Görünür, reklam bloklayıcı istifadə edirsən. Biz də edirik ^^.
Reklamların cansıxan olduğunu anlayırıq, amma saytın istifadəsi hər
kəsə açıq qalsın deyə server xərclərini ödəməliyik. Artıq atamız
cibimizə pul basmır. Serverin xərcin çıxartmalıyıq. :')
168. Dağınıq, nə edəcəyini bilməyən, həyatın sonrakı mərhələsinə atılmaq istəməyən, demək istəyib də deyə bilmədiyi sözlərin verdiyi ağırlığın altında.
iyul ayının əvvəlində çox pis şəkildə düşmüşdüm, hələ də düşməyə davam edirəm. hərdən yeni biriləri ilə tanış oluram, həyatımda müsbətə doğru nəsə olur, amma ümumi yaxşıyammı, bilmirəm.
il boyu master hazırlığı, uni imtahanları, üstəgəl də işləyirdim deyə istədiyim şeylərə vaxt ayıra bilmirdim. bunun üstünə də adını belə qoya bilmədiyim, içindən çıxmaqda çətinlik çəkdiyim bir münasibət var idi. Bəlkə münasibət belə deyil idi, sadəcə mən belə adlandırıram. Müəyyən qədər istəklərimə çatdım, işdən də çıxdım, evdə qalıb martin iden sindromu yaşayırdım, bir sözlə. Siqaretə belə başladım, məktəbdə oxuyanda maraq üçün tək-tük çəkirdim, amma son 7 ildə siqaret çəkməmişdim.
bir şeyin fərqinə vardım ki, bütün qohumların gözü üstümdə imiş, iki aydı işdən çıxmışam, zəng vurmayan qohum qalmadı. Qrup yoldaşlarımın əksəriyyətinin işə girməsi və mənim onlarla müqayisə edilməyə başlanılmağım da ayrı bir dərd oldu. Əslində bikar da deyiləm, təcrübəyə gedirəm, amma məvacib yoxdu. Onlara görə uni bitdiyinə görə yaxşı bir yerdə işləməli imişəm. iş təklifləri də gəlir, sadəcə sırtıqlığıma salıb oturmuşam evdə. Çünki həqiqətən yorulmuşam. içimdən gəlmir. istəmirəm. Mental olaraq çökmüşəm. Nə deyim artıq. Təcrübəni də bacardığım qədər yola verirəm ki, işə götürməsinlər məni.
Keçən dəfə barracuda tısbağa haqqında entri yazanda yadıma düşmüşdü. Balaca vaxtı bir tısbağam var idi, başına itin oyununu açırdım. Demirəm, əzab vermək üçün edirdim, əksinə onu çox sevirdim. Elə bilirdim yaxşılığı üçün edirəm, amma tam əksinə imiş. Demək payız aylarında biologiya müəllimim vermişdi. Bala idi, bunlar da sən demə qış gələn kimi qışlayırlar, yəni yatırlar bütün qış. 1 ay oynaşdıq elədik, əlimlə yemək yedizdirirdim falan, sonra bu, yavaş-yavaş yatmağa başladı. Yatmağa başladı dediyim də gün boyu qınından çıxmırdı. Dedim indi tısbağa ölür, təcili nəsə etməliyəm. Götürdüm atdım suyun içinə ki özünə gəlsin, sudan çıxartdım o tərəfə bu tərəfə yelləyirəm, sonra yenə suya atdım, özü elə üzə-üzə suyun üzünə çıxırdı, yenə də əlimlə basırdım suyun altına. Yazıq heyvana waterboarding işgəncəsi edirdim bir sözlə, bir yerdən sonra tripə girib "malların yerini söyle" falan deyirdim. Nəsə də bunu demək olar hər gün edirdim ki, ölməsin. Səhər dururdum, məktəbə gedənə yaxın bunu soyuq su ilə oyadıb məktəbə gedirdim, gələndə də barmağımla əlləşdirirdim.
Amma çox yaxşı baxırdım, yeminə qədər hər şeyini alırdım. sadəcə elə bir psixologiyada idim ki, sanki verdiklərimin əvəzini istəyirdim. Sənə bu qədər baxıram, sənin bu qədər xərclərini çəkirəm, sən də yatma, əyləndir məni kimi fikirləşirdim. Həmin tısbağa çöldə zir-zibillə qidalanıb yaşasaydı, daha çox xoşbəxt olacaqdı sanki. istədiyi vaxt yatacaqdı, istədiyi vaxt da duracaqdı. Bir verib, beş almağa bənzəyirdi mənim o tısbağaya olan sevgim. Beləcə bütün qışı qoymadım yatsın. Yazda da bezib həyətə buraxmışdım.
Hal-hazırda özümü o tısbağa kimi hiss edirəm. Təcrübəyə belə gedəndə sanki o soyuq suya atırlar məni, axşam da evdəkilər, qohumlar barmaq edir və beləcə yatmıram. Mənim nəyimə lazımdı axı yazda qış yuxusu?
116. 2 saatdı itim yoxa çıxıb. Bütün qəsəbəni başdan aşağı gəzib axtardım amma tapmadım. indi qutab ilə şirinçay içib ağlayıram aq. Yaxın olduğum tək canlını da itirdim içini sikim
Not: tapıldı. indi də sevincdən qutab ilə şirin çay içirəm
3. bəzən bir hissiyatın olur adını qoya bilmirsən.bir yerin sızlıyır sanki.amma bilmirsən harda necə.ürəyindirmi ,başındırmı.bilmirsən haradır.amma ağrıyır.bir şey istəyirsən olmayıb.uşaq kimi istəmisən.gecələr yata bilmiyib onu fikirləşmisən ,səhər duranda ilk fikrin o olub.hara getsən,kimlə danışsan ,necə vaxt keçirsən də ağlının bir tərəfi daima onun üçün işləyir.belə eləsəm alınar görəsən ,ya elə.yox bunu sınamışam olmayıb.qoy bu dəfə belə eləyim.bu fikirlər dayanmır ,hey keçir ağlınnan.birdən dayanırsan ki , bəsdi daha bu qədəri lap üzsüzlük olur.yığışdırırsan özününü.yarım saat sonra özünü yenə plan qurarkən tapırsan.yaddan çıxdı hər şey.bir yol daha olmalıdı,bir plan daha.çox şeymi istəyirəm deyə soruşursan özünnən.öz özünə təsəlli verirsən.deyirsən əvvəl də olub belə ,bax indi heç yadına düşmür.yenə elə olacaq.yadınnan çıxacaq.üzü belə yadına gəlməyəcək.yaraların sızlayacaq sadəcə yadına düşəndə.yenə ürəkdən güləcəksən.
sonra baxırsan gecə olub.yenə tavan zilləmisən gözlərini.bütün olanların analizini başdan.bəlkə mininci dəfə.bəlkə də çox.
kaş yolum kəsişməsəydi.əvvəlki halıma qayıtmaq üçün çox şey verərdim.indi girmişəm bu yola nə sonu görünür nə geri dönülür.
66. ölmüş hiss edirəm.müharibədə telefonu partlamış ən yaxın dostumun silahdaşımın vatsapı 3 gün qabaq aktiv idi.gecə dəli olmuşdum ki, sağdı artıq o, qayıdıb.çox sevindim 3 dəqiqə .sonra qardaşına, taqım uşaqlarına falan yazdım.dedilər ki ailəsi nömrəni dublikat çıxardıb ona görə online olub.qaldı sevincim içimdə.ölmüşem sanki.
26. Tornadoları bilirsizdə 2 fərqli hava tipinin bir birinə qarışmasından və təsirindən yaranır, mənim içimdə hansı tornadolar qopur indi onu bir Allah bilir.
Bu qədər bir birinə ziddiyyətli kəsləri eyni evdə toplanması mütləq bir fırtına qoparır.
172. Evə gizlin gizlin girmişəm çünki dizlərim yara içindədir. nə qədər danlanmışam ki böyük qızsan hər tərəfin yaradır rolik sürmə zart zurt. indi deyirəm ay ağılsız, bircə dəfə böyük sözünə qulaq as. Ümid edirəm bütün yaralarım tez sağalar.
Bu arada məhlədə hamı elə bilir 15 yaşım var lololol və məhləyə təzə köçmüşəm.
Özüm də əlayam bir neçə gün bızi şeylərdən məhrum olacam amma.
142. Ruh halım göt-baş olub, nə hiss etdiyimi, niyə üzgün olduğumu həftələrdir anlaya bilmirəm. durduq yerə ağlamaq, yerə çökmək, qışqırmaq istəyirəm. Sanki hər şey ürəyimdə qalıbmış kimi hiss edirəm, amma ağlayıb rahatlaya da bilmirəm.
Bəzən heç danışmaq da istəmirəm. Nə deyim ki? niyə deyim? heç bir mənası yoxdur onsuz da heç birinin. Danışarkən yoruluram. necə ifadə etmək bir yana, olan problemləri tam olaraq özüm də anlamıram ki, qarşımdakına izah edim. indi hiss etdiyim hər bir duyğu bir neçə dəqiqə sonra bütün əhəmiyyətini itirir.
Çox yalnız hiss edirəm aq. Bir insan hər mühitdə necə bu qədər yalnız olmağı bacara bilər axı. Evdə yalnızam, universitetdə yalnızam. Hər yerdə yalnızam. Əvvəl məni xoşbəxt edəcək az da olsa bir şey tapırdımsa, indi onlar da kifayət etmir.
insanlardan nifrət edirəm. insan görmək istəmirəm. Hər kəsin çox yaxşı yola getdiyini görmək mənim ortamdakı tək yalnız bədbəxt olduğumu gözümə soxur. və bu məni dəli edir. Çölə çıxmaq, insan görmək istəmirəm. sanki hər kəs xoşbəxt də tək bədbəxt mənə imişəm kimi hiss edirəm. amma Evdə oturmaq da istəmirəm, çox bezirəm. Ümumiyyətlə, heç yerdə olmaq istəmirəm e mən. Hər yerdə sıxılıram. Heç yerdə məni özünə çəkən heç nə tapa bilmirəm.
Bəzən saatlarca oturub ağlamaq istəyirəm, oturub arzumu gerçəkləşdirməyə çalışıram, o da olmur. Əsəblərim onsuz başını götürüb gedib. Yersiz aqressiyalar, durduq yerə gözlərimin dolmağı dəli olmaq üzərəyəm. Artıq özümə çətinliklə hakim ola bilirəm. Əsəblərimi də idarə edə bilmirəm, çox gərilirəm, anidən əlimdə olan hər şeyi qırıb-tökmək, parçalamaq istəyirəm.
Üf özümdən bezdim e. mən yaxşı hiss etmək istəyirəm, xoşbəxt olmaq istəyirəm. Gülmək istəyirəm, həqiqətən gülmək istəyirəm. Ürəkdən gülmək üçün çox darıxmışam.
173. Özümü noxud üstündə yatan şahzadə qız kimi hiss edirəm.* yəqin, nağılı eşitmisiniz; bir gün şahzadə qızın, doğrudan da, şahzadə olub-olmamasını yoxlamaq üçün onun yatdığı taxtın üzərinə bir noxud dənəsi qoyurlar, sonra onun üstündən 40 yorğan salırlar. Sonda Şahzadə qız o qədər həssas olur ki, bir noxud dənəsi onu narahat edir və rahat yata bilmir.
Cırtdanın nağılındakı it hürən tərəfdə tək yaşayan kişidən sonra ən çox özümə oxşatdığım nağıl obrazıdır şahzadə qız. 40 yorğan olsa belə, yenə başımı qaldırıb "hansı cındır qoyub o noxudu ora?" Deyirəm.
Qəribə ironiyadır, problemlərlə boğuşduğu vaxtlar heç bu qədər narahat olmur insan, amma bir həftə heç bir iş görmədən, özünə dincəlmək üçün vaxt ayıranda dünyanın bütün dərdlərini belinə yükləyirlər sanki.
"Sevinci qaşıyıb, vallah, mən hər gün
Sevincdən özümə dərd yaradardım.
Əgər olmasaydı dəryaca dərdim,
Dərdin yoxluğunu mən dərd edərdim."
174. Özümü maşının altına girmiş topu çıxarmağa çalışan uşaqlar kimi hiss edirəm. içmək istəyirəm, içib qışqırmaq, ağlamaq istəyirəm(hətta), amma eləyə bilmirəm, nəyə görə? Çünki evdə tək deyiləm.
Prinsip olaraq, başqa yerlərdə 2 bakaldan artıq pivə, nə bilim, 2 rumkadan yuxarı araq içmirəm, çünki o yolun dönüşü də var və alkoqollu şəkildə yol getmək xoş gəlmir. Hər an kimisə bədbəxt də edə bilərəm, həmçinin özümü də. Bir də, verdiyi üfunət iyi, yanındakı insanı lap özündən çıxarır. Nə etmək olar ki?
içməyə yer axtarıram, lakin tapa bilmirəm. Qabağıma çıxan hamını içməyə çağırıram. Ağlım başımda olanda heç nəyi ciddiyə ala bilmirəm. Ciddiyə alınası çox mövzum var amma. Nə olacaq bundan sonra? Nə etmək daha yaxşı olardı? Və sair
Özümlə barışıq yaşamaq istəyirəm. Özümdən nifrət etmək istəmirəm. iyrənc olduğumu düşünüb, özümü aşağılamaqdan həzz almaq istəmirəm. Şəkil çəkdirəndə "bu nə viduxadı için skm" demək istəmirəm. Xoşum gələn insanlara xoşum gəlir, ya da həqiqətən yaxşı, gözəl, xoşsöhbət insanlara bunları deyib sevindirməyə çalışıram, lakin eynisini kimsə mənə edəndə gic oluram. Kimsə məni tərifləyəndə elə bilirəm ki, mənlə məzələnir, ya da utanıram, utandığımdan bilmirəm nə edim, başlayıram pis xüsusiyyətlərimdən birinə diqqət çəkməyə, qarşımdakını da özümdən soyuduram. Nədir görəsən bunun adı?
Hə amınaqoyum, mən gijdıllağam. Deyirəm axı. Bu gecə də lül-piyan ola bilmədiyim üçün bağışla məni. Özümü sevə bilmədiyimçün bağışla məni. Bu bəlkə də ruh halı deyil, çünki mən həmişə belə hiss edirəm. Lakin bəzən ağlıma gəlir. Ki, bunu da biri üzünə çırpır, onda insan(ya da mən, səni bilmirəm) özünə gəlir ki, neylirsən ala sən xiyar? Saçların zordu deyir, deyirsən, ala yox burnum yekədi, deyir o da zordu, dirəşirsən ki, yox e, güləndə gijdıllağa oxşayıram, deyir o da yaxşıdı, uje nəsə tapa bilməyəndə deyirsən, ala yoxe mən bir nöqtədə dura bilmirəm, hər şeyin poxunu çıxarıram zad, axır qabağındakı da dözməyə çalışır uje. Dönüb bir sikdir get desə, halbuki ondan yaxşı olar bəlkə də, çünki bu boktan düşüncələr sənin başına yıxılacaq axı, düz deyil?
Bir tərəfim o uşaqlar kimi topu burdan qurtarmağa çalışsa da, digər tərəfim maşının sahibi kimi, uşaqların üstünə əlində çomaqla gəlir ki, köpəyuşağı, demədim maşının yanında top oynamayın? Sənin betərivi sikim dayday!
189. Payızın gəlməsi ilə onsuz da yüksəlişdə olan moodum son iki üç gündə tavan səviyyəsində sayıla bilər.
Havalar soyuduğu üçün siniflərdə yatıb qalan, Bir müddətdir dərslərdə məni yalnız qoymayan hamilə pişiyim cümə günü ana olduu * )
Artıq nənə sayılıram gözüm aydın. Atasını tanımıram amma allah analı böyütsün.
Hər nəysə, indi isə evin içində 32 diş gəzərək bunu qeyd edəcəm. Eyni Son 2 gündə etdiyim kimiahdjahs
99. əslində mən bu gün çox məşğul və o qədər kədərli idim ki, heç kimin məni sevmədiyini, çox tənha olduğumu düşündüm. Sonra bura gəldim, baxdım ekranda qar dənəcikləri uçur. əvvəlcə bunun nə olduğunu başa düşmədim, sonra baxdım ki, yazar olmuşam. indi qəribə bir sevinc hiss edirəm. təşəkkürlər sözlük.
115. işləri fln bitirib ev xalqı ilə ənənəvi "gecəniz xeyrə" xorunu səsləndirdikdən sonra qulaqlıqları taxıb adsızinsanın içki içərkən dinlənəcək mahnılar başlığına yazdığı ən son musiqini açdım. içkisiz də verdiyi vibe pis deyilmiş
Olduqca sıxıcı, gərgin, bir o qədər də yorucu günün sonunda axır ki "bitti" dedim. Bəli. Artıq lənətə gəlmiş imtahanların sonuncusunu bu gün yazdım. Nəticələri pis olmayacaq yəqin ki amma bezdim artıq. Bilmirəm ən son nə vaxt heç nəyin dərdini çəkmədən, içtən içə fikir etmədən rahat olmuşam. Hə semestr tətili fln gələcək. Ən azından onu az-maz istifadə edə bilmək üçün evrəndən şans istəyirəm azacıq..
86. yaşamırammış kimi hiss edirəm, sanki ətrafdakı hamı yeni bir şeylərə başlayır, yeni insanlar tanıyır, bəziləri həyatını sıfırdan başqa şəhərdə hətta başqa ölkədə qurur mən isə özümə ilişib qalmışam.ən pisi isə bütün bu dibdə qalmaq hissi heç nə bacarmadığıma görə deyil, kənardan baxılanda "gələcəyi parlaq" dedikləri biri belə ola bilərəm bəlkə də.
ancaq hər şey o qədər solğun gəlir ki, elə bil hər şeyə bir pərdə arxasından baxıram, ətrafımdakılar isə bu altında gizləndiyim pərdəni görürlər, dediyim cümlələri belə tam başa düşmürlər. özümü gənc hiss etmək istəyərdim, bu qədər yorğun hiss edəcək qədər yaşamamışam hələ.
34. Bayaq bir dənə video gördüm. Qızın biri gedib yağışda, palçıqlı yolun ortasında uzanır. O qızın yerində olmaq istəyərdim. Gedib yatardım yağışın altına. Qalardım ta ki üşüdüyümü belə hiss eləməyənə qədər. Üzümdən, üst başımdan süzülən yağış suları kimi çıxıb gedəydi bütün fikirlərim, hisslərim. Bildiyim tək şey o an orda olduğum, hiss elədiyimsə üstümə tökülən damcılar olaydı.
Ruh halım. Məni normala qaytaracaq nəsə eləmək istəmirəm. Sakitləşmək də istəmirəm. Əsəbiləşib ağlamaq da. Yox əgər əsəbiyəmsə niyə əsəbiyəm. Dəyərsiz hiss eləyirəm? Yox. Dəyərsiz hiss etməyim kiminsə vecinə deyil. Kiminsə dayaz olmağı mənim günahım deyil. Yenə qayıdaq ən başa? Qayıdaq. Nələrisə sübut eləmək də istəmirəm. Ehtiyac yoxdu çünki. Sübut mənəm çünki. Görməzdən gəlmələri mənim səhvim deyil. Mükəmməliyyətçiymişəm. Bunu da ən çox özüm deyirəm.
Haqlıyam zatən, eləyəm. Mükəmməl insan yox imiş. Bunu da deyən mənəm.
Mükəmməl olan mənəm. Yağışın altında uzanmaq istəyən mən. Boş verən mən. Vızqırdın deyə bilən mən. Canınız cəhənnəmə deyə bilən mən. Mükəmməl olsan kaç yazar deyə bilən mən. Sizdən bir pox olmayacaq deyə bilən mən.
Mükəmməl olan göy üzünün altında, yorğanının altında, bir gün də torpağın altında olacaq mənəm.
161. Məcbur qalıb sadəcə 4 saat yatdığım yuxu ilə bütün gün oturub sadəcə manga oxumaqdan və ağ səhifələrə baxmaqdan gözlərimi bağlaya bilmirmişəm kimi hiss edirəm (amma bağlaya bilirəm haha). Sadəcə 15 bölüm də oxuyacam və geriyə 100 bölüm qalacaq və onu da 1 günə bitirəcəm və ən sonunda onun haqqındakı bütün tiktokları spoiler yeməkdən qorxmayaraq və içindəki zarafatları anlayaraq izləyəcəm və teoriyalara beyin yoracam. Düşünə bilmirəm sadəcə boşuna xoşbəxt hiss edirəm və kimsə gəlib məni yumruq təpik altına salsa belə güləcəkmişəm kimi hiss edirəm. Göz qırpmağı da azaltmışam deyəsən. Gün boyunca nə etmək istədiyimdən əmin ola bilmirdim belə. Yemək yemək üçün mətbəxə girib sonra vaz keçib tualetə girmək istəyib qapıya çatanda rəsm çəkməyə qərar verib sonra o fikrimdən də daşınıb həyətdə boş-boş 2 tur atıb yatağa keçib yenidən mangaya davam etdim. Ruh kimiyəm hazırda
125. *kaan boşnak*ın "yorgunum ve ağrılar" mahnısına ilham olmuş kimi hiss edirəm. Eskimiş renkli yaz günlerini
Özlemiş gibiyim
Kendimi çok yüksek bir binadan
Atmış da ölmemiş gibiyim
Yorgunum ve ağrılar
Kırıklarım var
Eziklerim, çiziklerim
Biraz daha tanısam seni bu gece
Başımda beklemeni isterim
Bir haftalık Ankara tatilini
Bitirmiş, doymamış gibiyim
Zincirini kırmış köleler gibi kaçan heveslerimi
Saymamış gibiyim
166. Bilmirəm yenə az yatdığım üçündür yoxsa xiyarlığım tutub yenə amma içimdən çox gicgicə şeylər eləmək gəlir sözlük. Enerji partlayışı var içimdə elə bil. Ya
Kimləsə dava eləmək istəyirəm ya da yemək yemək istəyirəm. Bilmirəm bəlkə də durub şəhərə çıxdım. Ən yaxşısı telefonu əlimdən buraxmayıb manga oxumaqdı... Durum pizza bişirim yenə? Bəlkə nəsə sifariş edim? Bəlkə tamamlamadığım rəsmləri tamamlayım? Bəlkə film izləyim? Bəlkə playstation-da nəsə qoşum oynayım? Uşaqlar səs çıxarmır, yata da bilərəm. Ən yaxşısı yemək yeyim. Ac da deyiləm axı. Nəysə gedim o biri otaqdakılara ilişim qışqırsınlar. Onsuz da 3-4 günə keçib gedəcək bu xoşbəxtlik hissi
171. Dostum "suzuki pulsuz festivala aparacam səni sabah 1də gəl" dedikdən sonra ilk dəfə festivala gedib əylənib evə saat 10-da baş ağrısı ilə gələndən sonra leşim çıxmış kimi hiss edirəm. Əyləncəli idi amma, başqa vaxt yenə getməyimə dəyər
65. əvvəllər bu başlıqdakı yazıları oxuyub heç tanımadığım insanların hisslərinə ortaq olduğumu xatırlayıram. bəzən deyirdim ki, axı, yazarların ruh halı onların həyatına heç toxunmamış və ya toxunma ehtimalı az olan insanların niyə vecinə olsun ki? düşünürəm ki, bugün bunu anlamlandıra bilirəm. bu başlığa yazmaq əslində bir növ özünlə üzləşmək deməkdir. böyük ehtimalla, məqsəd insanlara nə düşüncədə, nə hissdə olduğunu bildirməkdən ziyadə beynində dönüb dolaşan şeyləri yazıya tökməkdir. asan görünsə də çətindir əslində. yazdıqca özünə etiraf edirsən, reallığa yaxınlaşırsan, qəbullanırsan. bugün qəbullanıram ki, hərkəslə müharibəyə girəcək gücüm varkən öz içimdəki savaşdan sürünərək çıxıram. bəlkə də heç çıxa da bilmirəm, bir yerlərdə ilişib qalmışam. amma sağam, nəfəs alıram yəni. sağam, amma məğlubiyyətin verdiyi hiss mənə ölümdən daha ağrılı, daha kəskin gəlir. məğlubiyyət. öz yerində, özünə qarşı məğlubiyyət.
)
