əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
yazarı sözlükdən soyudan başlıqlar
-
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+33 əjdaha
3. "bütün sənətlər kimi ədəbiyyat da həyatın tək başına kifayət etmədiyinin göstəricisidir"
fernando pessoa
və friedrich nietzsche də demişdir ki,
"əgər bir ölkədə ədəbiyyat və sənətdən çox siyasət danışılırsa, o ölkə 3-cü sinif bir ölkədir."
yəni ədəbiyyat oxuyan insan bikar deyildir, "bekar" heç deyildir. sadəcə, vaxtını gözəl keçirməyə çalışan biridir. qınaq obyektinə çevrilmək də, sözün açığı, şeyinə belə deyildir.
+27 əjdaha
5. amma digər tərəfdən hər şey vaxt itkisi də deyilmi ki? tamam qəbul edirəm bədii ədəbiyyat oxumaq vaxt itkisidir amma digər hər şey kimi. yəni, nəticədə öləcəyik elə deyil mi nə etsək vaxt itkisi sayılacaq. çünki elə həyat vaxt itkisidir, vaxtını nəyə sərf edəcəyindir. həyatını elmə adaya bilərsən, amma nəticədə öləcəksən, bir neçə ixtiran olsa belə kitablarda adın keçsə belə sən həyatını buna xərclədin və bu da vaxt itkisidir. demirəm elm öyrənməyin, bədii ədəbiyyat oxumayın və ya musiqi dinləməyin. zatən biz buna görə gəlmişik bu dünyaya vaxtımızı dolduraq və gedək. amma qarışa bilmərik kim vaxtını nə ilə doldurur, bu onun həyatıdır, istər qız üçün oxusun, istər intellektual görünmək üçün, istərsə də həqiqətən nəsə qazanmaq üçün bu onun seçimidir. o vaxtını buna sərf etməyə razıdırsa, bizə nə düşüb ona bikar ya da məşğul demək?
+24 əjdaha
23. Yenə insanların həyatını necə yaşamalı olduğunu üstüörtülü diktə etməyə çalışan zehniyyətin müdafiə edəcəyi tezis: "bədii ədəbiyyat oxuyan bikardır, vaxtını boşa xərcləyir". Bu mövzunun bu şəkildə müdafiəsi mənə həmişə bir qrup insanı aşağı görərək üstün mənlik hissi axtarışında olmağın nəticəsi kimi görünür. Məncə, bunun kimi " essentialist" baxış bucaqları köhnəlib yerini daha dəqiq, qeyri-doqmatik olanlara vermiş olmalı idi.
Bədii ədəbiyyat mən də oxumuram, ən son hansı bədii kitabı əlimə aldığım yadımda deyil. Həmişə elmi mətnlərə üstünlük vermişəm. Demək istədiyim bədii ədəbiyyat oxuyucusu olaraq burada apologiya etməyə çalışmadığımdır. Sadəcə bədii kitab oxuyanları bikar adlandırmaq, vaxt itirdiklərini iddia etmək kimi düşüncələrim olmayıb. insanların sahib olduğu bu düşüncələr həssas aparılmış bir araşdırmanın nəticəsindən çox, biased mövqelərinin yansımasıdır, başqalarını özündən fərqləndirərək özünə bir " self-concept" yaratma girişimidir. Gün ərzində hər kəs cəmiyyət üçün totalda faydasız amma özü üçün rekreativ bir və ya bir neçə fəaliyyət içərisində olur; film izləyir, seriala baxır, rəsm çəkir, musiqi ilə məşğul olur və s. indi müzakirə etmək olar ki, bu fəaliyyətlərin hansısa ucu cəmiyyətə xeyir verir filan. Bu məntiqi bədii ədəbiyyata da şamil etmək olar. Amma gerçək budur ki, həmin fəaliyyətlərin çoxu dünya üçün pozitiv bir fərq yaratmır və yaratmaq məcburiyyətində də deyil. Misal üçün mən vaxt olduqca musiqi nəzəriyyəsi ilə maraqlanıram, pianoda praktika edirəm, amma bundan böyük ölçüdə ancaq mən yararlanıram, başqa heç kəs. Başlıqdakı məntiqlə bu da vaxt itkisidir, musiqi nəzəriyyəsi dünyanı bədii ədəbiyyatdan daha artıq şəkildə izah etmir. Ümumiləşdirməni sona qədər apardıqda isə bizim üçün hardasa bütün rekreativ fəaliyyətlər vaxt itkisidir, bunu etdiyimiz halda daha ali bir məqsədə özümüzü kökləmədiyimiz üçün kimsə bizə vaxtımızı itirdiyimizi diktə edir, necə yaşamalı olduğumuzu ima edir. Bunu edən kəs gərək heç olmasa bütün fəaliyyətlərində cəmiyyətə bir faydası olsun. Özü üçün faydası olub dünyagörüşü artırsa da, yenə də digərlərindən bir fərqi yoxdur, yarğılayacaq moral highgrounda da sahib deyil.
+26 əjdaha
9. həyatını sadəcə atom parçalamaq,kinetik enerjini,faydalı iş əmsalını hesablamağa sərf edən gənclərimiz üçün bekar görünən insanlardır.
(baxma: atom parçalayan gənclərimizin at baxışlı olması)
+20 əjdaha
6. başa düşmədiyim insan tipidir. bir insan niyə bədii ədəbiyyat oxusun ki ? insan bədii ifadələrdəki o estetik zövqü niyə dadmaq istəsin ki ? insana niyə maraqlı gəlir heç tanımadığı mədəniyyətlərdə yaşayan insanların həyat tərzi ? insan niyə öyrənmək istəsin ki başqalarının həyat mücadiləsini, sevgisini, ehtirasını, ağrılarını ? bunlar insana niyə maraqlı gəlir ? insana başqasının həyata dair bədii incəliklərlə bəzədilmiş fikri niyə zövq verə bilər ki ? məncə dövlət buna tədbir görməlidir. normal bir yazarmı oxudun ? inzibati tənbeh tətbiq edilsin. fəlsəfi əsər mi oxudun ? cinayət məsuliyyətinə cəlb edilsin. inqilabi düşüncəli romanmı oxudun ? edam edilsin. bunun başqa çarəsi yoxdur. çünki belə tədbirlər görülməsə gənclərimiz point blank, pes, call of duty oynayaraq, sosial şəbəklərdən istifadə edərək, amerikan serialı izləyib özlərinə ağıllı gələrək vaxtların öldürə bilməyəcəklər əksinə kitab oxuyub həyata dair şüurlanacaqlar.
+16 əjdaha
19. bədii ədəbiyyatın azərbaycan xalq nağıllarından ibarət olduğunu düşünənlərin, bu insanları "bikar" adlandırması normaldır. mən də nağıl oxumaqla keçən vaxtı boş vaxt hesab edirəm məsələn. dərd orasındadır ki, bəzi insanlar heç dolu vaxtında da faydalı, faydalını keçdim, mənalı bir işlə məşğul olmurlar ki, kaş elə hər bikar bədii ədəbiyyat oxuyardı, nəysə.
mənim üçün əsas olan bədii ədəbiyyatdan nə aldığındır, bunu biləndən sonra onu oxuduğun boşmu yoxsa dolu mu olduğunu anlayırsan. mən sosial elmləri sevirəm, məsələn tarixlə bağlı elmi kitablar, məqalələr oxuyuram, bu öz yerində, ancaq ilk dəfə animal farmı oxuyanda "hassiktir mən bunun bənzərini dəfələrlə görmüşdüm" deyə düşünmüşdüm. düzdür, tarix oxuduqca, bütün o despot rejimlərin fəaliyyətini, yüksəlişini və sonunu birinci əldən görə bilirsən. ancaq heç bir tarix kitabında, heç bir professor, bunu george orwell kimi təsvir edə bilməz. ən azından mən şahidi olmamışam. və yaxud dostoyevskinin "cinayət və cəza"sını oxuyanda, kafkanın "məhkəmə"sini oxuyanda hüquqla bağlı fikirlərim tamam dəyişmişdi, ən azından fərqli bir formaya çevrilmişdi. lap sosial elmləri qoydum bir kənara, tutaq ki, sən "dəqiq" elmləri xoşluyursan, yüz faiz əminəm ki, stanislaw lem və ya isaac asimov bir çox elm adamına ilham olmuşdur. inanmıram ki, bir "solaris" və ya bir "aden" sənə nəsə qatmış olmasın. Çünki, farenheit 451də də görmüşük, kor-koranə, bədii ədəbiyyatdan yoxsun inkişaf xoşbəxtliyə gətirib çıxarmır.
ola bilər ki, bəzən gerçəyi bildiyini zənn edərsən, ancaq bir zaman gəlir ki, gərək biri qarşına keçsin və o "gerçəyi" bir sillə kimi üzünə vursun. mən də bilirəm, bütün kitabların funksiyası da sənə həyatın sirrini bəxş etmək deyil, məsələn heç vaxt "nə vaxtsa bir aydınlanma yaşayaram" məntiqi ilə stephen king və ya random bir dedektiv əsəri oxumaram, çünki burada məqsəd sadəcə mənəvi zövq almaqdır, onları sadəcə, "xoşuma gəlir ona görə də oxuyuram".
bir tərəfdən o da düzdür ki, minlərlə mənasız, boş, həqiqətən də vaxt itkisi olan "ədəbi" əsərlər də var və olacaq da. onun da həlli sadədir, oxumazsan keçib gedər.
+17 əjdaha
16. hay amına qoyum, bu başlığa daha əvvəl yazmışam. olsun yenə yazacam. mən film və ya serialların bir çoxunu izləməyə səbri çatmayan bir insanam. uşaq vaxtı populyar olan, izlənilən filmlərin bir çoxunu yaxın bir neçə ildə güc-bəla ilə izləmişəm. çünki yəni, uşaq vaxtı heç səbrim çatmayıb. indi də səbrim çatmır. breaking bad-i 6 aya, how i met your mother-i 3 ilə bitirmiş biriyəm. prison break, house of cards, nə bilim nə sikim seriallar varsa (səhv anlaşılmasın, hamısını izləmək istəyərəm), uzaqbaşı 2 bölümünü izləmişəm. ya da məsələn, son olaraq izlədiklərimdən the sopranos. serialın ilk bölümü mənim üçün əfsanə bir şeyin gəldiyinin xəbərçisidir. amma sikdiyimin səbri bunda da çatmadı. 4 bölüm izlədim, daha ardı gəlmədi. vay amk. nədən danışırdım mən. hə, kitablardan. amma kitablar elə deyil. əlimə alıram kitabı, əgər marağımı çəkirsə, bitti. o kitab mənim hər şeyim olur. həyatım, yaşam tərzim.
ah muhsin ünlünün bir şeiri varıydı. təxminən beləydi ki, gecələr yata bilmədiyimdə kitablarda heç tanımadığım analara hörmət etdim. hə, bax mənimki də elə bir şeydir. başqalarının həyatına daxil olmaq, onların qonağına çevrilmək, bu həyatdan bir az da olsun, qopmaq izah edilə bilməyəcək bir duyğudur. məsələn, hal-hazırda ursula k. leguinin mülksüzlərini oxuyuram. ulan metroda oxuyuram kitabı, sonra başımı qaldırıb ətrafımdakı kapitalist pisliklərə baxıram, sonra kitabdakı qazla "yaxşı olub sizlərə" deyə qışqırmaq gəlir içimdən. ulan kitabda "nifrət bizə niyə öyrədilir, onun ki bizə heç bir faydası yoxdur" deyə bir cümlə keçir. bu cümləni 5-ci sinif dərsliklərin ilk səhifəsinə 72 şriftlə yaz, bir nəsil sonra marsa roket səyahətləri edərik.
hadi məni keç. mən cahil bir populistəm. populyar bilim adlandırdığının atalarından biri olan freud. tanıdın hə? bu psixologiya filan. adamın məşhur bir sözü var, bildin? hani o "insan psixologiyasına aid hər şeyi dostoyevskidən öyrəndim" sözü.
ədəbiyyat belə bir şeydir. mən karamazov qardaşları oxuduqda ailə münasibətlərinin digər insan münasibətlərinə necə təsir etdiyini anlayaram, qasim dinlər arasında o qədər də çox fərq olmadığını anlayar, başqa birisi ata karamazovda öz atasını, əmisi, dayısını görər. başqa biri eşqin saf halının insana nə etdirdiyini anlayar, freud da insan psixologiyası üzrə aydınlanma yaşayar.
bədii ədəbiyyat oxumaq, yazar yoldaşımızın da dediyi kimi, siqaret çəkmək, çay içmək, tum çırtlamaq kimi bir vərdişdir. vərdişlərin ən gözəlidir. ən çox fayda verənidir. məsələn, mən bədii ədəbiyyat oxuyub da qaradərililərə lağ edən, "bunların açıq-saçıq geyinməsinin səbəbi yanmalarıdır", "bütün dünya bizdən qorxur", "əsas puldu, qalan hər şeyin götünə qoy getsin" deyən eşitməmişəm, görməmişəm.
tanım: yaxşı insandır. gəlsin, 2 söhbətin belini qıraq. ya da qırmayaq, oxalıyaq. qırmaq-dağıtmaq oxuyan adamın işi deyil.
edit: ayrıca, bədii ədəbiyyat üzərinə çəkilən filmlər və seriallar da bok kimi olur. harda the lord of the rings-dəki o əfsanəvi hava, hobbitdəki nağıl ruhu, harda peter jacksonun çəkdiyi bok. ya da, otostopçunun galaksi rehberinin o 6-7 kitablıq kültü harda, bir də 2005-də çəkilən 1 saatlıq çöp harda. bədii kitab əladır. dedektivi, dramı, komediyası, fantaziyası, bilim-kurgusu. hamısının ayrı yeri var. hamısını ayrı-ayrılıqda sevirəm.
+16 əjdaha
12. bədii ədəbiyyat oxumayan bekar insandan daha faydalı olduğu şubhesizdir.
+13 əjdaha
21. (baxma: bütün günü sözlükdə takılıb yazmağa entri olmayanda özündən bir şeylər çıxaran bikar yazar)
Guya bura yazanların hamısı iş-güc sahibi insanlardır axı. işləri gücləri başlarından aşıb-daşır deyə sözlükdə dolanırlar. A kişi gedin iş tapın özünüzə
Ona qalsa həyati təcrübələriniz olmasa oxuduğunuz heç nə işinizə yaramayacaq. Guya elmi kitab oxuyub alim olacaqsız? Ya da bundan nəsə pul qazanacaqsız? ikisi də sizdə keçərli olmadığı üçün yenə bikarsınız
+10 əjdaha
18. Sözlükdə indiyə qədər oxuduğum ən dəhşətli başlıq. Gözlərim yandı ilahi, bu nə dərəcə bir cahillikdir. sadalanan səbəblər bir birindən acınacaqlıdır. Həyat 2 2-dən ibarət deyil əziz insanlar. Ən az dəqiq elmlər qədər önəmlidir bədii ədəbiyyat. Bəli hava su deyil, mütləq deyil, ancaq rəng və daddır. Yediyin hər yeməyi sırf qarnın doysun deyə yemirsən. Bədii ədəbiyyat kiməsə özünü göstərmək, amerikanı kəşf etmək, atom parçalamaq üçün deyil. ilham vermək, oturub ağlamaq, yaşadığına sevinmək, başqalarının gözündən də həyata baxa bilmək daha minlərcə başqa səbəb üçündür. insan olmağın nə dərəcədə dəhşətli və eyni zamanda möhtəşəm bir şey olduğunu anlamaq üçün bu qəder şeir, həkayə, roman var. Hər insan oxuduğundan başqa şey başa düşür. mark david chapman Uçurumda çovdarlıqdan qoruyandan ilhamlanıb edib lennonu öldürüb, bir nəsil amerikla isə how to kill a mocking birddən ilhamlanıb civil right movememtlərə başlayıblar. Oğuz atay tutunamayanlarda deyir ki,
"Önce kelime vardı” diye başlıyor Yohanna’ya göre incil.Kelimelerden önce de Yalnızlık vardı ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık.. Kelimenin bittiği yerden başladı. Kelimeler yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde.Kelimeler,yalnızlılığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu.Yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü,dayanılmaz oldu"
Söz dünyadakı ən güclü silahdır və onun da ən mükəmməl təzahürü bədii ədəbiyyatdır. Özümü bunu deyərkən nə qədər 50 yaşında kimi hiss etsəm də təəssüf ki, indiki gənclik və uşaqların əksəriyyəti sürətli yaşama o qədər aludə olublar ki, insanın yaratmış olduğu bu ən şəhanə özünüifadə formasını bekarçılıq kimi görürlər. life has to be more than just survival dears
+7 əjdaha
2. bekar sözünün leksikonumda olmadığını bilən insandır eyni zamanda.
(bax: bikar)
+6 əjdaha
11. bədii ədəbiyyat oxumayan birinin (və ya oxumağa cəhd eliyən) bədii ədəbiyyat oxuyan birinə bekar deməsi özü nə bilim ee,bir şeyi tam olaraq eləməmiş onun bekara şey olduğunu necə demək olar ?kitaba üz qabığına görə qiymət vermirlər. fərqi yoxdu nə oxuyursan hansı tipdə oxuyursan, istər elm istər digər. məsələn bədii kitab çoxlu oxunsaydı bu cür başlıq açılmazdı, insani dəyərlərdən məhrum oluruq bir növ, (mənəm mənlik, aqressivlik, insanları başa düşmək qabiliyyəti beləcə də bomba olduğunuzu düşünüb eqoda boğulacaqsız)insan ədəbiyyatsız.
+7 əjdaha
13. bədii ədəbiyyatın bir çox sahə ilə iç-içə olduğunu bilən insandır. ədəbi əsərlər yazıldıqları dövrün, yazıçının ideologiyasının xüsusiyyətlərini daşıyırlar. hal-hazırda israilli bir yazıçının romanını oxuyuram və israil-filistin arasındakı müharibəni normal yaşayışına davam etməyə çalışan insanların gözündən görməyə çalışıram. onların hiss etdikləri - qorxuları, arzuları, partlayan bombaların insanlarda buraxdığı ab-hava, gələcəyə ümidsiz baxmaq və s.
tarix hər şeyi olduğu kimi obyektiv verir, statistika sadəcə nömrələri; psixologiya insanları analiz edir, ideolojik kitablar ideologiyanı yayır. ədəbiyyat isə bunların və örnək göstərmədiyim bir çox sahənin sintezidir. təbii ki ədəbi əsərlər də fərqlilik göstərirlər, fentezi ədəbiyyatı və ya sevgi romanlarından bəhs etmirəm mən. yazıçının ortaya yaxşı bir əsər çıxara bilməsi üçün müəyyən dərəcədə bilgisi və kültürü olmalıdır. nəticədə bir roman personajı yaratmaq bəsit bir iş deyil. real həyatda bir insan sadəcə öz peşəsi haqqında bilirsə, yazıçı romanda bir neçə personaj yaratmalı olduğu üçün bir neçə peşə haqqında bilgi sahibi olmalı və personajın peşəsini oxucunun beynində tam oturtmaq üçün ətraflı açıqlamalıdır.
ya da olaylar hansısa tarixi bir hadisə ilə bağlıdırsa, yazıçı tarix bilməlidir ki, qurğusu havada qalmasın.
ədəbiyyat bekar işi deyil, oxuyanda mütləq insana nəsə qatır, elmi-tarixi kitablardan öyrənəcəyiniz şeylərdən də daha az bilgi vermir.
+6 əjdaha
10. bədii ədəbiyyat oxuyan insan söz xəzinəsi zəngin insandı, danışığı düzgün insandı, həyata başqa çərçivələrdən də baxmağı öyrənmiş insandı, bekar insan deyil. məncə siz bekarsız ki, hər gün oturub daş atmağa bir şey axtarırsız.
+3 əjdaha
17. bədii ədəbiyyat cəmiyyətin, cəmiyyət daxili makro və mikro münasibətlərin necə qurulmasını anlamaq üçün sosial elm araşdırmaçıları üçün araşdırma vasitəsi olaraq dəyər qazanır. məsələn, cəmiyyət daxilində subyektin necə qurulmasını araşdıran şəxs iqtidar və güc problemi ilə üz-üzə gələcəkdir. iqtidarı araşdıran şəxs antik yunan şairlərinin eposlarındakı tanrı anlayışlarının yunan cəmiyyəti ilə münasibətlərini, platonun dövlətini, turquet de mayernenin la monarchie aristo démocratique utopyasını və s. bədii ədəbiyyatı oxuyacaq ki, cəmiyyətin hal-hazırdakı vəziyyətini, kök salmış münasibət və əlaqələri öyrənsin və anlasın. yoxsaki, oturub bədii estetiklikdən zövq almaqmış, cümlələrin ecazkarlığından həzz almaqmış bunlar mifosdan logosa keçid edə bilməyənlərin gündəlik məşğuliyyətidir.
yoğun araşdırmalar və qeyri-bədii ədəbiyyat oxumaları insanı sıxdıqda çərəz kimi oxuna bilər. amma artıq məndə o da getmir. dayımoğlumdan dostoyevskinin bəyaz gecələrini götürdüm ki, oxuyum. açdım, 1 səhifə oxudum, artıq qusmağım gəlirdi bədiilikdən. bu ecazkarlıqdansa açaram hansısa professorun yazısını oxuyaram və ya leksiyasına qulaq asaram, ecazkarlıq olmaya-olmaya daha çox zövq alaram. çünki nəsə öyrənirəm, hansısa cahilliyimi geridə buraxıram, bilik əldə edirəm, anlayıram.
#332540 demiş, təcrübədən keçməyən müşahidələrdir. buradan heç bir şey öyrənməyəcəksiz, çünki nəyisə bilmək üçün həmin bilgi verifikasiyadan keçməlidir. eksperimentsiz, təcrübəsiz "hissi təcrübələr" isə söz yığınıdır.
+4 əjdaha
20. azərbaycan reallığında düşünüldüyündə çox da yanlış olmayan təsbit. birincisi kitabların qiyməti çox bahadır məncə, ikincisi isə adam səhərdən axşamadək bir qarın çörək üçün işləyir. bu yetimin kitab oxumağa vaxtı olar heç. bu haqda daha ətraflı graviton #330527 entrysində yazıb.həm bu adam öz fizioloji, cinsi, təhlükəsizlik ehtiyacların ödəyə bilir ki, gedib birdə kitab oxuyacaq, özüdə bədii ədəbiyyat.
(bax: maslowun ehtiyaclar iyerarxiyası)
+3 əjdaha
22. Lazımi əsərləri oxuyub analiz edib özünə nəsə qatmaq mümkündür. Məsələn söz bazası genişlənər, təxəyyül gücü artar. insana empati qura bilməyi öyrədər. Sosiallaşdırıb intellektual kruqlarda söhbətə qoşar insanı. Amma bu da nisbidi. Yəni qabda nəsə yoxdusa nə oxusan da xeyri yoxdu. Çox tanıyıram çox kitab oxuyub nəticədə boş olan adamları. Məqsəd əgər inkişaf, həyatı dərk etməkdisə bədii kitablar bunları sizə verə bilməz. Həyat yaşadıqca və müşahidə edildikcə dərk edilər.
Yuxarıda lazımi deyəndə Ahmet Batman, Çağrı Taner və ancaq insana boşuna qaz verən motivasiya kitablarını filan nəzərdə tutmuram.
+3 əjdaha
24. bədii ədəbiyyatla elmi ədəbiyyatı müqayisə etmək iki musiqi janrını müqayisə etmək kimi bir şeydir. elmi ədəbiyyat, məqalələr qısa olur, bəzən hətta bir səhifəlik məqalədən qalın bir romandan öyrəndiyinizdən daha çox məlumat öyrənmiş olursunuz. ancaq bədii ədəbiyyatın əsas məqsədi sizi məlumatlandırmaq deyil, sizi müxtəlif həyatlarla tanış etməkdir. gün ərzində nə qədər məqalə, elmi əsər oxusam belə axşam bir necə əsr əvvəl həqiqətən yaşamamış insanların heakəyələrini oxumaq bütün yorğunluğumu aparır, bir növ real həyatdan qaçış yoludur.
heç bir faydası olmamağına gəldikdə isə əgər hər hərəkətimizə məna yükləməyə çalışsaq həyat çiyinlərimizi əzən ağır bir yük olacaq.
+3 əjdaha
1. nə qədər bekar olasan ki bədii ədəbiyyat oxumağa vaxt ayıra biləsən..
bu qədər bekaram amma yenə də səbrim son 3 səhifəni oxumağa belə çatmır..
baxın ən əfsanə ədəbiyyat nümunələri nə vaxt meydana gəlib? internetin, sosial mediyanın, tvnin olmadığı vaxtlarda.. indi isə bu sadəcə ədəbi romantizmdən qaynaqlanan vərdişdi.. ya da həmin dövrlərə olan maraq..
(baxma: bu dövrdə hələ də bədii ədəbiyyatın oxunulması)
tamam aq etiraf edirəm, qızlar bunu virtual olsa da romantizm yaşamaq naminə, "ağıllı" oğlanlar isə həmin qızları ovlamaq naminə oxuyur.. yalansa yalan deyin aq.. hansı özünə hörmət edən oğlan kafka oxuyardı əgər məqsəd özünü qızlara göstərmək olmasaydı? sizi saxta intellektuallar siziii.. siz yokmu siz.. nə anasının gözüsünüz siz varyaa
edit: bekar deyə işlətdiyimiz üçün başlığı o şəkildə açmışam.. yəni bu sözlər mütləq qanun deyil. farslar bikar deyir biz bekar.
edit2: o deyildə (baxma: leksikonumda)
+3 əjdaha
15. bildiyim qədər tarixən roman yazmaq varlı bekar əyləncəsi olub. və o vaxtlar oxuma yazma faizi aşağı olduğu üçün kitab oxuma savadlılıq göstəricisi hesab oluna bilərdi və ordan nəsə bilik də əldə etmək mümkün idi. bir növ dövrün tələbi... bu həmişə elə qalmaq məcburiyətində deyil
ümumiyyətlə kitab oxuma vərdişi deyilən birşey var necə ki siqaret çəkmək, çay içmək, tum çırtlamaq bir vərdişdi, kitab oxumaq da elə. və məncə "kitab oxumaq" tərgidilməli vərdişdi ki var...
bir ölkədə kitab oxumaq deyərkən bədii ədəbiyyat başa düşülürsə və təbliğ edilirsə...
görəsən detektivə və oxucularına barmağarası və üstdən aşağı baxan bunlarda özsorğulama məziyyəti az da olsa olarmı?
mən kiminsə bekar olub olmamasına, detektiv yoxsa başqa - "səviyyəli", "bayağı olmayan" janr oxumasına qarışabilmərəm, amma ki özlərini birşey zənn edib, bunların oxuduğu "şey"ləri oxumayanlara qarşı kitabşüvənlik etməklərinə, bunların bu bədii ədəbiyat masturbasiyalarına reaksiya bildirməyə bilmərəm.
elmi ədəbiyyata beyni otkaz verənlərin təsəllini bədii ədəbiyyatda tapması necə də acınacaqlıdı, deyilmi? onlara bir şad xəbərim var, populyar elm deyə bir şey çıxıb, tam sizlik
+2 əjdaha
7. yəni belə deyim də, məsələn kiçik bir hekayə yada bir şeir yada bir lətifə, tarixi bir əhvəlat oxuyarsan amenna amma insan niyə kərpic boyda bir romana başlasın ki? yada sualı dəyişim.. insan necə buna vaxt tapsın ki? yox yəni hansısa qustavın keçən əsrdə xəyal etdiyi şeyi oxuyuban mariflənəcəyinimi sanırsan?
mən bu şeyə əsəb olurame, niyə həmişə "indi kitab oxuyan azdı" deyə deyinənlər məhz elə bədii ədəbiyatı nəzərdə tutur? yəni kitab oxumaq niyə bizdə bədii ədəbiyyatı çağrışdırır? bu qədərmi dayazsız?
bi də bu romanbazların detektivçilərə üstdən aşağı baxması, bayağı adlandırması var ki belə çox gülməli.. ahah 2 roman oxuyub özünü cool, aqil, dünyanın sirrinə vaqe sayan zavallı insanlar -*
+2 əjdaha
4. nitşe deyib "əgər bir ölkədə ədəbiyyat və sənətdən çox siyasət danışılırsa, o ölkə 3-cü sinif bir ölkədir."
nəvə qorqud deyib "əgər bir ölkədə elmdən çox incəsənət danışılırsa o ölkə 3-cü dünya ölkələrini istismar edən boş-bekar 1-ci sinif ölkədi"
(baxma: first world problems)
+1 əjdaha
14. dunen ekside gorduyum bir basliq yadima dusdu nedense (baxma: romanlarda hiç osurulmaması)
bos işle meşgul olan adama bunu qebul etdirebilmek de cetin imis. başliqdaki entrylerden bunu anlamaq ise cetin deyil. adamin en sevdiyi mesguliyetine "bekar işi" deyirsen. elbette o da gelib bu basliqda dastan yazib ozunu mudafiye edecek. eksini gozlemek sadelovhluk olardi. onlara burdan demek isteyirem ki okumadim kardes durumumuz yoktu
+1 əjdaha
8. (bax: autizm)
(bax: alzheimer)
hamısını göstər
