48.George orwellin ölümündən 6 ay əvvəl çap edilmiş əsər. Əsər, həqiqətən də, haqqında deyilən bütün təriflərə layiqdir, əsl mənada bir şahəsərdir. Orwellin təsvirləri kitabı oxuduqca məni heyran edirdi. Bir yazıçı ancaq bu qədər gözəl təsvir edə bilərdi. Bütün təsvirlərin bu qədər gözəl olmasının isə bir neçə səbəbi var. ilk səbəb yazıçının həyatı boyu şahit olduğu hadisələr, müharibələrdə iştirakı, bir digər səbəb isə özünün də dediyi kimi Yevgeni Zamyatinin "Biz" əsəridir.
1984 totalitar bir cəmiyyətin və onun hökmumətinin təsvir edildiyi distopik janırda yazılmış bir əsərdir. Kitabda 3 fövqəldövlət, 3 fərqli totalitar rejmin hakim olduğu yer mövcuddur: Okeaniya, Avrasiya, istasiya. Romanda hadisələr Okeaniyada cərəyan edir. Bu fövqəldövlətlər də hər birinin öz prinsipləri vardı, hansı ki mövcud prinsiplərin təhrif edilmiş halları idi. Məsələn Okeaniyanın aparıcı partiyası ingsos - ingilis sosializiminin qısaltması idi. sosializmin təhrifə uğramış bu formasına görə dövlət insanların həyatının hər aspektinə söz sahibi idi və idarə edə bilərdi. Teleekranlar bunun üçün əsas vasitə idi.
Əsər totalitarizm əleyhinə yazılmış bir kitab olduğundan uzun bir vaxt SSR-də qadağan edilmişdi. Kitabı müəyyən bir dövr sadəcə "ali" təbəqə, kitabda qeyd olunan şəkildə desək, "Daxili Partiya" üzrvləri oxuya bilirdi sadəcə. Bunun da məqsədi onların bu haqda məlumatlı olmaqlarını tənzimləmək idi.
Kitab heç sıxılmadan oxunulacaq tərzdə bir kitabdır. Ancaq bir də kitab əsasında çəkilmiş filmlər var. Filmi mən elə də bəyənmədim, kitabdakı hissi ötürə bilmir, teleekran qarşısındakı gərinlik, obrazların xarakteri yarımçıq idi.
Qeyd: Azərbaycan dilinə çox yaxşı tərcümə edilib. Hətta deyərdim türk dilinə tərcümə edən ən yaxşı yayım evi olan "iş Bankası" tərcüməsindən daha yaxşdıır
Kitabda, diqqətimi çəkən bir neçə maraqlı məqam var idi.
Yenidil və fikir cinayəti:
Winstonun Saym adlı iş yoldaşlarından biri yenidil lüğəti üzərində işləyən şəxslərdən idi. Saym Yenidil haqqında danışarkən qeyd edirdi ki, sözlərin belə təcrid edilməsinin səbəbi insanların fikirlərini ifadə edəcək söz tapa bilməməkləridir, beləliklə, fikir cinayəti də törədə bilməyəcəklər. Əgər bir insan totalitar sözünü bilməsə, onda içində olduğu vəziyyəti ifadə edəcək söz tapmayacaq, və beləliklə, sistemə tabe olub gedəcəklər.
Fiziki ağri:
"Əgər payıma düşən əzabları ikiqat artırmaq şərti ilə Julianı xilas etmək imkanı yaransa idi, buna razılaşardımmı? Bəli, razılaşardım." Lakin Winstonun da dediyi kimi bu daha çox ağlının diktə etdiyi bir qərar idi, hələ hisslərinin sınağından keçməmişdi. Növbəti səhifədə isə nəzarətçi Winstonu dəyənək ilə vurandan sonra Winston bunları fikirləşirdi: "Heç vaxt heç nəyin xətrinə ağrı hissinin azacıq da olsun şiddətlənməyini istəməməlisən! ağrı başlananda sənə yalnız bir hiss hakim olur - o çəkib getməlidir!"
peşmanlıq və əzab, ölüm yox tərbiyə :
Winston ona niyə əzab verildiyini, Partiyanın niyə gücünü boşa xərclədiyini anlamırdı, çünki onun əsl fikirlərini dəyişə bilməyəcəkdilər. O əslində hər zaman beyninin bir küncündə o nifrəti, unutmalı olduğu xatirələri saxlayırdı. Partiya niyə onu öldürmürdü də enerjisini boşa xərcləyirdi? Məqsəd onnn ruhunu qırmaq, Winstonun inandığı insan ruhunu qırmaq, onu tərbiyə etmək, yeni birini yaratmaq idi. Winston O'Brein-ə onların uğursuz olacağını çünki insan ruhuna inandığını demişdi. Ancaq onlar Winstonun, əgər insan varsa, son insanın ruhunu qırdılar.
Azadlıq iki üstəgəl ikinin dördə bərabər olduğunu deyə bilmək haqqıdır. Winston kitabın sonunda tozlu masanın üstünə "2 2=5" yazır. Daha sonra gözlərindən iki damla yaş düşür, və o artıq böyük qardaşı sevir. Burda ağlıma gələn ilk şey Cons, Aronson, Rezerford oldu, hansı ki, Winston şabalıd kölgəsində adlı kafedə edamlarından əvvəl sonuncu dəfə onları görürdü. Və teleekranda aşağıdakı misralar oxunurdu, ardından isə Rezefordun gözündən bir damla yaş axır.
Şabalıd kölgəsində
sən məni ələ verdin,
mən səni ələ verdim.
Şabalıd kölgəsində
bi yanda sənin qəbrin
bir yanda mənim qəbrim.
O'Brien de dediyi kimi Winston bunların hamısının olacağını bilirdi, ta ən başdan.
12. ikinci dünya müharibəsinin ardından çap edilmiş olması ayrı bir maraqlı təsadüfdür. ayrıca kitab 1948-ci ildə george orwell tuberkloz xəstəsiykən tamamlanmışdır. kitabın adı haqqında başqa bir versiya da A Clockwork Orange'ın yazarı Anthony Burgess'ə aiddir. Onun dediyinə görə Orwell əslində kitabın adını 1948 qoymaq istəyirdi. Başqa bir mənbəyə görə isə (ki bu mənə daha məntiqli gəlir) Orwell sadəcə kitabı tamamladığı ilin son iki rəqəmini dəyişərək kitabına ad verib. (1948-1984).
bu arada həmçinin Anthony Burgess'in bu romandan təsirlənib 1985 kitabını yazıb. başqa bir 1985 adlı kitab György Dalos tərəfindən 1984'ün davamı kimi yazılıb. Haruki Murakami isə 1984 əsasında 1Q84 kitabını yazıb.
Ayrıca ingiltərənin məhşur Big brother və bir çox bənzər realiti şoular da kitabdakı hər addımı izləmə prinsipi əsasında qurulub.
30. kitabda bir hissə var idi ki orda dövlət münasibətləri pisləşən başqa dövləti(əvvəllər əlaqələr yaxşı idi) düşmən kimi təqdim edir və bütün qəzetləri, xəbərləri buna uyğun dəyişir. hətta köhnə qəzetlər də dəyişdirilir və yenidən çap olunur. münasibəti yaxşılaşan dövləti də eyni qayda ilə köhnə qəzetləri, xəbərləri və s. dəyişərək dost elan edir və guya həmişə belə olub. indi evdə oturmuşam, tv'nin səsi gəlir, prezidentin fransaya səfərindən sonra avropanı tərifləyirlər, bizdə avropa dəyərlərinin tətbiq olunmasından, uğurlardan falan filan. aztvdə ki avropa haqqındakı cəfəngiyyatı heç saymasaq cəmi iki gün öncə öz gözlərimlə gördüm ki, məlum türkiyə-hollandiya məsələsini bəzəyərək bizi də türkiyənin böyrünə soxub danışırdılar ki avropa iki üzlüdü, bizim bizim inkişafımızı istəmir filan. hətta paytaxt sakinləri də müsahibə verərək avropadakı insan hüquqlarının pozulması hallarını sərt şəkildə tənqid eləmişdilər. və belə qərara gəlmişdilər ki, avropada prezidentimizin uğurlu daxili və xarici siyasəti nəticəsində əldə etdiyimiz uğuru qısqanırlar. multfilm kimi ölkəyik ama gülməli də deyil vallah.
47. dünya ədəbiyyat tarixinin ən yaxşı 2-ci kitabı. qara dördlükdən biri olan george orwell-in şahəsəri distopik bir dünyada baş verən hadisələri yazan bir kitab. kitab totalitarizmin ən yüksək səviyyəsini bizə göstərir. bəziləri kitabdakı hökuməti avtoritar adlandırır amma onlar totalitardır. totalitarizmin avtoritarizmdən fərqi odur ki, avtoritar hökumət insanların şəxsi həyatına, nə geyinməsinə, nə etməsinə qarışmır. məsələn kitabda isə otaqda olan tv-dən insanların hər səhər idman edib-etmədiyi yoxlanılır. kitabda bir çox təsirli məqam var. mənim ən sevdiyim isə 30 qramdan 20 qrama azaldılan şokalad miqdarını nazirlikdə 20 qrama "artırılmaq" kimi göstərilməsi. günümüzlə bağlı çox şey ifadə edən kitabı oxuyarkən Azərbaycanca oxumamağınız tövsiyyə olunur. ingiliscə bilirsinizsə orginal dilində bilmirsinizsə türkçə (can yayınları və ya iş bankası kültür yayınların-dan oxuyun). kitabın 1984-cü ildə çəkilən filmi də var. kitabı oxuduqdan sonra filmi izləyə bilərsiniz. kitab ümumiyyətlə
insanda çox dərin siyasi-fəlsəfi hisslər oyadır amma yazıçısı ilə bağlı biraz mübahisələr var. kitabdakı obrazlar ssri-dəki liderlərin prototipidir. böyük qardaş (baxma: rowen) stalin, Goldstein-Trotsky hətta deyərdim ki, o'brien - molotov uyarlanması var. kitabda olan 3 ölkə o dövr üçün əsas olan 3 əsas ideologiyanı təmsil edir. sosializm, kapitalizm və faşizm. ənənəyə sadiq qalaraq 1-2 şəkil də yelləyərək yazını bitirim
20. əgər azərbaycanda hər evdən bir nəfər eyni vaxtda bu kitabı oxuyub, dərk etsəydi, küçələrdə dəli kimi o tərəf-bu tərəfə qaçıb, nə edəcəyini bilməyən, ağlayan, söyüş söyən adamlar görərdik.
uinston həbs olunub o`brayn tərəfindən sorğulananda inanmadım aq. kesin qardaşlıq var və adamın dözümlülüyünü filan sınıyırlar dedim. axıra qədər də belə düşündüm. təəssüf.
bu arada qardaşlıq yoxdu... məqsəd partiya əleyhinə fikirləri olanları ortaya çıxarmaqdı. buna baxmayaraq qoldsteyinin adından partiya tərəfindən yazılmış kitab hadisələri çox gözəl izah edir.
41. (baxma: Anan ölsün ay orwel )
Günü gündən daha da dərinə batırıq. Böyük qardaşın gücü də günü gündən artır. Müharibəmiz də bitməyib. Keçmişi də silirlər.
44. hərbi xidmətdə olduğum zaman oxuduğum kitab
sistemin tam ortasında özünü tam reallığıyla hiss etməyin üçün bundan gözəl şəraitdə oxuya bilməzdim.
gün sayan qaqilərin yanına gedəndə dönər mönər aparmaqdansa bu kitabı aparın hədiyyə edin
9. əsgərlikdə oxumağın ayrı ləzzəti olduğu bir kitab. azərbaycan kimi ölkədə oxumağın və yaşadığın ölkə ilə müqayisə etməyin maraqlı olacağını düşündüyüm əsər.
29. george orwell'in 1948də yazılmış distopik romanı. can yayınları tərəfindən nəşr olunan versiyasını oxusanız, tərcüməçinin yazdığı önsözü axırda oxumağınızı tövsiyə edirəm, çünki sayəsində mən kitaba başlamadan ən böyük spoilera məruz qalmışdım
35. çox mənalara yozula biləcək corc oruel imzalı distopik kitab.
eyni zamanda böyük ekran üçün də səhnələşdirilmiş, amma zənnimcə, kitabdakı effekti bir o qədər də verə bilməmişdir. xüsusən, bunu kitabı oxuduqdan sonra filminə baxan insanlar yaxşı duya bilərlər.
qaldı ki, 1984-ün analiz aspektlərindən. burada əsəri demokratik / qeyri-demokratik cəmiyyətlər, şovinizm, diktatura rejimi, iqtidar / müxalifət kimi mövqelərdən çox yerə bölmək və fərqli nəticələr çıxarmaq mümkündür.
böyük qardaşın vətəndaşları media alətləri vasitəsilə təqib etməyi, bəlkə də, mediaya ya göndərmə, ya da onun məqsədini ifşa etməkdən başqa bir şey deyildi. televiziya corc oruelin əsəri yazdığı vaxtlarda yeni-yeni kəşf olunsa belə, əsərin hər zaman aktual ola bilmək qabiliyyəti də buradan gəlir - artıq media və media alətləri insanları maarifləndirmək deyil, onları manipulyasiya sayəsində öz təsiri altına almağa çalışır. bu da elə böyük qardaşın etdiyi şeydir.
siyasi ideologiyalara qaldıqda isə əlbəttə ki, 1984 demokratiyaya da toxunur. amma əsas ələ aldığı ideologiya, məncə, liberalizmdir. klassik liberalizmin individualları dövlətdən önəmli tutduğu nöqtədə, iqtidarın bir vasitə deyil, məqsəd olaraq istifadə olunmağı vətəndaşları dövlət qarşısında dəyərsizləşdirir. elə bu da böyük qardaşın etdiyi şeydir.
sırf öz prizmamdan baxanda isə gördüyüm şey çox açıq-aydın olaraq gücün - iqtidarın qurduğu mürəkkəb oyunlardır. winston və julia meşələrə gizlənib kameralardan qaçdıqlarını düşünsələr belə, onların bunu düşünməkləri üçün şərait yaradan da elə böyük qardaşın özü idi. bu sistematik burulğan fərqli beyinlərə kiçik azadlıqlar verib gözlənilməz şəkildə azadlığın qollarına qandal vurulmağı ilə bitir.
101-ci otağa göndərilib işkəncələrə məruz qalan winstonun edamına hökm verilmir? ona görə ki, winston edam olunaraq yalnız ölmüş olacaqdı. səhv etdi, öldü. böyük qardaşa isə bu, ona işkəncə vermək qədər ləzzət eləmir.
bir insanı o dərəcəyə gətirmək ki sevgilisinin quyusunu qazsın və onu ifşa etsin, "julianı aparın, onu öldürün məni yox!" desin, beli bükülsün, öz halını görsün, düşündüklərinin, əslində, kəskin həqiqət olduğu halda yanlış olduğunun beyninə yeridilməsini hiss etsin, anlamasın, anlamadıqca daha çox anlamasın - bax bunların hamısı, bir insanın edamından daha həzzvericidir.
40.george orwellin əsərinin kelly jensen tərəfindən müxtəlif illərdə müxtəlif xüsusiyyətlərinə görə müxtəlif ölkələrdə tərtib olunmuş üz qabıqlarının toplusu haqda məqalə link
37. orwellin şahəsəri. orwell əsas almaniya və ssri totalitarianizmindən ilhamlanaraq bunu yazsa da o tipli ölkələrdə belə görülməyəcək dəhşətləri təsvir etmişdir.
deməli əsərdə belə bir maraqlı söhbət var hansı ki çox düşündürücür. baş qəhrəman dövlət repressiya aparatının başçısından soruşur ki, nə üçün siyasi məhbusları məhv etmədən əvvəl onları "sağaldırsız". adam da deyir ki, biz sovetlərin və nazilərin səhvlərini təkrarlamaq istəmirik. onların sistemində güllələnmədən əvvəlki dəqiqələrdə məhbusların içində mövcud rejimə qarşı böyük bir nifrət olur və nəticədə rejimə söyərək ölürlər. onlar ölsələr də onların nifrəti cəmiyyət içində ruh kimi dolaşır və sonra o sistemin gələcəkdə başına bəla açır. biz isə onları məhv etmədən əvvəl "sağaldırıq", onları elə bir hala salırıq ki, onları məhv etdiyimiz üçün özləri hələ bizə təşəkkür edirlər.
49. Azərbaycan mı mənə 1984-ü xatırladır yoxsa 1984 mü Azərbaycanı. Niyə beləyik. Niyə əlimiz qolumuz bağlıdır. Niyə heç kim bir birinə dəstək vermir. Axı nə vaxt xalq olaraq üzümüz güləcək. Niyə və nə vaxt?
--spoiler--
kitabı kiməsə rekomendasiya etsəm, 1 və 4cü bölmələri deyərəm. 2 və 3 sadəcə əlaqələndirici komponentlərdi. 1ci hissə girişdi yazıçı bütün gücünü bu girişə verib, müharibədən sonnra formalaşa biləcək digər distopik dünya. yeni sözlər, "big brother", 3 nazirlik və partiya şüarları hələ teleekran söhbəti tam başqa və maraqlı idi, əsl 1ci hissə-maqnnit. baş qəhrəman kimi də partiyanın fikirlərinə və idarəçiliyinə skeptik yanaşan birini-smiti seçməsi tam çəkir adamı. 2 ci hissə julia ilə tanışlıq, yazıçının təsvirləri məni özünə çəkirdi, oxuduqca hər xırda detalın belə yerində olması kitabdan ayırmırdı , ancaq, axmaq sevgili söhbətəri olmasa idi, çox sönük səslənirdi( zövq məsələsi). 3-cü hissə hamının oxumalı olduğunu zənn etdiyim bir hissə, həmişə aktual olacaq məsələlərin uydurulmuş goldstein tərəfindən ortaya gətirilməsi, bu hissə yorucu olsa da çox fikirləşmək lazım deyil real olan fikirlər açıq aydın göstərilib.
4cü- çox maraqlı olduğu üçün bir nəfəsə oxuna bilinəcək bir hissə, tez oxumağı məsləhət görmürəm. yazıçının sətiraltı bildirmək istədiyi bir neçə fikri qaçıra bilərsiz. insana necə təsir etmək olar, iradənin necə qırmaq olar, hələ smitin o"braynla olan dialoqları, sadəcə donub qalırsan.tammamilə məhv olma, bütün ümidlərin arzuların puç olması, əmməli dəhşət yaşadır. axrına az qaldıqca nəsə dəyişəcəyinə, qaydasına düşəcəyini gözləyirdim, nə isə happy end-ə öyrəşmiş adamın gözləntiləri doğrulmayacaq.
5. george orwell-in bbc top 100 books to read before you die listindeki eseri.insanı qorxulara sürükləyən demokratoyanın insan haqqlarının tamamilə yox olmuş və dövlətin hər şeyi eline alaraq idarə etdiyi cəmiyyətdə yaşamağın dözülməz əzablarını göstərən əsər.
ən maraqlı məqamlarınnan biri kitabın sonlarına doğru işgəncə olunan baş rol qəhrəmanının artıq dözmədiyi üçün bütün günahı sevgilisinin üstünə atmasıdır.burda çıxan mahiyyət odur ki, qəhrəmanlıq etmək hər kəsə şamil olmur və dövlət istənilən şəxsi sındırmağa ideyalarını yox etməyə qadirdir.ümumiyyətlə bu əsəri oxuyarkən bir şey diqqətimi çəkmişdi ki sanki bu kitab avropalıların komunist rejimi qorxusunu ifade edir amma real komunizm əsla belə deyil
36. corc orwellin sovetlər ittifaqından motiv götürmüş və diktaturanın insan təkamülü üçün necə böyük əngəl olduğunu göstərən distopik romanı.həqiqətən təriflənəsi əsərdi.və ən yaxşı tərəfi də budur ki fərqli baxışlar fonunda başqa nəticələr əldə edilə bilən əsərdi.məsələn dikto-sadizm və tiranlığa eyni zamanda da köləliyə meylli olan insanların bu psixoloji travmalarını üzə çıxarır.adətən belə insanlar kitabın mövzusu olan dövlət və sistemi eləcə də həmin sistemin üzvü olan obrazları bəyənir.
32. Müxtəlif ölkələrdə, çoxlu sayda müxtəlif üz qapağı ilə çap olunmuş kitab. Bəziləri minimalist dizaynla, bəziləri də illustrasiyalarla kitabən ana fikrini əks etdirməyə çalışıblar. Hamısı əla görünür məncə. Bircə bizdə ucuza qaçırmış kimi üstünə sadəcə 1984 yazmaqla kifayətləniblər.
15. yazıçısı olan orueli illərlə ssri düşməni qismində saxlayan 2 kitabdan 2-cisi. digəri də animal farm-dı. totalitar cəmiyyətlərin bir çoxunda qadağan edilmiş əlavə olaraq bizdə rahatlıqla tapıla bilməyinə üstəlik tərcümə keyfiyyəti də yerində olmasına heyrət elədiyim kitabdır.
22. 1983-cü ildə ridley scott tərəfindən apple üçün çəkilən 1 dəqiqəlik reklamdır. reklam george orwell-in eyniadlı kitabına göndərmələr daşıyır. reklamda ekranda danışan kişi *
David Graham
yən big brother o illərdə apple-ın böyük rəqibi ibm-i təmsil edir. ekranı çəkiclə qıran qadınsa *
Anya Major
apple-ı təmsil edir. steve jobs öz çıxışında big blue *
big brother
yəni ibm bütün kompüter sənayesinə hakimmi olacaq? bütün informasiya əsrinə? george orwell 1984 haqqında həqiqətən də haqlı mı idi? demişdir.
reklamda isə 24 yanvar 1984-cü ildə apple yeni macintoshu təqdim edəcək və siz 1984-ün *
tarix
niyə 1984 *
əsər
kimi olmadığını görəcəksiniz deyilir.
17. maraqlı distopiyadır,totalitar dövlətin bütün çalarlarını görmək olur. lakin mənə görə aldous huxleyin brave new world'u daha real gelir.
(bax: aldous huxley)
(bax: brave new world)
8. orwell əsəri yazarkən avropada sonuncu insan(the last man in europe) adını verməyi düşünmüş, sonra bu adın ticarət cəhətdən uyğun olmayacağını düşünərək 1984ə dəyişmişdir.
39. orwellin heç də ssri-dən ilhamlanmadığı əsəri. ssri barədə əsəri animal farm əsəridir.
bu kitab yazılan vaxt avropanın çox ölkəsində diktaturalar mövcud idi. orwell bu əsəri ilə diqqəti diktaturaya deyil, gələcəkdə hökm sürəcək duyğusuzluğa, qorxaqlığa, köləliyə, satqınlığa çəkmək istəyib. necə ki, hal-hazırda dünya o 3 əsas prinsiplə idarə olunur. cahillər iqtidardadır. ölkələr klounlar tərəfindən idarə edilir. hər kəsin seçimləri ilə texnologiya alətlərindən yayılan təlqinlər sayəsində reallaşır və başqa sözlə, heç kəs azad deyil. güclü dövlətlər "sülh" üçün başqa ölkələrlə müharibə şəraitində yaşayır.
uinston qəzet parçasını yaddaş borusuna atanda öz özümə demişdim ki, 100 faiz yenə gündəmə gələcək bu məsələ. ki elə də oldu. o'brayn o qəzet parçasını uinstona göstərəndə, hətta gözlədiyim halda belə, təəccüb hissini uinstonun əvəzinə mən keçirdim. bundan da dəhşətlisi o'braynın o kağızı yox etdikdən sonra elə bir şeyin mövcud olmadığını tezliklə özünə təlqin edə bilmək məharəti idi.
(bax: ikifikirlilik)
21. iki dakikalık nefret zamanı, ses hiç kesilmeden sürüyordu.winston bir an kendine geldi ve ötekilerle birlikte bağırıdığını,topuklarını var gücüyle iskemlenin basamağına vurduğunu fark etti.iki dakika nefret'in en korkunç yanı,insanın katılmak zorunda olması değil,katılmaktan kendini alamamasıydı.otuz saniye sonra en küçük bir zorlamaya gerek kalmıyordu.tüm topluluk,elektrik akımına kapılmışçasına,ürkünç bir kin ve nefretle azgınlaşıyor,öldürme,işkence yapma,yüzleri bir balyozla yamyassı etme isteğine kapılıyor,insanlar ellerinde olmadan yüzleri kaskatı kesilerek çılgınlar gibi bağırıp çağırıyorlardı.ama yine de,duyulan öfke,bir pürmüzün alevi gibi bir nesneden öbürüne yöneltilebilen,soyut,kimseyi hedef almayan bir duyguydu.(səh. 38).
duygularını gizlemek,aklından geçenlerin yüzüne yansımasını önlemek,herkes ne yapıyorsa onu yapmak,içgüdüsel bir tepkiydi.(səh. 41)
kafatasınızın içindeki birkaç santimetreküp dışında,hiçbir şey sizin değildi.(səh. 51).
geçmişi denetim altında tutan,geleceği de denetim altında tutar;şimdiyi denetim altında tutan,geçmişi de denetim altında tutar." (səh. 59).
insanlar özgürlük ile mutluluk arasında seçim yapmak zorundaydı ve büyük çoğunluk mutluluğu seçiyordu. (səh. 297).
bilinçleninceye kadar asla başkaldırmayacaklar,ama başkaldırmadıkça da bilinçlenemezler. (səh.95)
onlardan nefret ederek ölmek,özgürlük buna denirdi işte. (səh.317)
farkında olmadan,masanın üstündeki toz tabakasında parmağını gezdirdi:
2x2=5 (səh.327).
george orwell bu distopic romanını bəyənənlər, aldous huxley - cesur yeni dünya kitabını da tapıb oxusunlar.
46. george orwell'in 8 iyun 1949-cu ilde yayımlananan distopik romanı.roman komunizme qarşı bir kitap olarağ yazılsada auotocrat bir çox ölkəyə bu kitabda baş verən şeylər şamil edilə bilər.kitab əslində sonu müemmalı olsada fikrimcə esas neticə autocrat dövlətə qarşı heç bir çözümün olmadığını izah etmek istənilib ve buna qarşı eliyə biləcəymiz tək şey var- olduğumuz cəmiyyətin autocrat rejimə keçməyinin qarşısı almaqdır.george orwell bəzi interviyularında bu kitabı gücü bir alət kimi işlədən rejimlərə qarşı savaşanlar üçün baş ucu kitabı olması diləyi ilə yazdığını dilə gətrib
)
