+31 əjdaha
3. Yerdə lampa varıydı (bir insan niyə yerdə toka taxılı lampa qoysun ki?) Mən də qaça qaça gəlib oturdum üstünə. Lampa partladı, Blət elə bil götümü tonqala verdilər başladım qaça qaça ağlamağa. Anam atam gəldi, yaraya baxdılar, sarıdılar şüşəni də təmizləyib yatdıq. O hadisədən sonrakı həftə nə beli üstə uzana bilirdim, nə də otura. Yara sağalsa da sonra yerində iz qaldı. Onun da keçəcəyini düşünsəmdə, o mənə yaxın dost oldu və 15 ildi o iz götümdədi. Belə qıraqdan baxanda da Qrenlandiyanın xəritəsinə oxşayır.uşaq vaxtı edilən umbaylıqlar
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
parol-parol oyunu - sözaltı günlük - durduq yerdə yada düşən dəxlisiz xatirələr - həm uşaq vaxtı həm də indi edilən hərəkətlər - quşları uçurmaq üçün onların üstünə getmək
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+28 əjdaha
12. ulu babamın yası idi, mənim də 6 yaşım olardı. bir dənə xiyar əmioğlu var, dedi gəl sənə maraqlı bir şey göstərim. mən də uşağam amk saf saf getdim. açdı qoydu qabağıma porno. beynim necə error verdi amk, bütün dünya başıma yıxıldı, leyləklərə olan güvənim sarsıldı, göydən zənbillə tanrı tərəfindən göndərildiyimə inanırdım, tanrıya inamım söndü, oturdum intiharı düşündüm ilk dəfə 6 yaşımda. elə bildim qadını döyürələr, mən də dayana bilməyib ağladım. gül kimi saf uşaq idim, məni bu hala gətirən həyatın götünə qoyum.+18 əjdaha
2. 3 yaşımda ağstafada kirayə qalırdıq, xozeynin də bi dənə afçarkası var idi. Heç kəs yaxınlaşa bilmirdi, ala gedib onu yuvasınnan çıxarıb yuvasında yatmışdım amk. Bütün ev əhli də məni axtarırdıHələ bir dəfə də eyni formada kravatın altında yatmışdım, səhər məni axtarırdılar.
Nənəmgildə evdən tursiknən çıxıb gedib itmişdim küçələrdə, axşama kimi mən evi axtarmışam, onlar da məni
O qədər var ki amk, bir dənə maşın oyuncağım var idi, hər yerə özümlə aparırdım, sonra bir gün elə oldu ki, ayağım maşına ilişdi yıxıldım, əsəbləşib qırmağa çalışmışdım. Qıra da bilmirdim, axır çarəni velosipedlə üstündən keçməkdə gördüm, bu dəfə də velosipeddən yıxıldım aq. (bax: kəpənək effekti)
Bir velosipedim var idi, məhlədə pastayannı kalon qurub avtoşluq edirdik, nə bilim ala, zibil maşınlarını zadı ötməyə çalışırdıq, sonra bir gün elə oldu ki, gedib girdim maşının altına, prosda o da öz xiyarlığımnan oldu, əllərimi roldan çəkib sürürdüm, ətalət qanunlarına görə döngədən dönməyə çalışarkən reski qabağıma çıxdı, mən də tullandım velosipeddən, maşından əsgər düşüb qışqırır "ə sən gijdıllağsan? Belə velosiped sürürlər?" Mən də mindim dostumun velosipedinin dalına buna söyə söyə uzaqlaşdıq hadisə yerindən
+27 əjdaha
25. hər dəfəsində himni oxuyanda "sən olasan gülüstan" əvəzinə "sən olasan gürcüstan" demək aq. 1 ölkənin himninə başqasını necə düşünmədən soxuşdurasan?hələ bu kifayət eləmirdi ki, şeirlərin misraları yaddan çıxanda, ağlıma ilk gələn bəndi yapışdırırdım arxasına:
"əziz ana can ana gözləri mərcan ana."
yaxşı himn yenə ölkələr arası nəsə idi, adama deyərlər, xoruz ilə ana arasında hansı əlaqə var idi?
+15 əjdaha
6. 3 yaşım var idi. Otaqda nənə kompüterdə "Zuma"* o rəngli daşları vurub partladan qurbağa oyunu oynayırdı. Mama da nənəyə gözdən qaçırdığı daşları göstərirdi. Mən də ürəyim darıxır deyə tək (həmişəki kimi) özüm üçün oynamağa çalışırdım. Uşaq vaxtı harasa dırmaşmağı, kimləsə dava etməyi zadı çox sevirdim. Sakit amma altdan-altdan iş çevirən uşaq idim. Nəysə bunlar gördüm mənə tərəf baxmır. Mən də idolüm olan spider-man kimi evdə harasa dırmaşmaq istəyirdim. Pəncərəni hədəf aldım. Çıxdım pəncərəyə və setkadan tutaraq sallanmaq istədim. Setka sən demə elə belə qoyulubmuş. Mən də arxa həyətə yıxıldım. Arxa həyətə açılan yerdə də daş, taxta qırıqları, şüşə qırıqları dolu idi deyə üzüm gözüm sifətim bütün yara olmuşdu. Ağlayırdım amma nənə ilə mama oyuna elə dalmışdılar ki səsimi belə eşitmirdilər. Axırda 1 saat sonra ümidimi itirəndə baba məni o biri pəncərədən ağlayan yerdə görüb qapını açdı mənə* dedem yha . Evdəkilərə də özümü acındırıb şeytan işi olduğuna inandırdım* manipülatif suzuki .Digəri isə yenə super qəhrəman olmağa çalışaraq 5 yaşımda başıma açdığım işdir. Nədənsə uşaqlıqdan içimdə bir qəhrəman olma istəyi var aq. indilərdə də insanlara nifrət etsəm də haçansa varlı olub hamını xilas edəcəyim düşüncəsi var içimdə. Nəysə, bu səfər evdə məndən başqa 2 nəfər daha var idi. Nənəmin bacısı və qardaşı. Uşaq vaxtı nənəmin qardaşından zəhləm gedirdi çünki 50 yaşlı kişi mənə həmişə "mal" deyirdi* böyüyəndə yola gedirdik çünki oxşar idik . Oturub oyuncaq maşınlarla, dinozavrlarla oynayarkən dedim ki, əgər hörümçək adam onu
hörümçək dişlədikdən sonra hörümçək adama çevrilirsə, Mən də elektrik gücünü alsam elektrik adama çevrilərəm* yazarkən öz özümə utandım bu nə mallıqdı ala ? Bunu düşündüm və əlimdə torpağı qazaraq tapdığım uzun mismar ilə digər otağa qaçıb* yuxarıda göt baş olduğum otaq ordakı xarab prizə basdım mismarı. Bir tok vurdu ki ayaq baş barmağıma kimi hiss elədim. Ən pisi də elektrik adam zad olmadım.
Hələ bir dənəsi də bu ikisini yazarkən ağlıma gəldi. Uşaq vaxtı uçmaq istəyirdim yenə. Bir cizgi filmində (adı leonardo idi deyəsən. Da vinçiyə əsaslanan əyləncəli cizgi film idi.) baş obraz düşdüyü çətin situasiyalardan nəyisə icad edərək xilas olurdu. Belə çox sadə izah edirdi hər şeyi və favori çizgi filmim idi. Mənim bu səfərki qəhrəmanım da əlbəttə ki bu oğlan idi* həm də crushım idi . Gedib taxtalar və evdəki nazik örtülərdən özümə qanad düzəldəcəkdim. Taxtaları nənəm mənə soxdu
(youtube: 
)
- həmin cizgi filmindən görüntülər zad
)+19 əjdaha
13. Uşaq vaxtı, təqribi 6 yaşım zad olanda tarix və coğrafiyaya marağım var idi. Ona görə də atamın tarix kitablarını alıb oxuyurdum. Deməli bir gün qədim misir tarixini oxuyanda belə bir şeyə rast gəldim: "Misirin paytaxtı memfis şəhəri idi". Tez xəritənin arxasına keçib memfisi axtarmağa başladım. Yox idi. Bir də gördüm amerikada memfis şəhəri var, gijdıllağa dönmüşdüm.+12 əjdaha
10. Bayaq kitab oxuyanda yadıma düşdü. Bu səfər də "tom soyerin macəraları" kitabını oxuyub evdən qaçmışdım. Çoxlu macəra yaşayıb kitab yazacağımı düşünürdüm. Məhlə uşaqları məni tapdılar və məni evə təslim etdilər (it saxlayırlar evdəkilər elə bil). Qulağımı çəkmişdilər danlamışdılar və sabahsı günü təkrarlamışdım bunu. Hələ də macəra yaşamaq yolunda irəliləyirəm+10 əjdaha
4. Bağçaya getməli olduğumuz vaxt şkafa girib yatmışdım. Atam və anam evi ələk vələk ediblər amma məni tapa bilməyiblər. Hətta çölə çıxmaq ehtimalını da nəzərə alıblar və qapıya baxıblar, amma qapı bağlı olub. 1 saat axtarıblar amma tapmayıblar. Bu soxasoxda qardaşım oyuncağını axtaranda şkafa baxır və məni tapır. Sonra da atamın bir şapalağı, anamın da "gözəl" sözləri ilə bağçaya getdim+11 əjdaha
15. Məhlədən bir oğlan var o uşaq vaxtı rajok yemişdi. Ay qadanı alım sənin, bu araq deyil su bilib içəsən, ya nə bilim plastilin deyil xəmir bilib yeyəsən sən o rajoku hansı ağılla yemisən amk+8 əjdaha
7. o vaxt kasedlər var idi qara rəngdə dörbucaq qalın formada bilən olar. onun içindəki qara lentləri söküb bütün bədənimə dolayıb özümü venom zənn edirdim. qohum əqrəbanın içində tullanıb düşürdüm lent zad atırdım sağa sola. güclü fantaziyam olubmuş. sadəcə oğlanlar var şərait yoxdu+11 əjdaha
11. Evdən ələ keçirtdiyim şeyləri qarışdırıb iksir düzəltmişdim. içində şampun, diş məcunu, şokolad, duz, sirkə, soğan suyu və səhv eləmirəmsə atamın göz damcısı var idi. Bunları qarışdırıb içmişdim. Götə dönmüşdüm. iki günüm ancaq qusmaqla keçmişdi. Sonra atamgilə deyəndə basıb klizma elədilər. Ondan sonra düzəldim+8 əjdaha
5. Bir dəfə evimizin damına çıxmışdım. O qədər hündür olmasa da hündürlüyü var idi az maz. Ordan tullanmışdım şifer qırıqlarının üstünə. göt gününə düşmüşdüm. Xayam zadım əzilmişdi.Hər evdə o yekə jajqaljalar olurdu e əvvəl. qazı zadı yandırmaq üçün onunla xalçanı yandırmışdım. Az qala ev zad yanırdı güc bəlaynan söndürmüşdülər.
Həmişə evdəkilərdən küsüb edəndə çıxıb gedirdim evdən . Bir dəfə elə oldu ki, babat qarlı və şaftalı üstünə də küləkli hava var idi. Çıxdım evdən güya gedirəm nənəm gilə. Darvazalarına çatanda, yekə açılması çətin olan bir şey idi. Darvazanı açdım girəcəm içəri ki, birdən darvaza üstümə bağlandı ayağım qaldı darvazanın arasında. Xoşbəxtlikdən bağırıb çağırmışam gəlib qurtarıblar məni. O hadisədən sonra 2 həftə gəzəmmədim.
Məhəllədə qaçdı tutdu oynayanda sinəmə armatur girmişdi. O vaxtlar eşşək kimi qaçırdım məni tutmasınlar deyə. Biraz da hozu idim. Ürəyimə girməsinə çox az məsafə qalıbmış. Bayağı deşib keçmişdi içəri.
Bir dəfə babam gilə getmişdim. Onlar da xlor satıb edirdilər. Girmişdim babamıj butkasına pepsi butulkasındakı xlori pepsi sanıb içmişdim. Bir pox olmamışdı amma.
Məhəlləmizdə böyük kanal var idi. Kanalın bir tərəfindən digər tərəfinə keçmək üçün körpü salmışdılar. Bir dəfə əyağım ilişmişdi düşmüşdüm içinə. Kanal da nə kanal. Zibil dolu idi. Kanalizasiya tərzində bir şey. Xoşbəxtlikdən yan yörədə adamlardan biri məni xilas etmişdi. O hadisədən sonra 1 həftə üstümdən pox iyi gəldi.
Bir dəfə 50 qəpik udmuşam deyə evdə hay həşir salmışdım. Abarıb soxmuşdular rentgenə 50 qəpik cibimdən çıxmışdı. Ama məncə mən o qəpiyi udmuşdum. Hələ də düşündürür məni o cibimdən çıxan 50 qəpik.
+11 əjdaha
31. illumunatiyə həddən artıq inanmaq. Deməli 2010-cu illərdə belə bir axım var idi. işsiz adamlar oturub klipləri "analiz" edirdilər və müğənniləri illumunatiylə əlaqələndirirdilər. Klipdə istifadə olunan üçbucaqlar, tək gözlər, şahmat taxtası dekorları kimi şeyləri görən kimi həmin müğənni artıq illimunəddin elan olunurdu. Mən də bir ərgənus olaraq həmin müğənniləri dedektiv kimi aşkarlamağa çalışırdım (bəli mal idim). tarkan, madonna, michael jackson, sezen aksu, nazan öncel hətta səy-səy kliplər çəkmiş hadise, atiye hamısı illumunəddin idi gözümdə. Sonra necə oldu bilinməz illumunati ciddiyyətini itirdi. Ya da mən ağıllandım+11 əjdaha
23. uşaq vaxtı gedib camaatın içində soruşmuşdum ki mənim penisim niyə gah balaca gah da böyük olur? camaat güləndə də deyirdim bu gijdıllaqlar nəyə gülür+9 əjdaha
30. Təzə təzə onlayn oyun oynayan vaxtlarımda oturum aç/kaydol/giriş yap sözlərinin fərqini başa düşə bilmədiyimə görə oyuna hər gün təzə hesab açıb girirdim. Sonda necə edirlər youtubedan öyrəndim, bu dəfə də qeydiyyatdan keçəndə videodakı Ada oxşar ad qoydum ki, nəsə səhv getməsin.+7 əjdaha
29. Hekayənin detalları tam yadımda qalmasa da, kiçik bir qismini belə xatırlamaq mənə hələ də utanc verir.Azərbaycanın ən səfalı guşələrindən birisində məktəb illərinin 2-ci sinfini oxuyarkən məktəbimizin ən gözəl qızını sevirdim. Həmin qız mənim sinif yoldaşım idi və mən sinfin ən ucaboylusu və yetim kasıbı, o isə qısaboylu və bir az da varlıqlı olduğu üçün mən ən arxada o isə ən qabaq partada oturardı. Sinfimizin əlaçılarından biri mən idim, digəri isə o qız, amma heç vaxt bir-birimizlə doğru-düzgün ünsiyyətdə olmazdıq. Belə ki, səs tonunu indiyə kimi eşitdiyim milyonlarca desibel və melodiya arasında hələ də tanıyıram, harda eşitsəm "lan?!" deyə boylanaram. Çox bomba ünsiyyətimiz olmadığı kimi, sinfimizin oğlanlarının bir çoxu da o qızı sevirdi deyə, hamısını onun gözü qabağında döyüb, daşlayırdım, əlimə çubuq keçirib qovalayırdım, hamının başına oyun açırdım ondan uzaqlaşsınlar, onu "sevməsinlər" deyə. Hərçənd gözəlliyi laqeyd yanaşılmayacaq qədər gözalıcı və möhtəşəm idi. Nə isə, cananı bu qədər vəsf eləmək yetər.
2-ci sinfin qış vaxtları idi və mən hər şeydən xəbərsiz o qıza platonik sevgimi bütün aləmi atəşə verərək, onun yanında isə bir üfürük hava kimi davam etdirdiyim dönəmlərdə, bizi eyni hazırlığa qoymuşdular. Riyaziyyatdan hazırlığa o qızla eyni yerdə idim. Bu mənimçün o qədər möhtəşəm bir şey idi ki, hələ də anlatmağa cümlələr yetmir. Heç vaxt yağmur görməmiş bir yeraltı heyvanı kimi bu hissi necə təsvir edəcəyimi bilmirdim. Çox gözəl hiss idi, amma anlamırdım balaca yumruq boyda ürəyimdə nələrin olub bitdiyini, "bu artıq həmin fürsətdir!" deyə-deyə hər 2 gündən bir onunla hazırlığa gedib gəlirdim. Onunla çox danışmışdıq, çox şeyləri bölüşürdük. Hətta vurma cədvəlində 5-in vurmasını mən öyrətmişdim ona. Bizim vaxtımızda bilən bilir, vurma cədvəli məktəbə təzə başlayan anda qapaz kimi uşağın təpəsinə vurulmurdu. 2-ci sinifdə öyrədilirdi.
Hər nəysə, yenə belə bir günlərin biriydi. Hazırlıqdan evə qayıdırdıq(guya ev idi də, mən onu yola salıb sonra gedib axşama kimi sevincərək küçədə veyillənirdim, top zad oynuyurdum. Həftənin 3 günü mənim ən şad günlərim olurdu). Birdən qabağımızda yaşlı bir adam peyda oldu, mənim yanımdakı tanrıçaya tərəf yaxınlaşdı. Yaşlı, ağ saçları, çənəsində seyrək saqqal, gözləri dərinləşmiş, çənəsi batıq, alnı qırışlı bir dayday idi. Yaxınlaşdı-yaxınlaşdı, mən də təbii ki, bunu hiss elədim. Əzəldən təhlükəni sezməyi, təhlükə ilə yaşamağı, hər an ölümü, hər addımda əcəli hiss etməyi öyrənmişdim, evdəkilər sayəsində. Məsələn, günorta saat 2-3-dən sonra salondan mətbəxə keçmək olmazdı. Çünki evimizin polları cırıldayardı, yuxudan oynanan anam da məni ya uzaqdan haraylayır, bir neçə saniyədən sonra əlində o an ətrafındakı ən küt alətlə üstümə gəlir, ya da barmaq uvlarımda cırıldamayan pollara basaraq qayıtdığımı eşidib heç nə eləməzdi.
Nə isə, yaşlı adam bizə yaxınlaşan kimi gözəl gözlü mələk düz xətt kimi uzanan çənəsini qaldırıb, üzünü qorxu bürüdü. Mən də hər şeyi hiss edərcəsinə əlindən tutub arxamca dartıram, guya adamdan qaçırdıq. Mənə qışqırır ki, dayan, neynirsən və s. Mən isə özümü qızı düşmənlərin cəngindən xilas edən don ki xot kimi hiss edirdim, yel dəyirmanına savaş açmışdım(o vaxtlar hərçənd bu əsəri bilmirdim, ədəbiyyat bilgim bir neçə Azərbaycan nağılı, koroğlu-dədə qorqud lentası və bəzi anikdotlardan uzağa getmirdi).
Beləcə 10-15 metr qaçandan sonra adam da arxamıza addımlarını yeyinlətməyə yeltənmişdi. Mən isə artıq qaçış planımı mi6 agenti imişcəsinə əvvəldən hazırlamışdım. Hazırlıq binasına girəcək, pilləkənlərdən yuxarı, gəldiyimiz yerə, müəllimənin evinə özümüzü atacaqdım. O da polisə zəng edəcək, ya da başqa nə isə düşünəcəkdi.
Amma heç də belə olmadı, adam bizə arxadan yetişdi. Mənim göyün yeddinci qatından enmiş pərimin əlindən tutub özünə çəkdi, həmin anda da deyəsən qolunu incitmişdi ki, qızdan "ayy!" deyə bir nida eşitdim. Mən də əlim onun əlindən çıxdığı üçün yerə yuvarlanmışdım. Yerdən naməlum adama baxanda, qızı qucağına alıb apardığını gördüm. Cənnətdən atılmış məleykə isə yay kimi dartılmış qaşları və ox kipriklərini qaranlıq gözlərində günəş şüalarının atəşləyib mənə doğru tuşlamışdı. Bu vəziyyətə boyun əyə bilməzdim.
Ətrafıma baxdım, yerə düşmüş çantam, ətrafa saçılmış su qabım və bir neçə qəpik. Bunların işə yaramayacağını fikirləşib, yandakı daşlıqdan yekə 2 dənə daş götürüb məlikməmməd kimi divin üstünə şığıdım, amma səssizcə. Bu ovuna yaxınlaşan bir şirin deyil, düşərgəyə hücuma hazırlaşan yalquzaq canavarın hücumuydu.
Arxadan yetərincə yaxınlaşandan sonra daşın birini daydayın ənsəsinə, o birini də tez önünə keçib sağ dizinin altına var gücümlə sıxdım. Kişidən inilti səsi gəldi, deyəsən qolları boşalmışdı ki, qızı buraxdı, o da yerə düşdü.
Əlindən tutub qaldırmaq istəyəndə bir səs;
"derek, neynirsən?!?! Babama niyə daş atırsan?!?!" və səsin ardından boynumda hiss etdiyim şillə məni iflic etdi. Şillədən yan keçə bilmədim, şillə dəydiyi anda isə daydayın paçasının arasına bir yumruq atacaqdım, amma göylərdən gələn ikinci səs məni saxladı;
"dayan! Başın xarab olub?!"
Əlim eləcə qurşağıma paralel qaldı. Nə edəcəyimi bilmədim, söz də deyə bilmədim. Eləcə arxamı dönüb çıxıb uzaqlaşdım ordan. Dayday da nələrsə deyirdi arxamca, eləcə arxamca mırıldamaqlarını eşidirdim.
Həmin gündən sonra mənim günəşim bir daha hazırlıqlarıma doğmadı. Hazırlıqdan çıxandan sonra mənim küçədə veyillənməyimçün işıq saçmadı. Bir daha işıq verib gözümü güldürmədi.
Həmçinin məktəbdə də bu bir müddət beləcə davam etdi. Amma sonra bir gün...
(bu umbaylamanın ikinci hissəsini başqa vaxt başqa bir entrydə danışaram, ahahahah)
+4 əjdaha
28. Biz 3 qız palçıqdan tort bişirdiyimiz, habil əmigilin zibil xəndəyindən "habil mebel salonu" deyib qab qacaq mebel dasidigimiz, borunun bir tərəfindən su axıdıb o biri tərəfindən tökülən suyu görüb "oyda kranımız var" dediyimiz ərəfədə idik. Özlüyümüzcə qurduğumuz evin qabağı da mənzərəli idi. Mənzərə də ki ördəklər lehmədə üzür sjsjh mən də ağlıma gələn bu fikrə "o qara maska bu qara maskadır" deyib yarı inanaraq gopladım ki deməli bu quş zılını üzümüzə sürsək biz agaracagiq. Cənubun istisində harmanlanmış bu qara qızlar məndən əvvəl üzlərinə yaxmağa başladılar. Yayırdıq və lehmədə üzlərimizə baxırdıq. Saat axşam 6, qaranlıq düşür. işimizi bitirəndən sonra Biz elə 3 qız hərbi kəşfiyyatdaymışcasına ogrun ogrun gedirdik ki heç kim bizi görmesin. Yandan evin qabagindaki krana çatsaq yuyacaqdıq üzümüzü. O vaxt eyvanda 5-6 yaşı olan əmimoğulları gördü bizi. Axşamın vahiməsinə ustəlik bizim qara sıfatımız, ağzımız açıldıqca o ağ dişlər, ogrun ogrun yeriyisimiz qorxudacaq ki uşaqların bağırtısına heyvan otaran da bağ sulayan da gəldi. O gecə uşaqları bir yerə apardıb dua yazdırdılar. Biz isə üzümüzü yuyandan sonra arsız arsız " deyəsən bir az agardige" deyirdik+4 əjdaha
8. Avtomatı d'ə keçirib babamın maşınını dayımın maşınına vurmuşdum (həyət azca yoxuşvari idi su axa bilsin deyə). Yenə dayımın maşının lukunun üstündə oturub xarab etmişdim (yağı axmışdı). Sonra dayımın başqa bir maşını həyətdə divara sürtüb, açarı da maşının beyni (motoru yox) on vəziyyətdə 2 gün yanlı qoyub getmişdim akkumulyatoru da sikdirmişdi. Sonra yenə dayımın başqa bir maşınını hshahshshühe hahaha yox uje 15 yaşım var idi bu dəfə babamın maşınını qaçırmışdım 3 saat məni axtarmışdılar (technically bu maşını da babama dayım almışdı) (nə yalan deyim o qədər kayf vermişdi ki, 45 dəqiqə kimi gəlmişdi 3 saat)Yada düşmə editi: Hızımı alamayıp dayımın dayısının da maşınına qoymuşluğum var (öz də dayımın toyunda): oturub 1 saata yaxın kondisioneri yanlı qoyandan sonra bu akkumulyator da... özünüz bildiz artıq (oğraşdı hələ deyirəm şükr eləsinlər ki, uşaq vaxtıma düşüb, akkumulyatornan, luknan zadnan canlarını qurtarıblar, 17də də almanyaya gəldim, yoxsa indiyə nəsildə maşın qalmamışdı.)
Əlavə eləyim ki, deyəsən bu dayıya qoymaq söhbəti bizdə nəsillikcədi: dayım da elə həmin toyda o biri dayısının maşınını xəzərdən maştağayakimi (gəlin maşınını, bəzəkli maşını a kişi, üstünün bəzəkləri havada uça-uça) 120-140la getmiş, axırda svetaforun birində yaşıla çatdırıb keçib arxasından gələn karvan da çatdırmamışdı; arxa-arxaya zəncirləmə tormozda 09 da çatdırmayıb bmw'ə girmişdi.
Hə bir də, lap uşaq vaxtı da maşının kapotunu bağlayıb barmağımı arasında qoymuşluğum da var.
Ağlıma gəldikcə yazacam hələ...
+4 əjdaha
17. 2006-cı il idi, 10 manat pul tapmışdım,ona da gedib konfet aldım,qalanıda çox idi deyə,evə aparmağa qorxurdum. Elə aparıb ağacın altına basdırmışdım. Səhəridə gələndə gördüm ki,yoxdur orda.+4 əjdaha
20. uşaq vaxtı köhnə məhlələrdə şərikli çörək filmində ki kimi idi həyət,çox uşaqlar elə həmən həyətdə toplanıb oynuyardıq,yay vaxtı olanda evin qapıları açıq olardı sadəcə bir pərdəyə oxşar bir şey asardılar qapıdan,nəysə bənövşə oyunu var idi mən necə qaçmışdımsa uşaqlar yarıb keçib gedib evin içinə girmişdim.+6 əjdaha
9. ibtidaidə sinif rəhbərinə çaşıb mama deməkajskqhdkqif Yaşamayan adam yoxdu məncə+3 əjdaha
1. Beşinci boyutdakı ağsaqqalı allah sanmaq.Məhəmməd (s.ə.s)-i məhəmməd səs kimi oxumaq.
+2 əjdaha
14. uşaq vaxtı atam və əmimin ülgücdən isitifadə etdiyini görmüşdüm və maraqlı gəlmişdi. hamama girib, ülgüclə olmayan bığımı qırxmışdım. bığ olan hissə qanayardı, anamı gülərək çağırırdım ki, "mama qan var ahahaha".+3 əjdaha
21. Bibioğlu ilə həyətdəki beçələrə araq içirtmişdik. Yadıma düşəndə hələ də gülürəm.+2 əjdaha
26. Sinifdə kağızları burmalayıb çubuq şəklinə salaraq yan sırada oturan qıcıq gədənin qulağına soxmaq istəyərkən səhvən onun yanındakı şüvən qızın gözünə soxmağım, qızın cikkiltisi, ardıyca da sinif rəhbərinin bu nə hərəkətdı hi deyə üstümə gəlməsi. Allah sən yağlı ölüm ver+1 əjdaha
16. facebookda ad günümü təbrik edən adama "sağ ol, səninlə belə" (bahəm) demişdim.+2 əjdaha
18. Uşaq vaxtı böyüklərin söhbətinə qulaq asmaq xoşuma gəlirdi, bir gün bibimlə anam söhbət edəndə məni otaqdan çıxarmadılar, evli kişi bir tanışın başqası ilə görüşdüyü haqqında danışırdılar. Küncdə oturub heç nə başa düşmürəmmiş kimi özümü aparırdım, asta danışırdılar deyə qadının adını eşidə bilmədim. Dedim mama bəs qızın adı nə idi? Başa düşdülər ki, qulaq asırmışam, qovdu otaqdan, söhbətin davamını da öyrənə bilmədim+1 əjdaha
22. Qonşuların qapılarını döyüb qaçırdım, və bunnan kayf alırdım.(bax: soxum belə yaşayışa)
+2 əjdaha
24. oynamaq məqsədilə yazıq itin gözünə çubuğu nətər soxmuşdumsa bir gözü kor gəzirdi, Allah günahımdan keçsin.+1 əjdaha
19. Afshin azərinin mahnısını açıb üstümə pastel atıb oynayardım.(Mırta)
Qapı da bağlı olurdu. Heç kim məni görmürdü.
Mahnını dəyişəndə gördüm ki,
Qarşı binada flash işığı yanmağa başlayır. Eynəyimi alıb baxanda anladım ki biri telefona çəkir, bir neçəsi də baxır ki "bu bambılı nə edir".
Sözün əsl mənasında yerin dibindəydim.
hamısını göstər