yuxarıdan aşağı baxırlar,hacı,rəsmən əzirlər ki "sən balacasan onu eləmə ,bunu eləmə,ə gə s*ydir buyana əl vurma ..." ona görə də uşaq böyüyüb özünü təsdiqləmək üçün tutuşub-yanır.qərblilər əksinə uşaqlarına olğun,ağıllı biri kimi yanaşırlar,bu da öz bəhrəsini verir.bəlkə bütün problemlərimiz bu içini s*ktiyim geridəqalmış tərbiyyə metodlarından irəli gəlir.*
nəisə,bu uje ayrı temadı
.hə,deməli böyüdükcə anlayırsan ki -" yox ,aqa, hərşey o qədər asan deyil,sən demə" .yəni ,"azadlıq"la birlikdə məsuliyyət,"istədiyini etmək"lə birlikdə maddi problemlər,"kişi olmaq"la birlikdə ailənə olan borcların da gəlir.özdə heç xəbərdarlıq etmədən gəlir.ona görə çoxumuz yenidən uşaqlığa("qayğısızlığa,məsuliyyətsizliyə,xoşbəxtliyə" deyə oxunur) qayıdmaq istəyir.ona görə nə istdəyivi bilmək vacibdi,hətta həyati önəm daşıyır.bunu da biz bacarmırıq,ən azından mən bacarmıram.*
siz bacarırsızsa ,halaldı,atavıza da uğurlar
.həyat qəribədi.*
ətağa
+1 əjdaha
8. Böyüməyin ilk simptomu özgəninkiləşmə hissidir.Bu sizi əhatə edən tanış, uzanan bir əldir.illər sonra gələcək ikinci simptom artıq böyümədiyinizin, yaşlandığınızın göstəricisidir.Böyümək həm fiziki, həm də zehni bir fəaliyyətdir. və biz qaçılmaz olaraq böyüyürük.
+1 əjdaha
5. çanaqda baş verən ağrıdır. sikə paralel olan sağ tərəfdə içəri orqanların birindən gəlir o ağrı. bilmirsən nədi evdəkilərə deyəndə bilirsənki böyüyürmüşsən.
+1 əjdaha
6. artıq paltarların balacalaşmamasıdır. balaca vaxtı bir ildən o biri ilə şalvar "bric" olurdu, köynək də "triçetverti". indi olmur, uzaq başı köhnəlir. yaxın başı dəbdən düşür.
hamısını göstər
