əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+18 əjdaha
15. Velosiped uşaq vaxtı məni hər yerə daşıyırdı. Uşaqlıqda Bir yerdən başqa yerə getmək üçün ən ideal nəqliyyat vasitəsidi ətağa. Bu icad ilə xeyli çox xatirələrim var. Velosiped alverindən tutmuş, velosiped ilə göt-baş olmalara kimi çox gözəl anılar. Velosiped sürmək "txaniyamı" çox qüvvətli emtişdi. Eşşək kimi qaçırdım , yorulmurdum da. Çox istəyirdim velosipedimi. Xeyli velosipedim olub. Sağ olsunlar valideyinlərim heç yox demədən bir çox arzumu yerinə yetiriblər. Ən son aldığım velosipedimi lap çox istəyirdim. Əvvəl üstünə bəzək düzək edirdilər, işıq, sürət ölçən, bayraq, və.s. Mən heç vaxt onlardan almırdım, sadə daha gözəl göründüyünü düşünürdüm. Bir də çox sevməyimə baxmayaraq eşşək kimi də
çapırdım. "Skorusla" işləyirdi. Həm arxa həm qabaq tormuzu var idi. "Skoruslarını" xarab etmişdim. Tormuzları tez-tez boşalırdı. Məhləmizdə bir usta var idi, adı mobil idi. Zor adam idi, ama soxanşik idi. həmişə onu görəndə mobil telefon zarafatımı etməsəm olmazdı. yanına aparırdım, sıxıb düzəldirdi "tormuzları". Uşaq vaxtı sosiallaşmaq üçün gözəl vasitə idi. Velosipedin yox idisə sən bir müddət tək oturub onları gözləməyə məcbur idin. Üzü yola uşaq idim, hərdən loxlayıb alırdılar əlimdən, sürüb qaytarırdılar. Hətta, velosipedini kirayə verənlər də var idi. Ən çox sözünü etdiyimiz velosiped "turist" adlı velosiper idi. Təkərləri çox nazik idi, sürətli idi. Ondan sürən görəndə heyranııqla tamaşa edirdik. Yaxşı qaçdığımı qeyd etmişdim. Uşaqların velosipedləri ilə yarışa girirdim. Hərdən, "lili, və ya "dondurmadan" mərcə girirdik. Keçirdim onları ayaqla. Məhləmizdə velosiped oğurluğu da çox olurdu. Bir dəfə oğurlamışdılar mənimkini də. Getmişdim evlərinə, qapılarına işəyib, velosipedi götürüb gəlmişdim. (Sonra tutub üstümə işəmişdilər) O vaxtlar "tırkaya" çox gedən uşaq idim. Bizim əvvəlki məhəllədə də kanal var idi. Mənə dedilər ki, kanalın bir ucundan o biri ucuna velosipedlə keçə bilsən sənə halaldı. Pul zad da vermirlər haa, sadəcə halaldı. Mən də dedim keçərəm. Cəhdim uğursuz alındı, gedib düşmüşdüm poxlu kanala. Güc bəlaynan çıxartmışdılar.
velopsiped ilə kifayət qədər çox xatirələr var. Danış danış bitməz. Əsas odu xoş və xatırladıqda güldürən xatirələr idi.
+14 əjdaha
3. deməli 2-3 il əvvəl velosiped sürürəm yeni bulvarda günorta vaxtıdı çox adam yoxdu. iki üç qaqaş gəldi başladılar söz atmağa mən də fikir vermirəm sonra yenə başqa qaqaşlar gəldi yenə eyni vəziyyət sonra security gəldi ki bəs kimsə sizə söz desə mənə deyin mən də sevinirəm ki nə yaxşı filan. sonra security dedi ki xanım sizlə dost olmaq olar sevincim içimdə qaldı elə. indi dedim buna babat söz deyim velonu sürüm uzaqlaşım ordan cool cool. kişiyə söz deyən yerdə velosipedin sepi çıxdı...
+11 əjdaha
17. həm ayaqüstdə həm tək əllə sürməyi (bax: gijdıllax)
yoxlamaq istərkən məhlənin yanındakı tikinti üçün yığılan çınqıl daşların üstünə yıxılmam, ardınca başıma n qədər çınqıl daşları girməsi, onun da ardınca dezinfeksiya üçün aptekçi qızın (bax: qəhbə)
mənə 3 faiz yerinə 33 faizlik hidrogen peroksid verdiyi üçün saçımın, dərimin yanaraq sapsarı olması. günlərnən həyətə düşə bilmirdim albinosa dönmüşdüm
+11 əjdaha
6. velosiped mənim üçün ayrı aləmdir. uşaq vaxtından indiyədək hələ də sürürəm. və özüm öyrənmişəm sürməyi. öyrənənə qədər o ki var əzilmişəm. saysız-hesabsız xatirələrim var velosipedlə. məhlə uşaqları ilə 10,15 nəfər gang halında məhlə-məhlə sürməklərimiz, sprint yarışlarımız, aramızda olan challenglər və s. 2,3 xatirəmi sizlərlə bölüşmək istəyirəm. velosipedi artıq tam öyrənmişdim ki atam çoxlu aksessuarlar alıb gətirmişdi mənə velosipedi bəzəmək üçün. güzgülər, işıqlar, stop faralar... və həmən günü velosipedi necə deyərlər tuning etdikdən sonra məhləyə çıxmışdım. 3 qız gəzirdi birlikdə, uşaq ağlı dedim özümü göstərim bunlara. yaxınlaşdım ki salam qızl. vəssalam. yerdə asfalt aralanıb və içi qum imiş. təkər quma girən kimi sükan 180 dərəcə necə döndüsə yeri qucaqladım. bütün güzgülər, faralar falan hamısı yalan oldu.
bir dəfəsində də 3 nəfər sürürdük yan-yana. mən qabağını qaldırıb tək təkər sürürdüm. 1 nəfər qabağda idi deyə görməmişdi. yanımdakı dedi ki bəs ona da göstər. elə özümə təkan verib qabağın qaldırmışdım ki velosiped şaxə (şahə, artıq necə yazılırsa) qalxdı. 7,8 saniyə dümdüz üzü günəşə baxdıqdan sonra arxa təkər qabağa qaçdı və kürəyi üstündə yerə çırpıldım. velosiped də üstümə aşdı. nəfəsim yerli-dibli getmişdi . uşaqlar kürəyimə vura-vura birtəhər nəfəsimi geri qaytara bildilər. sonra sükanı tutmadan sürməyin dəbdə olduğu vaxtlarda qollarımın 2sini də dirsəkdən aşağı cırmışam. sürmüş olanlar bilər, sükansız sürmək üçün sürətli sürməlisən. yerdə sürünmüşdüm qolları üstə. bunu da yazım bu da axırıncı xatirə olsun. bir dəfə də çox yüksək enişli yoldan aşağı yarışırdıq, arxamızda da adamla ki çətin olsun sürmək. qabağıma keçdikdə yarışlardakı kimi istədim arxa yandan azca sürtdürüm ki yoldan çıxsın, bir-birimizə elə girmişdik ki arxamdakı uçmuşdu qabağa. dediyim kimi indiyədək velosiped sürürəm və bundan həzz alıram. özüm də sürət sevənəm. arada bulvarda velosiped sürəndə o sürənlərin yanımdan keçməsinə dözə bilmirəm basıb keçirəm sürətlə. sür əmioğlu sür.
+9 əjdaha
22. Ayağımdaki 2 çapığı görüb, 2 ayrı hədisəni danışacağam.
Deməli 1-ci sinfi bitirmişdim, yay aylarının biri idi, axşamüstü artıq bəzi valideynlərin uşaqlarını evə çörək almağa gönədərdiyi, son qolların vurulduğu vaxtlardan biri idi. Zaman olaraq təxmini desəm #356806 entryimdə yazdığım kimi çöldə olduğumu nəzərə alaraq hələ də azan olmamışdı.
Ümumən məhləmizdə az uşaq (həmin dönəmlər mənlə birlikdə 4), olanlar da məndən 3-4 yaş böyük idi. Hələ mənim velosipedimin olmadığı zamanlardı, məndən 3 yaş böyük kök bir qız var idi, velosipedi də qırmızı oyana-buyana sürürdü, ətrafımda dairələr formasında trayektoriyalar edib, yolun o biri başına sürüb qayıdırdı, mən də həmin vaxt qapının qırağında durdum ki, üstümə çıxar ( elə də oldu -*), mən isə digər qızın yuxarıda pencərə altlığında qoyulmuş hello kitty li çantasını götürüb verməyə çalışırdım ki, özümü velosipedin altında tapdım, bu hadisənin necə baş verdiyi hələ də mənə maraqlıdır, ayağımın baldır (sol) hissəsi velosiped təkərinin altında qalaraq 3-4 sanitimetrlik dərin bir yara yaranmışdı, sonrası hamıya məlum evdə anam bağladı filan, aaa yadıma hadisədən sonra bəzi kəsidlər düşdü-*, ayağımı bağlayandan sonra space tv də həzrəti yusif filminə baxmışdım (deməli belə çıxır ki, həm də ramanazan ayı imiş-*).
2-ci danışacağım hadisə isə, 3-cü sinfin yay tətilində baş vermişdir, bu dəfə isə artıq uşaqların evinə yığışdığı axşam vaxtlarıdır, o zamanlar evin tək uşağı olduğum üçün çörək almaq və s. kimi öhdəliklərim vardı. Öhdəliyim üzrə anamdan pul alıb yaxınlıqdakı marketə velosipedimlə yola düşmüşdüm, bir çox velosipedlərdəki kimi mənimki də bir müddətdən sonra pedal hissənin plastik hissəsi qırılmışdı, adi pedal kimi dəmir hissəsinə ayağımı qoyaraq sürürdüm, çörəyi alıb qayıdanda isə ayağımı pedala qoymaqla baldır (bu dəfə sağ) hissəmdə uzununa 10 santimetrlik yara açılmışdı, səbəbi isə pedalın dəmirinin ucu idi. Və mən uşaqlıqdan yıxılanda filan ağlamırdım, zırlamırdım deyə, heç vecimə də olmamışdı, evə isə əlimdə çörək, sağ ayağım qanlar içərisində, qazi kimi daxil olmuşdum-*
+8 əjdaha
5. bəli,18 yaşımda öyrəndiyim,18 yaşıma qədər hər cür insan tərəfindən öyrədilmə,dərs keçmə olubsa da öyrənə bilməyib,toplu şəkildə bulvarda gəzərkən bütün dostlarımın "gəlin velo sürməyə gedək" deməsilə dünyam qaralmış və ordaca sürə bilirmişəm kimi davranıb təqlid edərkən bacardığım aktivitə.hələ da tam sürə bilmirəm,dönməyi bacarmıram.düz gedib düşüb əlimlə döndərib geri qayıdıram be sözlük...
+6 əjdaha
9. bəlkə də çoxsundan fərqli olaraq, mən velosiped sürməyi çox gec öyrənmişəm. həm də qərib ölkədə. baxdım ki, hamı gündəlik həyatında velosipeddən geniş istifadə edir, niyə də yox deyib əvvəlcə main (mayn) çayının kənarında sürməyə başladım velosipedi isə başqa bir azərbaycanlı tələbə hədiyyə etmişdi. köhnə idi, ara da tormozları atırdı. bəy verən atın dişinə baxmazlar məsəlinə uyğun olaraq, mən də qəbul elədim. başlanğıcda, əlbəttə ki, kömək alırdım. sonra parka keçdim, daha sərbəst və tək sürürəm. zamanla özgüvən də qazandım, daha sürəndə pedala baxmırdım, nə vaxt baxırdımsa mütləq harasa girirdim. deməli, bir gün mən də hamı kimi bazarlığa veliklə gedə bilərəm deyə evdən böyük bir həvəslə çıxdım. dükanla yataqxanamız arasında məsafə əslində elə də uzaq deyil, bir km olar ya yox. di gəl ki, yoxuş var. və mən də ömrümdə birinci dəfə velosipedlə yoxuşu düşürəm. təcrübəsizlik və tormuzun tutmağı öz sözünü dedi. əl tormazlarının ikisini birdən istifadə edə bilməzdim, çünki max sürət almışdı artıq velosiped və mən harasa girə bilərdim. girməyinə girdim, orası kesin hocam. digər bir təcrübəsizlik isə yoxuşu düşəndə gərək geniş bucaqdan dönəsən, mənsə yığışdıra bilmədim kəsə bucaqla düz getdim. qabaqda isə iri poçt qutuları var idi. və big bang theory-si praktiki olaraq da özünü doğrultdu. ayılanda gördüm ki, asfaltda uzanmışam, velosiped isə məndən bir xeylim aralı. qabaq təkəri 8 olmuşdu. nəinki kurtam, köynəyim də cırıldı. dizim, çiynim, bərk zədələndi. bir həftə dizimi qatdalaya bilmədim. sonra həmin velosipedi də tulladım yataqxananın həyətinə. üstündən 3 il keçib. bəlkə də hələ ordadı. ondan sonra velosiped sürmürəm, qələt elədim oldu day. sürsəm də ancaq boş yerlərdə fiziki qaydalara tam riayət edərək- düzxətli bərabərsürətli hərəkət şəklində
+7 əjdaha
14. 2i Almaniyada, biri Azərbaycanda xatirələrimi yazıram. Axrıncı bir az maraqlı ola bilər.
Deməli o vaxt xalq dilində "skarsnoy" deyiləm çoxçarxlı rambo almışdım, 100 manata. Bütün məhlənin gözü üstündə idi, gələn gedən diriyirdi ki, ver bir kruq sürüm. Bizim məhlədə də bidənə şırfıntı var idi, konkret mənliksiz insan, məndən 1-2 yaş kiçik, elə indi elədir.
Voopşem o vaxtı xoşuma gəlməyən ən xırda şeyə görə sikdir eləmirəm də insanları indiki kimi, sürürük, futbol oynayırıq, gəzirik zad. Bir dəfə sürəndə bu dıllağ da arxamca sürürdü, elə oldu ki, turbanın üstündən çəpinə keçmək istədim və elə onda da öyrəndim ki, turbanın üstündən velo ilə çəpinə keçmək olmaz, təkər sürüşür əks istiqamətə. Təkər sürüşdü və mən tappıltı ilə sol qolum üstə dəydim yerə. Ha elədim qalxa bilmədim pis dəymişdi qolum. Bu şərəfsiz gördü ki, uje qalxa bilmirəm, neynəsə yaxşıdı? Ağzını sikdiyim getdi mənim velomu götürdü bir kruq sürdü sonra gəldi məni yerdən qaldırdı...
Bir başqası da burda Almaniyada olub. Deməli təzəcə 420lənmişik, sonra da qərara gəldik gedək gölə. Məndə də yenə çoxçarxlı sürət velosipedi var idi və bu yanımda gedən uşağı həmişə keçirdim. Bu dəfə isə onun da velosu sürətli idi. Hardasa 1 kmlıq düz asfalt yola çıxdıq və yarışmağa başladıq, nə qədər eliyirəm çata bilmirəm buna aradakı fərq az da olsa. Elə bu fikirlə yolu yarılamışdıq, dəmli-dəmli, gözümdə eynək başımı aşağı salıb əldəki mexaniki çarxdəyişənlərə baxırdım ki, görüm hamsını qaydasında eləmişəm ya yox, başımı qaldıranda gördüm ki, uje yolu qurtarmışıq, döngəyə girmək lazımdı və mən güllə kimi üzü bardürə gedirəm. Tormoz verdimsə də nafilə, velosipedin rxası qaçıb şappıltı ilə bardürə girdi. təbii ki, velosipedi qurban verib özüm üstündən tullandım, uşaqlıq deyilik ki blyat, özümüz qarışıq gedək. Girən velosipedə girdi, həm karobkası pis dəydi həm də arxa təkər. Ondan sonra o velosiped sikdirdi zatən.
Bir digəri... Axşam vaxtı bir dostum çağırıb, 15 km məsafə var və bu yolun çoxu meşənin içi ilədir. istər maşınla, istərsə də velo ilə uzaq məsafə getməyə heç vaxt səbri olmayan adam kimi dedim ki, yoxeee blyat bu belə quru-quru olmayacaq, bir iki qullam püflədim sonra. Voopşem iki tərəfi ağaclıq asfalt yol ilə gedirəm, yolda isə heç bir lampa yoxdur, yolu aydınladan ay işığıdır. Almaniyada isə ümumiyyətlə axşam yola lampasız çıxmaq olmaz; məndə isə... nigga plzzzz, təbii ki, lampa yoxdu, azərbaycanlıyame mən blət. Ay işığı altında veloya görə sürətli deyilə biləcək bir sürətlə gedirəm, qulağımda da nauşnik. Birdən aya baxmağa başladım,literally (baxma: çaya baxmaq), ala necə də gözəldi zad - deyərkən sekunda başımı önə çevirdim və düz yolun ortasındakı, üstündə işıq vurulduqda parlayan qırmızılar olan balaca stolbanı gördüm... və kəllə mayallaq yerə girdim. Blət indi yazdıqda yenə əsəbləşdim, bu gijjjjjdıllllağ almanlar o sikkkkilllmiş stolbanı ora düz yolun ortasına niyə qoyub axı niyə də blyat niyə?! Düz blyat ağaclığın qurtaracağında dayyy blyat qanunnan, qaydaynan sikmisiz, zaybat eləmisiz 80 milyon insanın həyatın, mıxıvızı çəkin də blyat... belə də şey olmaze blyat ee.... əsəbləşdim yenə..
Bugünki nağıl sona yetdi, belə belə işlər əziz balalar, spakoyni noçi (öpüş).
+5 əjdaha
10. Uşaqlığımı bir sözlə ifadə etməli olsam bu şübhəsiz velosibed olardı. Hər yerə onunla gedirəm. Universitetə belə.Onlarla tələbənin şəxsi avtomobili, motosikleti var. Amma tək velosibed mənimdir. ilk günlər utanırdım sonra qozuma da olmadı. Xalxın uşağının bmw'sinin qabağında qürurla saxlayıram :d. Hər dəfə rayona gedəndə də özümlə aparıram. Hər gecə də 12-dən sonra velosibed sürməyə çıxıram. Dünən də hava əla idi. Həmişə velosibed sürəndə ən zəhləm gedən şey küləkdir. Bir tərəfə doğru sevsən də geri dönən də çox mane olur. Nəysə küləksiz hava idi. Karantin olduğu üçün nə insan vardı nə də maşın. Günorta çıxmaq riskli idi. Camaatı həyətində kabab çəkəndə tuturlar ala. Yaşadığım yerdə Müəyyən enişli yerlər var ki, həmişə ora ilə gedirəm. Heç olmadığı kimi gecənin səssizliyinə bürünən şəhərdə sadəcə velosibedimin təkərinin asfaltla təmasından çıxan səsi eşidirəm. Çox hüzur verici bir şeydir. Adam qaynayan Heydər parkında indi sadəcə siqaret çəkən polis görünürdü. Ara küçəyə keçdim birdən küçəyə polis maşını girdi bəxtimdən binanın arxasına girməyə şansım oldu. ağır-ağır gedişini izlədim. Xiyarlar yatmır ala. Özümü filmlərdəki kimi hiss edirdim. Yaxşı qurtarmışdım.
+4 əjdaha
12. Birinci sinfdə oxuyarkən atam velosiped almışdı mənə. Bütün yayı nə qədər çalışsa da, sürməyi öyrədə bilmədi. Məhlədəki sürə bilən uşaqlara mənə də sürməyi öyrətməyi desə də, heç birinə güvənmədiyimdən yenə öyrənə bilmədim. 2 ci sinfin yay tətilində cəhd elədim yenidən, amma yenə də uğursuz oldu. 4 cü sinfdə oxuyurdum, məndən 1 ay böyük olan dostum " nə vaxta kimi belə olacaq? Hamı sürür, bir sən qalmısan. Gəl, otur velosipedə, mən də ruldan tutacam, qorxma, yıxılmazsan " dedi. inandım və razılaşdım. Dediyi kimi ruldan o da tutdu, bir qədər mənlə paralel o da getdi. Sonra gözlənilmədən əlini ruldan çəkdi, amma fikrimi yola verdiyimdən bunu hiss etmədim. Bir də gördüm ki, özüm tək sürürəm velosipedi. 1 tur atandan sonra velosipeddən düşdüm, sevinclə dostumu qucaqladım. Həmin gün velosiped sürməkdən daha çox, bu xəbəri atama verəcəyim üçün sevincli idim. Bəlkə də, ömrümün ən xoşbəxt xatirələrindən birinə çevrildi həmin hadisə..
+4 əjdaha
13. Sürməyi çox istəyirəm amma bacarmıram. Deməli uşaq vaxtı atam qonşumuzun veliki ilə öyrətmək istədi. Birdən-birə ikitəkərli velo öyrənəcəyimi düşünüb niyəsə.. mən də normal olaraq neçə dəfə yıxıldım o da başın buraxdı. Hələ də həsrətlə baxıram velosiped sürənlərə. Əlacım olsa 4təkər alıb öyrənməyə başlayaram
+5 əjdaha
7. bir gün konyadayıq yenə allahın sikdir elədiyi yerdəyik işte.həmişə ki kimi acınan günorta durduğumuz,təkrar acmayaq deyə tualete belə getmədiyimiz günlərdən biri idi.nəysə gedib bələdiyyənin velosipedlərinə çökdük.və başladıq sürməyə sonra timidusun ani tormuzu nəticəsində(arxasından mən gedirdim) ikimizinde göt baş yerə yapışmağımız olub. sonra timidusun ayağa qalxıb bax gör çənəm yerindədi sualı ilə təkrar təkərə salamışdı məni. belə maraqlı söhbet
+5 əjdaha
1. başlığı belə açdım çünki hər birimizin uşaq vaxtı əsas istəklərindən biri velosiped olub.mənim xatirəm isə velosipedimin olub-olmaması ilə bağlı deyil.mənim velosipedim var idi.bir dəfə 13 yaşım olanda velosipedlə təpəni sürətlə aşmaq istədim.o ki var pedalları çevirdim birdən sep yerindən çıxdı mən də təpədən üzüaşağı polnu sürətlə gedirəm bu anda bir kamaz çıxdı qabağıma bilmədim neyniyəm ayağımı yerə basdım tapıçkalar cırıldı getdi amma hələ dayanmırdı velosiped dabanlarım yerə dəydi altdan bir yandı ki gəl görəsən kamazla toqquşmağa bir sm qalmış saxladım velosipedi dabanlarım necə yara oldusa o gün bu gün bir də velosipedə minməmişəm dabanlarımın altı da hələ də kələ-kötürdü.
+5 əjdaha
4. http://girlsandbike.tumblr.com/
+3 əjdaha
11. Bayaq (1 saat əvvəl) sürəndə yıxıldım. Ayağım girdi velosipedin sükanına. Qalxdım güc bəla ilə getdim evə. Ayağım da ağrıyır gəldim oturdum divana. Telefonu çıxardanda gördüm bütün qan. Cibi tərs üzünə çevirdim gördüm qandı. Çıxartdım şalvarı gördüm təqribi 3 sm diametrlik ət qopub sallanır. Tez gətirdim bintlə bağladım. Hələ də yeriməkdə çətinlik çəkirəm.
+3 əjdaha
19. Deməli velosiped sürürdüm. O vaxtı da 6 yaşım vardı. Məhlədə də nə qədər uşaq var qaçdı tutdu oynayır. Anam da nə qədər dedi ki, "a bala sürmə camaatın uşağını əzəcəksən". Mən də qozuma almadım getdim sürməyə. Ala 120 ilə gedən maşınlar olure reski qabağına maral çıxır, bax elə, mümkün ola biləcək ən yuxarı sürətlə gedəndə qabağıma uşaq çıxdı. Mənim də beynim tormozlandı deyə velosipedə tormoz atammadım. Uşağa çırpıldım. Yetimdən bir dənə "hığğ" səsi gəldi sonra uçdu təqribi 3 metr o yana. Mən də yıxıldım yerə amma mənə heç nə olmadı. Sonra onun anası gəldi üstümə, mən də dedim ki ay xala uşaq gəldi girdi mənə, sonra da bir neçə nəfərin şahidliyi ilə təsdiqləndi. Anası da ağlayıb götə dönən uşağı qoltuğuna vurub getdi.
+2 əjdaha
18. Bina evində qalırıq, obşitel olmasa da o tərzdə uzun koridorları var. Bizdə velosipedi koridorda qapının qabağında saxlayırdıq ev balacadır deyə. Normalda velosiped sürməyi çox sevirdim ama 2 dəfə fərqli velosipedimi qapının qabağından oğurladıqlarından sonra velosiped sürməyə ömürlük soyudum.
+2 əjdaha
16. Uşaq vaxtı qabaq tormuz ölümcül idi, sıxılan kimi sürətdən asılı olmayaraq ruldan önə uçurdurdu adamı. Bəlkə də çəkimiz az idi ya da düzgün tənzimləyə bilmirdik deyə belə olurdu ona görə də hamı söküb çıxardırdı
+2 əjdaha
20. deməli mənim ilk velosipedim 2-ci sinfi bitirdikdən sonra almışdılar. atamın və özümün cəhdləri sayəsində çox tez öyrənmişdim sürməyi təxmini 2-3 günə. hətta yadımda bir oğlana mən öyrətmişdim ilk dəfə sürməyi. normal qaydada mən də hər səhər və günortadan sonra çıxıb uşaqlarla sürürdüm və oyun oynayırdıq. anam isə belə qayda qoymuşdu ki, axşam azanı vaxtı evə gəl mamanın gül balasıda hər dəfə sözə baxırdı. başlıqdakı digər entrylərə nisbətən mənim dəhşət yaralanma hallarım olmayıb (baxma: məhəllənin ağıllı uşağı). indinin özündə də çox sevdiyim fəaliyyətdir hansı parkda icarəyə varsa gedib sürürəm)
+2 əjdaha
8. ani tormozlama vəziyyətləri yarananda ayaqlarımı pedaldan çəkirdim və beləcə qucaqlamadığım divar, stolba, adam qalmırdı.
+1 əjdaha
2. menim velosipedim olanda hardasa 9-10 yasim olardi, il 1999 ya da 2000. qisa bir muddet surdum, lezzet edirdi, sonra tekeri bosaldi. nese olmusdu teker hava saxlamirdi. bir kopeyoglu usta duzelde bilmedi. axirda da ele o formada apardim atdim zibilliye. ondan sonra da bir daha velosipede minmedim.
+1 əjdaha
23. Uşağlığda it kimi velo sürürdüm,səhər çıxıb axşam qayıdırdım.Sözsüz ki,veloyla çox hafisələr gəlib başıma 1in i di danışacam ki,sonraya da nəsə qalsun da,ayqam.
Deməli,mən əlavə olarağdan 3 dostum yayın cırhacırında yenə çıxmışığ sürməyə,"əyriçay"deyilən çay var,oranı keçib dağa çıxırsan birbaşa.Taxıl sahələri uzanır üzüyuxarı.ortada torpağ yol,qırağlar sarı qızıl.Veloyla çıxmağ qeyri-mümkün olduğundan veloları əlnən çıxarırığ.Çıxardığ,ağac dibi tapdığ,sərinlədiy.Vaxt keçib,vədə yetişdi.Düşməy lazım gəldi.yol aldığ aşağı yavaş-yavaş.heç 10metr getməmişdiy ki,ayağ tormuzun istifadə etdim,gördüm pedal atdı əksinə.Uşağlara dedim ki,asta-asta düşəy ha,dalb-lar.bunlarında 2-də ümumiyyətlə əyləc çox zəif tutur.Xülasə,təzdən başladığ üzüaşağı getməyə.Tormuzu zəif tutan 2nəfər nəyi var sürət yığırlar,xeyli uzağlaşdılar,1nəfər ortada,mən də ehtiyyatnan sürətlənirəm.Sürətləndim,gedirəm gün döyə-döyə başıma.Anidən hiss elədim ki,arxa təkərdən səs çıxdı,velosiped oturdu yerə,yelləndi.Mənim də beynimə fikirlər gəldi ki,sep çıxar birdən,ümumiyyərlə saxlayammaram.gəl özümü atım velodan.(yıxılandan sonra veloya baxanda görürəm ki,sən demə oxu tutan dillər əyilib,bolt qayka çıxıb.təkər əyilib,sep də çıxmışdı.elə özü sürüşüb dayana bulərdi)Elə fikirləşməyimə səbəb o udi ki,saxlaya bilmərəm ya gedib çaya düşərəm,ya da taxıl sahəainə girərəm,ora da ilan qaynıyır,vursa,xosunbay olajam,qağa.Nəsə,özümü atdım velodan.Velosiped də "desna"dı.Bilənlər varsa,onun rolu əyri olur,normal velo rolu kimi olmur.atan ərəfədə,yerə düşməmiş rol sola qaçıb,girdim başıma.Velo getdi,yıxılıb dayandı.Mən də başıma əlimi vurdum tez,heçnə yoxdu,3 4saniyə sonra gördüm istiliy var nəsə,əlimi vurdum,qan şəlaləsi.Bi dənə ortada gedən uşağa göz atıb qışqərdım,baxdı arxaya atdı velosun,qaçdı yuxarı,velo nu falan götürüb düşdüy,zombiyə dönmüşdüm,çayda üzümü yudum.yaraya vurmadım,sonra bir ev tapdığ orda qalanlardan getdim,sağolsunlar isti,təmiz su falan,təmizlədiy yaranı da.Sonra təzdən yığdım velosipedi,satdın getdi
hamısını göstər
