+48 əjdaha
14. Gördüyüm qədəri ilə, Azərbaycanda xüsusilə, qadınların * bir yaşa qədər ya ən böyük sınağı, ya da dayağı.Bu gün universitet vaxtı yaxın olduğumuz, sonra anidən dərslərə gəlməməyə başlayan, hər vəchlə çalışıb, xəbər-ətər ala bilmədiyim bir qızın xalasıqızı ilə qarşılaşdıq 28-də, qızı xəbər alanda birdən elə qeyb olmasının səbəbinin böyük qardaşının qızın sevgilisi olduğunu öyrənməsi olduğunu dedi, telefonu əlindən alıb, whatsappı silib, dərsə də gəlməyə icazə verməyib, danışmağa cəhd edən insanları da söyüb, "əxlaqsızlıq elə, namus belə, bizdə belədir" deyə çərənləyib, uzaqlaşdırıb qızdan, nəticədə qız hələ də məzun ola bilməyib, indi rayondadır. Çox kədərli deyil?
Rəhmətlik nənəm hər dəfə ağrıyanda "canın candan xəbəri olmur" deyirdi, bu da bənzər bir şeydir, zənnimcə, hansı perspektivdən baxırsansa bax, yaşamayan bilmir ağırlığını, təsirlərini. Hazırlıq vaxtı Ən yaxın dostumun başına gələndə "nə qədər ciddi ola bilər ki?" Deyə düşünüb, "dik dur sən, icazə vermə sənə müdaxilə etsin, atan və ananla danış, bir əlac tapacaqlar, tapmasalar biz danışarıq" kimi məsləhətlər verirdim qanmaz və uşaq ağlımla, qız bu sözlərin a-sını deyə bilmədən əlinə qaynar qaşıq basıb, "o oğraş əlini tutsa, əlini də kəsərəm" deyib elə göndəmişdi hazırlığa qardaşı. Biz Həll etməyə çalışdıqca, qızı daha da incitmişdi. Digər bir bənzəri, 11-ci sinifdə bir dostumun sevgilisi olduğu üçün qardaşı 2 il danışmamışdı onunla. Bəli, danışmamışdı. Bir evin içində. Altını xətləmək istəyirəm ki, bütün bunlar bakıda yaşanıb, hər hansısa bir rayonda deyil, vəziyyət bu qədər gərgindir hələ də.
Pathetic olsa da, reallıq budur, hamıya aşinadır bizim oğlanların "namus" və "qeyrət" gözətçiliyi, ailələrin, yəni ana və atanın buna göz yumması.
il olub 2021 bunu hələ də yaşayan minlərlə qadın var. başa düşürəm hər kəs öz bacısını bu murdar cəmiyyətdən qorumaq istəyir, fəqət unudur ki, o qız "filankəsin bacısı" deyil, o qız da ayrıca bir fərddir, Çıxış yolu qızın həyatını məhdudlaşdırmaq, qızı sevdiyi üçün günah, yanlış bir şey edirmiş kimi bu formada "cəzalandırmaq" deyil. Utanılacaq bir qardaş olmayın, həyat məhv etməyin, lütfən.
Beynimin içindəki fikirlər qaralama dəftəri kimi olanda, boğulanda həmişə düşünürəm ki, deyəsən, həyatdakı ən böyük şansım belə bir qardaşa və anaya sahib olmağım olub. Qardaşım məndən 4 yaş böyükdür və hələ də "Hara getdin?", "niyə getdin?", "o nə geyim idi elə?", "o kim idi?", "kiminlə danışırsan?" kimi suallar ünvanlamayıb, məhdudiyyətlər qoymayıb qarşıma, "Qorumaq" adı ilə həyatıma müdaxilə etməyib. Sağlam münasibətimiz olub, uşaqlıqda mən yersiz ləktə, o sakit olduğumuzdan da həmişə yola verib məni, evdə futbol oynayanda sındırdığım şüşənin günahın öz boynuna götürüb-* yeniyetməlikdə yanlış yoldan irəlilədiyimi görəndə "güvənimi sarsma, xahiş edirəm" deməsi sayəsində özümdə səhvlər görməyimə və bunları düzəltməyimə səbəb olub, nə bağırtı, nə qışqırtı, nə də məhdudiyyətlə həll etmişik problemimizi.
hər şeydən əlavə, indi formalaşan mənə, zövqümə çox böyük təsiri olub, fantastika ilə, oyunlarla, pink floydla, anime ilə, və ən əsası məni sözlüklə o tanış edib-*
6 il əvvəl bakı dövlət universiteti haqqında entry oxuyub güləndə "bizim də ekşi tərzində sözlüyümüz var, yazıram orda, gəl bir göz ataq da", deməsi ilə 6 il əvvəl sözlükdə soyuq sentyabr gecələrinin sonlarındadffd bu hesabla qeydiyyatdan keçmişəm. O gündən onun nickini tapa bilməmişəm, yığıb-yığışa da bilməmişəm sözlükdən * :ddd
Arada görürəm ki, Yaşımız artdıqca məsuliyyətimiz çoxalır, bəzən yollarımız ayrılır. içimdən ancaq illərin bu səmimiyyəti köhnəltməməsini, daim onunla vaxt keçirməkdən bu dərəcə zövq almağı diləyirəm.-*
Həmişə yaxınlarıma, xüsusilə yeni tanış olduğum birinə ilk dəfə qardaşım barədə danışanda çox böyük fəxrlə, həvəslə danışdığımı deyirlər. Elə heyranlıq duyuram, deyəsən, qardaşıma. Bəlkə də, ironikdir, normal qardaşın olması gərəkdiyi kimi bir qardaşa sahib olduğum üçün duyduğum heyranlıq.
