uşaq vaxtı edilən umbaylıqlar
| sosial86,381 | 61 | 355
əjdahalar googlla
parol-parol oyunu - sözaltı günlük - durduq yerdə yada düşən dəxlisiz xatirələr - həm uşaq vaxtı həm də indi edilən hərəkətlər - quşları uçurmaq üçün onların üstünə getmək
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
(bax: soxum belə yaşayışa)
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
hələ bu kifayət eləmirdi ki, şeirlərin misraları yaddan çıxanda, ağlıma ilk gələn bəndi yapışdırırdım arxasına:
"əziz ana can ana gözləri mərcan ana."
yaxşı himn yenə ölkələr arası nəsə idi, adama deyərlər, xoruz ilə ana arasında hansı əlaqə var idi?
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
bir gün deməli baxça günlüklərindən “bu gün nə hoqqa versəm?” deyə düşünürdüm, amma hava yağışlı idi deyə az adam gəlmişdi. nəysə, kaşa zad yedik, indi oturmuşuq. normalni söhbət açanda yoxdu. birdən yanımdakı qayıtdı ki, "bilirsən? şirinçayı qarışdıranda yaranan baloncukları başına 3 dəfə sürtsən, varlı olacaqsan.” indi bu bizim ağlımıza batmadımı, batdı.
gördük başqa söhbət zad yoxdu, yağış da yağır, hamı nə isə, o deyil də. dedik gəl prob eliyək, pulumuz olar, çoxlu rəngləmə, bir də oyuncaqlar alarıq. nəysə, iş elə bir hal almışdı ki, mən cəhətdən daha baxmırdım dostumdu, o birisi qrupun uşağıdı, ya qanlı bıçaqlı düşmənim hamının şirinçayı saçımda idi. mamam da həmişə baxırdı ki, başım nəsə yapışqandı, amma tutmurdu söhbəti. mənə saniyə bəs edirdi ki, uşaq 1 dəqiqəlik müəllimənin yanına getsin. o dəqiqəcə barmaqlıyırdım çayını asdjfk
amma arada icazə aldıqlarımda olub ki, bəs olar sənin çayını barmaqlıyım qarşılığında filan oyuncağımı verim, barter eliyək deyirdi hə yaxşı.
1 ay, 2 ay gördük yenilik yoxdu, winxli kaşelok bomboş. təbii o sıralarda qarşı çıxıb "bəlkə də belə bir şey yoxdu" kimi bir variantın olması ağlımıza gəlməmişdi. bir gün yığışdıq, dedik biz hər səhər az-az vururuq saçımıza, gəlin birdəfəlik həll edək. 2 stəkanı götürüb gedirik saçımıza tökməyə. uşaq ağlı, nə deyəsən. heç nə başdan aşağı səliqəli, birinci mənim başıma, sonra fikri ortaya atanın. gözlədik, dua zad da elədik. bir az da həyəcan var. birdən gördük müəllimə qışqıra-qışqıra nətər gəlirsə, day sabun öz qabında bir yuxarı bir aşağı hoppanırdı, dedik day durub qaçaçaq aq.
bunu gördük bizim həyəcanda 2 qat olub indi pul duasını dəyişib deyirik ki, bəs çırpmasın bizi. sən demə bu hardan tutub. görüb stolda 3 nəfər idik, 2 stəkan yoxdu deyə şüphələnib ki, nəsə var bu işdə. nəysə, gəldi, kriz keçirdi ki, bəs analarınıza nə deyəcəm, nə bilim, işdən atılacam sizə görə cart-curt. drama bitdi * çətində olsa başladılar bizim başımızı qəşəng yudular, arada təpəmizə ilişdirirdilər bir ikisini yalan yok. ya da reski soyuq su açırdılar. bizdə necə həzz alırıq ki, yess, day pul tapmasaq da olar, əsas odur ki, puldan önəmli bir tema tapmışıq gedib uşaqlara danışarıq, hətta o rus sektorlarına da!
* hələ də arada səhərlər bir ümid saçıma şirinçay sürtürəm ki, hər şey ola bilər
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Azərbaycanın ən səfalı guşələrindən birisində məktəb illərinin 2-ci sinfini oxuyarkən məktəbimizin ən gözəl qızını sevirdim. Həmin qız mənim sinif yoldaşım idi və mən sinfin ən ucaboylusu və yetim kasıbı, o isə qısaboylu və bir az da varlıqlı olduğu üçün mən ən arxada o isə ən qabaq partada oturardı. Sinfimizin əlaçılarından biri mən idim, digəri isə o qız, amma heç vaxt bir-birimizlə doğru-düzgün ünsiyyətdə olmazdıq. Belə ki, səs tonunu indiyə kimi eşitdiyim milyonlarca desibel və melodiya arasında hələ də tanıyıram, harda eşitsəm "lan?!" deyə boylanaram. Çox bomba ünsiyyətimiz olmadığı kimi, sinfimizin oğlanlarının bir çoxu da o qızı sevirdi deyə, hamısını onun gözü qabağında döyüb, daşlayırdım, əlimə çubuq keçirib qovalayırdım, hamının başına oyun açırdım ondan uzaqlaşsınlar, onu "sevməsinlər" deyə. Hərçənd gözəlliyi laqeyd yanaşılmayacaq qədər gözalıcı və möhtəşəm idi. Nə isə, cananı bu qədər vəsf eləmək yetər.
2-ci sinfin qış vaxtları idi və mən hər şeydən xəbərsiz o qıza platonik sevgimi bütün aləmi atəşə verərək, onun yanında isə bir üfürük hava kimi davam etdirdiyim dönəmlərdə, bizi eyni hazırlığa qoymuşdular. Riyaziyyatdan hazırlığa o qızla eyni yerdə idim. Bu mənimçün o qədər möhtəşəm bir şey idi ki, hələ də anlatmağa cümlələr yetmir. Heç vaxt yağmur görməmiş bir yeraltı heyvanı kimi bu hissi necə təsvir edəcəyimi bilmirdim. Çox gözəl hiss idi, amma anlamırdım balaca yumruq boyda ürəyimdə nələrin olub bitdiyini, "bu artıq həmin fürsətdir!" deyə-deyə hər 2 gündən bir onunla hazırlığa gedib gəlirdim. Onunla çox danışmışdıq, çox şeyləri bölüşürdük. Hətta vurma cədvəlində 5-in vurmasını mən öyrətmişdim ona. Bizim vaxtımızda bilən bilir, vurma cədvəli məktəbə təzə başlayan anda qapaz kimi uşağın təpəsinə vurulmurdu. 2-ci sinifdə öyrədilirdi.
Hər nəysə, yenə belə bir günlərin biriydi. Hazırlıqdan evə qayıdırdıq(guya ev idi də, mən onu yola salıb sonra gedib axşama kimi sevincərək küçədə veyillənirdim, top zad oynuyurdum. Həftənin 3 günü mənim ən şad günlərim olurdu). Birdən qabağımızda yaşlı bir adam peyda oldu, mənim yanımdakı tanrıçaya tərəf yaxınlaşdı. Yaşlı, ağ saçları, çənəsində seyrək saqqal, gözləri dərinləşmiş, çənəsi batıq, alnı qırışlı bir dayday idi. Yaxınlaşdı-yaxınlaşdı, mən də təbii ki, bunu hiss elədim. Əzəldən təhlükəni sezməyi, təhlükə ilə yaşamağı, hər an ölümü, hər addımda əcəli hiss etməyi öyrənmişdim, evdəkilər sayəsində. Məsələn, günorta saat 2-3-dən sonra salondan mətbəxə keçmək olmazdı. Çünki evimizin polları cırıldayardı, yuxudan oynanan anam da məni ya uzaqdan haraylayır, bir neçə saniyədən sonra əlində o an ətrafındakı ən küt alətlə üstümə gəlir, ya da barmaq uvlarımda cırıldamayan pollara basaraq qayıtdığımı eşidib heç nə eləməzdi.
Nə isə, yaşlı adam bizə yaxınlaşan kimi gözəl gözlü mələk düz xətt kimi uzanan çənəsini qaldırıb, üzünü qorxu bürüdü. Mən də hər şeyi hiss edərcəsinə əlindən tutub arxamca dartıram, guya adamdan qaçırdıq. Mənə qışqırır ki, dayan, neynirsən və s. Mən isə özümü qızı düşmənlərin cəngindən xilas edən don ki xot kimi hiss edirdim, yel dəyirmanına savaş açmışdım(o vaxtlar hərçənd bu əsəri bilmirdim, ədəbiyyat bilgim bir neçə Azərbaycan nağılı, koroğlu-dədə qorqud lentası və bəzi anikdotlardan uzağa getmirdi).
Beləcə 10-15 metr qaçandan sonra adam da arxamıza addımlarını yeyinlətməyə yeltənmişdi. Mən isə artıq qaçış planımı mi6 agenti imişcəsinə əvvəldən hazırlamışdım. Hazırlıq binasına girəcək, pilləkənlərdən yuxarı, gəldiyimiz yerə, müəllimənin evinə özümüzü atacaqdım. O da polisə zəng edəcək, ya da başqa nə isə düşünəcəkdi.
Amma heç də belə olmadı, adam bizə arxadan yetişdi. Mənim göyün yeddinci qatından enmiş pərimin əlindən tutub özünə çəkdi, həmin anda da deyəsən qolunu incitmişdi ki, qızdan "ayy!" deyə bir nida eşitdim. Mən də əlim onun əlindən çıxdığı üçün yerə yuvarlanmışdım. Yerdən naməlum adama baxanda, qızı qucağına alıb apardığını gördüm. Cənnətdən atılmış məleykə isə yay kimi dartılmış qaşları və ox kipriklərini qaranlıq gözlərində günəş şüalarının atəşləyib mənə doğru tuşlamışdı. Bu vəziyyətə boyun əyə bilməzdim.
Ətrafıma baxdım, yerə düşmüş çantam, ətrafa saçılmış su qabım və bir neçə qəpik. Bunların işə yaramayacağını fikirləşib, yandakı daşlıqdan yekə 2 dənə daş götürüb məlikməmməd kimi divin üstünə şığıdım, amma səssizcə. Bu ovuna yaxınlaşan bir şirin deyil, düşərgəyə hücuma hazırlaşan yalquzaq canavarın hücumuydu.
Arxadan yetərincə yaxınlaşandan sonra daşın birini daydayın ənsəsinə, o birini də tez önünə keçib sağ dizinin altına var gücümlə sıxdım. Kişidən inilti səsi gəldi, deyəsən qolları boşalmışdı ki, qızı buraxdı, o da yerə düşdü.
Əlindən tutub qaldırmaq istəyəndə bir səs;
"derek, neynirsən?!?! Babama niyə daş atırsan?!?!" və səsin ardından boynumda hiss etdiyim şillə məni iflic etdi. Şillədən yan keçə bilmədim, şillə dəydiyi anda isə daydayın paçasının arasına bir yumruq atacaqdım, amma göylərdən gələn ikinci səs məni saxladı;
"dayan! Başın xarab olub?!"
Əlim eləcə qurşağıma paralel qaldı. Nə edəcəyimi bilmədim, söz də deyə bilmədim. Eləcə arxamı dönüb çıxıb uzaqlaşdım ordan. Dayday da nələrsə deyirdi arxamca, eləcə arxamca mırıldamaqlarını eşidirdim.
Həmin gündən sonra mənim günəşim bir daha hazırlıqlarıma doğmadı. Hazırlıqdan çıxandan sonra mənim küçədə veyillənməyimçün işıq saçmadı. Bir daha işıq verib gözümü güldürmədi.
Həmçinin məktəbdə də bu bir müddət beləcə davam etdi. Amma sonra bir gün...
(bu umbaylamanın ikinci hissəsini başqa vaxt başqa bir entrydə danışaram, ahahahah)
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
üzv ol