1. müəllimənin sevimlisi olan qızdır. həmişə qabaqda oturur, çox vaxt da sinifkom olur. arxada oturan sinfin pis oxuyan və ən nadinc oğlanları bu qıza xəbərçi kimi baxırlar. çox vaxt da sinfin yaxşı oxuyan oğlanı bu qıza aşiq olur. əlifba bayramı kimi ibtidai sinif tədbirlərində aparıcı olur və ən çətin şeirləri o oxuyur. şeiri deyərkən intonasiyadan əlavə əl-qol hereketlerini və mimikanı da artıq dərəcədə istifadə edir. məsələn, şeirin "azərbaycan deyərkən ayağa dur ki..." bəndində oturduğu yerdən durmuş kimi edir, "nizaminin, fizulinin qəlbinə dəyər." bəndində isə əvvəl əllərini geniş açır sonra da sağ əlini ürəyinin üstünə qoyur. dərsləri yaxşı olmasına baxmayaraq müəllimənin yanına hazırlığa gedir. valideyni iki gündən bir məktəbə gəlir və müellime ile diger valideyinler arasında əlaqe rolu oynayır. məsələn, 8 marta pul yığılmalıdırsa intonasiya ilə şeir oxuyan qızın anası bu işi təşkil edir. müəllimənin ad günüdürsə bunu intonasiya ilə şeir oxuyan qızın anasına üstüörtülü deyir, intonasiya ilə şeir oxuyan qızın anası da axşam digər analara çatdırır. demək olar ki, hər məktəbdə ibtidai siniflərin sayı ilə düz mütənasib sayda intonasiya ilə şeir oxuyan qız var.
3.camaatın uşağıdır o. oğlan olanlarıda var bunların və heç vaxt ibtidai sinifi sözün əsl mənasında yaşaya bilməzlər. həmişə nəsə yarımçıq olar o uşaqlarda. o qızlara ibtidai sinifdə heç bir oğlan vurulmaz. uşaqlıq eşqləri deyə bir şey olmaz. gələcəkdə ibtidai sinifə aid danışacaqları heçnələri olmaz. gözəl bir hekayələri yoxdur, çox gümanki sonrada olmur bu tiplərdə. əgər 180 dərəcə bir dəyişiklik yaşamasalar böyüdükdə bugünkü ireli nin üzvləri olurlar. intonasiya ilə şeir deyən oğlanlarda eynidir, dərsdən heç vaxt qaçmamış olarlar, hər tənəfüsdə kimləsə savaşıb illər sonra o insanla dost olmayıblar, yaxa başları param parça olmaz o insanların, evə burnu qan, gözü göyərmiş formada getməzlər, uşaqlıq dostu deyə bir qavram yoxdur onların aləmində, onlar məktəbdən evə evdən məktəbə gedirlər sadəcə və qonaq gedəndə ailələrinin qonaq evinin sahiblərinə onun haqda danışdıqları ile fexr edirlər, "bu il isfəndiyar son zəngdə ən gözəl hədiyyəni alıb" dan ibarətdir onların həyatı. onlar heç vaxt iki alıb evə gedəndə "gündəliyin vərəqini hara cırıb atım" haqda fikirləşməyiblər, onlar özlerinə beş yazıb müellimin imzasını yamsılamayıblar heç vaxt. onlar heç bir qızın çantasına səni sevirəm yazıb atmayıblar.
onlar camaatın uşaqlarıdır.
36. sinfimizdə bir qız vardı, atası şəhid olmuşdu, hətta anası buna hamilə olub o şəhid olanda, heç atasını görməmişdi də. yəni çox ağır bir həyat hekayəsi idi hər halda uşaq üçün. uşaq kimi qalmışdı, "r" hərfini də deyə bilmirdi. hər matəmdə şəhid, ata, ölüm, vətən zad belə gic gic şeylər öyrədib ona, ağlaya ağlaya dedirdilər yazıq qıza. o vaxtdan şeiriyyatdan da, məktəb tədbirlərindən də, matəm günlərindən də zəhləm gedir.
27. yazarlarımız kimi çoxlarının gözündə yuxarıda deyilən eyni obraza malik olan qız. amma bunu maraqlı cür eləmək də olardı istedadın varsa. ba mən.uşaq idim, hər yaşam anını maraqlı eləməyə yönəlmişdi bütün hərəkətlərim. formuladan çıxmaq idi işim. babat səsim, bi də utanmamaqlığım var olduğundan beləcə şeirlərlə uşaqlıq mırtı tuturdum. hər mən ayağa qalxıb şeir deyənde hamı susurdu,maraqla qulaq asırdı, çünki şeiri tamam basqa intonasiyada deyirdim, bütün sinif yarılırdı, konkret məze tuturdum, özümə də ləzzət eliyirdi. müəllimə üzə vurmurdu ama ona da ləzzət eliyirdi. adam 26 uşağın hıqqına hıqqına şeir deməsinə qulaq asma məcburiyyətində idi.hamı mənim çıxışımı gözləyərdi. müəllimə bi dəfədə yaxşı qiymət yazmazdı. deyirdi istedadın var ama məze tutursan səni 5 üzüne həsrət eliyəcəm zad, vecime deyildi, əsas sinifdən doğan gülüş mənə maraqlıydı. hələm bir inşalarım varıydıki müəllimə a bala nağarsan sən deyirdi.onu da başqa zaman danışaram artıq.
29. əllərinı qollarını da yana açardı bizimki.riyaziyyatdan bir pox bilmirdi.ancaq ana dili beş gəlirdi.9cu sinifdə də nişanlandı onsuz da.unutmadım səni rəhiş.
34. intonasiya ilə şeir deməyini keçdim hələ onun mimkaları əl-qol hərəkətləri var; hələ gəlib başqalarına fəxr eliyə-eliyə öyrətməsi var; hər cür əsəsbdi valla
8. ibtidai sinifdə o şeir deməyə çıxanda "ay daa yenə bu" dediyim, şeir dediyi müddətdə onun yerinə utanıb hərdən başımı aşağı salıb, hərdən də sinif uşaqları ilə göz-gözə gəlib gülməmək üçün özümü zorla saxladığım qızdır.
6. 5-ci sinifdə sinifqom olacağı, müəllimlərin həmişə hər sinifdə danışacağı,özünə görə qəşəng və səviyyəli olan, 3-cü və ya 4-cü qrupa imtahan verib universtetdə də sinifqom olacaq, universiteti qurtarıb səviyyəli oğlanla səviyyəli şəkildə evlənəcək olan qızdır.
bir şeir deməyə görə bütün həyatı təxmin ediləbiləcək insandır.
oğlan versiyası da qızına oxşardı. sonluq dəyişir: universitet qurtarıb əsgərlik etdikdən sonra bankda işləyəcək və səviyyəli bir şəkildə səviyyəli qızla evlənəcək, toylarında vals oynayacaq oğlandır.
30. bunun oğlan versiyası var idi bizim sinifdə, şeir deyəndə ağzı hinduşka dimdiyinə dönürdü. mən heç vaxt intonasiya ilə şeir deyə bilmirdim. səsim gücnən çıxırdı. ümumiyyətlə 10 illik məktəb vaxtı səsimi eşidən olmadı. şeirləri də pis gündə əzbərləyirdim. başqa dərsləri yaxşı oxuduğuma, və sakit olduğuma görə müəllim bir qiymət artıq yazırdı həmişə.
35. ibtidaini qurtaranda oğlanlarla məktublaşırdı. Yuxarı siniflərdə hamımız kimi o da oxumadı, ya aşağı ballı bir yerə düşdü, ya da düşmədi. Uni bitdi, evləndi. Yəni bunu etməklə sovetlərdən çıxmış ölkənin təmirsiz bir məktəbinin qoca kommunist direktorunu kameralara gülümsətməkdən başqa heçnəyə nail ola bilməyən qız. Çox vaxt məktəbdə hansısa qohumu işlədiyinə görə tədbirlərdə dəxilsiz yerə ön plana çıxarılan, kameralar önünə çəkilən qız yaxud həmin qızın rəfiqəsi də ola bilər.
24. mənim sinfimdə də var idi biri.bir 7-8 il ana və poçtalyon şeirini dedi.birinci sinifdə necə öyrətdilərsə bu şeirinin intonasiyasını zadı ona , qız az qalsın məzun olana qədər təkrarladı.elə bəlkə də məktəbdən yadında qalan yeganə şey bu oldu.
32. məktəbin bütün tədbirlərində iştirak edib də, heç kimin dinləmədiyi qızdır.
qiraətdə "köhnə məktəb" anlayışı var. ki, bu anlayış hələ 70-lərdən türkiyədən, irandan yığışdırılıb. amma bizdə hələ də qiraətçi deyəndə ağıla səsini zorla sopranoya soxub, qaşlarını yuxarı dartıb, bir əlini mədəsinə qoyub, digərini yellədərək, təcavüz izləyirmiş kimi şeir səsləndirən adam gəlir. hə, bax o qızdan.
22. mədəni cəsarətinə görə alqışlanası, dəstək veriləsi qızdır. heç birinin ora məcburən çıxmadığını nəzərə alsaq, istəklərini gerçəkləşdirərkən utanmadığına, digər uşaqların "cəmiyyət baskısına" fikir vermədiyinə görə ən azından o yaşlarda loser olmayan qızdır.
)