Bu şahəsər ilə, dolu bir səslə oxusanız, daha gözəl olar..
anımsıyor musun?
bir çetemiz vardı: Vahşi Siyah Atlar
ısmarlama serserilikler yaşardık
kimseden bir şey demeden kaçıp gitmeler gibi
sokaklarda sabahlamak, parklarda yatmak
yabancıları mahalleye sokmamak gibi
Ve bir gün gideceğimiz bir Amerika vardı
herkesin bir Amerika'sı vardı o zamanlar
herkes gece istasyonlarında
kendi Amerika'sını arardı.
uykulu kentlere girerdik gece yarıları
ıssız ağaçlar olurdu yol kenarlarında
gökyüzünde parlak yıldızlar, her yere aynı uzaklıkta
sarhoş bindiğimiz otobüsün penceresinden
sanki bambaşka bir dünyaya bakardık
sonra saklayarak yüzümüzü birbirimizden
yumruklarımızı sıkar sessizce ağlardık
ışığı açık kalmış pencerelere, kepenği örtülü dükkanlara,
yaz bahçelerinden taşan çiçeklere,
adını bile bilmediğimiz bu kente
neye olduğunu bile bilmediğimiz bir hasretle
uzun uzun bakardık
anımsıyor musun?
ahh o gece yolculukları
bir başka kentte, bir başka insan olmanın umutları
kaç yol arkadaşı kaldı şimdi geriye
gençliğin ilk acılarını birlikte keşfettiğimiz
kaç yol arkadaşı?
sürüyerek götürdüğümüz dargın beraberlikleri saymazsak
ne kalıyor elimizde?
ölenler,
terk edenler,
bir de telefonları, adresleri, kendileri değişenler..
Anımsıyor musun ?
Murathan Mungan - avara.
Yağmur olsam
Islatsam tüm kalpleri
Islatsam kalplerdeki
Kurumuş çiçekleri
Yeni umutlar
Çiçek açsa
Yok etsem
Tüm hafızalardaki
Kötü şeyleri
Islatsam en narin kalpleri
Kurumuş , solmuş güller
Çiçek açsa yeniden birer birer
Yağmur olsam
Fark edilmese göz yaşları
Ağlayanları saklasam damlalarımda
Canı yananlar bana sığınsa göz yaşlarıyla
Yağmur olsam da
Tüm şehir eve sığınsa
Cesareti olanlar kalsa dışarıda
Küçük çocukları sevindirsem,
Her damlam pencereye damladığında..
Yağmur olsam diyorum..
Keşke yağmur olsam da
Kalbine yağsam sevdiğim..
17. Gəl indi xatırlayaq bütün olanları biz,
Özümüz yazmalıykən hökmü biz, qərarı biz,
Taleyin əllərinə verdik ixtiyarı biz,
Günah kimdədir görən? Mən bilmirəm! Barı biz
Bir nişanə qoymadıq xatirə dünyasında.
Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında
Səninlə bir anlığa gəlib görüşürəmmi?
Yadına düşürəmmi?...
6. insan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir.
Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kâinat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat!
Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne,
Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine;
Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.
Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?
Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
Sırtına Sakaryanın, Türk tarihi vurulur.
Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük! ..
Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya!
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?
insandır sanıyordum mukaddes yüke hamal.
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.
Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu ân;
Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an!
Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu;
Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?
Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna;
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
Mermerlerin nabzında hâlâ çarpar mı tekbir?
Bulur mu deli rüzgâr o sedayı: Allah bir!
Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler;
Sakarya, kandillere katran döktü geceler.
Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!
insan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su;
Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.
Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek?
Kafdağını assalar, belki çeker de bir kıl!
Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl!
Sakarya, sâf çocuğu, mâsum Anadolunun,
Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun!
Sen ve ben, gözyaşiyle ıslanmış hamurdanız;
Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız!
Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader;
Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!
Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
Sen kıvrıl, ben gideyim, Son Peygamber Kılavuz!
Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya;
Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya! ..
11. Orda hansi fəsildi
Orda necədi halın ,
Yağışlar başlayıbmı
Külək yenə əsirmi ?
Toxunurmu üzünə
O şəhərin əlləri ?
Yenə şirin lay-layla
Açırsan səhərləri ?
Orda hava necədi
Yağışı qarı varmi ?
Ətrafında dolanan
Hamının yarı varmı ?
Bircə sən qalmısanmi
Dünya boyda şəhərdə ,
Əllərini tutmağa
Yoxdumu bir nəfərdə ?
9. Ölmək! O geniş körpüdən hər kəs keçəcəkdir,
Bir badə ki, ondan bütün aləm içəcəkdir!
Hər süslü çiçək sonda saralmış quru yarpaq,
insan da nədir? Əvvəli torpaq, sonu torpaq!
Aləm doğacaq, dirçələcək, məhv olacaqdır,
Dünya boş ikən əvvəli, həp boş qalacaqdır.
Bir tək səni məhv etmədi bu qanlı təbiət,
Həp yoxluğa, həp heçliyə məhkum bəşəriyyət.
2. Kor qaranlığın damında
Körpə bir uşaq
Yanıqlı bir fəryadla
Təkbir çağırır
Bir fahişə ağlayır ac-yalavac
Çirkli bir tumanın əyəkləri
Böyük qələbəsindən danışır
Qoçaq qulların.
Və sahilsiz deyil
Qatranın qapqara dərinlikləri
Ağır və çətin bir yoldur
Fəqət gündüz də
Həmişəlik qalmayacaq burda
Çünki günəş
Çırağıdır başqa bir zülmət keçidin
Xəstə qaranlığın damında
O ki gün tutulmasına təkbir gətirir,
Başsız doğulan bir körpədir.
və
Ölümqabağı duamız olsa da hərdən
Zümzümylə oxuduğumuz bu nəğmə
Heç vaxt son marşımız olmayacaq.
Əhməd şamlu
Fars dilindən tərcümə edən xaqani hass
12. Qəfil gün doğsa bir gecə,
Dünya düm ağ işıqlansa;
Şəhər-şəhər, küçə-küçə,
Otaq-otaq işıqlansa,
Görərik kimlərin əli
kimlərin cibindən çıxır.
Kimlər əyilə-əyilə
kimlərin evindən çıxır.
Qəfil gün doğsa bir gecə,
Min-min gizli günah görsək,
Üstünü örtə bilməsə,
Bu dünyanı çılpaq görsək,
Başımıza hava gələr,
ağlımız çaşar bəlkə də.
Hamı birdən baş götürüb
dünyadan qaçar bəlkə də
16. Gözümdən illərin qəmin yağış yuyanda bax mənə,
Üzümdən ayrılığ tozun küləy siləndə gör məni.
Ümidimin məzarına çiçək qoyanda bax mənə ,
Xəyalın ilə hər gecə deyib-güləndə gör məni
Qayıt vidalaşım gedim,qayıt halallığ istə,gəl,
Ərinmə indi gəl,ya da olanda mən can üstə,gəl.
Əgər bəyənməsən belə,get onda,son nəfəsdə gəl.
Öləndə çox gözəlləşir adam,öləndə gör məni.
Gərəy təzadlı ayrılağ,gələndə get,gedəndə gəl,
Səni kədərli könlümün nəvası incidəndə,gəl,
Işiğ ləçəkləriylə gün üzündə rəqs edəndə,gəl,
Gəl,ey gülüzlü dilbərim bahar gələndə gör məni.
)