8. çox böyük ümidlərim, xoş gözləntilərim olan ildir.
görünür, yazarlarımız hamısı bədbinliklə qarşılayır. biraz keçsin, nəsə pis şey baş versə deyinərsiz də, əzizlərim. sanki hamı sürü psixologiyası ilə gedir, ya da öyrəşilib elə hər şeyə başdan deyinmək, neqativ düşünmək.
Mənim yanaşmam pozitivdir, ümidlərim çoxdur. 2021-də atdığım bəzi addımların bəhrəsini 2022-də görəcəyimə ümid edirəm. ilk dəfədir ki, yeni ilə qarşı belə ümidlərim var. 2021-ə girəndə ağır depressiyada idim, mental çöküşlərim çox olurdu. mənim üçün çətin, bir o qədər də xoş il oldu. bütün itirdiklərimə, ağrılara, çətinliklərə rəğmən uğurlarım da oldu, həyatıma dəyərli insanlar da qatıldı, doyunca xoş xatirələrim də var. 2022-nin daha gözəl olacağını hiss edirəm niyəsə. "bok da çıkabilir", amma problemlərlə savaşacaq enerji və gücüm var. ümid edirəm, 2023-cü il girəndə bu entrini editləyib haqlı olduğumu deyərəm. -*
depressiyada olsaz belə, ümidinizi itirməyin, əzizlərim. depressiyadan çıxmış canlı örnək yazardaşınız nelliedir, hamınıza bol şans!
12. Barəsində yazdığım #342579 nömrəli entridə olduqca haqlı çıxdığım il. -*
2022-də gözləntilərimin çox üstündə işlər etdim, gözlədiyimdən də yaxşı keçdi mənim üçün. Əlbəttə ki, pis hadisələr də yaşandı, amma 2022 üçün qoyduğum bütün hədəfləri artıqlaması ilə tamamlayaraq yekunlaşdırıam ili. Təxminimdə yanılmamaq çox sevindirir məni.
18. Sağlamlığımın dibinə vurduğum il oldu. Ömrü boyu xəstəxana üzü görməmiş biri olduğumçün çox pis təcrübə idi. Xəstəxana üzü görməmək deyəndə turp kimi sağlam olduğumu nəzərdə tutmuram, əksinə, xəstəliyi vecinə almamağı nəzərdə tuturam. Nəticəsi də ağır oldu: ayaqlarım tutuldu, 1 həftəyə yaxın yeriyə bilmədim. Divara tutuna-tutuna gəzirdim, prosedur üçün aparanda qoluma girib aparırdılar. 3 ay ara ilə 2 kurs müalicə aldım. Həkim də bu müalicəni, fizioterapevtik idmanları davam etdirməsəm, bu gedişlə 30 yaşımda düz-əməlli yeriyə bilməyəcəyimi dedi*
yenə də davam etdirmirəm.
. Amma bilmədim məni qorxudub sağlamlığıma diqqət ayırmağım üçün dedi, yoxsa həqiqət idi. Çünki kağız üstündə vəziyyət heç də ağır deyildi, hətta orta-aşağı sayılır. Ancaq faktiki reallıq bu idi ki, kor-kor, gör-gör gəzə bilmirdim. Bu mövzuda bura yazmaq istəmirəm, bəlkə ayrıca entridə detallı qeyd edərəm. Amma o vaxt həqiqətən dəhşətə gəlmişdim.
Eyni zamanda yaxın münasibətlər barədə fikir və niyyətlərimi bütünlüklə kənara qoyduğum il oldu. Bu həm ikili münasibətlərə aiddir, həm də həmcinslərimlə dostluq. Artıq Biriylə hər Nə qədər deyib-gülsək də, oturub həyati məsələlərdə söhbət etsək də, kiməsə doğmalıq hissi duymuram. 6-10 illik bir neçə dostum xaric heç birinin yanında özüm kimi ola, səmimi şəkildə yaxın hiss edə bilmədiyimi başa düşdüm. Bundan əvvəl belə olduğunu bilirdim, anlayırdım, amma bu il tamamilə qəbullanıb sanki yeni bir səhifə açdım. Belə nəticəyə gəlmişəm ki, təəssüf ki, yaş ötdükcə insan yeni tanış olduğu insanlarla doğmalaşa bilmir. Hətta bu məndə son 4-5 ildə tanış olub, ara-ara görüşüb səmimi olduğum insanlarla da bu alınmır: elə bu il 2 qız, 2 oğlan olmaqla yaxın saydığım 4 nəfərlə münasibətim soyudu. Bütün bunların nəticəsi kimi köhnə, əziz dostlarımdan bərk yapışmağa başladım. Hər fürsətdə ayrı-ayrı görüşürəm. demək olar, hər həftəsonu da ümumi kruq olaraq görüşürük. Dolayısilə, dostlara olan sosial ehtiyacımı sadəcə bu formada ödəyirəm. Qızlarla münasibət də ya sosial şəbəkələrdə elədiyim söhbətlərdir(ki, real həyata daşımamağa çalışıram), ya da bel altı. Ara-sıra görüşdüklərimlə də bu il əlaqəni zəiflədib aranı açdım. Ciddi münasibət də düşünmürəm deyə ara-sıra olan flörtləri də dəyərləndirmirəm.
Eyni zamanda, 2022-də başa düşdüm ki, hər zaman özümüzə doğma saydığımız insanlarla birlikdə ola bilmərik, hətta olmamalıyıq da. Daha doğrusu, başa düşməkdən ziyadə, bu məsələni də qəbullanıb buna uyğun yaşamağa başladım. Əvvəllər hər zaman hər şeyin mükəmməlinə qaçırdım. istənilən mühitdə ancaq istədiyim tip insanlar olmasını istəyirdim, buna çalışırdım və olmayanda uzaqlaşırdım. Hətta sırf bu prinsipə görə 3 qrup, 2 fakültə dəyişmişəm universitet vaxtı. indi-indi qəbullanmağa başlamışam ki, həyatımın geri qalanında(artıq nə qədər qalıbsa) olduğum, demək olar, bütün kollektivlərə içim isinməyəcək, özümü xoşbəxt hiss etməyəcəm. Deyəsən, elə bu məsələ həm də doğma, "ailədən biri" saydığımız insanların dəyərini göstərir, onların qədrini bilməyimizi xatırladır. Əsas məsələ isə dəyər verdikcə qudurmayan, səni xor görməyə, istifadə etməyə çalışmayan və səni olduğun kimi qəbul edib qayğı göstərən insanları tapmaqdır.
Son olaraq, 2022-də sözün əsl mənasında azadlığımı əldə elədim: həm maddi, həm hüquqi. illərdir bu anı planlamışdım. Elə bir nöqtədəyəm ki, bir oğlançün çəkəcək hər qayğıdan uzağam: nə təhsil, nə əsgərlik, nə karyera, ən əsası isə, işləmək dərdim yoxdur, 2023-ün ən azı ilk yarısında da olmayacaq. Necə deyərlər, fələkdən vaxt oğurladım. Ya da buna "satın aldım" deyək. Bunu eləməyimin tək səbəbi və məqsədi isə bütün zamanımı özümə ayırmaq idi. Mental olaraq rahatlıq tapmaq, Zehnimi məşğul edən fikirlərimi harmanlamaq, hər şeyi götür-qoy edib "resume or quit?" seçimi etmək, özüm üçün həyatım barədə hər şeyi aydınlaşdırmaq istəyirdim. Düzü, 3-4 aydır hələ də heç nə etməmişəm, çox şeylə üzləşməyi ertələyirəm, günlərimi boşa keçirirəm. 2023-dən də gözləntim bu ertələməni, günü günə satmağı dayandırıb, özümə bu qədər zaman qazandırmaqdakı məqsədimi həyata keçirməkdir.
14. Unuda bilməyəcəyim bir il.
Duyğu döngüsü, ilin əvvəlindən bəri təməli əvvəlki illərə dayanan depressiya içərisində olduğum, ağır mental çöküşləri yaşadığım, həyatın reallıqlarını gördüyüm, necə deyərlər püxtələşdiyim bir il.
Yeni insanlar tanıdım, yeni biliklər, yeni uğurlar əldə etdim, nə qədər yaxşı olsaq da insanların kinini, pisliyini də gördüm, boş şeyləri vecə almamağı öyrəndim, ilin ortası sözlük kimi bir yerlə tanış oldum, çox şeylər öyrəndim bu bir ildə. mental cəhətdən çox dibdə olduğum üçün bir neçə həftədir müalicəyə, həkim təyini ilə antidepressant qəbuluna başladım. Düzünü desəm 2023 dən çox böyük bir şey gözləmirəm, ümumən bir şeylərə başlamaq üçün filan ilin yenilənməsini- 365 günün tamam olmasını gözləmək absurd gəlir mənə, yəni irəlidəki aylar üçün daha yaxşı olacağımı ümid edirəm.
Bu mahnını keçən il bu vaxtları kəşf etmişdim, demək olar ki, bütün il boyu mənim düşüncələrimə, gecələrimə, yollarıma şərik oldu, sevirəm bu mahnını.
10. Son, ya da sonum olmasını arzuladığım tarix.
Hərdən istəyirəm çıxın o kalendarın qabağına deyim ki, "dur, yolun sonuna geldin. Artık kaçış yok" sadəcə bəlli məsələdir, vaxt dayanmır.
Hamı kimi mən də içkili girdim, sahildə təkbaşıma, əlimdə siqaret atəşi-fışfışa baxırdım. Evə də saat 3-4-də çatmışam, necə gəlmişəm bilmirəm, yəqin taksiçi sakso filan çəkdirib, yadımda deyil.
ilk dəfədir yeni ilə bu qədər bədbin girirəm, necə deyərlər, soxum belə ilə, soxum belə yaşayışa.
Nə bilim, 2021-ə kinliyəm, 2022-dən də eyni performansı görsəm, artıq dözə bilməyəcəyəm. Unutmaq ən böyük nemətdir deyəsən. Keçən ili unutmaq diləyilə
Keçən ili unutdurması diləyilə...
edit: sənin ağzını sikim 2022, necə ki, sən sikdin
13. böyük gözləntilər olmadan girdiyim və gözləntimin altında keçən il. çox tez bitdi, keçən ilki yeni il günü elə bil bu yaxınlarda olub.
2022 ilə əlaqəli tək istəyim fiziki və psixoloji olaraq daha sağlam olmaq idi. idmana başlamaq, vitaminli qidalara üstünlük vermək, içkinin başını buraxmaq, insanlarla ünsiyyət qurmaq və s. kimi bəsit şeylər. əlbəttə heç biri alınmadı və gəncliyimdən bir ili daha itirdim. keçmişi unuda bilmədiyim üçün özümü heç vaxt bağışlamayacam. gözüm o qədər geridə qalıb ki önümə gələn fürsətləri də itirirəm. işsiz kimi 2 il uğrunda süründüyüm köhnə sevgilimlə görüşdüm. 2 ildir istədiyim şey gerçəkləşdi amma nə olsun? məni sikinə almayan biri üçün özümü niyə belə cırıb dağıdıram? niyə indiyə qədər aramızda keçən hər şeyin beynimdə qurduğum senarilərdən ibarət olduğunu anlaya bilmədim? üstəlik bütün bu şeylər yaxınlarımla olan münasibətimi də korladı. bəlkə də hamını mən uzaqlaşdırdım ətrafımdan, bax bu da ola bilər.
həyatla olan bağımı itirmiş kimi hiss edirəm. o qədər mənasız gəlir ki hər şey sadəcə ölümdən qorxduğum üçün yaşamağa davam edirəm. heç vaxt etməyəcəyimi düşündüyüm şeyi etdim. antidepressan almağa başladım. olmayan əsəblərimi daha da sikdi.
amma yenə də ümidlərim tam sönüb deyə bilmərəm. özümü anlamağa çalışdım ən azından. bu ilin başında istəklərimi gerçəkləşdirəcək gücü özümdə tapmadığım üçün bəlkə də hər şey pox kimi oldu heç biri vecimə deyil. hal hazırda ən böyük gözləntilərimin olduğu il 2024dür. 2023də onun bünövrəsini qoymağı planlayıram.
bir də özümə yaşamaq üçün məqsəd tapmalıyam. uşaqlığımdan bəri ağlımda qurduğum ssenarini kağıza tökməyi planlayıram. bəlkə oyun olaraq, kitab, serial və ya film olaraq gələcəkdə yayınlayaram, hələ ki bilmirəm
17. Digər illərə nisbətən daha tez gəldi keçdi sanki. Nə yalan deyim o qədər də verimli bir il deyildi, özümü inkşaf etdirmək üçün demək olar heçnə etmədim. Bunun çox səbəbi olsa da, başda öz təmbəlliyim oldu. Amma özümə söz verirəm ki, 2023-cü ildə ən azından özümə qarşı olan tənbəlliyimi aradan qaldıracam. 2023-dəki mən bunu oxuyanda artıq buna nail olduğuna ümid edirəm.
insanlar tanımaq cəhətdən isə rəngarəng oldu. Yeni dostlar və mənə çox əziz olan birini qazandım. Bu cəhətdən yaxşı yadımda qalacağına inanıram.
15. Ölümə bir il daha yaxınlaşdığımız il.hər bir il söhbətlərinin filan ciddi şəkildə mənasız olduğunu düşünürəm amma neynəmək olar insanlar mənasız şeylərə məna yükləməyi çox sevir.
9. 2021 çox gözəl il oldu. Xüsusən də noyabr və dekabr ayları. Ay da Dekabr çox bomba olduee. Əla keçdi. Dekabr ürəkdi. Candı ciyərdi. Ən əla ay dekabr oldu. 2022dən də gözləntim təbii ki 2021də olan tatlı süprizlərin davam etməsidi
)