əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözaltı günlük
-
sözaltı etiraf
-
həyatdan bir anda soyudan şeylər
-
seks
-
evdə yalnız ikən qonşudan eşidilən sevişmə səsləri
-
sistem robotuna yazılacaq mesaj
-
iki nəfərlik yataqda çarpaz yatmaq
-
sözlüyün boş olduğu saatlar
-
michael collins
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+128 əjdaha
84. ilk öncə onu deyim ki, gecələr pərdəni ən qırağa verib çölə baxaraq yatıram. dəniz ya da meşə mənzərəsi yoxdu, amma axtardığım da bunlar olmur heç. məqsəd yaşam işartısı tapmaq, həyatın davam etdiyini, zamanın axdığını görməkdir. bunun üçünsə qarşıdakı binanı özümə ov seçmişəm. deməli yenə günlərin bir günü yatmaq üçün yatağa uzananda qarşı binanın işıqlarını söndürmə oyununun oynanıldığı andır. *
yalnızlığın ən çox anlaşıldığı anlar
deməli, oyunun şərtləri çox sadədir. qarşı binada işığı yanan mənzillərə baxıb təsadüfi birini seçirsiniz. sonra da uzanmağa davam edərək gözləyirsiniz. təxmin etdiyiniz sönsə qazanırsınız, ayrısı sönsə uduzursunuz. düzü bu babat vaxt aparan prosesdir, amma və lakin yuxusuzluqdan əziyyət çəkirsinizsə tavana baxmaqdan maraqlıdır. haaa, bir də qazananda yəni sönəcək dediyiniz işıq sönəndə özünüzdə insanüstü güclər filan hiss etməyə başlayırsınız. bu da işin
ən zövqlü tərəfidir. nəysə. bir gün yenə yuxusuzluğun mənə vermiş olduğu yetkiye dayanarak*
türklər demişkən
bu oyunu oynayıram. təxminən 3-4 ay əvvəl. bu dəfə çox əzimliyəm və məqsəd əvvəlki kimi 1-2 mənzil söndürüb yatmaq deyildir. bu dəfəki məqsədim çox böyükdür. məqsəd: bütün binanın işığını söndürmək!
dedim yəqin bu iş uzağı 4ə qədər uzanar gedər. tam da təxmin etdiyim kimi olacaqdı. saat 2dən 3ə doğru irəliləməkdə, işıqlar yavaş-yavaş sönməkdədir. saat 3 olmuş və işıqlar sayca çox az qalmışdır. biraz sonra azsaylı işıqlardan bir neçəsi də sönür və yavaş-yavaş məqsədə yaxınlaşmaqdayam. artıq 4 olmuşdur, 5ə doğru irəliləyik birdən dedim aman tanrım o da ne. bir işıq sönməməkdə qərarlıdı. mənim də yuxum gəlir artıq, gec olub, yatmalıyam. amma çox maraqlı gəldi mənə. inada düşdüm dedim ulan söndürəcəm səni. çox gözlədim, nəhayət 5 olmamış söndü o işıq da. amma o mənzil mənim üçün qəribə bir tapıntıydı və eyni zamanda gələcək yuxusuz günlərin xəbərçisiydi. belə ki, artıq digər mənzillərlə maraqlanmır birbaşa o mənzili hədəf seçirdim. hərdən o qazanırdı, hərdən mən. gah mən onu, gah o məni "yatızdırırdı" -* ilk başlarda ona məğlub olmanın verdiyi narahatçılıqla yatırdım, sonralar münasibətimiz ciddi hal almağa başladı. artıq o mənim xəyali dostum idi. hərdən futbol izlədiyini, hərdən siyasət proqramı izlədiyini, bəzən aslan belgeseli izlediyini düşünürdüm. ara-ara porno izləmə ehtimalı da gəlirdi ağlıma. lap bekar olanda xəyali olaraq içib dərdləşirdim onla. amma xüsusi bir cismi yox idi. gah uzun saçlı cavan və avara oğlan, gah 50 yaşlı təqaüdçü dayı olurdu. hərdən deyirdim bəlkə qızdı ala bu. amma bunlardan aslı olmayaraq eyni adam idi o. hətda artıq işığını söndürmədən rahat yata bilirdim. əvvəl ağ işıqlardan taxırdı, sonra sarıya keçdi. nadir hallarda da olsa bəzən tez yatırdı. elə bu entryini yazarkən gözucu baxırdım mənzilinə, 3ü keçmişdi biraz, söndü işıq. bu ara aramız yaxşı deyil. neçə vaxtdı baxmırdım ona. şizofrenə bağlamamaq üçün ayrılmışdım. bugün yenə barışdıq. elə bu entryini yazarkən -*
yaşadığım yer şəhərin mərkəzinə, universitetlərə uzaq olduğu üçün buralarda orta yaşlı ailələr qalır. böyük ehtimal o da hansısa avtobusda yer verilən daydayla xalanın evidi. amma yenə də insana maraqlı gəlir xəyali dostunun ruh halından cisim halına keçdikdə necə görünəcəyi. ara bir dəli şeytan deyir get o mənzilə döy qapını de ki, "olar məmmədi?" sonra da basıb bağla ki, səhv binaya gəlmişəm. bu bəhanəylə də gör o evdə kim qalır. sonra da çəkingənliyim və tənbəlliyim imkan vermir. deyirəm otur oturduğun yerdə. və düzü görmək də istəmirəm, qoy hansısa çəkiylə, boyla, görüntü ilə sərhədlənməsin, xatirəmdə yaşasın, ölümsüz olsun.
not editi: yandı işıq, yuxu tutmayıb yenə. *
yenə?
*
wtf
*
mala bağlamaq
2015
-----------
edit: artiq perdeni pencerelerin qabagina cekib, basimi atib yere yatiram. yene yalnizam
2016
-----------
edit: heç necə yatıram xəbərim olmur day. yenə yalnızam
2017
-----------
həyata, özümə və ən əsası insanlara marağımı itirmişəm. artıq heç nə vecimə deyil. o axtardığım dırnağarası yaşam işartısı da maraqlandırmır day məni. başımı atıb yata da bilmirəm. artıq mən də normal yalnızlar kimi tavana uzun-uzun baxıb sonra da yatıram. çox vaxt da pərdəni çəkirəm pəncərələrin qabağına, elə gecə də, gündüz də. görmək istəmirəm daha. bəzən köhnə günlər yada düşür, qırağa çəkirəm pərdəni gecələr. amma işığı yanan mənzillərdən başqa da nəsə görə bilmirəm artıq. bu entrynin varlığı da kimsə bəyənəndən bəyənənə yadıma düşür. hər il girib edit verirəm *
glş
həə, hələ də yalnızam. yenə yalnızam
2018
-----------
2019 yalnızlıq editi. Salam, gənclər. yatmaq da daxil olmaqla, ümumiyyətlə uzun müddətdir nə pox yeyirəm bilmirəm. Uzunmüddətli təkərdəyəm. Belə də ki, Yalnızlığa davam -*
+42 əjdaha
98. son 7 ildi yalnız yaşayıram indi ümumiyyətlə başqa bir ölkədə tanımadığım insanların əhatəsində. ən çox təkliyi hiss etdiyim an, təklikdən qusduğum an ad günümdə olmuşdu. ən qəribəsi yanlızlıqla mübarizə apardığını zənn etməkdir. illərin təkliyi mənə mükəmməl yemək bişirmək bacarığını bəxş edib. ad günümə levengi hazırlayırdım 2 saat əlləşdikdən sonra alındı. mağazaya içki vi meyvə almağa getmişdim alma və içki aldım. normalda o fəsildə yağış olmaz amma güçlü yağış var idi. mağazadan çıxıb evə qayıdanda 3 pivə və 4-5 almanı saxlamadı torba çırıldı mən dərhal pivələri tuttum ki düşməsin. yan tərəfə əyilən torbadan almalar töküldü. güclü yağış, ətrafda almalar, ilk dəfə tək olduğumu hiss etdim bu qədər dərin. elə bil o almalar illərdi təkliyə qarşı özümdə saxladığım dirəncim idi bir bir yuvarlandı gözümüm önündə. 30 saniyə təxminən qaldım o vəziyyətdə almaları yığmadan getdim evə ad günü şamını ləvəngiyə sancdım çətinliklə. elə qeyd etdim tək başıma ilk dəfə idi tək olduğuma üzülmüşdüm.
+38 əjdaha
3. bankda hesab açdıranda, teze mail açanda ve s. kimi işlerde bir yaxınınızın telefon nömresi veya emaili istendiyinde qoyun kimi göz döydüyüvüz;
axşam balaca barmağıvızın divara deymesine ani reaksiya olan "ssssss" eleyende öz sesivizin özüvüze yad geldiyi;
küçeye düşüb her yolda keçene salam vermek istediyiviz;
öz-özüvüzle olan söhbeti ikinci bir şexsle olmuş kimi yene özüvüze başqa birine danışırmış kimi danışdığınız;
gecenin üçünde öz-özüvüze intonasiya ile şeir oxuduğunuzun ferqine vardığınız;
ilk gördüyünüz adamı çenevizin altına salıb gic-gic danışdığınız;
qapını açarla açdığınız,
evde ses olsun deye eve giren kimi televizoru açdığınız,
içeri keçib ev heyvanınıza gününün nece keçdiyini soruşduğunuz, andır.
(baxma: bu ne yalnızlıktır lan)
+34 əjdaha
156. həm bu, həm də yalnızlıq başlığında pafoslu entrylərim olub. amma bu dəfəki ən dilxor halımda, ən içdən yazılandı.
haqqında söhbət etmək istədiyin gündəlik mövzuları, kinoları, kitabları sözlüklərdə açar sözlərlə axtarışa verib ordakı entryləri oxumaq. söhbət etmək istədikcə sözlüklərdə axtarış vermək, googleda forumlara girib heç tanımadıqlarının yazılarını oxuyub "söhbət" edibmiş kimi hesab eləmək, sonda da brauzerin pəncərəsini bağlamaq. sonra da evin pəncərəsindən boylanmaq. ən çox belə hallarda anlayıram. o ki, çönüb baxırsan arxaya, nə uşaqlıqdan kimsə var;olub;qalıb, nə məktəbdən, nə bağçadan, nə qonşudakı uşaqlardan, nə qohumlardan, nə universitetdən, nə hazırlıqlardan, nə kurslardan - heç yerdən və heç bir zamandan, həyatının heç bir dövründən heç kimin qalmaması ya da ümumiyyətlə heç olmaması. insan qazana bilməmək, qazanmamış olmaq. dostları olan adamları qısqanıram həmişə. hamı öz maşını, kuklası ilə oynayarkən oyuncağı olmayan uşaq kimi hiss edirəm. al, yenə pafoslu oldu. nəysə, ən çox da ad günlərində. çoxlu adam yığışıb qeyd edir e, hədiyyələr filan. mən həmişə evdə qeyd etməli oluram. ağıllı uşaq olmasam da dərsdən çıxıb düz evə gəlirdim. niyə? çünki hara gedəsən çünki? daha doğrusu, kimlə gedəsən? münasibətin olanda da tək qalırsan. bilirsən ki, ayrılassız, bu da gedəcək o məşhur "indiyə qalmayanlar"ın sırasına. onda belə təksən. nikim də pafosludu. asosyal deyiləm. tək qalmışam. ya da tək qoyublar. hələ də bilmirəm.
həyatın hər sahəsində konkret göt oluram e, ala. kimə gedim? heç nə, elə bu. kaş kimimsə olsaydı, bura gəlib yazmazdım, ona danışardım.
Edit: yoldaşlar, bu entryni 1 ildən də uzun müddət öncə yazmışam və bunu yazanda çox tək və boynubükük hiss edirdim -* çox şey dəyişib o vaxtdan bu yana, amma əsas şeylər hələ də eyni qalıb. Sadəcə onu demək istəyirəm ki, yazıb dəstək olan, dinləməyə, yoldaşlıq etməyə hazır olduğunu yazan yazarlar oldu. Sözlükdə belə babat yanaşma olmasına çox sevindim. Əjdahasınız -*
Edit 2: 2021-ci il. mənə çox əziz və qarşılıqlı dəyər verdiyim xeyli insan var həyatımda və məni dinləməyə vaxt ayırır hər biri. Bu entryni yazanda ən əziz 2 insandan ayrılmışdım və tək qalmışdım, amma indi daha yaxşı insanlarla daha sağlam münasibətim var. Oxuyub mənə pis olsan, ya da məni özünə bənzədib pis olsan, bil ki, həyatda şüurlu seçimlər etsən daha yaxşı şeylər baş verə bilər. Yaxşı olacaq deməyim, amma hərdən yaxşı da olur -*
+26 əjdaha
106. özümə qapanıq biriyəm. evdə olduqda demək olar bütün gün otağımdan çıxmıram. heç kəsə lazım olmadıqca yazmıram, kimləsə də danışıb eləmirəm. hətta tək-tük hallarda harasa gəzintiyə çıxıram onda da tək gəzirəm. pulun canı sağ olsun. istədiyim yerə gedir, istədiyim yerdə oturur, istədiyimi yeyib-içirəm. demirəm kankret imkan cırır amma özümə görə üstümdə nəsə etməyə həmişə yetərincə pul olur allaha şükür. amma hara qədər axı ay sözlük. bir nəfər var ki cəmi arada onunla idmana zada gedirəm vəssalam. kimi çağırsam heç kim mənlə heç yerə gəlmir amma sözdə çoxusu mənlə dost, qardaşdı. nə bir uğuruna sevinib dərdinə kədərləndiyim dostum var nə də başımı çiyinlərinə qoya biləcəyim bir sevgilim. amma allaha çox şükür ailəm var. allah valideynlərimi başımın üstündən əksik etməsin. bəlkə də yalnızlıq da deyile mənimkisi. bilmirəm nədi. hər dəfə çölə çıxanda anamın kiminlə gedirsən sualına tək demək pisimə gəlir artıq. yalnızlığıma səbəbsə get-gedə insanlar məni özlərindən təcrid etdiyini gördükcə mən tüpürdüm cəmiyyətə və onlardan qaçmağa başladım. kim görür deyir çox özünəqapanıq birisən və sikdirir gedir. bir gijdıllağ da çıxıb demir ki bəs niyə beləsən? necə olduğumu mən də bilirəm də ala sənə belə götdü-başdı lazım olsaydım yanımda olardın sadəcə yalandan eh meh eliyib sikdirib getməyin mənim sikimə belə deyil. yalançı səmimiyyətinizə soxum. bax belə məsələlərdə yalnızlıq kankret adamın ürəyinə osturur deyir ki sən yalnızsan gəbər...
+27 əjdaha
89. bakını tərk etdiyin an. bəli, bəli bildiyiniz bakı. başını götürüb elə yerə gedirsən ki, artıq səni küçədə görüb barmaqla göstərənlər yoxdur. artıq bir məkana girən kimi 4-5 adamla salamlaşmırsan. heç kimin səni tanımadığı şəhərdə, ölkədə, küçədə gəzən milyonlardan birisən sadəcə. bax yalnızlıq ən çox bunda anlaşılır. yalnızlıqdan əlavə bir də ölüm qorxusu. yalnızlıq onsuz da ölüm qorxusunun basdırılmış formasıdır. tam desək:
yalnız ölmək qorxusu
keçən həftələrdən birində çox içkili vəziyyətdə metroya minmişdim və mənə yenicə "otval" vermiş qızın ən yaxın rəfiqəsi ilə qarşılaşmışdım. çox içkiliydim amma xatırlayıram. qız mənə həyatın axırının olmadığını, hər şeyin yaxşı olacağını filan dedi. mən isə başımı - bir az da alkoqolun təsiri ilə - yellətdim və dedim - heç nə yaxşı olmayacaq
sonra yenə uzun-uzun susduq və mən enəcəyim stansiyaya çatanda qeyri ixtiyarı qızın qulağına buna oxşar bir cümlə pıçıldadım - hamımız öləcəyik, əsas odur ki, yanımızda kim olacaq.
bəli, dostlar, iş-biznes, sevgi, ailə, dövlət, millətçilik, film, musiqi, heykəltaraşlıq - hamısı bir şey üçündür, ölüm barədə fikirləşməmək.
bəs heç nəyin olmadığı, təkcə sən və beynindəki səsin olduğu şəhərdə? ölüm qaçınılmazdır.
+26 əjdaha
104. ətrafında dərdini danışacağın çox insan olsa da heç birinin səni anlamayacağını başa düşdüyün andır.
+23 əjdaha
25. evden çixdim.yene evvelkinden ferqsiz isti bir yay axshami idi,yüngül bir yel esdi keçdi.elimi saldim cibime yandirani qavradim,agzimdaki siqaretle qovushdurdum.bir nefes aldiqdan sonra düshünmeye bashladim.fikir aparmishdi ki,özümü hemisheki menzereli yerimde tapdim.biraz hündürde olduğundan külekli idi,herzamanki kimi.oturdum,topaz kuponumu çixarttim,yaman ezilmishdi.son defe bir de baxdim kofsentlere,uda bilmeyeceyim mebleğe.denize baxdim,insanlarin bura ne deye çixib ,niye bu menzereden hezz aldiqlarini anlamaga chalishdim.bir isti yay günü yene de durğun keçirdi.zaman sadece ashağidan keçen mashinlar üçün davam edirdi.bir ara amelie kimi shehere baxdim,indi neche nefer orgazm olur? neche nefer kuxnada sixishdirib? kimi axmaq suallar verdim özüme vaxt kechirmek üçün ..güneshden eser elamet qalmamishdi artiq.kagizin içindeki piveden bir qurtum aldim.yalniz idim.ailem,qohumlarim,o qeder dostum,hetta sevgilim deyilecek bir qiz da var iken,yalniz idim.hech biri mene bu siqaretim qeder yaxin ola bilmirdi.herden bir keçen qarğalar qeder de deyildiler hech.bugün onlar heresi bir ishle meshgulken men kitabimi vereqleyirdim,sanki onlara -siz durun men bilirsiz ne olacam,gorersiz,siz helelik eylenin,gorersiz demeye chalishirdim,amma ortada bir pox yox idi,göt kimi yalniz qalmishdim isti bir yay günü batan güneshin ardindan
tanim: insanin özü ile söhbet ettiyi anlar
+19 əjdaha
105. mitoz yolla bölünüb, özüm özümü möhkəm qucaqlayıb "şşşş...keçdi, keçdi" demək istədiyim anlardı. yoxsa keçmir ki.
+19 əjdaha
111. #223331 dəki entrymdə də yazdığım kimi sadəcə bir nəfər var ki onunla arada idmana zada gedirəm. bax həmən şəxs çox yox düz 5 dq əvvəl whatsappda bir video linki atdı və buna bax dedi. videoda 5,6 nəfər yığışıb əyləniblər və videoya çəkib xatirə kimi saxlayıblar. dediyim o şəxs də videoda var. açığı pisimə gəldi çox. bununla nə demək istəyirsən deyə soruşdum o da nə ilə dedi. yazdım ki bəs atdığın video ilə. yazdı ki kruqumuzdan bir videolu xatirədi. yazdım bəs bundan mənə nə? nə yazsa yaxşıdı? elə-belə atdım ki bax da nə tavır edirsən heç baxma qozumaki...
bayaqdan əsəbiləşmişəm özümü güclə saxladım heçnə eləməmək üçün. heç yazmadım da. sonra da deyirlər ki niyə yalnızsan niyə elə belə. sikim içini blə belə eşşəylərə görədi də hamısı sikim belələrinin götbaş işləyən beyinlərinin yaratdığı osturağ fikirləri. yalnızlığın ən çox anlaşıldığı yox hər anlaşıldığı anı sikim
+21 əjdaha
1. günlerce heç kimle danışmadıqdan sonra çeneni terpedende o ağrının hiss edildiyi andır. bi baxırsan ki heç kim yoxuymuş neçe gündü. yalnızmışsan
(baxma: heyatın ne qeder cındır olduğunun anlaşıldığı anlar)
+23 əjdaha
4. yalnızlıq,bilinenin eksine her zaman robinzon kruzo kimi tek olmaq deyil.etrafında 1 ordu adam olsun,düşündüklerini paylaşa bilmirsense,ya da paylaşmağına reğmen anlaşılmırsansa yalnız hiss etmen qaçınılmazdı.
bir de 1001 ümidnen açdığın mesajın melatondan geldiyini gördüyün an var ki,yalnız olduğunu gözüne soxsaydılar daha yaxşı olardı.
+19 əjdaha
5. bir neçe tanışla bir mekanda içdikden sonra gecenin neçesindese eve serxoş, bir az yorğun girdiyin andır.
içki libidonu qaldırır. beden olaraq, qarşı cinse daha çox ehtiyac duyursan.
içmisen, sentimentalsan, bir az evvel neçe nefer var idi, onlardan bir ikisi getdi sevgilisini qucaqlıyıb yatmağa, o biri bedbextler de senin kimi yastıq qucaqlayacaq, amma nolsun? bu senin yalnızlığıvı azaltmır ki.
bir az mezelenirsen, "fok balıkları neden bu kadar yalnız", "herkes yalnızken, neden herkes bu kadar yalnız", bir iki karikatura gelir ağlıva. sonra üzündeki gülümseme yerini mimikasız sifete buraxır. heç bir ifade yoxdu. uzanırsan divana, yatağa ne çıxdısa qabağva birinci.
o yorğunluqla, serxoşluqla onu hisseliyirsen, bax. trajikomik yalnızlığı.
+18 əjdaha
35. yatağına girəndə hərdən səbəbsiz ağlamaq tutar və biraz sonra heç nə olmamış kimi porno izlərsin ya, bax o.
+19 əjdaha
134. çəkdiyin siqaretin necə yandığını eşitməyivə saatın əqrəbinin səsinin mane olduğu andır
+16 əjdaha
6. televizorda heçne tapmadığınız üçün tesadüfi bir kanala atıb az sesle açıq buraxa bilersiniz, sırf evden ses gelsin deli olmayasınız deye. işin en zehmetli terefide 50 - 60 kanalı 10 defe tekrar tekrar çevirib "yox buda ferri dölü" deyib kanal axtardığınız axırdada zibile qalsın deyib bezib en pis ehtimal olan kanalda saxlayıb cehennem ta bunda qalsın yoruldum deyib buraxmaqdır.
+14 əjdaha
117. biriləri ağlına gələndə onla uzunmüddətli xəyal qura bilməməkdi bəzən. məsələn bir dostu düşünürsən 3 il bundan əvvəlki getdi indi yoxdu ya da olmayacaq olsada gedəcək. ya da atanı düşünürsən o da öləcək deyə bütün düşüncələrinə son verirsən. nəbilim bəlkə bacı ? o da evlənəcək yenə tək qaldım. ana və ölüm yenə. hamsı boşluğa çıxır bütün münasibətlər. əvvəllər ümid yeri var idi əslində məsələn küçədə gedən gördüyün bir qadın, gələcək sevgilin ola bilirdi indi o da yoxdu, hər nəfərdən, hərkəslərdən biridir gedir qarşı küçədən. uşaqlıq dostları ilə artıq ancaq içəndə danışırsan söhbət var deyə yox, içkilisən və xatirələrin daha da ləzzətli olub. keçmiş darıxmaq üçün var axı, elə bu söz yalnızlığın özüdür girib beyninin bir yerinə
+15 əjdaha
158. 1) çox kədərləndiyin, ağladığın bir hadisə olar. dərd içini dağlayar. kiməsə içini açmaq istəyərsən ama o kimsə olmaz.
2)səni çox çox sevindirəcək bir şey olar, havalara uçmaq istəyərsən, kiməsə demək istəyərsən ama o kimsə olmaz.
bu anlarda geri dönüb baxarsan ki, həqiqətən də heç kim yoxdur. bu günə qədər də heç kimin yox imiş, sən kiminləsə yox, öz-özünlə güclü imişsən. böyük bir ehtimalla belə də davam edəcək. ama bunu anlamalısan ki, bu günə qədər özünlə güclü olmusansa, kimdənsə dəstək almadan buralara gəlib çıxmısansa, sən həqiqətən də uğurlusan!
+13 əjdaha
103. ağlayıb qurtarandan sonra öz-özünü təsəlli etməyi öyrəndiyin anlardır.
+14 əjdaha
172. Bəlkə içindəki dərin boşluğu doldurar deyə yorğanı bərk-bərk qucaqlayıb yuxuya getməyə çalışdığın andır.
+14 əjdaha
9. yetim siqeetin vaar? dediyin halda yetimden cavab gelmediyi andır.
+12 əjdaha
94. tәk ağlıyırsane,pis gündә olursan yanında heç kim olmur nә ailә nә dost nә sevgili.bax odu yalnızlıq zibil kimi tәk qalırsane ortada.danışmağa dәrdlәşmәyә bir adam axtarırsan ama әtrafına baxırsan ki, heç kim yoxdu.yenә ümidsiz -ümidsiz özünlә danışır,heç kimә heçnәyi etiraf etmirsәn,anlıyırsan ki yalnızsanda belә olmalıdı vә belәsәn yalnızlığın anlaşıldığı andı bu an.
+13 əjdaha
47. beyin sesinle mübahise ettiyini anladığın anlardır
bezen o hedde gelib çatır kı,
- siktir de ne qorxacam e
- etağa
- şizofrenem ala men? men niye özümnen danşram
- yox ala ne şizofren, ele bele danşırıq da
- etağa ola biler, eve gedende yadma sal(ım), girim şizofrenlik haqqında oxuyum
- etağa..
- adını yazmışım daha da yaza bilirim doldura bilirim yaprak yaprak, nanınıy nınıy nıy nıy nıy bana kutsal toprak
- blee bu mahnı hardan düşüb ağlma, adını yazmışıım daha da yaza biliirim...
+28 əjdaha
209. Gecə gələndə evi səhər qoyub getdiyin kimi tapmaq...
Hə, bir də bu 
var idi. Artıq 1 yastıqla və divanda yatıram, daha az incidir. Amma indiki hal bir az çətin gəlir. Əslində, elə şairin dediyi kimidi hər şey:
...Heç bilirsənmi səhər qoyduğum kimi
axşam tapmaq evi nə qədər çətindi?
Öz başına rəqs edir pərdə - Ağ donlu gəlin
və ana da yoxdu ki, Saçlarından mələk iyi gələ
Toxunub düşəsən cənnətə.
Bir az, lap azca da kefim olsaydı,
Durub ayağa bir də yıxılardım bu uçurumdan.
+13 əjdaha
10. kafan güzəl olanda qucaqlayıb ağlamağa yanında heçkimin olmadığı an
+13 əjdaha
99. evə çatmazdan əvvəl "evə nəsə lazımdı?" deyə zəng edəcəyin biri yoxdu. əlidolu gəlirsən qapıya yaxınlaşırsan və qapını açaçaq biri olmur. içəri girirsən üzünə gülən insan övladı yox, ruhsuz cismlər və əşyaların hüznü adamı daha da boğur. evin qadını da sənsən kişisi də, yeri gələndə uşağı da yaşlısı da. qab yumaq problem deyil. qab sayı çox da deyil ki zatən. 1 stəkan, bir boşqab, bir çəngəl və bir də qaşıq bəs edir. nə gələn var nə gedən, əlavə qab nəyə lazım axı ? sonra hamama girirsən tək diş fırçası qarşılayır səni. "diş pastasını ortadan sıxma" deyəcəyin biri də yoxdu. qapını bağlamasan da olar, səhvən içəri daxil olan da yoxdu. çimərkən qapını açıb "kuxnadan suyu açmıyın" deyə qışqıracağın biri də yoxdu. telefonu kim birinci zaryatkaya taxacaq deyə sözləşdiyin biri də yoxdu təbii ki.
not: yalnızlıq söz olaraq asan səslənir amma mənəvi yükü çox ağırdı
+13 əjdaha
85. sevgilin dediyin şəxsə uzun-uzadı fikirlərini, analizlərini bir osho incəliyi, freud dəqiqliyi ilə yazarsan. yazdıqca da emosional durumun kordinat müstəvisində durmadan dəyişər. amma sən göndərməzsən. çünki bilirsən ki, bir zibilini də anlayan deyil. mənasız cavabıyla içinə edəcək hər şeyin. yazdığını silib başını çevirib yatarsan.
+12 əjdaha
159. Özü ile gözel vaxt keçiren bir insan oldugum üçün bedenin yalnızlığı tesir etmir mene. Ruhun yalnızlığıdı insanı mehv eden. Sözde tanışlarım, dostlarım , iş yoldaşlarım var. Ürekden istemesemde mecbur hiss editdiyim üçün qoşuluram onlara. Başlanğıcda söhbelere qoşulmağa cehd edirem gülürem ama bir yerden sonra bacara bilmir insan. Mövzuları yad gelir , güldükleri söhbetlere gülmemeye başlayırsan, eylendikleri şeyler eylendirmir seni.sonra söhbetden tamamile qopursan. Fikirler , düşünceler xoşbext olacağın yerlere gedir ele uzun müddet oradada qalır. Sonra o simalar yadlaşır gözünde. Burda ne işim var deye sorgulayırsan.nece oldurda insan doğulduğu topluma bu qeder yad ola bilir. Nece mümkün olur derdini bölüşecek onu heqiqetende dinleyen bir insan tapa bilmir ömründe. Xeyallarını , arzularını ele salmadan dinleyen seni ürekden anlayan insanı tapmaq ne qederde çetinmiş. izlediyi filmi, dinlediyi mahnını bölüşecek birine sahib olmamaq nece böyük boşluq yaradırmiş ürekde . Saatlarla sebebsizce güle bildiyin insanlara sahib olmaq nece gözel hissler imiş.
+12 əjdaha
2. facebook'da axirinci notification'i ne vaxt gorduyunu unutdugun andir
+10 əjdaha
48. özümnən zəhləm getdiyi anlardı.o qədər yalnız oluram ki özüm də məndən üz döndərirəm. sıfır kimi şeydi.
+10 əjdaha
86. doğma ata və ananın belə sizi dinləmək istəməməsi
+13 əjdaha
33. (bax: doğum günü)
doğum günündə birdәn birә 200 adamdan tәbrik aldığın an. tәlәsmә, açıqlıyacam. bu 200 adam sәnә xatırladır ki, әtrafında 200 adam var vә bu adamların sәni bir dә yada salmaqları üçün, bir il daha gözlәmәlisәn.
+12 əjdaha
184. bu gün kinoteatr üçün bilet alırdım, yer seçməyə çatanda cüt-cüt dolmuş yerlərin yanında öz yerimi tək görəndə yalnızlığımı hiss elədim. bilirəm, sadəcə sıralama elə görünmüş ola bilər ancaq ən çox yalnız hiss elədiyim anlardan biri oldu mənim üçün. az qala bir əsrin dörddə biri qədər yaşamışam həmişə də çalışmışam özümü inkişaf etdirim, amma hələ də münasibətləri, insanları başa düşə bilmirəm ya da ətrafımdakılar məni başa düşmür. sanki mən başqa bir dili öyrənmişəm və doğma dili bu olan insanlarla danışmağa çalışıram, ona görə də dost ya sevgili fərq etmədən yaxınlaşdığım hamı ən yaxşı halda bir addım uzaqda qalır, sözlərimin bir qat daha dərininə keçə bilmirlər.
səhv başa düşülməsin özümü qeyri adi dərəcədə ağıllı biri saymıram sadəcə bəzən özümü heç yaşanmamış bir zamana ya da xəritədə olmayan bir məkana aid hiss edirəm.
+10 əjdaha
128. instagramda və ya hər hansısa zibil sosial şəbəkədə maraqlı bir paylaşım gördükdə bunu kimləsə paylaşmaq istəyərkən işarələməyə dost tapmamaq.
+8 əjdaha
16. deməli səhv etmirəmsə dünən idi, bilmədin sırağagün. mənə 5 dənə mesaj gəlmişdi. bildiyiniz sistem robotu, favori seçilmiş meşdibad şey-şüyləri. mən də 3nü açdım 2sini saxladım ki, qoy orda qırmızı qalsın elə bilim ki, təzə mesaj var filan. (baxma: özünü vacib adam kimi hiss etdiyin anlar)
bugün girmişəm sözlüyə baxıram "aa.. 2 dənə mesaj var açım görüm nə yazılıb" təlaşına girdim. sonra açanda bildim ki, o gün ehtiyyat bölməsində saxladığım mesajlar imiş.
- indi nə anlaşılır bu söhbətdən?
+ bir zəhmət başını qaldır və entrynin adına bax.
(baxma: özü gizlətdiyi şeyin yerini tapa bilməyən insan modeli)
+9 əjdaha
124. universitet də tənəffüs zamanı hamının öz kruqu ilə çölə çıxması və səni heç kimin cağırmaması .sinif də tək oturub dərsin başlamasını gözləmək
+8 əjdaha
125. təkcə yaşadığın evdə hər gün özünə çay dəmləyəndə, hər gün özünə yemək hazırlayanda, hər gün çirkli qabları yuyanda, hər gün evi səliqəyə salanda, hər gün işə geyinməyə paltar ütüləyəndə, hər gün söhbət etməyə nə çox insan olduğu halda, ürəyin heç bir gün heç bir kəslə söhbət etmək istəməyəndə anlayırsan nə qədər yalnız olduğunu.
+8 əjdaha
208. dəhşət yalnızam. 24 saatın 8-10 saatın yatsam, 6-7 saat iş (həftə içi) o da hər gün olmur, geriyə qalan o qədər boş vaxtda, insan səsi eşitmirəm. ancaq işdə. deyəcəksiniz, sosiallaş. olmur. nə qədər gym-ə getmək olar və ya dəlilər kimi oxumaq? bir şey ki evdən çıxanda sevinirəm ki, harasa gedirəm. yəni qaçıram. amma, əslində özümdən. bar, kafe, belə şeylər mənlik deyil. nəinki yaşadığım şəhərdə, yaşadığım əyalətdə azərbaycanlı tanımıram. tanıdıqlarım da, berlin filan. onlar da zəng eləyə, ya da yaza nə vaxtsa. it ilində. qürbətdə yaşam da belə bir şeydi. ona görə sevincini də kədərini kimləsə bölüşə bilmirsən ki. son 4 ad günümü tək keçirmişəm. bakını nə qədər sevməsəm də, yaşayış var, a kişi. çevrə çox önəmlidir. adam orda darıxmaz. sosial çevrəsiz insan heçnəyə yaramır. bəzən fikirləşirsəne, heç dəyməsin, girim otağa gecə-gündüz oxuyum. de, gələ. corona vaxtı, bir də ondan sonrakı dönəmdə, dolayısı ilə indi də o vəziyyətdə idim və ya eləyəm. Stipendiyam gəlirdi, evdən çıxmırdım, bütün günü kitablar, kitablar. axırı noldu? sikdirdim. depressiya, intihar fikirləri, öz dəyər itirmə və s. və ilaxır. indi normal danışa bilmirəm, eyni sözlər və eyni mövzular xaric. ancaq yazmaq, başqa heçnə gəlmir əlimdən. kommunikasiyam itib. biri ilə canlı ünsiyyət quranda tez bitirməyə çalışıram. işdə belə işimi inanılmaz tezləşdirirəm ki, tez bitsin gedim evə. sakitlik, səssizlik istəyirəm elə. bu da yalnızlıq.
bəzən nə arzuladığınıza və istədiyinizə fikir verin, çünki mütləq, amma mütləq istədiyinizlə sınanacaqsınız.
+10 əjdaha
161. Bəlkə güvən,bəlkə də fərqli dünyagörüşü səbəbi ilə məsafə saxladığın,özəl problemlərini paylaşmadığın yoldaş kateqoriyasındakı insanlara məcbur qalıb öz içində şans verdikdən sonra alınmadığını görüb,əvvəlkindən də betər vəziyyətə düşdüyün andır,mənə görə.
+12 əjdaha
163. danışacaq heç kəsinin olmadığını anlayıb vvhatsappda qrup açaraq saatlarca öz-özünə dərdləşmək.
+8 əjdaha
122. 1 ay falan əvvəl olmuşdu səhv eləmirəmsə. yay olmağına baxmayaraq dəhşət küləkli günüydü bakıda. məndə qərarlaşdırdım ki bundan yaxşı vaxt olmaz tək axşam gəzintisi üçün guya. axşam saat 10 olardı hardasa evdən çıxanda. fikirləşmişdim ki içəri şəhər stansiyasında düşüb ordan da funklyorla dağüstü park zad o tərəfləri fırlanaram axşamda metro bağlanmamış birtəhər özümü çatdıraram. külək gözlədiyimdəndə bərk əsirdi. bir yandan da sevinirdimki az adam olacaq. nəysə funklyora çatanda gördüm qapısı bağlıdı. dedim əşi nolar biraz da çox gəzərəm lap yaxşı. dağüstü parka çatandaysa şok oldum. bəlkə normalda o qədər adam olmazdı heç. ərəb turistlərdə bir yandan.. nəysə həmişə oturduğum bir yer var orda dedim yəqin boş olar gedim ora. mən getdim sonra ardımca 2 dənədə cütlük gəldi yanıma. onsuz söhbət heç kimin olmamasından şikayətlənməyimdə deyil sadəcə yalnızlığı özüm seçmişdim o gün. ama di gəl ki yanımdakıların baxışıarına tuş gədim bir neçə dəfə. istəməsəmdə nəsə qəribə oldum. başladım onların həyatları haqqında fikirləşməyə bəlkədə xoşbəxt deyildilər heç biri ama o andaki xoşbəxt görsənirdilər və bu onlara bəs edirdi. qısası günümün içinə etmişdilər. üstəlikdə hər addım başı ərəblərin kameranı uzadıb şəkil çəkmələrini istəmələrini demirəm. ölkəmizin insanlarını pis tanımamaqları adına da hər dəfə özümə söyə söyə çəkirdim şəkillərini. bu qədər niyə yazdım heç bilmirəm. sonuç itibarile fok balıkları çok yalnız.
+7 əjdaha
22. online dostlarının sayı 100-ü keçdiyi halda danışmağa adam tapmamaqdır.universitetin həyətində əksəriyyətin üzündəki xoşbəxtliyin səbəbini anlamamaqdır.evdə keçirdiyin yay günortasıdır.telefonunda musiqinin olmamasıdır.ünsiyyətsizlikdir.kitabsızlıqdır.olmaq istədiyin yerdə və zamanda olmamaqdır
+7 əjdaha
195. ayqa, səndən zəng gəlib. nolmuşdu? Səhvən mi zəng etmisən?
- yox, sadəcə danışmaq üçün
+ nə danışaq?
- bilmirəm. Elə belə
bu dialoqlar sayı kəsilmədən davam edər
(baxma: yalnızlığın ən çox anlaşıldığı dialoqlar)
+8 əjdaha
97. şübhəsiz ki, gecələrdir. ya da uzun gecələrin gec açılan sabahları. insanın öz ürəyinə qulaq verdiyi anlardır bu anlar. dərinliyə enə bildiyin, sorğuladığın, qəbul elədiyin, xatırladığın dəyərləri gözdən keçirməyə kömək edən anlardır. hər gün dinlədiyin bir mahnının ilk dəfə dəqiq eşidə bildiyin notu, ya da ilk dəfə anlam yüklədiyin bir cümləsi. öz günahlarınla üzləşdiyin, səhvlərini etiraf etdiyin, günlük problemlərin mənasını itirdiyi anlardır bu anlar. ətrafınızdakı insanların əslində bir önəmi yoxdur. gecə saat 2-də zəng edib tənhalığınızı bölüşə bildiyiniz biri yoxdursa, yalnızsınız.
+7 əjdaha
109. ətrafında əldə etdiyin uğura səninlə bərabər sevinəcək kimsə yoxdursa, deməli yalnızsan, qardaş.
+8 əjdaha
190. xəstələndiyiniz andır.boş verin dərdi danışmağı bunlar əlbətdə vacibdi amma xəstə yatağında qalxmağa halınız olmadığı vaxt mütləq başınızın üstündə ən az dərman verəcək ya da isti yemək verəcək birini istiyərsiz.
+13 əjdaha
185. 1)Çörəyin kiflənməsi.
2)evdə ən xırda bir səs olanda dəli kimi axtarışa çıxmaq.
3)Uzun müddət səssizlikdə qaldığın üçün başqa bir ortamda biri çox danışanda ilk 10 dəqiqədən sonra başının ağrıması.
4) 1-2 il sonra artıq yaşadığın problemləri heç kimə danışmadığını fərq edib o yoldan davam etmək.
5) gündəlik rutin söhbətlər etməkdə çətinlik çəkmək (hava necədir, və sair).
6) qəbul imtahanına tək getmək
7)insanlarla virtualda real həyatdan daha çox əlaqə qurmaq.
+8 əjdaha
147. yenə cibində pulun olanda, bir az qazancın zadın olanda çox qozuna olmur adamın. bir təhər pulun hesabına girələnirsən. nə isə yemək, harasa getmək ilə ovunursan və ya özünü aldadırsan. amma pulsuzluq zamanı yaman zalım olur yalnızlıq. intihar belə elətdirər adama..
+7 əjdaha
102. açıq havada kino tədbiri görəsən, "əşi, mütləq yanımda kimsə olmalıdır? kinodur da gedim baxaram" deyə cəsarətlənib gedərsən. amma sonra açıq havada, otluğun üstündə adyal səriyib uzananları görəndə çox olmasa da biraz qəribə hiss edərsən. mən etdim. çox yox amma
+7 əjdaha
120. belindeki prişiki sıxa bilmediyin an.
aq ya, aynada da görsenmir zalım oğlu.
hamısını göstər
