13. (baxma: cavabsız sevgi)
(baxma: inadkar sevgi)
(baxma: səbəb-nəticə əlaqəsinin göt olduğu anlar)
bura gələndən bəri həftədə bir-iki dəfə mənə mesaj yazardı. standart mesajlar "oğlum necəsən?" ya da bir işim düzgün gedəndə "qoy həmişə bəxtin belə gətirsin" kimi. mən də standart qısa cavablar yazırdım. dünən skype`da danışanda dedi ki, "sən mənə mesaj yazanda elə sevinirəm ki" utancaq bir gülüşlə dedi. nəyə görəsə kimdənsə xoşu gəldiyini etiraf edən yeniyetmə, cavan bir qız ağlıma gəldi. məncə bir qadın ancaq elə vəziyyətdə o cür utanaraq gülür. mənsə eşşəyin biri. uşaqlıqdan hisslərini gizlətməkdə orospulaşmış bir adam. heç bilmədim nə deyim. sonra dedi "mənə facebookda yaz da. nə elədiyinə baxmıyacam söz verirəm. ancaq vaxtın olanda arada mənə yaz." daha bir əclaflığım yadıma düşdü. 3-4 ay əvvəl mənə demişdi ki, "mənə öyrət facebook`a girməyi. görüm orda nə iş görürsən." mən də bir təhər boyun qaçırdım. sonra gördüm özü girib mənə dostluq da göndərib hələ. sonra yazıq arvadı bloka atdım. bəhanə olaraq da dedim ki, "bəs istəyirəm orda azad olum, nə elədiyimi görməyəsən." ola bilsin ona görə dünən yuxarıdakı cümləni deyib. nəysə də skype-ı söndürəndən sonra adam istər-istəməz fikirləşir ki, niyə axı? insanı belə sadəlöv, uşaqca hərəkət eləməyə məcbur eləyən hiss bu qədər mi güclüdür? deyirsən tamam mən də arada bir qıza vurulanda belə dəliliklər eləyirəm, amma day bir ömür boyu yox da. bir müddətdən sonra qarşımdakının maraqsızlığını görüb qürur hissimə təslim oluram. anamda bu baş vermir. ona görə də => (baxma: səbəb-nəticə əlaqəsinin göt olduğu anlar)
həmişə bir qadının qəhrəmanı olmaq istəmişəm. hamı üçün olmasa da kiminçünsə ən yaxşı olmaq istəmişəm. istəmişəm ki, bir qadın mənə heyrətlə, çəkinərək, biraz da asılı olduğunu başa düşərək baxsın. nə demək istədiyimi təxminən başa salım. məsələn bir qız dostunuz nəyləsə problemləri olanda və sizdən bunu həll etməyinizi xahiş edəndə sizə təxminən belə baxışlarla baxır. siz heç ona fikir verməyib, cool hərəkətlərlə problemi həll edirsiniz, xarizmanız zirvələrdədir. o isə həyəcanlı şəkildə, qorxaraq, sizə ehtiyacı olduğu ilə barışmış bir vəziyyətdə sizə baxır. istədiyim baxışlar təxminən belə şeydi. onlar üçün nələri verməzdim. amma bir qadınla nələr yaşayasan, onun üçün nələr edəsən ki, onun həyatında ən yaxşı olasan, sənə həmişə belə baxsın. qadınlar rahatlıqla obyektiv olmaya bilirlər. gözlərinə girəndən sonra sizi ən yaxşısı hesab etməyə davam etmələri çox asandır. amma problem bundadır ki, mən anam üçün heçnə eləməmişəm. yazıq qadın elə bilir ki, oğlu dahidir. elə bilir ki, bütün dünya oğlunu hələ kəşf etmədiyinə görə peşman olmalıdır. hərdən söhbət qızlardan gedir. atam deyir kristina*
kristina, avropa qadınlarının ümumiləşdirilmiş adıdır. ruslarda nataşa olan kimi
necədir? mən də bir təhər yola verirəm, deyirəm kristina neyniyir e sənin oğlunu. anam o dəqiqə başlayır, "minnətləri olsun. gül kimi oğul yetişdirmişəm. heç lazım da deyillər"
belə çox xırda şeylərdi əslində. yazmaqda məqsədim anaların necə saf, uşaqca hərəkətlər eləməyə, sözlər deməyə qadir olduğunu göstərməkdir. qarşılıqsız olaraq, bezmədən. çox inadkardılar. adam özündən utanır qarşılıq verə bilmir deyə.
1. 20.ooo enty açılana qədər açılmamış başlıq. soruşsan hamı deyəcək ana elə ana belə, yürü git, həm ana yox mamadı o birincisi, nəysə.
sırf uşağı köhnə ayaqqabı geyinir, təzə ayaqqabı istəmir deyə, ayaqqabını hamamı qızdırmaq üçün istifadə edilən odun peçinə atan trajikomik hekayələrin baş roludur ana.
-mama, ayaqqabılarım hanı mənim?
+hansı ayaqqabılar? (guya xəbəri yoxdu)
-sənin mənə hər gün bəsdi bu cırıxları geyindin pul verim təzəsini al dediyin ayaqqabılar,
+papan o gün bilməyib hamamda odun peçinə atıb oları, eybi yox təzəsin alarsan
-??
71. Gözümü dünyaya açandan bu yana gördüyüm ən gözəl qadın. Anam olduğu üçün demirəm. Şəxsən onun gözəlliyinə çatacaq ikinci bir insan görməmişəm. Dediyinə görə cavanlığında shakiraya oxşamaq üçün onun kimi geyinirmiş zad amma cavanlığında da indiki halında da shakiradan qat-qat gözəldi amq. Bu gözəllikdən mən tipdə adam doğulduğuna inana bilmirəm hələ də. Qadın o dərəcə gözəldi ki vəsiqəsində belə mükəmməl çıxır ala. Belə şey olar?? Mənim vəsiqə şəklimdə mən elə bil işlədiyim cinayətə görə mugshot çəkdirirmiş kimi çıxmışam. Qədim dövrdə özünü mənə ilahə kimi tanıtsa idi sorğusuz-sualsız inanardım. Sırf ona baxaraq belə adam tanrının varlığını qəbul edər anında. Çünki o bizim kimi təsadüfən yaradılma bir şeyə oxşamır, üstündə diqqətlicə işlənmiş bir sənət əsərinə oxşayır. Mən tanrı olsa idim onu ölümsüz və daimi gənc edərdim ki amandı ölər və bir də bənzəri gəlməz. Bir köynəyi var və üstündə buruqsaç bir latın modelin şəkli var. Yoldan keçən hamı elə bilir ki mama öz şəklini köynəyə yapışdırıb elə gəzir. Çox vaxt buna görə uzun müddət bir mamanın köynəyinə bir də mamaya uzun-uzun baxırlar. Uşaqlıqdan (özümü biləndən) mamaya baxıb hər dəfəsində gözəlliyinə şok oluram. Bunu yaşayan təkcə mən deyiləm bu arada. Elə gözəlliyi var ki insan baxmaqdan bezmir. Hətta lap uşaq vaxtı mamaya baxıb gözəlliyindən duyğulanıb ağlayırdım aq bu da bir qəribə fakt. Gözəlliyi ilə yarışa bilən birini seç desələr marilyn monroe deyərdim. O da ölüdü amk*
və onu gözəl qılan şey "marilyn" personası və estetik əməliyyatlar olduğu üçün onu müqayisə etmək istəmirəm anam ilə
. Bəzən ona baxıb kaş atamla tanış olmasa idi deyirəm. Düzdü indi həmişə məni necə çox istədiyini və mən olmasam özünü çoxdan öldürmüş olacağını desə də atamı tanımasa idi və mən doğulmasa idim indi karyerasının daha yaxşı bir yerdə olacağı bir gerçək idi. Atam üzündən bütün həyatı çökdü. Ondan boşanana qədər də həmin o varlı olmaq imkanı da əlindən uçdu heyif. Şəxsən atamı anlamıram. Anamın dediyinə görə ağıl problemləri (və daha betər şeylər) var idi amma mən atamın yerində olsa idim, maştağa dəlixanasına düşəcək qədər bərbad psixi problemlərim olsaydı belə anam kimi biri ilə evlənə bildiyim üçün hər gün təkcə allaha yox, digər o qalan bütün dinlərin tanrılarına dua edərdim aq. Hətta bununla da yetinməz, anamın gerçək ölçülü heykəlini düzəldib ona da ibadət edərdim. Ona görə də atam barədə düşünəndə içimdən "you ungrateful fuck." deyə düşünürəm. Adam gör nə qədər gijdıllağ ola ki belə birini əlindən qaçırar.
indilərdə anamı belə depressiv vəziyyətdə görmək məni çox sıxır. içkidən başqa özünü yaxşı hiss etdirən başqa heç nə yoxdu elə bil. Evdə təkcə o və itim barədə düşünürəm. Məni maraqlandıran elə təkcə o ikisidir. Həyatımda Nə eləsəm də məmnun olacaq təkcə o ikisi olduğu üçün*
bu o demək deyil ki buna görə cındırlıq edəcəm xd cındırlığı o ikisindən başqa hamıya edirəm lol
. Bəzəm oturub onlarsız həyatı fikirləşirəm amma çox da gözəl görünmür həyat onda. Ətrafımda nə qədər çox insan olsa belə onlar olmasalar həmişə bir boşluq hiss edəcəm və bəlkə də ümidsizlik çuxuruna yenidən elə o vaxt düşəcəm.
Tanım - müqəddəsliyi sorğulanmamalı olan varlıq. Cəmiyyətin şəkillənməsində vacib rolu olan insan və davranışları ilə insanın doğum anından ölüm anınadək xarakterinin böyük hissəsini müəyyənləşdirən canlı
40. ata ilə mama türkiyəyə getmişdi, qardaşım rayonda, bacım isə yenə türkiyədə, başqa bir şəhərdə idi. bakıda, evdə təkəm yəni. evdəkilərlə normalda zorla söhbət edən mən, mamanın təkidi ilə gündə 2-3 dəfə skype ilə danışıram. bir dəfə yenə skype ilə danışmaq üçün məcbur baxdığım kinonu yarımçıq qoymuşam, özü də dayımgildən zəng edirlər birinci ki, bax skype ilə zəng edəcəyik ha, yəni online olub zəng etmirlər, xəbərdarlıq edirlər zəng etməmişdən əvvəl. hə, ondan sonra mən də əlimdə kompyuter yemək qazanını filan göstərirəm ki, mama dəqiq bilsin ki, yemək yemişəm ya yox. nəysə, zəng elədi, mən də istəyirəm ki, tez danışaq, kinoya davam edim. mama da başladı bacımdan danışmağa ki, o da imtahanını yaxşı verib türkiyədə, whatsapp-da danışmışam. mən də necə oldu bilmirəm, o an boşluğa gəlib dedim ki, bəs mama mənə niyə yazmırsan ki whatsapp-a heç. qayıtdı həvəslə ki, sən nə vaxt whatsapp-a girirsən ki, heç şəkil qoymamısan indiyə qədər, telefona marağın yoxdu ki. bacın yaxşıdı sənə baxanda.
o an mən necə utandım. mamamı whatsapp-da bloka atmağım yadımdan çıxmışdı, garibim də bilmir axı bloka atanda necə olur. yəqin bir-iki dəfə mənə yazmaq istəyib, görüb getmir, şəkil zad da yoxdu, deyib ki, uşaq gedib atasına oxşadı, telefona heç marağı yoxdu.
üstünü vurmadım orda danışanda, dedim ki, bundan sonra tez-tez girəcəm mama yaxşı. blokdan çıxartdım elə həmin gün. sabahısı mənə whatsapp-da mesaj atmışdı ki, əziz oğlum, sabah yeməyini yedinsə günorta əmingilə get, bibin sənə nəsə bişirər. maman. -*
p.s. analarınızı bloka atmayın, gənclər. mən indi guya gecə mənim online olduğumu görməsin deyə atmışdım, amma heç qarışmır ki. arada durğu işarələrini qoya bilmir deyə nöqtəsiz, sualsız cümlələrlə axşam olacaq yeməyi yazır, evə saat neçədə gələcəyimi soruşur. o qədər -*
63. öz övladını qorumaq üçün yüksək hissiyata sahib olduğunu düşündüyüm şəxs. ən azından həyatımda yaşadığım hadisəyə əsasən bu nəticəyə gəlmişəm..tarix neçənci il idi dəqiq bilmirəm ən azı 14-15 əvvəl rayondan bakıya getmək üçün qatara bilet almışdıq. səhv xatırlamıramsa kupedə yer olmadığı üçün plaskarta biletlərimiz vardı.. gəldik qatara yatmaq vaxtı gəldi əvvəl anam məni yuxarıya keçməyimi dedi özü isə məlum məsələ aşağıda uzandı. sonradan ana hissiyyatı özünü göstərmişdi. məni yuxarıdan düşürtdü ki gəl aşağı mən yuxarıda yatım. bura qədər hər nə qayda ilə gedirdi. yavaş-yavaş yuxulamağa başladıq. gecə saat bilmədim 3 idi 4 idi bir dənə səs gəldi oyandım. əvvəl nə olduğunu başa düşməmişdim. bir onu gördüm adamlar tökülmüşdü hamısı ətrafımıza. nə olsa yaxşıdı? bəlkə dünya dəmiryol tarixində baş verə biləcək ən ağlasığmaz hadisə olmuşdu. . çöldən hansısa idiotun (debil, adını nə qoymaq olarsa əclafın) biri əlindəki daşı atmışdı qatara. daş da qatarın pəncərəsini sındıraraq gəlib dəymişdi anama. orda da bir az bəxti gətirmişdi ki daş gözünə yox iki-üç sm. aşağıya yanağına dəymişdi. bir təhər o gecəni keçirtmişdik. ən ağır gecələrdən idi.. səhər gözünün altı qaralmışdı. o yara ilə neçə müddət gəzmişdi.. arada düşünürəm həmin gecə mən yatsaydım yuxarıda mənə nə olardı? daş məni kor edə bilərdimi? ola bilsin yatsaydım və bir az irəliləsəm dəyərdi. onu edən həyatına davam edərkən sən bir gözündən olmuş şəkildə yaşayırsan. səni ömürboyu incidən bax bu olardı. elə deyil? ..edən əclafın kim olduğunu belə bilmədən. bir də o daşı atan şərəfsizin yaşatdığının eynisinin öz başına gəlmədən bu həyatdan köçməsini istəməzdim
43. tanım: valideynlerden dişi olanına verilen ad.
ana, o müqeddes insan. yemeyib bize yediren, içmeyib bizi içiren, geceler yatmayıb... eee sikdir lan...
çok klasik oldu...
-ana 9 ay bizi qarnında daşıdığı üçün bunu her an tepemize vuran varlıq. aktiv beyin sikicisi.
-"qonşunun oğlu elvin 8 mertebeli bina tikdi, sen niye tike bilmedin?" deye günümüzü göy eskiye bürüyen insan
-"hollandiyadan gül getirib satan milyoner qohumumuz"un qızı ile evlenmek istemediyim için heyatımı siken varlıq
-son üç-dörd ildi demek olar ki, telefondaki söhbetlerine bile zar-zor tahammül ede bildiyim insan
-öz imkanlı qardaşı (dayım) ile oğlu - menim aramda olan mübahisede haqlı olanın yox, çox pulu olanın yanında dayanan varlıq
-bacımın zorla istemediyi bir qohumumuza ere getmesine ve bacımın bedbextçiliyine sebeb olan varlıq
-evin kişisi olaraq atamı yox, xalamı avtoriret gören varlıq
-bu qederlik ömrümde bir defe bele övladı ile empati qura bilmeyen varlıq
-haqsızlığa qarşı bir söz deyende de gah üreyini, gah başını tutub timsah gözyaşları töken varlıq
-en son bacıma "cizız meni adam yerine qoymur" deye nehayet doğru tespitde bulunan varlıq
--
ne bileyim lan, yalandan burda "ana" muğamatı qurub 50 dene layk ala bilecek, favoriye eklene bilecek entry yazacaq beceriye de sahibem. ama "tribüne oynamaq" istemedim.
istedim ki, empati yoksunu anaları terefinden tecavüze uğramış insanların sesi ola bilim. siz tek deyilsiz.
analar toplumda var olan "müqeddes insan" maskası altında ömrümüzü-günümüzü sikiller. onların maskasını cırmağa çekinmeyin.
analar eqoist ve zehletöken varlıqlardı. ustupkaya getdiyimizi görende daha da poxunu çıxardıllar.
p.s.: ata entry-mde (#158818) ataların ictimai yüküne değinmişdim. atalarımızın eslinde "osturaqçı" qehremanlar olduqlarını, "kafa konforu"unu qorumaq üçün heç bir aktivlik göstermeyen insanlar olduğunu demişdim. en böyük lozunqları da "bala, camaat nece, sen de ele"
ana ictimai fiqurdan çox aileni bir yerde saxlayan sement kimidi. eger çürükdüse, eqoistdise, işin kolayına qaçırsa sadece özünü yox, bir arada tutduğu bütün aileni mehve sürükleyir.
ana=toplum terefinden haqq etdiyinden fazla iltifat gören sıradan ölümlü.
65. imtahanlardan söz düşəndə*
kəsrlərimdən xəbəri yoxdur. Kəsrlər alıb başını gedir
"suzuki kəsilmə, sənin kəsrlərin üçün ödəməyə pulum yoxdur" deyən, söhbət 2 gün sonra ad günümə gələndə isə hədiyyə olaraq hansı kompyuteri istədiyimi soruşan varlıq. Kəsrlərə gələndə pul yox hədiyyəyə gələndə pul çox
Necə kədərlidir. Nə vaxtsa anam olmayacaq. Ya mən onu görməyəcəm, ya o məni. Amma #303593 entrimdə də dediyim kimi, 1-ci hal yaşansın, ən yaxşısı. Anam yaşayacağı qədər bədbəxtlik yaşayıb onsuz.
Bir az böyüyəndən sonra aldığı yaraları "unutdurmağa", yaxşı günlər yaşamağına çalışmışam. Hələ də çalışıram. Edə biləcəyim ən böyük şey bundan nə qədər böyük ola bilər axı? Anamı xoşbəxt etməkdən daha böyük? Mümkünatı var yəni?
O güləndə mənim bütün hüceyrələrim çiçək açır, ağlayanda dünya başıma yıxılır, nəfəsim kəsilir. Elə bilirəm bu dəqiqə yarımçıq qalacaq və öləcəm. Ana niyə ağlasın axı? Anam niyə ağlasın?
Əvvəllər istəyirdim dəyişsin. Bu qədər əsəbi olmasın. Belə düşünməsin. Buna səylə cəhd göstərirdim. indi yox, heç nə istəmirəm. Yanımda olsun.
Niyə əsəbi olduğunu, niyə bu xarakterə və dünyagörüşünə malik olduğunu o qədddəəərrr dərindən başa düşür və hiss edirəm ki. Öz-özümə deyirəm ki, çox yaxşı qalıb anam.
Rəhmətlik böyük bacım haqqında bizə bir kəlimə etməyib bu vaxta qədər. Adını soruşanda "əşi, nə bilim e, yadımdan çıxıb" deyir. Bacım haqqında 3-4 cümləni təzəlikcə nənəmdən eşitmişik.
O qədər ağrını qəlbində necə daşıyırsan, ana? Ağır deyil? Yaşadıqlarına yanıb kül oluram axı.
işdən evə gəlir, görürəm əsəbidi, hirsin tökür bizə. Bilirəm ki, o əsəb bizə deyil. Yavaşdan başlayıram söhbətə və görürəm ya müdirə əsəbiləşib, ya mağazada kiməsə, ya da ümumi yaşadıqları yadına düşüb.
Deyirəm ki, ay ana, əgər qarşı tərəfə əsəbini bəlli edə bilmirsənsə, gəl evdə deyin. Arxasıyca bir yerdə söyək. Alınırsa adamın özünə de sözü. Amma bunları içinə atıb özünü yorma, özünü incitmə. Kefin yoxdur, gəl bizə danış. Niyə çəkinirsən axı? Dərdini mənə yükləmək istəmirsən sən?
Səndən gələn dərdə qurban olaram axı mən. Təki sən danış. Əhvalın yerində olsun. için rahat olsun. Mənə heç zad olan deyil.
Nə qədər şey içində yığılıbsa, üzünə baxanda necə dolu olduğu adama bar-bar bağırır. Baxışları o qədər dərindi ki, diqqətlə baxanda ağlın itir. Hamısı yanaşmışlıqlardı. Hamısı içinin çölə təzahürüdü.
Yola gətirib psixoloqa aparsam, çox xeyri dəyəcək, bilirəm. Əlimdən gələndən artığını etməyə çalışıram onsuz. Bu da olacaq. O gözlər güləcək.
Bəlkə yaraları sağalmayacaq, amma qayğısı azalacaq. Boşluqları dolmayacaq, amma boşluqlarla yaşamağı öyrənəcəyik. Niyə də yox?
Mən sevinirəm ki, anama "gözükor sevgi" bəsləmirəm. Toksik münasibətimiz yoxdu. Qərarlarımı anama görə vermirəm. Tək məqsədim onun xoşbəxtliyi deyil. Bunu məsuliyyət kimi boynuma qoymamışam. Sadəcə istəyirəm və çalışıram ki, nail olduqlarımla ona kömək edə bilim. O gücə nail olum. Niyə də yox?
Həyatımı onun istəkləri üzərində qursaydım, yəqin bu yaşadıqlarımız nəsildən-nəsilə ötürüləcəkdi.
61. Layiq olduğu dəyəri görməyən, qədirbilməz övladlar tərəfindən həmişə dışlanan valideyn. Bayaqdan burda oxuyuram bəziləri yazr mazqimizi xarab eliyir, timsah göz yaşları tökür nə bilim elə, nə bilim belə. Adam istiyir şilləni qoysun ağzının üstündən. Pis ana yoxdur. Genetik olaraq bu mümkün deyil. Çünki kişi hormonları çoxalmağa xidmət edirsə, qadın hormonları o çoxalanlara qayğı göstərməyə, yetişdirməyə xidmət edir. Tanıdığınız ən keyfiyyətsiz analıq edən analar belə pis ana sayıla bilməz, çünki o qadının bir canlı olaraq göstərə bildiyi maksimum qayğı, ən keyfiyyətli yetişdirmə odur ki bu efforu da övladına xərcləyir. Çoxları analarının əsəbi, dır-dır edən, mazqi xarab edən olduğundan şikayətlənir. Bu #159554 və bu kimi burda yazılan entrylərdən də bunu burda görə bilərik. Amma bu vəfasızlar heç düşnmür ki, bu qadın niyə bu kıvama gəlib? Niyə əsəbidi həmişə? Niyə həmişə nədənsə gileylidi? Sizə mənfi gələn xarakterləri onları pis insan, keyfiyyətsiz ana etmir. illər ərzində sənin, mənim böyüməyim üçün, sağlam təhsil, tərbiyə almağımız üçün, sağlam qidalanmağımız, düzgün geyinməyimiz, cəmiyyətə faydalı fərd olmağımız üçün illərlə enerji xərcləyib, düşünüb, beyin yorub, öz əsəblərini pozub bu qadın, ona görə indi belə əsəbləri pozulmuş və deyingən qadına çevrilib ay bezpantov. 2 qram məsuliyyət götür üstüvə gör əsəblərin neçə saniyə buna tab gətirəcək? Hər hansı bir stress durumunda buna nə qədər dözə bilirsən? Sinir sistemin biolojik olaraq buna neçə müddət sağlam reaksiya göstərə biləcək? Valideynlərindən şikayətlənənlər ya uşaqdır, ya da hələ həyatında götdü-başdı eniş-çıxış, məsuliyyət görmüyüb. Yəqin ona görə deyirlər insan böyüdükcə valideynlərinin qədrini bilir.Uşaq vaxdı yadımdadı bakıya təzə köçmüşdük, bir gecəqonduda kirayə qalırdıq, qonşularımız və ev sahibləri*
xozyayka
adətən cındır insanlar olurdular, uşaqları da peysər. Bu uşaqlar həmişə bizə sataşırdılar, mərdimazarlıq edirdilər, necəsə bir cındırlıq edirdilər, anam onların analarıyla bizim üstümüzdə o qədər onlarla höcət edib, vaxt olub dalaşıb. Niyə? Bizə görə. Biz əzilməyək deyə. Kimsə bizim haqqımızı tapdalamasın deyə. Dalıyca da əsəbi halda gəlirdi evə bizi tənbehləyirdi, sabah məktəbə geyəcəklərimizi ütüləyirdi, axşam yeyəcəyimiz yeməyi bişirirdi, oyuncaqlarımızı yığırdı, sabah danışacağımız dərsi soruşurdu, səhvimizi tutub daha yaxşı oxumağımıza kömək eďirdi. Bu adi bir ananın bir neçə saatıdır. Düşünün ki, bu qadın bunu illərlə, hər gün edir, etdikləri hər şey dolayı olsa belə sırf bizə, bizim sağlam böyüməyimizə, rahat yaşamağımıza xidmət edir. Amma qandonlar gəlib orda-burda yazır ki, analar elə, analar belə. Onlara burdan bir kəlmə sözüm var. Gedin götünüzü sikdirin.
62. hər youtube storylərdə gördüyünü qardaşım və mənə göstərib həyəcanlı uşaq kimi anladan varlıq. yerim səni.
bayaq dərs eləyirəm, çağırır, youtubedan yenə nəyəsə baxıb. deyir qələm-kağız ver. mən də verirəm, indi nəsə yazır kağıza. deyir burda hansı qayda pozulub. vərəqdə də yazılıb "narahatçılığa görə üzr istəyirik". mən də deyirəm narahatçılıq olmaz narahatlıq olar da. o dəqiqə uşaq kimi pis olur ki, asan oldu ki bu-*
69. Özünü pis hiss edəndə "ürəyim əsir" deyirdin, mən də hisslərini niyə belə səhv-sühv izah edirsən deyə düşünürdüm. Necə yanılırmışam, həqiqətən əsə bilirmiş ürək. Yorğun arğın olanda. O qədər qırılır, biraz da bərpa olur, növbəti dəfə daha çox qırılan ürəyimiz. Və bu hala düşür.
Səni başqa uşaqların öz anasını sevdiyi kimi sevə bilmədim, heç sən də başqa analar kimi sevmədin. ikimiz də sevgi barədə soyuqqanlıyıq, odunuq daha doğrusu. Cici mici olmadığımıza sevinirəm əslində. Amma kaş dərdləşə bilsəydim sənlə, düzü heç anlamazdın. sən isə hər şeydən xəbərsiz, mələk kimi simanı, gözlərini yumaraq yatırsan. Sənə belə şeylər yazdığımı görsən, şoka girərdin yəqin, mənim kobud qızım belə sözlər də tanırmış deyə, düşündüyün kimi də güclü və odun deyiləm onsuz, nəysə mam, qızın yaxşı deyil, ürəyi əsir..
7. layiq olduğu dəyəri heçkimdən (nə ər, nə də övlad) görə bilməyən insan. ya da bu mümkünsüz birşeydi.
neyləsən də əvəzin çıxa, qarşılığın verə bilməzsən ağarmış saçlarının...
51. mənim üçün heç bir mənəvi dəyər daşımayan ifadə.
başlıqdaki entrylərin hamsını dəmək olar ki oxudum.
paxıl insan deyiləm, lakin həmişə bir şeyə həsəd aparıram: analarıyla arası yaxşı olanlara. necə deyim, sevgi dolu anası olanlara.
ana deyiləndə ağlıma qurumuş əlləriylə göz yaşını silən qayğıkeş qadın gəlmir. sevgiylə bağlı heç nə gəlmir. ancaq döyülmək, incidilmək, alçalmaq və əsəb gəlir. ancaq özünü düşünən, narsisistik, kobud biri gəlir. əsəb pozğunluğu da deyil, tamamilə dəlilik gəlir.
ən çox kaş yetim olardım deyə arzuluyuram. ən azından onlar analarını görmədən belə sevirlər. amma görüb nifrət etmək daha da ağır bir şeydir.
anamın əlləri yalnız şiddət üçün bizə tərəf uzadılıb. son vaxtlar da işi düşəndə yalançı nəvaziş göstərmək istəyəndə tiksinib əlini itələmişəm. yəni bu insanla bağlı sevgi dolu heç bir anımız yoxdur.
qızlar analarıyla dost olurlar, bunu anama təklif edəndə "sən nə zibilsən mən dost olum" cavabını eşitmişəm.
ona görə "pis də olsa anandır, sevməlisən" deyən insanlarla əlaqəmi kəsirəm. anaları həmişə özlərini unudub birinci onlara baxdığı üçün, sevdiyi üçün, onlar üçün dərd çəkdiyi üçün anaları pis olan insanları anlamırlar. ümid edirəm ki, bu hissi heç vaxt anlamazlar. məsləhət görülmür. lakin siz də anasından yarımayanlara bu cür boş sözlərlə cummuyun. inanın daha çox mal olursuz gözümüzdə. doğmaqla sevimli insana çevrilmir bəzən bu varlıq, nifrət də edilə bilinir. ancaq pisliyimi istəyən bir insanı necə sevə bilərəm ki?
əksinə pis anaya sahib olmağımın da müsbət cəhətləri var: zəif nöqtəm yoxdur. çox insan anasından ayrıla bilmir o sevgiyə görə, bu da əngəl olur. önümdə əngəl görmürəm.
nə vaxtsa ana olmağı düşünmürəm hələ ki(gələcəkdə fikrim dəyişə bilər, təbii)
bildiyim bir şey var ki, heç vaxt anam kimi ana olmayacağam.
60. Son illər yaşadığım mənəvi böhran mənim ailəmlə, doğmalarımla, dostlarımla aramdakı incə telləri də qoparmağa müvəffəq olmuşdu. Artıq daş heykələ dönmüş bir yad adam idim. Soyuq, vecsiz, hissiyatsız bir daş heykəl. Məsələn, bacıma sonuncu dəfə nə vaxt nəvaziş göstərdiyim, anamı sonuncu dəfə nə vaxt öpdüyüm belə yadımda deyil.
Bayaq anamın ən sevdiyim yeməklərdən birini bişirdiyini görüb mətbəxə keçdim. "son vaxtlar ən çox istədiyim yeməkləri bişirirsənaa, nə məsələdi, özü də çox dadlı" - deyərək ardınca da spontan şəkildə onu öpdüm. O isə istehzalı baxışlarla cavabında: "sən ancaq məni istədiyin yeməkləri bişirdiyim vaxtı öpürsən. Onun üçün edirəm ki, tez-tez öpəsən" - deyərək, gözündən ani şəkildə süzülən yaşları əlinin tərsiylə silməyə başladı.
Özümü çox pis hiss edirəm, hazırda. Nə danışacağımı, necə davranacağımı bilmirəm. Ona deməsəm də, bura yazıram ki, ana səni çox istəyirəm. Oğlunun son illər yaşadıqlarından bixəbər olmağın sənin günahın deyil. Oğlunun sənə sevgisini göstərə bilməməsi də onun günahı deyil. Bəlkə bir gün, əlbət, oğlun "evə" qayıdacaq. O zamanadək onun səni sevdiyinə heç zaman şübhən olmasın. I love you, mom..
4. günün istisində üç saat övladına görə şəhəri gəzən, onun problemlərinə həll tapmağa çalışan, bu az deyilmiş kimi onun kaprizlərini çəkən, evə gələndə nə qədər yorğun olsa da övladına yemək hazırlayan və bircə dəfə də halından şikayətlənməyən varlıqdır. ona olan borcunuzu heç vaxt geri ödəyə bilməzsiniz, ancaq bir öpüşünüzlə sizə həsr elədiyi bütün illərini də az bilər. sizə görə hər şeyə dözər, hər kəsi qarşısına alar, sizin üçün sizdən daha çox çalışar. allah onu sizdən almadan onun qədrini bilin.
5. cahanda yox elə bir qüvvə baş əyim ona mən,
fəqət nə güclü, zəif bir vücud var yahu!
ki hazıram yıxılıb xaki-payinə hər gün
öpüm ayağını icz ilə. kimdir o? nədir o?
ana, ana... o adın qarşısında bir qultək
həmişə səcdədə olmaq mənə fəxarətdir.
onun əliylə bəla bəhrinə yuvarlansam
yenə xəyal edərəm bəzmi istirahətdir.
əs, ey külək, bağır, ey bəhri-biaman, ləpələn!
atıl cahana sən, ey ildırım, alış, parla!
gurulda, taqi-səmavi, gurulda, çatla, dağıl!
sən, ey günəş, yağışın yağdır, ey bulud, ağla!
bütün bunlar mənə əsər eyləyərmi? mütləqa yox. yox.
fəqət ana... o adın qabağında,
o pak bağrına bassın məni desin layla
təbəssüm oynadaraq, titrəyən dodağında...
bütün vücudum əsər, ruhum eyləyər pərvaz,
ucar səmalara o aləmi-xəyalətdə.
yatar, ölər bədənim, nitqdən düşər bir söz:
ana, ana... sənə mən rahibəm itaətdə! (cəfər cabbarlı)
48. nə qədər pislik etsə də, xəstəliklərimin başlıca səbəbi olsa da, dialoqlarımız ancaq dava və qarğışdan ibarət olsa da, gizlicə sevməkdən vaz keçə bilmədiyim varlıq.
həyatımda anam qədər mundar, anlayışsız və axmaq insan görə bilmərəm yəqin ki. amma içimdəki ona qarşı hissin sevgi yoxsa sadəcə yazığım gəlmək olduğunu bilmirəm. iyrənc insan olması ona qarşı yaxşı davranmağıma əngəldi. hər analar günündə, ad günündə təbrik etmədiyim üçün vicdan əzabından ölsəm də, layiq olmadığını da bilirəm. hər evə gəlib adi şey üçün dava çıxarıb ağladanda da özümə nifrət edirəm, yenə də layiqdi hamsına.
nəysə, bəlkə də problem məndədi..
17. hətta öz anası ölüm ayağında olanda da balasını düşünməyi unutmayan tarif etməyə söz tapmadığım insan. sadəcə ana. iki daşın arasında demədimi "nətərsən mama qurban?", nənəmin ürəyinin dayanmağı yadımdan çıxdı buna kövrəldim. mal mal da baxdım üzünə bir şey deyə bilmədim. qapıdan çıxanda qardaşıma dedi "stres keçirib eliyərsən ha birdən" tam oldu. yoğun duyğular içindəyə afedersiniz. hamı ölsün analara heç nə olmasın ama. həmişə qoca anaları ölən adamlar üzüləndə, ağlayanda anlamırdım, yəni tam anlamırdım, elə bilirdim adam böyüyəndə, anasından ayrı yaşayanda ana-bala münasibəti, sevgisi başqa şəkil alır, ya da nəbilim əvvəlki kimi olmur. ama yox ana lan bu ana. bir ata heç vaxt ananın yoxluğunu əvəz edə bilmir, ama ana elə edir ki, ancaq ataya lap çox ehtiyac duyulan anlarda, ya da tez tez, ama anaya duyulan ehtiyac qədər yox, hiss edirsən atanın yoxluğunu*
cümleni yiğisdira bilmedim anlayin iste
. yəni məncə elədir. ama elə eşşək kimi davranırıq ki analarımıza, elə hamımız, heç kim inkar edə bilməz. sonra da üstünə deyirik ki sevmirsən məni ay ana.
64. Dünya sənin anan kimi deyil; gün ərzində anana qəzəblənib üstünə qışqırsan da, günün sonunda o səni yeməyə çağırır, dünya isə səni acından öldürər.
“Empire of the Sun” filmindən (1987)
rejissor: Stiven Spilberq
53. 9 illik əziyyətinin qarşılığını heç cür ödəyə bilməyəcəyim qadın. dərslərimlə məşğul olmağa iki il ömrü yetdi. orta məktəbi kənddə bitirən, ali təhsili olmayan bir qadının mənə dərsləri sevdirməsi məni böyüdükdən sonra düşündürməyə başladı. qardaşım orta məktəbə ilk gedəndə atam yanımızda idi. dərsləri ilə atam məşğul olurdu. mən birinci sinifə gedəndə isə anam məşğul oldu dərslərimlə. bir səhvimə görə məni danlamadı. hərdən əsəbləşirdi. bu da atama görə idi. atamın da əziyyəti az olmadı, amma heç vaxt fikirlərimə, arzularıma hörmət etmədi. nəticədə bu mənə bir şeyi də aşıladı ki, bir insanı uğur və ya uğursuzluqlarına görə dəyərləndirmək düşüncəsizlikdir. ana sevgisinin boşluğu heç bir şəkildə dolmur. bundandır həssaslığım. belə mükəmməl falan deyiləm, amma həyatdakı çətinliklərimə baxmayaraq qəlb qırmamağı hədəfə almağıma görə sevinirəm. pis insan ola bilərəm, amma bu pisliyimdən tək zərəri özüm görürəm. anamı da çox sevirəm. bir də bunu kimsəni üzməmək üçün yazmadım. həyatda çox şeyə nail olmuşam. və güclüyəm. hər problemin öhdəsindən özüm gələcək durumdayam.
52. bizim evdəki də digərlərinə oxşar modeldədir. belə ki əziz validəmiz öz övladlarını toxumluq xiyar, ya da nə bilim damazlıq olaraq görür. ailədə 2 qardaşıq və mən ən şanslısıyam ki vaxtında işi bəhanə edib əlindən xaricə qaça bilmişəm. məndən 4 yaş kiçik olan yetimin 23 yaşında- hələ həyatının sübh çağlarında ikən qaranlığa məhkum etdi. nə qədər dil tökdüm ki o yaşda evlənmək olmaz. ümumiyyətlə, evlənib evlənməmək bizim istəyimizə bağlı olan amildir, bunasa qarışmasın, heç bir xeyri olmadı. bax belədi analar. qohumun qızına sənin xəbərin olmada hərini verib, səni də toyuna dəvətnamə ilə çağırmağa qadir varlıqdı o analar. öpürəm mama!
54. keçən həftə 8-ci sinifdə oxuyan bir şagirdimin anası məktəbə gəlib məndən direktora şikayət edib. şikayətin səbəbi isə məni çox üzdü doğrusu. qızı ilə mübahisə edərkən qız anasına deyib ki, "niyə mənim anam la jolie müəllimə olmayıb,sən olmusan? o məni daha çox anlayır,sevir,qucaqlayır". direktor bunu mənə deyəndə ürəyim parçalandı həm qızını anlaya bilməyən o anaya,həm o sözü deyəcək dərəcəyə gəldiyi üçün uşağa. o qədər təəssüf keçirdim ki, o an direktora nə dediyimi belə xatırlamıram. mən bu hadisədən sonra çox düşündüm. düzdür etiraf edim ki, mənim anam tipik azərbaycanlı ana olmayıb mənə. lakin müşahidələrimə əsasən deyim ki, bizim analarımız uşaqlarını anlamaq üçün heç bir addım atmırlar. analıq borcunu uşağı dünyaya gətirib, oxudub, evləndirməklə bitmiş hesab edirlər. bu bir növ vicdanını rahatlatmaqdır. uşaqlarının yalan xoşbəxtliyinə sevinib, özlərini toxtadırlar. çünki özləri də məhz belə xoşbəxt olublar. uşağın ehtiyacı geyim,telefon,kitabdan öncə sevgi və anlayış olduğunu unudurlar. mən çox böyük təəssüf hissi keçirirəm o uşaqların yaşadıqlarını gördükcə. mən elə bir ana olmaq istəmərəm, olmaram, olmayacam da.
29. həm müqəddəs, həm də iyrənc varlıq. ama getdikce müqəddəsliyini daha da anlayıram. üzünə içimdə sənə qarşı olanları deyə bilmədiyim kimi yaza da bilmirəm. son bir ayda sənin üçün nə qədər ağladığımı bir bilsən... sənə qarşı olan hislərimi yalnız göz yaşlarım bəlkə ifadə eliyə bilər. bacarmıram, heç cür səni xoşbəxt edə bilmirəm, yeqin ki də heç vaxt xoşbəxt edə bilməyəcəm. məni bağışla. dediyin cümləni isə heç vaxt unutmayacam, "unutma, arxanda gözü yaşlı ana qoymusan"
(baxma: eyyub yaqubov - ana )
3. həyatımızda bizi ondan çox heç kəsin sevə bilməyəcəyi qadın. sözdə yox həqiqətən də bizim üçün ölər. dəyərini bilməyimiz biraz gec ola bilər. anaların gözündə heç vaxt böyüməzsən. hər zaman təhlükəli insanların hədəfisən ama olsun. candır analar.
26. haqqında bəhs etməyə söz tapa bilinməyəcək qədər müqəddəs bir şeydi ana. yazmıyacaqdım da ama ekşidə "kahvaltıda yumurtanın küçüğünü kendine ayıran anne" deyə bir başlıq gördüm kövrəldim. bu gün səhər mənim mamam da yumurtanın partdamışını özü yeyirdi mənə iri və gəşəngini vermişdi ki iştaha gəlim.
o deyil də keçən dəfə yuxu görüb ölür son nəfəsidi papama tapşırır ki, uşağın xətrinə dəymə, o nə istədi onu elə. səhər yuxusunu danışanda qanım dondu. bu necə bir sevgidi insan son nəfəsində də mi uşağım deyər? heç özünü düşünməz? allaha sitayiş edənlərin görən yanlarındakı bu allahdan xəbərləri var?
44. bir an yoxluğunu düşündüyümdə mədəmdə bir şeylərin qırıldığını və qabırğalarımın onurğa stünumdan tar simi kimi qopub ciyərlərimə batdığını hiss etdiyim yeganə insan.
66. məni mən edən, yaşadan, qayğıma qalan və mənə görə hər daim narahat olan yeganə şəxs. və ən önəmlisi mənə sevgisini qarşılıqsız verən tək varlıq. doğulduqda problemlə doğulmuşdum. uşaqlığım xəstəxanalarda sıra gözləməklə keçdi. o həkimə get, bu həkimə get, bu dərmanları iç. salamat bir yerim yox idi. yanımda sadəcə anam var idi. hərdən ağlayırdı mənim üçün. məndə pis olurdum. məni itirməkdən qorxurdu. çox şeyini qurban verdi mənim üçün. şükürlər olsun illər sonra sağalırdım. mən yaxşı olduqca, o da yaxşılaşırdı. amma indi hər şey fərqlidi. o yaşlanıb. hələdə mənim üçün çalışır. və buna görə utanıram. hələdə bəzi yerlərim ağrıyır. səbəbsizcə sinəm sancır. amma gizləyirəm. anama deyə bilmirəm. onun qorxmağını, narahatçılıq keçirməyini istəmirəm. adicə barmağımda kəsik gördükdə belə özündən çıxır. dediyi hər şeyin reallaşması da, ayrı bir möcüzədir. yanıldığı mövzu yoxdu. tövsiyyə almaq istədikdə birinci ona yaxınlaşıram. bir sözlə anam, sanki tanrının mənə mərhəmətidir. tutunmaq üçün verdiyi bir budaqdır. təəssüfki sonsuza qədər yaşamayacaq. ona görə də analarınızın qədrini bilin. mən şəxsən çox gec anladım bu sözün mənasını. sizə sevgisini qarşılıqsız verəcək yeganə qadındı. inanın ki heç bir qadın bunu sizin üçün etməz. qayğısına qalın onların.
34. heç vaxt ana demədiyim şəxs. elə bilirəm ana deyəndə onu özümə daha çox doğmalaşdırıram. mən də istəmirəm belə bir şey olsun. ona görə mama deməklə kifayətlənirəm.
28. insanlar və sevgililər yaralar açır, analar isə o yaraların üstünə örtən - nə qədər şiddətlə qaşınsalar da - qabığlardır.
insanların, əsasən də teen age dövrlərdə yaranan psikoseksist hərəkətləri, cümlələri ilk sevdiyi qadından, onun ayaqlarından qaynaqlanır. insanın ilk gördüyü anasını baldırlarıdır. sonra nəfəsi tanıyır. sonra çirkin və ya gözəl həkimləri və işığı.
qısqanc qadınlardır onlar. əlxüsus öz atalarının əvəzi olaraq sizi doğublarsa bu qısqanclıq, həddsiz ola bilir. və ya analarında gördüklərinin daha yaxşısını övladlarında görmək istəyəcək qədər, sərhədsiz qısqanclıqlar...
eqoist qadınlardır onlar. amma onların eqoları bölünə bilir, yer dəyişdirir. övlad sevən ananın eqosuyla tanış olur. o eqoyla bütünləşir.
ərində tapa bilmədiklərini oğlunda və ya qızında axtaran qadınlardır onlar. tapa bilmirlər. tapdıqları təqdirdə bu az gəlir.
nə qədər modernizmə inanırlar inansınlar; ola bilmədiklərini görmək üçün doğurlar onlar. məryəm kimi. tanrısız.
hər şeyin təməlində azadlıqlarını itirmiş qadınlardır onlar. övlad azadlığın həbsidir. amma bu həbsi, dört divarı sevəcək qədər böyümüş olurlar onlar.
analar sevdiyimiz ilk qadınlardır. sonra onları təqlid edənlər yaranır.
37. az əvvəl mənə whatsapp'dan "sәni min nәhlәtә gәlәsәn bala...." mesajını atan insandır. həyatımın ən sevimli varlığı və bəzən xətrinə ən çox dəydiyimdir.
57. ara diliylə desək, paqon priznavat eləməyən, rəisə belə özünü sındırtmayan, sərbəst, disiplinli, güclü qadın. Qardaşım yalandan sənə "səndən ya yaxşı hərbiçi, ya da prokuror çıxardı" demir. Buna görə dostlarım arasında sənə balet edənlər də var. amma onunla birgə məzəli şəkildə içində balaca, küsəyən qız da var. Münasibətlərimizdən danışsaq, qarışıqdır, həqiqətən çox qarışıqdır. Bir yandan heç kimə özünü sındırmayan qadının uşaqlarına görə özünü sındırmağı ağır gəlir mənə. Uzun müddət bunu içimdə yük kimi daşısam da, sənə bunu deyəndə gözün doğub, ağlayıb "bir də bunu demə" desən də, hələ də bəzən "mən olmasaydım, o evdən çıxıb, cavanlığını yaşayardı" fikrinin ağırlığını hiss edirəm. Sənə həm acıqlıyam, həm acıqlı deyiləm. Bilirəm, qürurlu birinin özünü sındırmağı, uzun illər istəmədiyi həyatı və kasıblığı yaşamağı ağır hisdir. Bilirəm, sənə bizim uşaqlığımızdan, böyüməyimizdən zövq almağa imkan verməyiblər. Hətta əksər qadınlar uşağının doğulduğu günü xoşbəxt günləri saysalar da, sənə onu yaşamağa da tam icazə verməyiblər. Bir qıcıqlıq yaradan olub. Nə vaxt yeridiyimizi soruşanda "bilmirəm, atan elə şeyləri daha yaxşı bilir" deməyini də anlayıram. Amma o evdə olanlar mənim günahım deyildi. Nəticədə azərbaycan ailələrinin əksərində qaynana terroru var. Mənə yük olan fikrin günahkarı da sənsən. Olanların acığını məndən çıxdığın üçün mən belə düşünməyə başlamışam. Valideynlər uşaqlarının qəlbini qıra biləcəklərini düşünmür deyəsən. Deyəsən, sən də mənim qəlbimi qırdığını görmürdün. Halbuki sən ağladıqca mən çarəssizlikdən nə edəcəyimi bilmirdim. Üstündən 15 ildən də çox vaxt da keçsə, hələ də gözüm dolur. Nə qədər dərinə basırsam da, üstünü örtsəm də, yadıma düşəndə gözüm dolmağından alınmadığını anlayıram. Bunlara görə səni tam qınaya da bilmirəm. Çünki səndə də nə əsəb, nə yaşam həvəsi qoymuşdu o adam. Amma yenə də uşaqlıq xatirəsi deyəndə ilk yada düşən 3-4 xatirədən 2-si dava və çujoy paxmel vurulmaq olmalı deyil. indi peşiman olduğunu da bilirəm, o vaxt da zatən peşiman olurdun. indi də bəzən niyə aqressiv və histerik olduğumu da ona görə başa düşürsən. Bəzən özüm də içimdən çıxa biləcək şiddətin səviyyəsindən qorxuram. Elə o vaxtlara görə uzun müddət əzik gəzmişəm mən. Hələ də özümü düzəltməyə çalışıram. Zəif adamları sevmədiyini bilirəm. Zatən mən də zəif, əzik olmaq istəmirəm. Məncə, zəif də deyiləm. atışmalarımız olur. Əslində qalsa, o atışmalarda sözümü deməyi öyrəndiyimi gördükcə atışmağımıza acıqlansan da, sözümü deməyi öyrənməyə başlamağıma sevinirsən. Atışanda da atam araya girir. Camaat anasına atasından şikayət edir. Mən də atama "onu başa sal" deyib anamdan şikayətlənirəm. Lol. Bunlara rəğmən indi daha yaxşıyıq. Daha sevinclisən, daha insana açıqsan. Daha çox sevdiyini göstərirsən. Fikrimi alırsan. Bu küsəyənliyin olmasa, lap yaxş olardı. Zatən sən həmişə bizi sevmisən. 22 yaşlı qızı öpüb, "totuqız, sabahın xeyir. Dur yemək ye" deyib durğuzan neçə adam var ki? Sadəcə sevgini göstərmə tərzin fərqli olub. idarəni itirməkdən qorxmusan sanki. Məsələn, başqaları uşaqlarını tərifləyəndə sən tərifləməmisən. Bilirəm, zəhlən gedir biri uşağını tərifə basıb, mənim uşağımdan yoxdur deməyindən. Üzümüzə də pohpohlayıb, tərifləməmisən ki, sonra özümüzü buraxarıq. Yeap, camaata xalxın uşağı mən idim. Mənə də başqaları. Bizi prinsipial etmək istəyirdin, bilirəm. Amma fərəhləndiyini də üzdən görmüşəm. Çəkib, hədiyyə etdiyim rəsmin şəklini xalama atdığını bilirəm. Öpdüm.
39. bayaqdan 25 noyabr 2000ci il zəlzələsi başlığındakı entrylərə baxıram, entrylərin çoxunda "anam bizi tez götürdü bayıra qaçdı", "anam məni aşağıya kimi çiynində daşıdı" və s yazılıb. başqası yox, məhz ana. çünki ən təhlükəli anlarda belə özündən qabaq birinci övladı üçün narahat olan, hətta onun üçün özünü təhlükəyə belə atacaq birisi yalnız anadır.
42. məni görəndə əhvalı doğurdan yüksələn varlıq. hələ qucaqlayanda bütün dərd-sərini unudur. o qədər də pozitiv enerjisi var ki insanın ruhunu sakitləşdirir. və bəzən mənə dediyi xoş sözlər həddini elə aşır ki, dözə bilməyib türklərin bir məsəlini işlədirəm
(baxma: kirpi yavrusunu "pamuğum" diye sever)
hərdən dalaşırıq da... mənasız bir şey üstündə üstəlik
(baxma: bala sən nə vaxt evlənəcəysən?!)
əsəbləri zəifdi tipik bir azərbaycanlı qadın kimi; həyatın yükünün ən ağır qismini daşıyır həmişə, o dərəcə ki özümə söz vermişəm-mən onun həyatını yaşamayacam deyə.
p.s belə qəliz xarakterimə rəğmən mənə dözə bildiyinə görə sən əsl möcüzəsən mənim toppuşum -*
67. Bu həyatdaki tək dayağım. Bir gün bu ölkədən getsəm yalnız onun üçün çox darıxacam, necə ki 4 il ərzində yalnız onun üçün darıxdığım günlər kimi. insanı yalnız səbəbsiz və öz xeyrini güdmədən sevən yeganə canlı anadır. Bunu yaş artdıqca dahada yaxşı dərk edir insan.
)